Hrmph!”Standing, Delia stared at he

Hrmph!”

Standing, Delia stared at her father. “Father, perhaps to you, the position of Empress is very important, but to me, it isn’t worth a fart.” The furious Delia began to spout obscenities.

Dylla Leon was so angry that he slapped the desk and stood up as well. “Delia, how can you say such things?”

“Father.” Delia stared at her father. “Don’t try and put on a brave show in front of your daughter. Let me make it clear for you today…with regards to his Imperial Majesty, you can forget it! Even if I die, I won’t marry him. I won’t marry anyone aside from Linley.”

Dylla Leon stared disbelievingly at his daughter. His daughter actually dared to speak to him in such a manner?

“I’m sorry, father.” Delia took a deep breath.

“Cough…cough…” The furious Dylla Leon began to cough. Dylla’s mother immediately went to assist him, but Dylla stared angrily at Delia. “Delia, you are no longer a child. Don’t be so rash and immature. Enough. Go back and think it over.”

Delia glanced at her red-faced, coughing father, then silently turned her head and left.

“What happened to my parents?” Delia could still remember how when she was a child, her father and mother had treated her like a precious treasure. Whatever she wanted done, her father would do. She had even ridden on her father’s back like a horse.

Her childhood memories were so beautiful, and her parents were so perfect.

But now…

Delia cared about her family. Her parents, her big brother, her grandmother, her other relatives…Delia had always hoped that she would be able to be together with Linley, while maintaining the relationship with her clan.

“I’ll wait a bit longer. I’ll wait for Linley to found his Duchy. By then, father’s attitude would change.” Delia chose to continue to endure.

…..

In the mysterious village. On the wide expanse of grass in front of the cave estate. Desri, Hayward, Miller, Pennslyn, and the others were seated around a stone table, drinking wine while watching Linley and Higginson spar. As for Reynolds and Monica, they were at the side of the grassy area.

“Monica, were you telling the truth in the past when you described your mother?” Staring at the distant Pennslyn, Reynolds then looked at Monica in puzzlement.

Monica didn’t know what to say either.

In the past, her mother was always rather cold and distant. It must be understood…her mother came from the Frost Goddess Shrine. That sort of cold arrogance was bred in the bones. But these past few days, Pennslyn had treated Linley and Reynolds unbelievably well.

Reynolds had even begun to suspect if Monica had lied about her.

“I don’t get it either.” Monica was truly speechless.

At this moment, Linley was wielding his adamantine heavy sword, while Higginson was wielding a silver, blurred longsword. The two were sparring, and Linley had begun to truly use his ‘Profound Truths of the Earth’. Although he hadn’t gone full force, it was still enough to cause Higginson to sigh with surprise.

“Bizarre, bizarre.” Higginson sighed in praise. “I’ve never seen such a bizarre attack.”

Linley stared helplessly at Higginson as well. Dealing with an expert of the Laws of Light truly was a pain. This was because once a person reached a certain level in the Laws of Light, his self-healing abilities would become extremely terrifying. Even broken arms would self-repair in a short period of time.

“Linley, at this time, you should take a look at my ultimate attack.” Higginson smiled.

Linley was startled. Up till now, Higginson had demonstrated a speed that was even faster than that of Olivier’s. But he had been just playing around?

“The name of this sword technique is ‘Illusionary Void Sword’.” Wielding that silver longsword, Higginson suddenly transformed into a line of white light, appearing before Linley in the blink of an eye. A layer of azurish-black energy was swirling around Linley, and his adamantine heavy sword was at the ready as well.

Linley paid careful attention to the sword.

Why was it called ‘Illusionary Void Sword’?

“Rumble…” The space itself in the surrounding area began to shudder and ripple. The silver longsword clearly appeared before Linley’s eyes, but the strange thing was, Linley felt as though the longsword had transformed into multiple layers, and the nearby space had transformed into multiple layers as well. It was as though space itself had turned chaotic.

“You lose.”

Before Linley even had the chance to react, that sword came to a halt in front of Linley’s eyes. Linley hadn’t even had the chance to resist or to block.

“This…” Linley’s mind was totally preoccupied by that sword. He felt as though he had suddenly mentally found something. He immediately descended to the ground and closed his eyes, beginning to meditate. Without paying any attention at all to the nearby people, he immediately began to try hard to find that sense again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Hrmph "ยืน Delia จ้องไปที่พ่อของเธอ "พ่อ บางที คุณตำแหน่งของจักรพรรดินีเป็นสิ่งสำคัญมาก แต่ฉัน มันไม่คุ้มค่าการผายลม" Delia รุนแรงเริ่มพ่นโดยลีออน Dylla โกรธจนว่า เขา slapped โต๊ะ และยืนขึ้นเช่นกัน "Delia วิธีสามารถคุณพูดสิ่งต่าง ๆ""พ่อ" Delia จ้องไปที่พ่อของเธอ "ไม่ลอง และใส่ในการแสดงความกล้าหน้าลูกสาวของคุณ ผมให้ชัดเจนสำหรับคุณวันนี้...เกี่ยวกับพระที่อิมพีเรียล คุณสามารถลืมมัน แม้ว่าฉันตาย ฉันจะไม่แต่งงานเขา ฉันจะไม่แต่งงานกับใครนอกจาก Linley "ลีออน Dylla จ้องไป disbelievingly ที่ลูกสาวของเขา ลูกสาวของเขาจริงกว่าจะพูดกับเขาในลักษณะดังกล่าวหรือไม่"ผมเสียใจ พ่อ" Delia เอาลมหายใจ"ไอ...ไอ..." ลีออน Dylla รุนแรงเริ่มกระแอม แม่ของ Dylla ทันทีไปช่วยเหลือเขา แต่ Dylla angrily จ้องไปที่ Delia "Delia คุณจะไม่เด็ก ไม่ได้ดังนั้นผื่น และ immature พอ กลับไป และคิดว่า มันมากกว่า"Delia glanced ที่พ่อของเธอ red-faced ไอ แล้วเงียบ ๆ เปิดเธอใหญ่ และด้านซ้าย"เกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่ของฉัน" Delia ยังสามารถจำได้ว่า เมื่อตอนเด็ก พ่อและแม่ของเธอได้จัดการเธอสมบัติล้ำค่า หากเธอต้องการทำ พ่อของเธอทำ นอกจากนี้เธอยังได้นั่งบนของพ่อของเธอกลับเช่นม้าความทรงจำวัยเด็กของเธอได้สวยงามมาก และพ่อแม่สมบูรณ์แบบแต่ตอนนี้...Delia ดูแลเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ พ่อแม่ พี่ชายของเธอใหญ่ ยายของเธอ เธออื่น ๆ ญาติ... Delia ได้เสมอหวังว่า เธอจะสามารถพร้อม Linley ในขณะที่รักษาความสัมพันธ์กับตระกูลของเธอ"ก็รอหน่อยอีกต่อไป ฉันจะรอ Linley พบดัชชีของเขา แล้ว พ่อทัศนคติจะเปลี่ยนแปลง" เลือก Delia ต้องอดทน…..ในหมู่บ้านลึกลับ ในบริการที่หลากหลายของหญ้าหน้านิคมถ้ำ Desri, Hayward มิลเลอร์ Pennslyn และคนอื่น ๆ ได้นั่งรอบตารางหิน ดื่มไวน์ชม Linley และ Higginson spar ส่วนเรย์โนลด์สและโมนิกา พวกเขาได้ที่ด้านข้างของบริเวณหญ้า"โมนิกา ถูกคุณบอกความจริงในอดีตเมื่อคุณอธิบายแม่" จ้อง Pennslyn ไกล เรย์โนลด์สแล้วมองที่โมนิกาใน puzzlementโมนิกาไม่รู้ว่าจะพูดอย่างใดอย่างหนึ่งในอดีต แม่ของเธอได้เสมอค่อนข้างเย็น และห่างไกล มันต้องเข้าใจ...แม่ของเธอมาจากศาลเจ้าน้ำแข็ง การเรียงลำดับของหยิ่งเย็นถูก bred ในกระดูก แต่ผ่านมาสองสามวันนี้ Pennslyn ได้รับ Linley และเรย์โนลด์สภาพดีเรย์โนลด์สแม้ได้เริ่มสงสัยว่าถ้าโมนิกาได้โกหกเกี่ยวกับเธอ"ฉันไม่ได้รับอย่างใดอย่างหนึ่ง" โมนิกาถูกพูดอย่างแท้จริงAt this moment, Linley was wielding his adamantine heavy sword, while Higginson was wielding a silver, blurred longsword. The two were sparring, and Linley had begun to truly use his ‘Profound Truths of the Earth’. Although he hadn’t gone full force, it was still enough to cause Higginson to sigh with surprise.“Bizarre, bizarre.” Higginson sighed in praise. “I’ve never seen such a bizarre attack.”Linley stared helplessly at Higginson as well. Dealing with an expert of the Laws of Light truly was a pain. This was because once a person reached a certain level in the Laws of Light, his self-healing abilities would become extremely terrifying. Even broken arms would self-repair in a short period of time.“Linley, at this time, you should take a look at my ultimate attack.” Higginson smiled.Linley was startled. Up till now, Higginson had demonstrated a speed that was even faster than that of Olivier’s. But he had been just playing around?“The name of this sword technique is ‘Illusionary Void Sword’.” Wielding that silver longsword, Higginson suddenly transformed into a line of white light, appearing before Linley in the blink of an eye. A layer of azurish-black energy was swirling around Linley, and his adamantine heavy sword was at the ready as well.Linley paid careful attention to the sword.Why was it called ‘Illusionary Void Sword’?“Rumble…” The space itself in the surrounding area began to shudder and ripple. The silver longsword clearly appeared before Linley’s eyes, but the strange thing was, Linley felt as though the longsword had transformed into multiple layers, and the nearby space had transformed into multiple layers as well. It was as though space itself had turned chaotic.“You lose.”Before Linley even had the chance to react, that sword came to a halt in front of Linley’s eyes. Linley hadn’t even had the chance to resist or to block.“This…” Linley’s mind was totally preoccupied by that sword. He felt as though he had suddenly mentally found something. He immediately descended to the ground and closed his eyes, beginning to meditate. Without paying any attention at all to the nearby people, he immediately began to try hard to find that sense again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แฮ่ม ! "

ยืน เดเลียมองพ่อของเธอ " พ่อ บางทีคุณ ตำแหน่งของจักรพรรดินีก็สำคัญมาก แต่สำหรับผม มันไม่น่าตด " Furious เดเลียเริ่มพ่นหยาบคาย

dylla ลีออนจึงโกรธที่เขาตบโต๊ะลุกขึ้นยืนเช่นกัน " ดีเลีย เธอพูดแบบนี้ได้ยังไง ? " พ่อ

" " เดเลียมองพ่อของเธอ" อย่าพยายามแสดงกล้าหาญต่อหน้าลูกสาว ให้ฉันทำให้มันชัดเจนสำหรับคุณวันนี้ . . . . . . . ด้วยความเคารพพระจักรพรรดิ , คุณสามารถลืมมัน ! แม้ว่าฉันตาย ฉันก็จะไม่แต่งงานกับเขา ผมจะไม่แต่งงานกับใครนอกจาก Linley "

dylla เลออนจ้องมอง disbelievingly ที่ลูกสาวของเขา . ลูกสาวเค้ากล้าที่จะพูดกับเขาแบบนี้เหรอ

" ขอโทษนะพ่อ " ดีเลียเอาลมหายใจลึก

" ไอ. . . ไอ. . . " โกรธ dylla ลีออนเริ่มไอ แม่ dylla ทันที ไปช่วยเขา แต่ dylla จ้องมองด้วยความโกรธที่ ดีเลีย " ดีเลีย เธอไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ อย่าวู่วามและไร้เดียงสา พอ กลับไปคิดให้ดี "

ดีเลียเห็นเธอหน้าแดง ไอพ่อ แล้วก็เงียบ หันหัวของเธอและทิ้ง

" สิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อแม่ของฉัน" ดีเลียยังคงจำได้ว่าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก พ่อและแม่ของเธอได้ปฏิบัติต่อเธอเหมือนสมบัติล้ำค่า อะไรก็ตามที่เธออยากทำ พ่อจะทำ เธอเคยขึ้นไปกับพ่อของเธอกลับเหมือนม้า

ความทรงจำวัยเด็กของเธอสวยมาก และพ่อแม่ของเธอช่างสมบูรณ์แบบ

แต่ตอนนี้ . . . . . . .

ดีเลียแคร์เธอครอบครัว พ่อแม่ พี่ชายเธอ ย่าของเธอ