Introduction Distance learning and

Introduction

Distance learning and its relationship to emerging computer technologies have together offered many promises to the field of education. In practice however, the combination often falls short of what it attempts to accomplish. Some of the shortcomings are due to problems with the technology; others have more to do with administration, instructional methods, or students. Despite the problems, many users like technologies such as compressed video and see continued growth in the area. This paper will examine some of the current research and thought on the promises, problems, and the future possibilities in modern distance learning, particularly types that are delivered via electronic means.

History of Distance Learning

Before any discussion of distance learning, we need to look at the way the term has been defined in the past and how it is currently defined in the literature. The term can be used to describe any of a number of instructional situations. Although it is thought of as a new term, distance learning has been around for well over 100 years. One of the earlier forms of distance learning was done through correspondence courses started in Europe. This stayed the primary means of distance learning until the middle of this century when instructional radio and television became more popular (Imel, 1996). As technology has changed, so has the definition of distance learning. Videotaped lectures have been a standard in university and professional courses for the last two decades (Moore & Lockee, 1998). Audiotapes and lessons sent through the mail have been used in correspondence courses to teach subjects such as foreign language for quite some time (Teaster & Blieszner, 1999). Today, the Internet and compressed video have taken distance learning in new directions, allowing distance learning to occur in real time. Live video instruction is the most popular and fastest growing delivery mode in the United States (Ostendorf, 1997).

Definitions of Distance Learning

With the history of distance learning encompassing so many different learning environments, we need to find a definition that fits in all situations. There have been many definitions put forward in modern literature. Greenberg (1998) defines contemporary distance learning as “a planned teaching/learning experience that uses a wide spectrum of technologies to reach learners at a distance and is designed to encourage learner interaction and certification of learning” (pg. 36). Teaster and Blieszner (1999) say “the term distance learning has been applied to many instructional methods: however, its primary distinction is that the teacher and the learner are separate in space and possibly time” (pg. 741). Desmond Keegan (1995) gives the most thorough definition. He says that distance education and training result from the technological separation of teacher and learner which frees the student from the necessity of traveling to “a fixed place, at a fixed time, to meet a fixed person, in order to be trained” (pg. 7). From these definitions we can see that the student and teacher are separated by space, but not necessarily by time. This would include compressed video, which is delivered in real time. As stated earlier, this type of live video instruction is the fastest growing means of distance learning today. Because of this, much of the discussion here will be dedicated to the promises and problems of this technology.

The Promises of Distance Learning

Many of the promises of distance learning are financial in nature. Universities hope to save money by delivering education to students that are unable to attend classes because of time or distance. The theory is that class size increases while the overhead remains the same. In a 2001 article by Burton Bollag and Martha Ann Overland, they say that developing countries are turning to state run distance education programs to take the place of ever increasing enrollments and a lack of physical building space. Places such as Beijing, Jakarta, and South American countries such as Brazil and Argentina have all begun to use distance-learning techniques to reach those that would by any other means be unreachable. Bollag and Overland say countries like China are moving from “elite to mass education,” and that “traditional universities cannot meet the demand” (pg. A29). China uses a radio and television delivery system to serve 1.5 million students, two-thirds of which are in a degree program.

In Australia, Curtain University uses compressed video conferencing to reach remote students in Western Australia, and to enhance classes in Business Studies by connecting with students in Singapore. Other examples can be found in the UK and Norway where several sites have been linked together (Keegan, 1995). Of course there is also wide use in the United States, both in the public and private sectors. It should be obvious by these examples and by the definition of distance learning, that it can meet the promise to deliver classes to a geographically broad and diverse population. Not only that, but the need seems to be strong for such programs. According to the American Council on Education, the number of students in distance learning doubled from 1995 to 1998 totaling 1.6 million (Devarics, 2001). Another market forecast says that by the year 2002 there will be 2.2 million students in distance education program, a full 15 per cent of all U.S. college students (Rochester, et.al., 1999, cited in Dibiase 2000). Many Universities are feeling the pressure to control their costs, improve quality of instruction, focus on customer needs, and respond to the competitive pressures (Horgan, 1998, p.1). Distance learning technologies have the potential to assist in solving these problems. In 1994, Basom and Sherritt surveyed higher education administrators and state politicians to find out what they thought would be the major problems facing American higher education in the next millennium. The answers they most often received were: “meeting increased demands at a time of decreased resources, increasing or maintaining access, using technology more efficiently, and sharing resources across state lines so that colleges won’t have to be all things to all people” (Pg. 4). Distance learning seems to address all of these issues. Administrators hope that distance learning methods will help make higher education more cost-effective (Dibiase, 2000). This type of answer may be seen as a quick fix for many administrators. If not approached seriously however, the distance programs can quickly become second rate.

The convenience of time and space is a big promise made by distance learning. Students do not have to physically be with the instructor in space and, depending on the method used, they do not have to be together in time as well. This is a great advantage for non-traditional students who cannot attend at regular times. Satellite campuses such as the ones Arkansas State University have recently opened are drawing out a “hidden market” of adult students in small towns and recent high school graduates who don’t want to go away to a bigger city to get an education. The satellite campuses could conceivably help the school’s enrollment to grow tenfold (Savoye, 2001).

Problems of Distance Learning

Despite the promises and obvious advantages to distance learning, there are problems that need to be resolved. These problems include the quality of instruction, hidden costs, misuse of technology, and the attitudes of instructors, students, and administrators. Each one of these has an effect on the overall quality of distance learning as a product. In many ways, each of these issues relates to the others. We will examine each of these issues separately.

Quality of Instruction

The first issue is the quality of instruction that is given through distance learning programs. Much of the quality of instruction depends on the attitude of the administration and the instructor. Data collected in a 1999 study by Elliot Inman and Michael Kerwin showed instructors had conflicting attitudes about teaching distance education. They report that after teaching one course, the majority of instructors were willing to teach another, but that they rated the quality of the course as only equal or lower quality than other classes taught on campus. Many times it seems that the administration believes the technology itself will improve the quality of the class. Palloff and Pratt (2000) remind us that “technology does not teach students; effective teachers do”(pg. 4). They make the point that the issue is not technology itself, but how it is used in the design and delivery of courses. Too often instructors do not design their lessons to take advantage of the technology presented. This affects the quality of the instruction. Research suggests that the effectiveness of distance learning is based on preparation, the instructor’s understanding of the needs of the students, and an understanding of the target population (Omoregie, 1997). Sherritt (1996) found in her survey of higher education administrators that many of the decision makers view distance programs as second rate, a “necessary but deficient form of education” (pg.2). She writes that this attitude also was found in academic departments that “have no strong mandates to adjust their curriculum and instruction to fit distance learning beyond cursory cooperation” (pg. 2). There are no rewards for doing so and the effort takes away from research time. Sherrit also cites a study by Caffarella et al. done in 1992, which found off campus instructors to be “a demoralized bunch, perceiving poor working conditions, isolation, personal and professional deprivation” (pg.3). This attitude hardly seems conducive to an effective learning environment for the students. If the administration and i

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ เรียนทางไกลและความเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ได้ร่วมกันเสนอสัญญาในการด้านการศึกษา ในทางปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม ชุดมักเด็ดขาดอะไรที่มันพยายามทำให้สำเร็จ แสดงอยู่เนื่องจากปัญหาเกี่ยวกับเทคโนโลยี ผู้อื่นได้มากขึ้นกับการดูแล วิธีสอน หรือนักเรียน แม้ มีปัญหา ผู้ใช้จำนวนมากเช่นเทคโนโลยีเช่นการบีบอัดวิดีโอ และดูการเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องในพื้นที่ กระดาษนี้จะตรวจสอบงานวิจัยปัจจุบันและคิดว่าในสัญญา ปัญหา และความเป็นอนาคตในระยะสมัยเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนิดที่ส่งผ่านทางอิเล็กทรอนิกส์ประวัติของการเรียนทางไกลก่อนอภิปรายใด ๆ ของการศึกษาทางไกล เราต้องมองแบบมีกำหนดระยะเวลาในอดีตและวิธีนั้นได้ถูกกำหนดในวรรณคดี สามารถใช้คำอธิบายใด ๆ จำนวนสถานการณ์สอน ถึงแม้ว่ามันจะคิดว่า เป็นคำใหม่ เรียนทางไกลได้ดีกว่า 100 ปี เรียนทางไกลรูปแบบก่อนหน้านี้อย่างใดอย่างหนึ่งสำเร็จผ่านหลักสูตรติดต่อเริ่มต้นในยุโรป นี้อยู่วิธีการหลักห้องเรียนจนกระทั่งกลางศตวรรษนี้เมื่อจัดการเรียนการสอนวิทยุและโทรทัศน์กลายเป็น นิยมมากขึ้น (Imel, 1996) เป็นเทคโนโลยีที่มีการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นมีคำจำกัดความของการเรียนทางไกล บรรยาย videotaped ได้รับมาตรฐานในมหาวิทยาลัยและหลักสูตรมืออาชีพสำหรับสองทศวรรษ (มัวร์ & Lockee, 1998) Audiotapes และบทเรียนที่ส่งทางไปรษณีย์มีการใช้ในจดหมายหลักสูตรสอนวิชาเช่นภาษาต่างประเทศสำหรับค่อนข้างบางเวลา (Teaster & Blieszner, 1999) วันนี้ อินเทอร์เน็ตและบีบอัดวิดีโอได้เรียนทางไกลในทิศทางใหม่ ให้พักการเรียนรู้ให้เกิดขึ้นในเวลาจริง วิดีโอสอนสดเป็นวิธีการจัดส่งที่นิยมมากที่สุด และเติบโตเร็วที่สุดในสหรัฐอเมริกา (Ostendorf, 1997) คำนิยามของการเรียนทางไกลมีประวัติห้องเรียนครอบคลุมสภาพแวดล้อมการเรียนรู้แตกต่างกันมาก เราต้องการค้นหาคำนิยามที่เหมาะสมกับสถานการณ์ทั้งหมด มีหลายนิยามที่ใส่ไปในวรรณคดีสมัย ผลงาน (1998) กำหนดระยะสมัยเรียนเป็น "ประสบการณ์สอนการเรียนรู้แผนที่ และใช้เทคโนโลยีหลากหลายเพื่อเข้าถึงผู้เรียนใน การออกแบบเพื่อส่งเสริมให้ผู้เรียนโต้ตอบและออกใบรับรองการเรียนรู้" (pg. 36) Teaster และ Blieszner (1999) กล่าว "การเรียนทางไกลระยะได้ถูกใช้วิธีการสอนหลาย: อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างของหลักคือ ครูผู้สอนและผู้เรียนแยกเป็นในพื้นที่ และเวลาอาจ" (pg. 741) คีแกนเดสม (1995) ให้คำจำกัดความอย่างละเอียดที่สุด เขากล่าวว่า ซึ่งจากการศึกษาและการฝึกอบรมเป็นผลจากแยกเทคโนโลยีของครูและผู้เรียนซึ่งช่วยให้นักเรียนจากการเดินทางไป "คง ในเวลา เพื่อตอบสนองบุคคลถาวร การได้รับการอบรม" (pg. 7) จากข้อกำหนดเหล่านี้ เราจะเห็นว่า ครูและนักเรียนจะแยก ตามพื้นที่ แต่ไม่จำเป็นต้อง ตามเวลา นี้จะรวมถึงการบีบอัดวิดีโอ ส่งในเวลาจริง ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ วิดีโอสอนสดชนิดนี้เป็นวิธีการเจริญเติบโตเร็วที่สุดของวันนี้การศึกษาทางไกล ด้วยเหตุนี้ มากของการสนทนาที่นี่จะเป็นเฉพาะสัญญาและปัญหาของเทคโนโลยีนี้สัญญาของการเรียนทางไกลสัญญาของการเรียนทางไกลมากมายมีเงินธรรมชาติ มหาวิทยาลัยหวังว่าจะประหยัดเงิน โดยศึกษากับนักเรียนที่ไม่สามารถเข้าเรียนเนื่องจากเวลาหรือระยะทาง ทฤษฎีได้ว่า ขนาดของชั้นเรียนเพิ่มขึ้นในขณะที่ค่าใช้จ่ายในการยังคงเหมือนเดิม ในบทความปีค.ศ. 2001 โดย Bollag เบอร์ตันและมาร์ธาแอนท่อง พวกเขาพูดว่า ประเทศกำลังพัฒนาจะเปลี่ยนเป็นสถานะรันโปรแกรมศึกษาห่างจากที่เคยเพิ่มลงและการขาดพื้นที่อาคารจริง สถานที่เช่นประเทศปักกิ่ง จาการ์ตา และอเมริกาใต้เช่นบราซิลและอาร์เจนตินามีทั้งหมดเริ่มใช้เทคนิคการเรียนทางไกลถึงที่จะ โดยวิธีใด ๆ สามารถเข้าถึงได้ Bollag และท่องว่า ย้ายจาก "ชนชั้นสูงเพื่อการศึกษาโดยรวม" ประเทศเช่นจีน และว่า "มหาวิทยาลัยดั้งเดิมไม่ตรงกับความต้องการ" (pg. A29) จีนใช้ระบบส่งวิทยุและโทรทัศน์ให้บริการ 1.5 ล้านนักเรียน สองสามซึ่งอยู่ในโปรแกรมปริญญาในออสเตรเลีย มหาวิทยาลัยม่านใช้การประชุมผ่านวิดีโอบีบอัดถึงเรียนไกลในออสเตรเลียตะวันตก และเพิ่มประสิทธิภาพการเรียนในวิชาธุรกิจศึกษา โดยการเชื่อมต่อกับนักเรียนในสิงคโปร์ สามารถพบตัวอย่างอื่น ๆ ในสหราชอาณาจักร และนอร์เวย์ที่หลายเว็บไซต์มีการเชื่อมโยงกัน (คีแกน 1995) แน่นอนมีใช้ทั้งในสหรัฐอเมริกา ทั้งในรัฐและภาคเอกชน ควรชัดเจน โดยตัวอย่างเหล่านี้ และ จากคำนิยามของการศึกษาทางไกล ว่า มันสามารถตอบสนองสัญญาส่งเรียนไปประชากรกันทางภูมิศาสตร์ที่กว้าง และหลากหลาย ไม่เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าความต้องการอย่างแรงสำหรับโปรแกรมดังกล่าว ตามสภาอเมริกันในการศึกษา จำนวนนักเรียนในการเรียนทางไกลขึ้นสองเท่าจาก 1995 1998 รวม 1.6 ล้าน (Devarics, 2001) การคาดการณ์ตลาดอื่นกล่าวว่า ภายในปี 2002 มีจะเรียน 2.2 ล้านห่างจากสถานศึกษา แบบเต็ม 15 ร้อยละของนักศึกษาสหรัฐอเมริกาทั้งหมด (โรเชสเตอร์ et.al. 1999 อ้างถึงใน Dibiase 2000) มหาวิทยาลัยจำนวนมากมีความรู้สึกความดันเพื่อควบคุมค่าใช้จ่ายของพวกเขา คุณภาพสอน เน้นความต้องการลูกค้า และตอบสนองต่อการกดดันการแข่งขัน (Horgan, 1998, p.1) เทคโนโลยีการเรียนรู้จากศักยภาพในการช่วยเหลือในการแก้ปัญหาเหล่านี้ได้ ในปี 1994, Basom และ Sherritt สำรวจศึกษาผู้ดูแลระบบและนักการเมืองรัฐเพื่อค้นหาสิ่งที่พวกเขาคิดว่า จะเป็นปัญหาใหญ่ที่หันหน้าไปทางอเมริกันศึกษาในมิลเลนเนียมถัดไป พวกเขามักได้รับคำตอบ: "ประชุมความต้องการเพิ่มเวลาของลดทรัพยากร เพิ่ม หรือรักษาเข้า ใช้เทคโนโลยีมีประสิทธิภาพมากขึ้น และใช้ร่วมกันทรัพยากรข้ามบรรทัดสถานะที่วิทยาลัยไม่ได้ทุกสิ่งเพื่อทุกคน" (Pg. 4) เรียนทางไกลน่าจะ แก้ไขปัญหาเหล่านี้ทั้งหมด ผู้ดูแลหวังว่า วิธีการเรียนรู้ระยะจะช่วยให้ศึกษามีประสิทธิภาพมากขึ้น (Dibiase, 2000) ตอบชนิดนี้อาจถือเป็นการแก้ไขด่วนสำหรับผู้ดูแลระบบหลาย ถ้าไม่ประดับอย่างจริงจังอย่างไรก็ตาม โปรแกรมระยะสามารถอย่างรวดเร็วกลายเป็น สองอัตราแห่งเวลาและพื้นที่เป็นสัญญาใหญ่โดยเรียนทางไกล นักเรียนไม่จำเป็นต้องจริงอยู่กับผู้สอนในพื้นที่ และ ขึ้นอยู่กับวิธีการใช้ ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันในเวลาเช่น นี้เป็นประโยชน์มากสำหรับนักเรียนที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมร่วมในเวลาปกติ มีการดึงดาวเทียมวิทยาเขตเช่นมหาวิทยาลัยอาร์คันซอเพิ่งเปิดออก "ตลาดซ่อน" ของนักศึกษาผู้ใหญ่ในเมืองและบัณฑิตมัธยมล่าสุดที่ไม่ต้องการไปเมืองใหญ่จะได้รับการศึกษา วิทยาเขตดาวเทียมดักรอช่วยลงทะเบียนโรงเรียนเติบโต tenfold (Savoye, 2001)ปัญหาของการเรียนทางไกลแม้ มีสัญญาและข้อดีที่ชัดเจนเพื่อการศึกษาทางไกล มีปัญหาที่ต้องแก้ไข ปัญหาเหล่านี้รวมถึงคุณภาพของคำแนะนำ ต้นทุนที่ซ่อนอยู่ นำเทคโนโลยี และทัศนคติของครู นักเรียน และผู้ดูแลระบบ แต่ละคนเหล่านี้มีผลบังคับใช้ในห้องเรียนเป็นผลิตภัณฑ์ดี ในหลาย ๆ แต่ละประเด็นเหล่านี้เกี่ยวข้องกับผู้อื่น เราจะตรวจสอบแต่ละประเด็นเหล่านี้แยกต่างหากคุณภาพของคำสั่งประเด็นแรกเป็นคุณภาพของคำสั่งที่ได้รับผ่านโปรแกรมการศึกษาทางไกล ของคุณภาพของการเรียนการสอนขึ้นอยู่กับทัศนคติของผู้สอนและการจัดการ ข้อมูลที่เก็บรวบรวมในการศึกษา 1999 โดยใต้เอลเลียตและ Michael Kerwin แสดงให้เห็นว่า ผู้สอนมีทัศนคติที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับการสอนการศึกษาทางไกล พวกเขารายงานว่า หลังจากการสอนหลักสูตรหนึ่ง ส่วนใหญ่ผู้สอนก็ยินดีสอนอีก แต่ว่า พวกเขาได้คะแนนคุณภาพของหลักสูตรเป็นเท่านั้นเท่ากับ หรือต่ำกว่ามีคุณภาพกว่าชั้นอื่น ๆ สอนในมหาวิทยาลัย หลายครั้งมันดูเหมือนว่า การจัดการเชื่อเทคโนโลยีเองจะปรับปรุงคุณภาพของชั้น Palloff และคิด (2000) เตือนเราว่า "เทคโนโลยีไม่สอนนักเรียน ครูผู้สอนที่มีประสิทธิภาพทำ "(pg. 4) พวกเขาทำให้จุดที่ปัญหาไม่ใช่เทคโนโลยีเอง แต่วิธีการใช้ในการออกแบบและจัดส่งหลักสูตร ผู้สอนมากเกินไปมักจะออกแบบบทเรียนของการใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีที่นำเสนอ นี้มีผลต่อคุณภาพของคำสั่ง วิจัยชี้ให้เห็นว่า ประสิทธิภาพของการเรียนทางไกลตามเตรียม ผู้เข้าใจในความต้องการของนักเรียน และความเข้าใจเกี่ยวกับประชากรเป้าหมาย (Omoregie, 1997) Sherritt (1996) พบเธอจากการสำรวจของผู้ดูแลการศึกษาของผู้ตัดสินใจดูจากโปรแกรมเป็นสองอัตรา เป็น "จำแต่รูปแบบการศึกษาขาดสาร" (pg.2) เธอเขียนว่า ทัศนคตินี้ยังพบในแผนกวิชาการที่ "มีเอกสารไม่แข็งแรงการปรับปรุงหลักสูตรและสอนให้เหมาะสมกับการเรียนทางไกลเกินเผิน ๆ ความร่วมมือของพวกเขา" (pg. 2) มีรางวัลสำหรับการทำเช่นนั้นไม่ และความพยายามใช้เวลาจากเวลาวิจัย Sherrit ยังสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดการศึกษาโดย Caffarella และ al. ในปี 1992 ซึ่งพบปิดมหาวิทยาลัยสอนให้ "รอดพวง perceiving สภาพการทำงานไม่ดี แยก ส่วนบุคคล และเป็นมืออาชีพมา" (pg.3) ทัศนคตินี้แทบดูเหมือนว่าเอื้อต่อการสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพสำหรับนักเรียน ถ้าการจัดการและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ

เรียนทางไกลและความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นใหม่เทคโนโลยีคอมพิวเตอร์มีด้วยกันหลายเสนอสัญญาด้านการศึกษา ในการปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม การรวมกันมักจะตกสั้นของสิ่งที่มันพยายามที่จะบรรลุ บางส่วนของข้อบกพร่องเนื่องจากปัญหาที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี ; อื่น ๆมีมากขึ้นจะทำอย่างไรกับการบริหารการเรียนการสอน วิธีการ หรือ นักเรียนแม้จะมีปัญหามาก ผู้ใช้ที่ชอบเทคโนโลยี เช่น วีดิทัศน์ที่ถูกบีบอัด และเห็นการเติบโตอย่างต่อเนื่องในพื้นที่ บทความนี้จะตรวจสอบบางส่วนของการวิจัยในปัจจุบันและความคิดเกี่ยวกับสัญญา , ปัญหา , และความเป็นไปได้ในอนาคตของการเรียนทางไกลสมัยใหม่ โดยเฉพาะประเภทที่ส่งผ่านทางอิเล็กทรอนิกส์

ประวัติของการศึกษาทางไกล

ก่อนการอภิปรายเรียนเราต้องดูที่ระยะได้นิยามในอดีต และมันกำลังคุกคามในวรรณคดี ระยะเวลาที่สามารถใช้ในการอธิบายใด ๆของจำนวนของสถานการณ์การ แม้ว่าจะคิดเป็นเทอมใหม่ การเรียนรู้ทางไกลได้รับรอบกว่า 100 ปี หนึ่งในรูปแบบของการศึกษาทางไกลก่อนหน้านี้ได้ผ่านหลักสูตรการเริ่มต้นในยุโรปนี้อยู่ในวิธีการหลักของการเรียนรู้ระยะทางจนถึงกลางศตวรรษนี้ เมื่อวิทยุและโทรทัศน์การสอนกลายเป็นที่นิยมมากขึ้น ( อีเมล , 1996 ) เป็นเทคโนโลยีที่มีการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นความหมายของการเรียนรู้ทางไกล คลิปบรรยายได้รับมาตรฐานในมหาวิทยาลัยและหลักสูตรระดับมืออาชีพสำหรับสุดท้ายสองทศวรรษ ( มัวร์& lockee , 1998 )เรื่องเรียน ส่งทางจดหมายได้ถูกใช้ในการติดต่อ เช่น หลักสูตรสอนวิชาภาษาต่างประเทศสำหรับค่อนข้างบางเวลา ( teaster & blieszner , 1999 ) วันนี้อินเทอร์เน็ตและวิดีโออัด เอา เรียนทางไกลในทิศทางใหม่ที่ช่วยให้การเรียนรู้ระยะทางที่จะเกิดขึ้นในเวลาจริงวิดีโอสอนสดเป็นที่นิยมมากที่สุดการส่งโหมดในสหรัฐอเมริกาและเร็วที่สุด ( ออสเตินดอร์ฟ , 1997 )

ความหมายของการศึกษาทางไกล

กับประวัติศาสตร์ของการเรียนรู้ทางไกลครอบคลุมสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันมาก เราจำเป็นต้องหาคำนิยามที่เหมาะกับทุกสถานการณ์ มีคำนิยามมากมายใส่ไปข้างหน้าในวรรณกรรมสมัยใหม่กรีนเบิร์ก ( 1998 ) ได้กำหนดระยะทางการเรียนรู้ร่วมสมัย " การวางแผนการสอน / การเรียนรู้ที่ใช้ในสเปกตรัมกว้างของเทคโนโลยีการเข้าถึงผู้เรียนที่ระยะทางและถูกออกแบบมาเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ปฏิสัมพันธ์และการรับรองของการเรียนรู้ " ( PG 36 ) และ teaster blieszner ( 2542 ) กล่าวว่า " ในระยะทางไกล มีการใช้วิธีสอนหลาย อย่างไรก็ตามความแตกต่างหลักคือการที่ครูและผู้เรียนจะแยกในพื้นที่ และอาจจะมีเวลา " ( PG 741 ) เดสมอนด์ คีแกน ( 1995 ) ให้ความละเอียดรอบคอบมากที่สุด เขากล่าวว่า การศึกษาทางไกล และผลจากการฝึกของครูและผู้เรียน ซึ่งเทคโนโลยีที่ช่วยให้ผู้เรียนจากความจำเป็นของการเดินทาง " ที่ตายตัว เวลาซ่อม เจอคน ถาวรเพื่อที่จะได้ฝึก " ( PG 7 ) จากความหมายนี้เราสามารถดูว่านักเรียนและคุณครูจะแยกตามพื้นที่ แต่ไม่ใช่เวลา นี้จะรวมถึงวิดีโอที่บีบอัดซึ่งจะถูกส่งในเวลาจริง ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ ของวิดีโอสดการเรียนการสอนชนิดนี้ที่เติบโตเร็วที่สุด วิธีการเรียนทางไกล ในวันนี้ เพราะเหตุนี้มากของการอภิปรายนี้จะทุ่มเทให้กับพระองค์ และ ปัญหาของเทคโนโลยีนี้ .

สัญญาของการศึกษาทางไกล

หลายของสัญญาของการเรียนรู้ระยะทางเงินในธรรมชาติ มหาวิทยาลัยหวังที่จะประหยัดเงินโดยการส่งมอบการศึกษาแก่นักเรียนที่ไม่สามารถเข้าเรียนได้เพราะเวลาหรือระยะทางทฤษฎีก็คือขนาดของชั้นเรียนเพิ่มขึ้น ในขณะที่ค่าใช้จ่ายยังคงเหมือนเดิม ใน 2001 บทความโดยเบอร์ตัน bollag ชื่อแอน บก เค้าว่า การพัฒนาประเทศจะเปลี่ยนสถานะวิ่งทางไกลหลักสูตรการศึกษาที่จะใช้สถานที่ของนักศึกษาที่เพิ่มขึ้นและการขาดของพื้นที่อาคารพลศึกษา สถานที่ เช่น ปักกิ่ง จาการ์ตาและประเทศในอเมริกาใต้ เช่น บราซิล และ อาร์เจนตินา ได้เริ่มที่จะใช้ระยะทางในการเรียนรู้เทคนิคที่จะเข้าถึงผู้ที่อาจจะโดยวิธีการอื่นใดสามารถเข้าถึงได้ . bollag และเกาะว่าประเทศเช่นจีนจะย้ายจาก " ยอดเพื่อการศึกษา " และ " มหาวิทยาลัยแบบดั้งเดิมไม่สามารถตอบสนองความต้องการ " ( PG a29 ) จีนใช้วิทยุและโทรทัศน์ระบบการให้บริการ 1 .5 ล้านคน สองในสามของที่อยู่ในโปรแกรมการศึกษาระดับปริญญา

ในออสเตรเลีย , ผ้าม่านมหาวิทยาลัยใช้อัดวีดีโอคอนเฟอเรนซ์ถึงนักเรียนห่างไกลในออสเตรเลียตะวันตก และเพื่อเพิ่มบทเรียนในการศึกษาธุรกิจ ด้วยการเชื่อมต่อกับนักเรียนในสิงคโปร์ ตัวอย่างอื่น ๆสามารถพบได้ในอังกฤษ และนอร์เวย์ ที่หลายเว็บไซต์มีการเชื่อมโยงกัน ( คีแกน , 1995 )แน่นอนว่ายังมีการใช้ความกว้างในสหรัฐอเมริกา ทั้งในภาครัฐและเอกชน มันควรจะชัดเจน โดยตัวอย่างเหล่านี้ และโดยความหมายของการเรียนการสอนทางไกลที่สามารถตอบสนองสัญญาว่าจะส่งเรียนให้กว้างทางภูมิศาสตร์และประชากรที่หลากหลาย ไม่เพียง แต่ที่ , แต่ต้องดูเข้มแข็งสำหรับโปรแกรมดังกล่าว ตามที่สภาอเมริกันเกี่ยวกับการศึกษาจำนวนนักเรียนในการเรียนทางไกลเป็นสองเท่าจาก 2538 ถึง 2541 จำนวนทั้งสิ้น 1.6 ล้าน ( devarics , 2001 ) อีกตลาดคาดการณ์ว่าภายในปี 2545 จะมี 2.2 ล้านนักเรียนในโปรแกรมการศึกษาระยะห่าง เต็ม 15 ร้อยละของสหรัฐอเมริกาวิทยาลัยนักเรียน ( โรเชสเตอร์ และคณะ , 2542 , อ้างใน ดิบิอาซี 2000 ) มหาวิทยาลัยส่วนมากจะรู้สึกความดันเพื่อควบคุมค่าใช้จ่ายของพวกเขาปรับปรุงคุณภาพของการเรียนการสอนที่มุ่งเน้นความต้องการของลูกค้า และตอบสนองต่อแรงกดดันการแข่งขัน ( ฮอร์เกิ้น , 1998 , ป. ) เทคโนโลยีการเรียนทางไกลมีศักยภาพที่จะช่วยในการแก้ไขปัญหาเหล่านี้ ในปี 1994basom sherritt อุดมศึกษาและการสำรวจผู้บริหารรัฐและนักการเมืองเพื่อดูสิ่งที่พวกเขาคิดว่าจะเป็นปัญหาใหญ่หันหน้าไปทางอเมริกันอุดมศึกษาในสหัสวรรษหน้า คำตอบที่พวกเขาได้รับบ่อยที่สุดคือ " การประชุมความต้องการที่เพิ่มขึ้นในเวลาที่ลดลง หรือการเข้าถึงทรัพยากรที่เพิ่มขึ้น การใช้เทคโนโลยีได้อย่างมีประสิทธิภาพและการแบ่งปันทรัพยากรข้ามรัฐเพื่อที่มหาวิทยาลัยจะไม่ได้เป็นสิ่งที่ทุกคนทุกคน " ( PG 4 ) การเรียนรู้ระยะทางที่ดูเหมือนว่าเพื่อที่อยู่ปัญหาเหล่านี้ทั้งหมด . ผู้บริหารหวังว่าการเรียนรู้ทางไกล วิธีจะช่วยให้อุดมศึกษามีประสิทธิภาพมากขึ้น ( ดิบิอาซี , 2000 ) ตอบแบบนี้อาจมองว่าการแก้ไขอย่างรวดเร็วสำหรับผู้บริหารมาก ถ้าไม่เข้ามาอย่างจริงจัง อย่างไรก็ตามโปรแกรมทางไกลสามารถได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นคะแนน 2 .

สบายของอวกาศและเวลาเป็นสัญญาโดยการเรียนรู้ระยะทาง นักเรียนไม่ต้องจริงต้องมีครูในพื้นที่ และขึ้นอยู่กับวิธีการที่ใช้ พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันในเวลาเช่นกัน นี้ เป็นโอกาสอันดีสำหรับนักเรียนที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมที่ไม่สามารถเข้าร่วมในเวลาปกติดาวเทียมวิทยาเขต เช่น ที่รัฐอาร์คันซอ มหาวิทยาลัยได้เปิดเมื่อเร็ว ๆ นี้จะวาดออกมาเป็น " ตลาด " ที่ซ่อนอยู่ของนักศึกษาผู้ใหญ่ในเมืองเล็ก ๆและปัจจุบันโรงเรียนมัธยมบัณฑิตที่ไม่อยากจะไปเมืองใหญ่ที่จะได้รับการศึกษา ดาวเทียมวิทยาเขตไม่สามารถเข้ามาช่วยโรงเรียนลงทะเบียนขึ้นเป็นสิบเท่า ( savoye , 2001 ) .



ปัญหาการเรียนทางไกลแม้จะมีสัญญาและข้อได้เปรียบที่ชัดเจนเพื่อการเรียนทางไกล มีปัญหาที่ต้องแก้ไข ปัญหาเหล่านี้ ได้แก่ คุณภาพการสอน ค่าใช้จ่ายที่ซ่อนอยู่ การใช้เทคโนโลยี และเจตคติของอาจารย์ นักศึกษา และผู้บริหาร แต่ละเหล่านี้มี ผลต่อคุณภาพโดยรวมของการเรียนรู้ทางไกล เป็นผลิตภัณฑ์ ในหลายวิธีแต่ละปัญหาเหล่านี้เกี่ยวข้องกับผู้อื่น เราจะตรวจสอบแต่ละปัญหาเหล่านี้ต่างหาก

คุณภาพการสอน

ปัญหาแรกคือคุณภาพของการเรียนการสอนที่ได้รับผ่านระยะทางโปรแกรมการเรียนรู้ มากในคุณภาพของการเรียนการสอนขึ้นอยู่กับทัศนคติของผู้บริหารและครูผู้สอนการเก็บรวบรวมข้อมูลในการศึกษาในปี 1999 โดยเอลเลียตอินเมิน และไมเคิล เคอร์วิน พบอาจารย์ มีความคิดเห็นที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับการสอนทางไกล . พวกเขารายงานว่าหลังจากสอนวิชาเดียว ส่วนใหญ่อาจารย์จะสอนอีก แต่ที่คะแนนคุณภาพของหลักสูตรเป็นเพียงเท่ากับคุณภาพต่ำกว่าหรือวิชาอื่นสอนในวิทยาเขตหลายครั้งดูเหมือนว่าผู้บริหารเชื่อว่าเทคโนโลยีที่ตัวเองจะปรับปรุงคุณภาพของชั้น palloff แพรตต์ ( 2000 ) และเตือนเราว่า " เทคโนโลยีไม่สอนนักเรียน ครูที่มีประสิทธิภาพทำ " ( PG 4 ) พวกเขาให้จุดที่ปัญหาคือเทคโนโลยีตัวเอง แต่ ว่า มัน มี ที่ใช้ในการออกแบบและการจัดส่งของหลักสูตรบ่อยครั้งที่อาจารย์ไม่ได้ออกแบบบทเรียนของพวกเขาจะใช้ประโยชน์จากเทคโนโลยีที่นำเสนอ นี้มีผลต่อคุณภาพของการสอน งานวิจัยแสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพของการเรียนรู้ระยะทางขึ้นอยู่กับการเตรียมการ อาจารย์มีความเข้าใจในความต้องการของนักเรียนและความเข้าใจของประชากรเป้าหมาย ( omoregie , 1997 )sherritt ( 1996 ) พบในการสำรวจของอุดมศึกษา ผู้บริหารที่หลายผู้ผลิตตัดสินใจดูโปรแกรมระยะทางเท่ากัน 2 " ที่จำเป็นแต่ขาดรูปแบบของการศึกษา " ( pg.2 )เธอเขียนว่าทัศนคตินี้ยังพบในแผนกวิชาการว่า " ไม่มีเอกสารที่แข็งแกร่งเพื่อปรับให้พอดีกับของหลักสูตรและการสอนทางไกล นอกเหนือจากความร่วมมือคร่าวๆ " ( PG 2 ) ไม่มีรางวัลสำหรับการทำเช่นนั้น และพยายามใช้เวลาห่างจากเวลาในการวิจัย sherrit ยัง cites การศึกษาโดยคาฟฟาเรลลา et al . ทำใน ปี 1992ซึ่งพบได้จากอาจารย์มหาวิทยาลัยเป็น " ขวัญพวงรับรู้เงื่อนไขการทำงานจนแยกส่วนบุคคล และการเป็นมืออาชีพ " ( pg.3 ) ทัศนคตินี้ไม่ค่อยจะเอื้อต่อสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพสำหรับนักเรียน ถ้าการบริหารและฉัน