3.2. Evaluation of the disseminatio

3.2. Evaluation of the dissemination of the bacteriophage and its
viability in acetate film
We can observe from Fig. 3 that after 14 days of evaluation the
bacteriophage was no longer detected. However, we know that the
shelf life of a refrigerated product is on average 3e10 days. On the
first day after the preparation of the film, the concentration of
bacteriophage is in the order of 108 PFU∙mL1
, and the initial
concentration was 1010 PFU∙mL1
. So initially the bacteriophage
reduced two log cycles and after 14 days it dropped considerably,
reaching non-detectable levels.
In relation to loss of viability of the bacteriophage in the film,
this probably occurred because the film does not come into contact
with food and, consequently, the bacteriophage is not in contact
with the bacteria. The in vitro test was performed without the film
being in contact with food to represent the same conditions. The
release to the environment occurred only during the analysis process,
when the film was stored during this time (14 days). As previous
studies have shown that encapsulation of phages in various
biopolymer matrices lead to significant loss in activity. The dried
microspheres with encapsulated phages were combined with
trehalose, a common stabilizing agent for viruses, to increase the
phage stability after drying (Bieganski, Fowler, Morgan, & Toner,
1998). Similar encapsulation of phages in synthetic PVA (polyvinyl
alcohol) polymer using the electrospinning process has shown a
significant loss in number of viable phages (~1e 6% viable phages)
immediately after electrospinning

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. การประเมินผลของการเผยแพร่ของแบคทีการและชีวิตในภาพยนตร์เรื่องอะซิเตทเราสามารถสังเกตเห็นจากรูป 3 การประเมินว่าหลังจาก 14 วันไม่พบแบคที อย่างไรก็ตาม เรารู้ว่าการอายุการเก็บรักษาผลิตภัณฑ์แช่เย็นเป็นเฉลี่ย 3e10 วัน ในการวันแรกหลังจากการเตรียมฟิล์ม ความเข้มข้นของแบคทีเป็นลำดับ 108 PFU∙mL1และการเริ่มต้นความเข้มข้นคือ 1010 PFU∙mL1. ดังนั้นในตอนแรกแบคทีลดลงบันทึกที่สองรอบ และหลัง จาก 14 วันลดลงอย่างมากถึงระดับที่สบายสัมพันธ์กับการสูญเสียชีวิตของแบคทีในฟิล์มอาจเกิดขึ้นเนื่องจากฟิล์มไม่ได้เข้ามาติดต่ออาหาร และ จึง แบคทีไม่ติดต่อมีแบคทีเรีย ทำการทดสอบในหลอดทดลอง โดยฟิล์มการสัมผัสกับอาหารที่แสดงถึงเงื่อนไขเดียวกัน การปล่อยให้สภาพแวดล้อมที่เกิดขึ้นในระหว่างกระบวนการวิเคราะห์เมื่อภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกเก็บไว้ในช่วงเวลานี้ (14 วัน) เป็นก่อนหน้านี้ศึกษาแสดงให้เห็นว่า encapsulation ของ phages ในต่าง ๆเมทริกซ์ biopolymer ที่นำไปสู่การสูญเสียที่สำคัญในกิจกรรม การตากแห้งพร้อมกับสรุป phages microspherestrehalose ตัวทั่วฟเฟกต์แทนสำหรับไวรัส การเพิ่มการความมั่นคงของ phage หลังจากการอบแห้ง (Bieganski ฟาวเลอร์ มอร์แกน และผง หมึก1998) . encapsulation คล้ายของ phages ในสังเคราะห์ PVA (โพลีไวนิลโดยใช้กระบวนการเส้นใยนาโนพอลิเมอร์ของแอลกอฮอล์) ได้แสดงความสูญเสียที่สำคัญจำนวน phages วางอนาคต (~ 1e phages อีก 6%)ทันทีหลังจากเส้นใยนาโน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 การประเมินผลการเผยแพร่ bacteriophage และมัน
มีชีวิตในภาพยนตร์อะซิเตท
เราสามารถสังเกตจากรูป 3 ว่าหลังจาก 14 วันของการประเมินผล
bacteriophage ก็ไม่ได้ตรวจพบ แต่เรารู้ว่า
อายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์ในตู้เย็นเป็นค่าเฉลี่ย 3e10 วัน ใน
วันแรกหลังจากที่การเตรียมความพร้อมของภาพยนตร์เรื่องนี้มีความเข้มข้นของ
แบคทีเรียที่อยู่ในลำดับ 108 PFU ∙ ML1
และเริ่มต้น
ความเข้มข้นเป็น 1,010
PFU ดังนั้นในขั้นแรก bacteriophage
ลดลงสองรอบล็อกและหลัง 14 วันก็ลดลงมาก
ถึงระดับที่ไม่สามารถตรวจพบ.
ในความสัมพันธ์กับการสูญเสียชีวิตของแบคทีเรียในภาพยนตร์เรื่อง
นี้น่าจะเกิดขึ้นเพราะหนังเรื่องนี้ไม่ได้เข้ามาสัมผัส
กับอาหารและ ดังนั้น bacteriophage ไม่ได้อยู่ในรายชื่อผู้ติดต่อ
กับเชื้อแบคทีเรีย การทดสอบในหลอดทดลองได้ดำเนินการโดยไม่ต้องภาพยนตร์เรื่องนี้
เป็นที่สัมผัสกับอาหารที่จะเป็นตัวแทนเงื่อนไขเดียวกัน
การปลดปล่อยสู่สิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นเฉพาะในระหว่างขั้นตอนการวิเคราะห์
เมื่อภาพยนตร์ที่ถูกเก็บไว้ในช่วงเวลานี้ (14 วัน) ขณะที่ก่อนหน้านี้
การศึกษาได้แสดงการห่อหุ้มของฟาจในต่างๆที่
เมทริกซ์โพลิเมอร์ชีวภาพนำไปสู่การสูญเสียที่สำคัญในกิจกรรม แห้ง
microspheres กับ phages Encapsulated ถูกรวมกับ
ทรีฮาโล, ตัวแทนการรักษาเสถียรภาพร่วมกันเพื่อหาไวรัสเพื่อเพิ่ม
ความมั่นคง phage หลังจากการอบแห้ง (Bieganski ฟาวเลอร์, มอร์แกนและโทนเนอร์,
1998) ห่อหุ้มที่ใกล้เคียงของฟาจในการสังเคราะห์ PVA (โพลีไวนิล
แอลกอฮอล์) ลิเมอร์โดยใช้กระบวนการไฟฟ้าสถิตได้แสดงให้เห็น
การสูญเสียอย่างมีนัยสำคัญในจำนวนของฟาจที่ทำงาน (~ 1E 6% phages ทำงานได้)
ทันทีหลังจากที่อิเลค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . การประเมินผล การเผยแพร่ของแบคเทอริโอเฟจและของชีวิตในอะซิเตทฟิล์มเราสามารถสังเกตได้จากรูปที่ 3 หลังจากการประเมิน 14 วันถึงอย่างไรก็ตาม ก็ไม่พบ อย่างไรก็ตาม เราทราบว่าอายุการเก็บรักษาของผลิตภัณฑ์ คือ เย็นวัน 3e10 เฉลี่ย บนวันแรกหลังจากการเตรียมฟิล์ม , ความเข้มข้นของแบคเทอริโอเฟจในการสั่งซื้อของ 108 ∙ ml1 พีเอฟยูและเริ่มต้นความเข้มข้นของ∙ ml1 1010 พีเอฟยู. ดังนั้นในแบคเทอริโอเฟจลดลง 2 log cycles และหลังจาก 14 วันก็ลดลงมากถึงไม่ตรวจพบระดับในความสัมพันธ์กับการสูญเสียชีวิตของแบคเทอริโอเฟจในฟิล์มนี้อาจเกิดขึ้นเพราะฟิล์มไม่ได้มาติดต่อกับอาหารและ , จึง , ถึงอย่างไรก็ตาม ไม่ติดต่อด้วยแบคทีเรีย ในหลอดทดลอง ทดสอบได้โดยฟิล์มการติดต่อกับอาหารเพื่อแสดงเงื่อนไขเดียวกัน ที่ปล่อยสู่สิ่งแวดล้อมเกิดขึ้นเฉพาะในระหว่างกระบวนการวิเคราะห์เมื่อฟิล์มถูกเก็บไว้ในช่วงเวลานี้ ( 14 วัน ) ขณะที่ก่อนหน้านี้มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการของฟาจในต่าง ๆไบโอพอลิเมอร์เมทริกซ์ นำไปสู่การสูญเสียที่สำคัญในกิจกรรม แห้งและถูกห่อหุ้มด้วยจ รวมกับการรักษาเสถียรภาพ , ทั่วไป ตัวแทนของไวรัสเพื่อเพิ่มเฟจเสถียรภาพหลังจากการอบแห้ง ( bieganski ฟาวเลอร์ มอร์แกน และโทนเนอร์1998 ) การคล้ายกันของฟาจใน PVA สังเคราะห์พอลิไวนิลแอลกอฮอล์ ) พอลิเมอร์โดยใช้เส้นใยกระบวนการแสดงที่สำคัญลดจำนวนสายฟาจ ( ~ 6 % วาง 1E จ )ทันทีหลังจากเส้นใย