these changes results to deficient

these changes results to deficient soil protection and
increased soil particles removal.
On very steep slope gradients (40%), there is a different
treatment while soil sediment losses remain at the same high
levels after abandonment, although soil and vegetation
properties are altering. Therefore, when the slope gradient is
very steep (40%), it constitutes the main factor determining
soil sediment losses, surmounting land use effect.
Biomass production of annuals in cultivated olive groves
has mean value of 70 g/m2 with standard deviation ±40 g/m2
, a
value within the range for those of Mediterranean pastures 50–
380 g/m2 (Sarlis, 1998), indicating a low intensity traditional
cultivation with limited agricultural practices applied, such as
ploughing and pest control (Guzman, 1999). Consequently,
cultivation conditions in olive groves could be characterized as
especially rare, with dense undisturbed vegetation cover of
annual plant species occurring due to minimum application of
agricultural practices. The result is an ecosystem more similar
to a pasture than to a tree plantation.
Furthermore, some useful facts came out from this study
according to land uses' characteristics. Long-time abandoned
ecosystems have high surface stoniness percentage and mainly
braided (successive) terraces affecting negatively access and
application of cultivation practices. Short-time abandonment
ecosystems have higher surface stoniness percentages indicating
low productivity, inaccessibility and misapplication of
cultivation practices. Cultivated ecosystems have low surface
stoniness percentage and mainly parallel terraces configuration.
Another very important conclusion is that Mediterranean
traditional drystone terraces do not protect the soil surface
from water erosion completely, because of the existing slope
gradient between two successive terraces (Foster and
Highfill, 1983).
With regard to ecosystems' management in the Mediterranean
basin, the results indicate that traditional extensive
cultivation on terraced sloping lands could be an integrated
agricultural land management action with limited impacts on
ecosystems' functions, resulting in soil and water recourses

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์เหล่านี้เปลี่ยนแปลงดินขาดสารป้องกัน และเพิ่มเอาอนุภาคดินบนความลาดชันไล่ระดับ (40%), สีมีความแตกต่างกันการรักษาในขณะที่สูญเสียตะกอนดินอยู่ที่เดียวกันสูงระดับหลังจาก abandonment แม้ว่าดินและพืชคุณสมบัติเปลี่ยนแปลง ดังนั้น เมื่อไล่ระดับความชันเป็นลาดชันมาก (40%), ได้ถือกำหนดปัจจัยหลักสูญเสียตะกอนดิน surmounting แลนด์ใช้ผลผลิตชีวมวลของพืชในสวนปลูกมะกอกมีค่าเฉลี่ยของ g 70 m2 กับ ±40 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน g/m2การค่าภายในช่วงของเมดิเตอร์เรเนียน pastures 50-380 g/m2 (Sarlis, 1998), ระบุความเข้มต่ำแบบดั้งเดิมเพาะปลูก ด้วยวิธีเกษตรจำกัดที่ใช้ เช่นมงคลและศัตรูพืชควบคุม (Guzman, 1999) ดังนั้นสภาพปลูกในสวนมะกอกอาจจะมีลักษณะเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งหายาก เมล็ดพืชหนาแน่นอย่างมากของชนิดพืชประจำปีที่เกิดขึ้นเนื่องจากแอพลิเคชันต่ำสุดของเกษตรปฏิบัติการ ผลที่ได้คือ ระบบนิเวศคล้ายกันมากจะเป็นพาสเจอร์กว่าการสวนต้นไม้นอกจากนี้ บางข้อเท็จจริงที่เป็นประโยชน์ออกมาจากการศึกษาตามลักษณะการใช้ที่ดิน นานที่ถูกทอดทิ้งระบบนิเวศมีเปอร์เซ็นต์สูงผิว stoniness และส่วนใหญ่ถักผลส่งเข้าระเบียง (ต่อเนื่อง) และประยุกต์แนวทางปฏิบัติในการเพาะปลูก เวลาสั้น ๆ abandonmentระบบนิเวศมีเปอร์เซ็นต์ stoniness พื้นผิวสูงกว่าที่ระบุผลผลิตต่ำ inaccessibility และ misapplication ของแนวทางปฏิบัติในการเพาะปลูก ระบบนิเวศปลูกมีพื้นที่ต่ำstoniness เปอร์เซ็นต์และตั้งค่าคอนฟิกระเบียงขนานส่วนใหญ่เมดิเตอร์เรเนียนที่เป็นบทสรุปสำคัญอื่นระเบียง drystone ดั้งเดิมปกป้องพื้นผิวดินจากน้ำกัดเซาะเนื่องจากความลาดชันที่มีอยู่ทั้งหมดไล่ระดับระหว่างระเบียงสองต่อ (ฟอสเตอร์ และHighfill, 1983)เกี่ยวกับการจัดการของระบบนิเวศในเมดิเตอร์เรเนียนอ่างล้างหน้า ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า โบราณมากมายเพาะปลูกบนที่ดินตามลาดอาจเป็นการรวมการดำเนินการจัดการเกษตรกับผลกระทบต่อจำกัดฟังก์ชันของระบบนิเวศ ในดินและน้ำ recourses

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เพื่อป้องกันดินขาดและ
ดินเพิ่มขึ้นอนุภาคลบ.
ในการไล่ระดับสีลาดชันมาก (40%) มีความแตกต่างกัน
ในขณะที่การรักษาความสูญเสียของตะกอนดินที่ยังคงอยู่ที่สูงเช่นเดียวกับ
ระดับหลังจากละทิ้งแม้ว่าดินและพืช
คุณสมบัติได้รับการแก้ไข ดังนั้นเมื่อการไล่ระดับความลาดชันเป็น
ที่สูงชันมาก (40%) ก็ถือเป็นปัจจัยหลักที่การกำหนด
ความเสียหายที่เกิดตะกอนดินข้ามผลกระทบการใช้ที่ดิน.
การผลิตมวลชีวภาพของต้นไม้ในสวนมะกอกที่ปลูก
มีค่าเฉลี่ยของ 70 g / m2 ด้วยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน± 40 g / m2
,
ค่าอยู่ในช่วงสำหรับบรรดาของทุ่งหญ้าทะเลเมดิเตอร์เรเนียน 50-
380 g / m2 (Sarlis, 1998) แสดงให้เห็นแบบดั้งเดิมต่ำเข้ม
การเพาะปลูกที่มีการปฏิบัติทางการเกษตร จำกัด นำมาใช้เช่น
การไถและการควบคุมศัตรูพืช (Guzman, 1999) ดังนั้น
สภาพการเพาะปลูกในสวนมะกอกอาจจะมีลักษณะเป็น
ที่หายากโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีพืชพรรณที่ไม่ถูกรบกวนหนาแน่นของ
พันธุ์พืชประจำปีที่เกิดขึ้นจากการใช้ขั้นต่ำของ
การปฏิบัติทางการเกษตร ผลที่ได้คือระบบนิเวศอื่น ๆ ที่คล้ายกัน
ทุ่งหญ้ามากกว่าที่จะเพาะปลูกต้นไม้.
นอกจากนี้ข้อเท็จจริงที่มีประโยชน์บางคนออกมาจากการศึกษานี้
ตามลักษณะการใช้ที่ดิน ' เวลานานละทิ้ง
ระบบนิเวศที่มีพื้นผิวสูงร้อยละโหดเหี้ยมและส่วนใหญ่
ถัก (ต่อเนื่อง) ที่มีผลกระทบในทางลบระเบียงเข้าถึงและ
การประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติการเพาะปลูก เวลาสั้นละทิ้ง
ระบบนิเวศที่มีเปอร์เซ็นต์สูงกว่าพื้นผิวโหดเหี้ยมบ่งชี้
ผลผลิตต่ำไม่ถึงและผิดของ
การปฏิบัติที่เพาะปลูก ระบบนิเวศที่มีการเพาะปลูกพื้นผิวต่ำ
ร้อยละโหดเหี้ยมและส่วนใหญ่การกำหนดค่าระเบียงขนาน.
อีกข้อสรุปที่สำคัญมากคือการที่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
ระเบียงหินแบบดั้งเดิมไม่ได้ปกป้องผิวดิน
จากการกัดเซาะของน้ำอย่างสมบูรณ์เพราะความลาดชันที่มีอยู่
ระหว่างการไล่ระดับสีสองระเบียงเนื่อง (ฟอสเตอร์และ
Highfill, 1983 ).
เกี่ยวกับระบบนิเวศ 'การจัดการในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
ลุ่มน้ำผลการวิจัยพบว่ากว้างขวางแบบดั้งเดิม
การเพาะปลูกบนที่ดินลาดระเบียงอาจจะบูรณาการ
การดำเนินการจัดการที่ดินเพื่อการเกษตรที่มีผลกระทบ จำกัด ใน
ระบบนิเวศ 'ฟังก์ชั่นที่เกิดขึ้นในดินและทรัพยากรน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ผลเพื่อป้องกันดินและเพิ่มการกำจัดอนุภาคดินขาด
.
บนที่ชันมากชันไล่ ( 40% ) , มีการรักษาที่แตกต่างกัน
ในขณะที่การสูญเสียดินตะกอนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกัน
ระดับหลังจากทอดทิ้ง ถึงแม้ว่าดินและคุณสมบัติพืช
จะแก้ไข ดังนั้น เมื่อมี
ลาดเนินชันมาก ( 40 % ) ก็ถือเป็นปัจจัยสำคัญที่กำหนด
การสูญเสียดินตะกอนดิน surmounting ผลกระทบการใช้ที่ดิน
การผลิตชีวมวลของเล่มในการปลูกมะกอกเทศ
ได้ค่าเฉลี่ย 70 g / m2 กับส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน± 40 g / m2
,
ค่าภายในช่วงของทุ่งหญ้าและทะเลเมดิเตอร์เรเนียน 50
380 g / m2 ( sarlis , 1998 ) ซึ่งต่ำ เข้มแบบดั้งเดิม
การเพาะปลูกกับจำกัดเกษตรประยุกต์ เช่น
ไถและการควบคุมศัตรูพืช ( Guzm á n ,1999 ) ดังนั้น ในเงื่อนไขการปลูกมะกอกเทศ

โดยเฉพาะอาจจะมีลักษณะเป็น หายาก กับครอบคลุมพืชหนาแน่นมองเห็นทิวทัศน์ของ
พืชประจำปีที่เกิดขึ้นเนื่องจากโปรแกรมอย่างน้อย
การเกษตร ผลที่ได้คือระบบนิเวศที่คล้ายกันมากขึ้น
กับทุ่งหญ้ามากกว่าต้นไม้ที่ปลูก .
นอกจากนี้ ข้อเท็จจริงที่เป็นประโยชน์บางอย่างออกมาจากการศึกษา
ตามลักษณะการใช้ประโยชน์ที่ดิน ' . นานทิ้ง
ระบบนิเวศได้ร้อยละ stoniness ผิวสูงและส่วนใหญ่
ถัก ( ต่อเนื่อง ) ที่มีผลต่อการเข้าถึงและระเบียงทางซ้าย
เพาะ ) ระบบนิเวศการละทิ้ง
เวลาสั้นมีสูงกว่า ผิว stoniness เปอร์เซ็นต์ระบุ
งานน้อย ไม่ถึงการใช้ผิดวัตถุประสงค์ของการปลูกและ
)ระบบนิเวศมีปลูกร้อยละ stoniness พื้นผิวต่ำและส่วนใหญ่ขนานระเบียงค่า
.
อีกข้อสรุปสำคัญคือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนแบบดั้งเดิม drystone
ระเบียงไม่ปกป้องพื้นผิวดิน
จากน้ำกัดเซาะอย่างสมบูรณ์ เพราะของที่มีอยู่
ลาดลาดระหว่างสองระเบียงต่อเนื่อง ( ฟอสเตอร์และ

highfill , 1983 )เกี่ยวกับการจัดการระบบนิเวศในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน
อ่าง พบว่า การปลูกแบบดั้งเดิมบนระเบียงกว้างขวาง
ลาดที่ดินอาจจะบูรณาการในการจัดการที่ดินเพื่อการเกษตรการกระทำที่มีผลกระทบต่อระบบนิเวศ (
' ฟังก์ชั่น ทำให้ทรัพยากรดินและน้ำ