We developed an optimal control mod

We developed an optimal control model to assess the effectivity
of two conflicting mosquito control measures. One of them is
chemical control which kills both natural and sterile mosquitoes;
the other is a biological control consisting in the release of sterile
insects. The dynamical model was formulated in [16].
One of the side effects of the chemical control is that it affects
ecosystem killing another insects, besides the development of
mosquito resistance to it. There is not residual effect and the efficacy
is very low, contrarily to the larvicide which has longer residual
effect and higher efficacy. On the other side, the biological
control is a clean ecological control, but to be effective, a higher
proportion of sterile mosquitoes relative to the natural mosquitoes
should be released [16]. Additionally, the sterile mosquitoes must
be able to find the randomly distributed breeding sites where female
mosquitoes emerged [31].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราพัฒนาแบบจำลองการควบคุมที่เหมาะสมเพื่อประเมิน effectivity ที่ของทั้งสองขัดแย้งกันยุงมาตรการควบคุมการ หนึ่งในนั้นคือควบคุมสารเคมีที่ฆ่ายุงทั้งธรรมชาติ และใส่อื่น ๆ ที่เป็นตัวควบคุมทางชีวภาพที่ประกอบด้วยของกอซแมลง แบบ dynamical ถูกสูตรใน [16]ผลข้างเคียงของการควบคุมสารเคมีอย่างใดอย่างหนึ่งคือว่า มันมีผลกระทบต่อฆ่าแมลงอื่น นอกเหนือจากการพัฒนาของระบบนิเวศต่อต้านยุงไป ไม่มีผลตกค้างและประสิทธิภาพต่ำมาก หรือการ larvicide ซึ่งมีส่วนที่เหลือจากอีกต่อไปผลและประสิทธิภาพสูง อีกด้านหนึ่ง ชีวภาพควบคุมเป็นระบบนิเวศที่สะอาดควบคุม แต่จะมีประสิทธิภาพ ความสูงสัดส่วนของยุงใส่เทียบกับยุงธรรมชาติควรจะออก [16] นอกจากนี้ การที่ยุงฆ่าเชื้อต้องสามารถค้นหาเว็บไซต์แบบสุ่มกระจายพันธุ์หญิงยุงเกิด [31]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราได้พัฒนารูปแบบการควบคุมที่เหมาะสมในการประเมินผลการของทั้งสองขัดแย้งมาตรการในการควบคุมยุง
หนึ่งในนั้นคือการควบคุมสารเคมีที่ฆ่ายุงทั้งธรรมชาติและผ่านการฆ่าเชื้อ;
อื่น ๆ
คือการควบคุมทางชีวภาพประกอบด้วยการเปิดตัวของหมันแมลง รูปแบบที่มีพลังเป็นสูตรใน [16]. หนึ่งในผลข้างเคียงของการควบคุมสารเคมีก็คือว่ามันมีผลกระทบต่อระบบนิเวศฆ่าแมลงอื่นนอกเหนือจากการพัฒนาของความต้านทานยุงไป มีผลกระทบที่เหลือไม่ได้และประสิทธิภาพต่ำมากตรงกันข้ามเพื่อฆ่าลูกน้ำซึ่งมีที่เหลืออีกต่อไปผลและประสิทธิภาพที่สูงขึ้น ในอีกด้านหนึ่งที่ทางชีวภาพการควบคุมคือการควบคุมของระบบนิเวศสะอาดแต่จะมีประสิทธิภาพที่สูงขึ้นสัดส่วนของยุงฆ่าเชื้อเทียบกับยุงธรรมชาติควรจะได้รับการปล่อยตัว[16] นอกจากนี้ยุงฆ่าเชื้อจะต้องสามารถที่จะหากระจายสุ่มเว็บไซต์พันธุ์ที่หญิงยุงโผล่ออกมา[31]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพัฒนารูปแบบการควบคุมที่เหมาะสมที่สุดเพื่อประเมิน effectivity
สองขัดแย้งกันยุงควบคุมมาตรการ หนึ่งในนั้นคือ
สารเคมีซึ่งฆ่าทั้งธรรมชาติและปราศจากยุง ;
อื่น ๆ ที่เป็นชีวภาพควบคุม ซึ่งในการปล่อยแมลงที่เป็นหมัน

แบบจำลองพลวัต มียุทธศาสตร์ ใน [ 16 ] .
หนึ่งในผลข้างเคียงของสารเคมีที่มีผลต่อ
ฆ่าแมลงระบบนิเวศอื่น นอกเหนือจากการพัฒนา
ต้านทานยุงกับมัน ไม่มีผลตกค้างและประสิทธิภาพ
ต่ำมากอย่างตรงกันข้ามกับ larvicide ซึ่งได้อีกต่อไป เหลือผลและสูงกรด ในด้านอื่น ๆ , การควบคุมทางชีวภาพ
คือสะอาดระบบนิเวศ ควบคุม แต่จะมีประสิทธิภาพสูงกว่า
,สัดส่วนของการฆ่าเชื้อยุงเมื่อเทียบกับยุงธรรมชาติ
ควรปล่อยตัว [ 16 ] นอกจากนี้ ยุงเป็นหมันต้อง
สามารถหาเว็บไซต์ที่กระจายอย่างสุ่ม การเพาะพันธุ์ยุงตัวเมีย
) [ 31 ]