The purpose of diagnostic procedure

The purpose of diagnostic procedure is to classify a sting reaction by history,
identify the underlying pathogenetic mechanism, and identify the offending
insect. Diagnosis of Hymenoptera venom allergy thus forms the basis for the
treatment. In the central and northern Europe vespid (mainly Vespula spp.) and
honeybee stings are the most prevalent, whereas in the Mediterranean area stings
from Polistes and Vespula are more frequent than honeybee stings; bumblebee
stings are rare throughout Europe and more of an occupational hazard. Several
major allergens, usually glycoproteins with a molecular weight of 10–50 kDa,
have been identified in venoms of bees, vespids. and ants. The sequences and
structures of the majority of venom allergens have been determined and several
have been expressed in recombinant form. A particular problem in the field of
cross-reactivity are specific immunoglobulin E (IgE) antibodies directed against
carbohydrate epitopes, which may induce multiple positive test results (skin test,
in vitro tests) of still unknown clinical significance. Venom hypersensitivity may
be mediated by immunologic mechanisms (IgE-mediated or non-IgE-mediated
venom allergy) but also by nonimmunologic mechanisms. Reactions to
Hymenoptera stings are classified into normal local reactions, large local reactions,
systemic toxic reactions, systemic anaphylactic reactions, and unusual
reactions. For most venom-allergic patients an anaphylactic reaction after a
sting is very traumatic event, resulting in an altered health-related quality of life.
Risk factors influencing the outcome of an anaphylactic reaction include the
time interval between stings, the number of stings, the severity of the preceding
reaction, age, cardiovascular diseases and drug intake, insect type, elevated
serum tryptase, and mastocytosis. Diagnostic tests should be carried out in all
patients with a history of a systemic sting reaction to detect sensitization. They
are not recommended in subjects with a history of large local reaction or no
history of a systemic reaction. Testing comprises skin tests with Hymenoptera
venoms and analysis of the serum for Hymenoptera venom-specific IgE. Stepwise
skin testing with incremental venom concentrations is recommended. If
diagnostic tests are negative they should be repeated several weeks later. Serum
tryptase should be analyzed in patients with a history of a severe sting reaction.
The first EAACI position paper on immunotherapy with
Hymenoptera venoms was published in 1987 . Six
years later a revised version appeared . As then many
papers on the diagnosis and treatment of Hymenoptera
venom allergy have been published, making a review of
the last EAACI position paper necessary.
This paper focuses on Hymenoptera venom allergy, as
allergic reactions caused by stings of insects other than
Hymenoptera are rare and standardized extracts for the
diagnosis and treatment of allergic reactions to non-
Hymenoptera insects are not available .
Taxonomy
Most authors follow the Chinery classification ,
although over the last few years a few minor changes
have been introduced. Aculeatae are a suborder of
Hymenoptera (Fig. 1).
The family Apidae consists of the honeybees (Apis
mellifera) who are brown in color and moderately hairy
and the bumblebees (Genus Bombus) which are bigger
than honeybees, much more hairy and characterized by
distinct yellow or white bands on their abdomen.
Vespidae are divided into the Vespinae and Polistinae
subfamilies, with differences at the junction of the
thorax and abdomen. Vespinae have a truncated junction
while Polistinae are more oval in shape. Vespidae
are almost hairless and have black and yellow striped
abdomens.
Vespula, Dolichovespula and Vespa make up the three
genera of the Vespinae. Vespula (called wasps in Europe,
yellow jackets in the USA) are the most important
species in Europe. The Vespula spp. (V. germanica andV. vulgaris) are easily distinguished from insects of the
genus Vespa (hornets) by their smaller size, but much
harder from those of the genus Dolichovespula by the
shorter distance between their eyes and upper jaws (shortheaded
wasps).
Dolichovespula media, D. saxonica and D. sylvestris are
the commoner species of the genus Dolichovespula in
Europe.
In the genus Vespa, Vespa crabro (European hornet) is
the most prevalent in Europe. Among Polistinae (called
wasps in Europe and the USA), in Europe Polistes
gallicus, P. nimpha and above all P. dominulus are
widespread especially in the Mediterranean areas .
The Formicidae family (ants) has the following characteristics:
antennae geniculate or folded, one or two
nodes at the thin waist and generally lack wings.
With respect to allergic sting reactions mainly social
Aculeatae – Vespidae (vespids), Apidae (bees), and
Formicidae (ants) – are of importance. The entomology
and the behavior of insects are described extensively
Venom allergens
Knowledge of the composition of venoms and structure
of allergens is a prerequisite for the accurate diagnosis
and treatment of insect venom allergy (Table 1).
The sequences and structures of the majority of major
venom allergens have been cloned and sequenced; several
major allergens have been expressed in recombinant form
(http://www.allergen.org). Most of them are glycoproteins
of 10–50 kDa containing 100–400 amino acid
residues . However, some venom components are
smaller, e.g. honeybee venom melittin (Api m 4), a
2.9 kDa peptide, and the recently described Api m 6 with
a molecular weight of 7.9 kDa ). Venom dose per sting
The amount of venom which is released during a sting
varies from species to species and even within the same
species: bee stings release an average of 50 lg up to
140 lg of venom protein per sting; however, venom
sacs may contain up to more than 300 lg of venom .
Bumblebee stings release 10–31 lg of venom . In
contrast Vespinae, which are capable of repeated stings,
generally inject less venom per sting: Vespula stings
release 1.7–3.1 lg of venom, Dolichovespula stings 2.4–
5.0 lg and Polistes stings from 4.2 to 17 lg of protein
(11). The amount of venom injected by a single European
hornet sting is not known. The dry weight of venom per
sac was found to be 260 lg .
Composition of venoms
The most important allergen in honeybee venom is
phospholipase A2, which is a glycoprotein with 134
amino acid residues (Table 1). The enzyme acts as a
cytotoxin and an indirect cytolysin . Phospholipase
A2 comprises 12–15% of the dry weight of bee venom
. Hyaluronidase, another major allergen of honeybee
venom, shares a 50% sequence identity with vespid
venom hyaluronidase . Acid phosphatase is an
enzyme of 49 kDa, which has been partially cloned and
sequenced . Like protease, an enzyme of around
39 kDa, it is probably a major allergen. Bee venom
contains 1–2% of Api m 6, which consists of 71 amino
acids (10). Melittin is a major bee venom component
(50% of dry weight), it consists of 26 amino acids
residues but only 28% of patients have specific
immunoglobulin E (IgE) antibodies against tBumblebee venom contains phospholipaseA2 (Bom p 1),
protease (Bom p 4), hyaluronidase, acid phosphatase, and his peptideseveral other proteins not found in honeybee venom
(Table 1).
The major allergens in vespid venoms are phospholipase
A1 (Ves v 1), hyaluronidase (Ves v 2), and antigen 5
(Ves v 5) (11, 21). Phospholipase A1 comprises 6–14% of
the total dry weight of vespid venom . Antigen 5, is a
major allergen in all vespid venoms .
Solenopsis venom contains four known allergens,
phospholipase A1 (Sol i 1), Sol i 2, antigen 5 (Sol i 3),
and Sol i 4. Sol i 1 has a partial sequence identity with
PLA1 from vespids . Sol i 3 have about a 50%
sequence identity with antigen 5 from vespid venoms.
Cross-reactivity
Double or even multiple positive tests can be caused by
true double sensitization or by cross-reactive IgE antibodies
which recognize similar epitopes of different
venoms, especially carbohydrate-containing epitopes of
venoms and common allergens . The distinction
between cross-reactivity and _true_ double-sensitization
is important for the choice of venom(s) for immunotherapy
(VIT).
Cross-reactivity within the Apidae family. Available data
suggest that venoms and major allergens of different
honeybees worldwide are very similar, and that the
structure of the major allergen phospholipase A2 is
highly identical (26, 27). By comparison, the variability
of allergens within bumblebee venoms is higher (20).
Bumblebee PLA2 is only 53% identical to honeybee
PLA2. However, immunologic cross-reactivity does exist
between honeybee and bumblebee venoms and concurrent
sensitization can be found in many patients
(28, 29).
Cross-reactivity within vespid venoms. Cross-reactivity
among vespids is strong, due to similarities of venom
composition and structure of single allergens (30, 31). The
allergens from different Vespula species show identities up
to 95% (30, 31). Correspondingly, different Vespula
venoms strongly cross-react (22, 32). There is also
substantial cross-reactivity between Vespula, Vespa, and
Dolichovespula venoms (32–37). Cross-reactivity of the
Vespinae (Vespula, Dolichovespula, and Vespa) with paper
wasps (Polistes) is generally lower than cross-reactivity
within the Vespinae (21, 33, 35, 36, 38). The crossreactivity
among European species of Polistes (P. dominulus,
P. gallicus) is very strong, whereas that between
European and American species weaker (5, 39).
Cross-reactivity between venoms of Apidae and Vespidae.
The enzyme hyaluronidase shows an approximately
50% sequence identity between honeybee and vespid
venoms (31), and has been identified as the major crossreactive
component (40–44).
Clinical presentation of sting reactions and quality of life
Venom hypersensitivity, as defined in the recently revised
nomenclature for allergy, may be mediated by immunologic
mechanisms (IgE-mediated or non-IgE-mediated
venom allergy) but also by nonimmunologic mechanisms(45). Rea

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของขั้นตอนการวินิจฉัยคือการ จัดประเภทปฏิกิริยาต่อย โดยประวัติระบุกลไก pathogenetic ต้น และระบุการโกรธแมลง การวินิจฉัยโรคภูมิแพ้พิษของแตนจึงเป็นพื้นฐานสำหรับการการรักษา ในภาคกลาง และภาคเหนือยุโรป vespid (ส่วนใหญ่ต่อโอ) และไร้น้ำผึ้งอิลอกเป็นสุดแพร่หลาย ในขณะที่ในไร้บริเวณเมดิเตอร์เรเนียนจาก Polistes ต่อจะบ่อยขึ้นกว่าที่ไร้น้ำผึ้งอิลอก บัมเบิลบีไร้ยากทั่วยุโรปและอันตรายเป็นกิจกรรมเพิ่มเติมได้ หลายสารก่อภูมิแพ้สำคัญ glycoproteins มัก มีน้ำหนักโมเลกุลของ 10 – 50 kDaมีการระบุในดีของผึ้ง vespids และมด ลำดับที่ และโครงสร้างส่วนใหญ่ของหลายและพิษที่พบแล้วว่าสารก่อภูมิแพ้มีการแสดงในแบบฟอร์ม recombinant ปัญหาเฉพาะในด้านการcross-reactivity เป็นแอนตี้เฉพาะ immunoglobulin E (IgE) ที่ตรงกับคาร์โบไฮเดรต epitopes ซึ่งอาจก่อให้เกิดผลหลายการทดสอบบวก (การทดสอบผิวหนังทดสอบเครื่องมือ) ของความสำคัญทางคลินิกยังไม่ทราบ อาจไวต่อยาพิษสามารถ mediated โดยกลไก immunologic (IgE mediated หรือไม่-IgE-mediatedการแพ้พิษ) แต่ ด้วยกลไก nonimmunologic ยัง ปฏิกิริยาการแตนไร้แบ่งท้องถิ่นปกติปฏิกิริยา ปฏิกิริยาภายในขนาดใหญ่ระบบพิษปฏิกิริยา ปฏิกิริยา anaphylactic ระบบ จานปฏิกิริยาการ สำหรับผู้ป่วยที่แพ้พิษส่วนใหญ่เป็นปฏิกิริยา anaphylactic หลังการต่อยเป็นเหตุการณ์ที่เจ็บปวดมาก เกิดการเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพคุณภาพชีวิตปัจจัยเสี่ยงที่มีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ของปฏิกิริยาการ anaphylactic รวมช่วงเวลาระหว่างไร้ จำนวนไร้ ความรุนแรงของก่อนหน้านี้ปฏิกิริยา อายุ โรคหัวใจและหลอดเลือด และปริมาณยาเสพติด ชนิดแมลง ยกระดับเซรั่ม tryptase และ mastocytosis การทดสอบเพื่อวินิจฉัยควรจะดำเนินการในทั้งหมดผู้ป่วย มีประวัติของปฏิกิริยาต่อยระบบสืบ sensitization พวกเขาไม่แนะนำในเรื่องมีประวัติของปฏิกิริยาภายในเครื่องขนาดใหญ่หรือไม่ประวัติของปฏิกิริยาระบบ การทดสอบประกอบด้วยการทดสอบผิวหนังกับแตนดีและการวิเคราะห์ของเซรั่มสำหรับแตนพิษเฉพาะ IgE Stepwiseขอแนะนำผิวที่ทดสอบ มีความเข้มข้นของพิษเพิ่มขึ้น ถ้าการทดสอบเพื่อวินิจฉัยเป็นลบควรทำซ้ำหลังจากหลายสัปดาห์ เซรั่มtryptase ควรจะวิเคราะห์ในผู้ป่วยที่มีประวัติของปฏิกิริยารุนแรงต่อยแรก EAACI ตำแหน่งกระดาษบน immunotherapy ด้วยแตนดีถูกตีพิมพ์ในปีค.ศ. 1987 หกปีต่อมาเป็นรุ่นปรับปรุงปรากฏ เป็นจำนวนมากแล้วเอกสารในการวินิจฉัยและรักษาของแตนการแพ้พิษได้ประกาศแล้ว ทำการตรวจสอบของสุดท้าย EAACI ตำแหน่งกระดาษจำเป็นกระดาษนี้เน้นในโรคภูมิแพ้พิษแตน เป็นปฏิกิริยาแพ้ที่เกิดจากการไร้แมลงเป็นแตนจะหายาก และเป็นมาตรฐานสำหรับสารสกัดตรวจวินิจฉัยและรักษาแพ้ไปใช่แมลงแตนใช้ไม่ได้ระบบภาษีผู้เขียนส่วนใหญ่ทำตามประเภท Chineryถึงแม้ว่าไม่กี่ปี กี่จำนวนเปลี่ยนแปลงมีการแนะนำ Aculeatae มี suborder ของแตน (Fig. 1)ประกอบด้วยครอบครัว Apidae honeybees (Apimellifera) ที่มีสีน้ำตาล และขนปานกลางและเอ็นเตอร์ไพรส์ออกก่อน (พืชสกุล Bombus) ซึ่งมีขนาดใหญ่กว่า honeybees มากขน และลักษณะหมดสีเหลือง หรือสีขาววงบนท้องของพวกเขาVespidae จะแบ่งออกเป็น Vespinae และ Polistinaesubfamilies มีความแตกต่างที่แยกการthorax และช่องท้อง Vespinae มีแยกตัดในขณะที่ Polistinae เป็นวงรีอย่างรูป Vespidaeเกือบไม่มีขน และมีสีดำ และสีเหลืองลายabdomensต่อ Dolichovespula และกลางกรุงแต่งสามสกุลของ Vespinae ต่อ (เรียกว่า wasps ในยุโรปเสื้อเหลืองในสหรัฐอเมริกา) มีความสำคัญมากที่สุดสปีชีส์ในยุโรป โอต่อ (V. เยอรมัน andV. vulgaris) จะแตกต่างไปจากแมลงของง่าย ๆสกุลกลางกรุง (hornets) โดยขนาดของพวกเขา แต่มากหนักจากบรรดาพืชสกุล Dolichovespula โดยระยะสั้นระหว่างตาและก็ด้านบน (shortheaded ของพวกเขาwasps)สื่อ Dolichovespula, D. saxonica และ D. sylvestrisพันธุ์สกุล Dolichovespula commoner ในยุโรปในกลางกรุง เป็น crabro กลางกรุง (ยุโรปแตน)สุดแพร่หลายในยุโรป ระหว่าง Polistinae (เรียกว่าwasps ในยุโรปและสหรัฐอเมริกา), ในยุโรป Polistesgallicus, P. nimpha และ dominulus P. ข้างต้นทั้งหมดแพร่หลายโดยเฉพาะในบริเวณเมดิเตอร์เรเนียนตระกูล Formicidae (มด) มีลักษณะดังต่อไปนี้:เสาอากาศ geniculate หรือ พับ หนึ่งหรือสองโหนที่เอวบาง และโดยทั่วไปปีกขาดกับปฏิกิริยาแพ้ต่อยที่สังคมส่วนใหญ่Aculeatae – Vespidae (vespids) Apidae (ผึ้ง), และFormicidae (มด) – มีความสำคัญ กีฏวิทยาการและอธิบายพฤติกรรมของแมลงอย่างกว้างขวางพิษสารก่อภูมิแพ้ความรู้ส่วนประกอบของโครงสร้างและดีสารก่อภูมิแพ้เป็นข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับการวินิจฉัยและรักษาโรคภูมิแพ้พิษแมลง (ตาราง 1)ลำดับและโครงสร้างส่วนใหญ่ของหลักพิษสารก่อภูมิแพ้ได้โคลน และเรียง ลำดับ หลายสารก่อภูมิแพ้ที่สำคัญได้ถูกแสดงในฟอร์ม recombinant(http://www.allergen.org) ส่วนใหญ่จะเป็น glycoproteinsของ 10 – 50 kDa ประกอบด้วยกรดอะมิโน 100 – 400ตกค้าง อย่างไรก็ตาม มีส่วนประกอบของพิษบางเล็ก พิษน้ำผึ้งอิลอก melittin (Api m 4), เช่นการเพปไทด์ kDa 2.9 และเพิ่งอธิบาย Api m 6 ด้วยมีน้ำหนักโมเลกุลของ 7.9 kDa) ยาพิษต่อต่อยจำนวนพิษที่ออกในระหว่างการต่อยตั้งแต่ชนิดพันธุ์ และแม้แต่ภาย ในเหมือนกันสายพันธุ์: ไร้ผึ้งปล่อยเฉลี่ยของ 50 lg ขึ้นไปlg 140 โปรตีนพิษต่อต่อย อย่างไรก็ตาม พิษถุงอาจประกอบด้วยถึง 300 กว่า lg ของพิษบัมเบิลบีไร้ปล่อย lg 10 – 31 ของพิษ ในความคมชัด Vespinae ซึ่งมีความสามารถไร้ซ้ำโดยทั่วไปจะฉีดพิษน้อยต่อต่อย: ไร้ต่อปล่อย lg 1.7-3.1 ของพิษ ไร้ Dolichovespula 2.4 –lg และไร้ Polistes จาก 4.2 lg 17 โปรตีน 5.0(11) . จำนวนพิษที่ฉีด โดยยุโรปเดียวแตนต่อยไม่เป็นที่รู้จัก น้ำหนักแห้งของพิษต่อพบ sac เป็น 260 lgองค์ประกอบของดีเป็น allergen สำคัญในพิษน้ำผึ้งอิลอกphospholipase A2 ซึ่งเป็นไกลโคโปรตีนกับ 134กรดอะมิโนตก (ตาราง 1) เอนไซม์ทำหน้าที่เป็นตัวcytotoxin และ cytolysin เป็นทางอ้อม PhospholipaseA2 ประกอบด้วย 12 – 15% ของน้ำหนักแห้งของพิษผึ้ง. Hyaluronidase, allergen อีกหลักของน้ำผึ้งอิลอกพิษ ตัวลำดับ 50% ใช้ร่วมกับ vespidhyaluronidase พิษ กรดฟอสฟาเตสคือการเอนไซม์ของ kDa 49 ซึ่งได้รับบางส่วนโคลน และเรียงลำดับ เช่นรติเอส เอนไซม์ของสถาน39 kDa มันคงเป็น allergen หลัก พิษผึ้งประกอบด้วย 1 – 2% ของ Api m 6 ซึ่งประกอบด้วยอะมิโน 71กรด (10) Melittin เป็นส่วนประกอบของพิษผึ้งที่สำคัญ(50% ของน้ำหนักแห้ง), ประกอบด้วยกรดอะมิโน 26ตกแต่เพียง 28% ของผู้ป่วยที่มีเฉพาะimmunoglobulin แอนตี้ E (IgE) ต่อพิษ tBumblebee ประกอบด้วย phospholipaseA2 (Bom p 1),รติเอส (Bom p 4), hyaluronidase กรดฟอสฟาเตส และ peptideseveral ของโปรตีนอื่น ๆ ไม่พบพิษน้ำผึ้งอิลอก (ตาราง 1)สารก่อภูมิแพ้สำคัญในดี vespid มี phospholipaseA1 (Ves v 1), hyaluronidase (Ves v 2), และตรวจหา 5(Ves v 5) (11, 21) Phospholipase A1 ประกอบด้วย 6-14% ของน้ำหนักแห้งรวมของพิษ vespid ตรวจหา 5 เป็นการallergen สำคัญในดี vespid ทั้งหมดพิษ Solenopsis ประกอบด้วยสี่รู้จักสารก่อภูมิแพ้phospholipase A1 (โซลฉัน 1), โซล i 2 ตรวจหา 5 (โซลฉัน 3),โซลและฉัน 4 โซลฉัน 1 มีตัวลำดับบางส่วนด้วยPLA1 จาก vespids โซล 3 มีเกี่ยวกับ 50%ลำดับที่รหัสประจำตัวกับตรวจหา 5 จาก vespid ดีCross-reactivityคู่หรือบวกได้หลายการทดสอบอาจมีสาเหตุจากsensitization คู่จริง หรือแอนตี้ IgE cross-reactiveซึ่งรู้จักคล้าย epitopes ของแตกต่างกันดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งประกอบด้วยคาร์โบไฮเดรต epitopes ของดีและสารก่อภูมิแพ้ทั่วไป แตกระหว่าง cross-reactivity และ _true_ สอง sensitizationเป็นสิ่งสำคัญสำหรับตัวเลือกของ venom(s) สำหรับ immunotherapy(วิตามิน)Cross-reactivity ภายในครอบครัว Apidae ข้อมูลที่มีแนะนำที่ดีและสารก่อภูมิแพ้สำคัญของแตกต่างกันhoneybees ทั่วโลกจะมีลักษณะคล้าย และการโครงสร้างของหลัก allergen phospholipase A2สูงเหมือนกัน (26, 27) โดยการเปรียบเทียบ ความแปรผันที่ของสารก่อภูมิแพ้ภายในดีบัมเบิลบีได้สูง (20)บัมเบิลบี PLA2 มีเพียง 53% ที่เหมือนกับน้ำผึ้งอิลอกPLA2 อย่างไรก็ตาม มี immunologic cross-reactivityน้ำผึ้งอิลอกและบัมเบิลบีดีและพร้อมกันsensitization สามารถพบได้ในผู้ป่วย(28, 29)Cross-reactivity ภายในดี vespid Cross-reactivityใน vespids มีความแข็งแรง เนื่องจากความคล้ายคลึงของพิษองค์ประกอบและโครงสร้างของสารก่อภูมิแพ้เดี่ยว (30, 31) ที่สารก่อภูมิแพ้จากสปีชีส์อื่นต่อแสดงรหัสประจำตัว95% (30, 31) เรียบ ต่อแตกต่างกันขอ cross-react ดี (22, 32) นอกจากนี้ยังมีcross-reactivity พบระหว่างต่อ กลางกรุง และDolichovespula ดี (32 – 37) Cross-reactivity ของการVespinae (ต่อ Dolichovespula และกลางกรุง) ด้วยกระดาษwasps (Polistes) คือโดยทั่วไปต่ำกว่า cross-reactivityภายใน Vespinae (21, 33, 35, 36, 38) Crossreactivityระหว่างพันธุ์ Polistes (P. dominulus ยุโรปP. gallicus) มีความแข็งแรงมาก ขณะที่ระหว่างยุโรปและสหรัฐอเมริกาสายพันธ์แกร่ง (5, 39)Cross-reactivity ระหว่างดี Apidae Vespidaeเอนไซม์ hyaluronidase แสดงการประมาณระบุลำดับ 50% ระหว่างน้ำผึ้งอิลอกและ vespidดี (31), และมีการระบุเป็น crossreactive สำคัญส่วนประกอบ (40-44)นำเสนอคลินิกปฏิกิริยาต่อยและคุณภาพชีวิตไวต่อยาพิษ ตามที่กำหนดไว้ในการปรับปรุงล่าสุดการเรียกชื่อโรคภูมิแพ้ อาจจะ mediated โดย immunologicกลไก (IgE mediated หรือไม่-IgE-mediatedการแพ้พิษ) แต่ยัง โดย nonimmunologic mechanisms(45) สวทช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของขั้นตอนการวินิจฉัยแยกต่อยปฏิกิริยาจากประวัติศาสตร์
ระบุอ้างอิง pathogenetic กลไก และระบุการรุกราน
แมลง การแพ้พิษของแตนจึงเป็นพื้นฐานสำหรับ
รักษา ใน vespid ภาคกลางและภาคเหนือของยุโรป ( ส่วนใหญ่ vespula spp . ) และผึ้งต่อย
เป็นที่แพร่หลายมากที่สุด ส่วนในพื้นที่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนแสบ
และจาก polistes vespula บ่อยกว่าผึ้งต่อย ; บัมเบิ้ลบี
ต่อยหายากทั่วยุโรปและเพิ่มเติมของอาชีพอยู่แล้ว สารสําคัญหลาย
มักจะไกลโคโปรตีนที่มีน้ำหนักโมเลกุล 10 – 50 kDa
ได้รับการระบุในส่วนของผึ้ง vespids . และ มด ลำดับและ
โครงสร้างส่วนใหญ่ของพิษสารก่อภูมิแพ้ได้กำหนดและหลาย
ได้ถูกแสดงในรูปแบบ . ปัญหาเฉพาะในด้าน
ขอประทานเป็นอีอิมมูโนโกลบูลิน ( IgE ) แอนติบอดีที่เฉพาะต่อ
คาร์โบไฮเดรตจาก ซึ่งอาจทำให้เกิดหลายบวกผลการทดสอบ ( ทดสอบผิวหนัง
ในการทดสอบหลอดทดลอง ) ของความสำคัญทางคลินิกยังไม่ทราบ พิษอาการอาจ
เป็นคนกลางโดยกลไกทางภูมิคุ้มกันวิทยา ( IgE ) หรือไม่ใช่ IgE (
แพ้พิษ ) แต่โดยกลไก nonimmunologic . ปฏิกิริยา
แตนต่อย แบ่งเป็น พื้นที่ปกติ ปฏิกิริยา ปฏิกิริยาท้องถิ่นขนาดใหญ่
ปฏิกิริยาพิษระบบ , ระบบปฏิกิริยา anaphylactic และปฏิกิริยาที่ผิดปกติ

สำหรับพิษมากที่สุดผู้ป่วยโรคภูมิแพ้มีปฏิกิริยา anaphylactic หลังจาก
ต่อยเป็นบาดแผลมาก ซึ่งส่งผลให้มีการเปลี่ยนแปลงคุณภาพชีวิต .
ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลของปฏิกิริยา anaphylactic รวม
ช่วงเวลาระหว่างต่อย , หมายเลขของเหล็ก ความรุนแรงของปฏิกิริยาข้างต้น
, อายุ , โรคหัวใจและหลอดเลือดและรับประทานยาประเภทแมลงสูง
เซรั่มทริปเทส และ มา ตไซโตซิส . การทดสอบวินิจฉัยควรจะดำเนินการในผู้ป่วยทุกคน
กับประวัติของปฏิกิริยาต่อยระบบตรวจพบ .พวกเขา
ไม่แนะนำให้ใช้ในผู้ที่มีประวัติของขนาดใหญ่ปฏิกิริยาของท้องถิ่นหรือไม่
ประวัติของปฏิกิริยาของระบบ การทดสอบประกอบด้วยการทดสอบผิวหนังกับแตน
พิษและการวิเคราะห์ของเซรั่มสำหรับโฮมพิษเฉพาะ IgE . การทดสอบผิวหนัง =
เพิ่มความเข้มข้นด้วยพิษ แนะนํา ถ้า
การทดสอบวินิจฉัยเป็นลบ พวกเขาควรจะซ้ำหลายสัปดาห์ต่อมา เซรั่ม
ทริปเทสควรวิเคราะห์ในผู้ป่วยที่มีประวัติของปฏิกิริยาต่อยรุนแรง
ครั้งแรก eaaci ตำแหน่งกระดาษแม่โพสพกับ
โฮมพิษถูกตีพิมพ์ในปี 1987 หก
ปีต่อมารุ่นที่แก้ไขที่ปรากฏ เป็นแล้วเอกสารมากมาย
ในการวินิจฉัยและรักษาโรคแพ้พิษของแตน
ได้ถูกตีพิมพ์ การตรวจสอบตำแหน่ง eaaci สุดท้าย

กระดาษที่จำเป็นกระดาษนี้จะเน้นที่แพ้พิษแตน เป็นปฏิกิริยาการแพ้เกิดจากต่อย

ของแมลงอื่น ๆ กว่าจะหายาก และมาตรฐานโฮมสารสกัดเพื่อการวินิจฉัยและรักษาอาการแพ้ของ
-
ไม่แตน แมลงไม่สามารถ .

เขียนมากที่สุดตาม chinery อนุกรมวิธานการจำแนก ,
แต่กว่าไม่กี่ปีล่าสุดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยไม่กี่
ได้รับการแนะนำaculeatae เป็นหน่วยย่อยของ
โฮม ( รูปที่ 1 ) .
apidae ครอบครัวประกอบด้วย ผึ้ง ( Apis mellifera
) ที่มีสีน้ำตาลและขนปานกลาง
และ bumblebees ( สกุล bombus ) ซึ่งใหญ่กว่า
กว่าผึ้ง มากขน และลักษณะที่แตกต่างกัน โดย
สีเหลืองหรือวงสีขาวบนท้องของพวกเขา
vespidae แบ่งออกเป็นวงศ์ย่อยและ vespinae polistinae
,มีความแตกต่างที่แยก
ทรวงอกและช่องท้อง vespinae มีปลายชุมทาง
ในขณะที่ polistinae เป็นรูปไข่มากขึ้นในรูปทรง vespidae
เกือบจะไม่มีขน และมีสีดำและสีเหลืองลาย abdomens
.
vespula dolichovespula เวสป้า , และแต่งหน้า 3
สกุลของ vespinae . vespula ( เรียกว่าแตนในยุโรป
สีเหลืองเสื้อในสหรัฐอเมริกา ) เป็นสายพันธุ์ที่สำคัญ
ที่สุดในยุโรปการ vespula spp . ( V germanica andv . vulgaris ) สามารถแตกต่างจากแมลง
สกุลเวสป้า ( แตน ) โดยขนาดของพวกเขาที่มีขนาดเล็ก แต่มาก
หนักจากบรรดาสกุล dolichovespula โดย
สั้นกว่าระยะห่างระหว่างดวงตาและบนขากรรไกร ( shortheaded
ตัวต่อ )
dolichovespula สื่อดี saxonica และ d
sylvestris เป็นสามัญชนชนิดของสกุล

dolichovespula ในยุโรปในสกุลเวสป้า เวสป้า , crabro ( Hornet ยุโรป )
ที่แพร่หลายในยุโรป ระหว่าง polistinae ( เรียกว่า
ตัวต่อในยุโรปและสหรัฐอเมริกา ) ในยุโรป polistes
gallicus , หน้า nimpha และข้างต้นทั้งหมด หน้า dominulus อย่างกว้างขวางโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอยู่
.
ครอบครัว Formicidae ( มด ) มีลักษณะดังต่อไปนี้ :
เสาอากาศ geniculate หรือพับ , หนึ่งหรือสอง
โหนดที่เอวที่ผอมบางและโดยทั่วไปขาดปีก .
ส่วนแพ้ต่อยปฏิกิริยาส่วนใหญ่สังคม
aculeatae – vespidae ( vespids ) apidae ( ผึ้ง ) และ
Formicidae ( มด ) –มีความสําคัญ กีฎวิทยา
และพฤติกรรมของแมลงพิษสารอธิบายอย่างกว้างขวาง

ความรู้ขององค์ประกอบและโครงสร้างของพิษของสารก่อภูมิแพ้

เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการวินิจฉัยที่ถูกต้องและการแพ้พิษของแมลง ( ตารางที่ 1 ) .
ลำดับและโครงสร้างของส่วนใหญ่ของสารพิษที่สำคัญได้รับการโคลนยีนและ

; สารสําคัญหลายได้แสดงออกในรีคอมบิแนนท์
แบบฟอร์ม ( http : / / www.allergen . org ) ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นไกลโคโปรตีน
10 – 50 kDa ประกอบด้วยกรดอะมิโน 100 - 400
ตกค้าง แต่บางส่วนพิษเป็น
ขนาดเล็ก เช่นเมลิตทินพิษผึ้ง ( API M 4 ) , เปปไทด์เป็น
2.9 กิโลดาลตัน และเมื่อเร็ว ๆนี้อธิบาย API ม. 6 กับ
มีน้ำหนักโมเลกุลของ 7.9 กิโลดาลตัน ) ปริมาณพิษต่อต่อย
ปริมาณของพิษที่ปล่อยออกมาในช่วงต่อย
แตกต่างจากสายพันธุ์ชนิดและแม้แต่ภายในสปีชีส์เดียวกัน
: stings ผึ้งปล่อยเฉลี่ย 50 LG ขึ้น

140 LG โปรตีนพิษต่อต่อย แต่พิษ
ถุงอาจจะมีถึงกว่า 300 LG ของพิษผึ้งต่อยปล่อย
10 31 LG ของพิษ ใน
vespinae ความคมชัด ซึ่งจะสามารถทำซ้ำ stings
โดยทั่วไปฉีดน้อยพิษต่อต่อย : vespula แสบ
รุ่น 1.7 ) 3.1 LG ของพิษ dolichovespula ต่อย 2.4 –
5.0 LG และ polistes stings จาก 4.2 17 LG โปรตีน
( 11 ) ปริมาณของพิษฉีดเดี่ยวยุโรป
โดยแตนต่อยไม่เป็นที่รู้จัก . น้ำหนักแห้งของพิษต่อ
sac อยู่ 260 LG

องค์ประกอบของพิษของสารก่อภูมิแพ้ที่สำคัญที่สุดในผึ้งพิษ
phospholipase A2 ซึ่งเป็นโปรตีนที่มีกรดอะมิโนกรดตกค้าง 134
( ตารางที่ 1 ) เอนไซม์ทำหน้าที่เป็น
ไซโตท๊ ซิน และ cytolysin ทางอ้อม ชิ้น
A2 ประกอบด้วย 12 – 15 % ของน้ำหนักแห้ง
พิษผึ้ง ไฮอะลูโรนิเดส ,สารก่อภูมิแพ้ที่สำคัญอื่นของผึ้ง
พิษหุ้น 50% ตัวตนดับกับ vespid
พิษไฮอะลูโรนิเดส . เป็นเอนไซม์แอซิดฟอสฟาเตส
49 กิโลดาลตัน ซึ่งมีบางส่วนสามารถ
นี้ ชอบโปรเอนไซม์ประมาณ
39 กิโล มันอาจเป็นสารก่อภูมิแพ้ที่สำคัญ
พิษผึ้งประกอบด้วย 1 – 2% ของ API ม. 6 ซึ่งประกอบด้วยกรดอะมิโน
71 ( 10 ) เมลิตทินเป็นหลัก ส่วน
พิษผึ้ง( 50 % ของน้ำหนักแห้ง ) ซึ่งประกอบด้วย 26 กรดอะมิโน
ตกค้างแต่เพียง 28% ของผู้ป่วยและอิมมูโนโกลบูลินเฉพาะ
( IgE ) แอนติบอดีต่อพิษงู tbumblebee ประกอบด้วย phospholipasea2 ( บอม P 1 ) ,
i ( บอม P 4 ) , ไฮอะลูโรนิเดส กรดฟอสฟาเตส และเขา peptideseveral โปรตีนอื่น ๆไม่พบใน
พิษผึ้ง ( ตารางที่ 1 ) .
allergens หลักใน vespid พิษเป็นชิ้น
A1 ( รั ( 1 ) ,ไฮอะลูโรนิเดส ( เวส วี 2 ) และแอนติเจน 5
( เรามี 5 ) ( 11 / 21 ) ประกอบด้วย 6 ชิ้น 1 – 14 % ของน้ำหนักแห้งรวมของ
vespid พิษ แอนติเจนที่ 5 เป็นสารก่อภูมิแพ้หลักในส่วน vespid
.
solenopsis พิษประกอบด้วยสี่จัก allergens
phospholipase A1 ( โซล ชั้น 1 ) , โซล ( Sol ) 5 ชั้น 2 , 3 ) ,
กับ Sol ผม 4 . โซล ชั้น 1 มีเอกลักษณ์ลำดับบางส่วนด้วย
pla1 จาก vespids . โซล ชั้น 3 มีประมาณ 50 %
ลำดับ 5 ตัวกับแอนติเจนจากส่วน vespid .
ขอประทาน
คู่หรือแม้กระทั่งหลายบวกการทดสอบสามารถเกิดจาก
จริงคู่พบปฏิกิริยาแอนติบอดี IgE หรือข้ามที่รู้จักกันจากพิษ

โดยเฉพาะคาร์โบไฮเดรตที่แตกต่างกัน , จากพิษของ
และ allergens ทั่วไป ความแตกต่างระหว่างการ _true_ คู่และข้าม

ด์เป็นสิ่งสำคัญสำหรับทางเลือกของพิษ ( s ) สำหรับ immunotherapy
( VIT ) .
ขอประทานภายในครอบครัว apidae . บริการข้อมูล
แนะนำว่าพิษและ allergens หลักของผึ้งแตกต่าง
ทั่วโลกจะคล้ายคลึงกันมาก และที่สําคัญ
โครงสร้างของ allergen phospholipase A2
สูงอยู่เหมือนกัน ( 26 , 27 ) โดยการเปรียบเทียบความแปรปรวน
allergens ภายในบัมเบิ้ลบีพิษสูง ( 20 ) .
บัมเบิ้ลบี pla2 เพียง 53% เหมือนผึ้ง
pla2 . อย่างไรก็ตาม ทางภูมิคุ้มกันวิทยาขอประทานมีอยู่จริง
ระหว่างผึ้งและพิษผึ้งและการด์

สามารถพบได้ในผู้ป่วยหลายราย ( 28 , 29 ) .
ขอประทานภายใน vespid พิษ . ปฏิกิริยาข้ามระหว่าง
vespids แข็งแรง เนื่องจากความคล้ายคลึงกันขององค์ประกอบและโครงสร้างของสารพิษ
เดียว ( 30 , 31 )
สารก่อภูมิแพ้จาก vespula สายพันธุ์ที่แตกต่างกันแสดงเอกลักษณ์ขึ้น
ถึง 95% ( 30 , 31 ) ต้องกัน , พิษ vespula
แตกต่างกันอย่างยิ่งปฏิกิริยาข้าม ( 22 , 32 ) ยังมีปฏิกิริยาข้ามระหว่าง vespula เป็นชิ้นเป็นอัน
,
dolichovespula เวสป้า และพิษ ( 32 - 37 ) ปฏิกิริยาข้ามของ
vespinae ( vespula dolichovespula , และ , เวสป้า ) กับตัวต่อกระดาษ
( polistes ) โดยทั่วไปต่ำกว่าขอประทาน
ภายใน vespinae ( 21 , 33 , 35 , 36 , 38 ) การ crossreactivity
ตามชนิดของยุโรป polistes ( หน้า dominulus
, P gallicus ) แข็งแรงมาก ขณะที่ระหว่าง
สายพันธุ์ยุโรปและอเมริกาที่อ่อนแอ ( 5 , 39 ) .
ขอประทานระหว่างส่วนของ apidae และ vespidae .
เอนไซม์ไฮอะลูโรนิเดสแสดงประมาณ 50% ลำดับฐานะระหว่างผึ้ง

( vespid พิษและ 31 )และได้ถูกระบุว่าเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ crossreactive
( 40 - 44 ) .
นำเสนอทางคลินิกของปฏิกิริยาต่อยและคุณภาพของอาหารพิษชีวิต

เพิ่งปรับตามที่กำหนดในระบบการตั้งชื่อสำหรับโรคภูมิแพ้ อาจเป็นคนกลาง โดยกลไกทางภูมิคุ้มกันวิทยา
( IgE ) หรือไม่ใช่ IgE ( แพ้พิษ
) แต่ยัง nonimmunologic โดยกลไก ( 45 ) จริงๆ