and nomothetic studies) based on an

and nomothetic studies) based on analyses of actual administrative situations (Riggs, 1962: 10–11). The second trend is the transition from an ideographic approach (reflected in studies of a single agency or country) to a nomothetic approach giving greater priority to generalizations, laws, and theory-building based on regular patterns of administrative behavior or institution. However, Riggs highlights the importance of both approaches: ‘nomothetic analyses would scarcely be possible without ideographic data . . . Hence the ideographic and nomo- thetic approaches are not alternative, but complementary, modes of study’ (Riggs, 1962: 12). The third trend is the shift from a non-ecological approach (evident in studies of formal administrative institutions without considering contextual influ- ence) to a more ecological approach that emphasizes interaction between institu- tions and their contextual factors such as tradition, culture, religion, etc (Riggs, 1962). These major trends in comparative public administration are easily discern- ible in Riggs’ own intellectual trajectory, especially with regard to his moves towards more nomothetic and ecological interpretation of administration in devel- oping nations or the so-called development administration.
During the 1960s and 1970s, the idea of development administration evolved as an extension or an applied part of comparative public administration (Turner, 1997; Brinkerhoff, 2008), especially due to the CAG’s keen interest in exploring administrative problems in developing nations and the agenda set by its funding agency (the Ford Foundation) to improve administration for economic develop- ment in these countries (Riggs, 1970). Thus, Riggs mentions that the study of Third World administration, interpreted largely as development administration, became the central concern for and synonymous with comparative public administration (Riggs, 1991). As a concept, he defines development administration as the com- bined process of both the ‘administration of development’ (implementation of development policies and plans) and the ‘development of administration’ (improve- ment of administrative capabilities) (Riggs, 1970).
For nearly three decades (until the early 1980s), a massive volume of literature (books, journals, reports, etc) was produced by public administration scholars and policy experts to articulate and prescribe the nature, scope, objectives, structures, institutions, problems, and remedies of development administration (Weidner, 1970). While much of such literature tended to be normative in terms of prescribing the ideal universal tenets of development administration, Riggs was opposed to such a relatively non-ecological framework, and highlighted its inappropriateness and potential dysfunctional outcomes (Riggs, 1961, 1965). Instead he devoted much of his work to configuring an ecological approach in order to explain the actual features of administration (development administration) in developing nations shaped by their own societal contexts, and to articulating some nomothetic models of such administration with a new vocabulary constructed specifically to explain the unique administrative situation in these countries.
In this endeavor, Riggs began with a bipolar analytical framework known as the so-called agraria-industria model, which highlighted the contextual distinction of public administration between the traditional agrarian societies and modern

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และศึกษา nomothetic) ตามวิเคราะห์สถานการณ์จริงดูแล (Riggs, 1962:10 – 11) แนวโน้มที่สองคือ เปลี่ยนจากวิธีการอักษรภาพ (สะท้อนอยู่ในการศึกษาของหน่วยงานเดียวหรือประเทศ) การวิธี nomothetic ที่ให้ความสำคัญมากกว่า generalizations กฎหมาย และทฤษฎีสร้างตามรูปแบบปกติของพฤติกรรมบริหารหรือสถาบัน อย่างไรก็ตาม Riggs เน้นความสำคัญของทั้งสองวิธี: ' วิเคราะห์ nomothetic แทบจะเป็นไปได้ โดยไม่มีข้อมูลอักษรภาพ... ดังนั้น วิธีการทำตัวอักษรภาพและโนโมเช็งฮุย - thetic ไม่อื่น แต่ เสริม วิธีการศึกษา ' (Riggs, 1962:12) แนวโน้มที่สามคือ เปลี่ยนจากวิธีการไม่ใช่ระบบนิเวศ (ที่เห็นได้ชัดในการศึกษาของสถาบันจัดการศึกษาโดยไม่พิจารณาบริบท influ-ence) กับวิธีการมีระบบนิเวศที่เน้นปฏิสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบริบทของประเพณี วัฒนธรรม ศาสนา และ institu-tions ฯลฯ (Riggs, 1962) เหล่านี้แนวโน้มสำคัญในราชการเปรียบเทียบง่าย ๆ จะได้ แยกแยะในของ Riggs ปัญญาวิถี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับเขาย้ายไปตี nomothetic และระบบนิเวศมากบริหาร devel - oping ประเทศหรือบริหารที่เรียกว่าในช่วงปี 1960 และทศวรรษ 1970 ความคิดของการบริหารพัฒนาเป็นส่วนขยายหรือส่วนที่ใช้ของบริหารราชการเปรียบเทียบ (Turner, 1997 Brinkerhoff, 2008) โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากของ CAG สนใจกระตือรือร้นในการสำรวจปัญหาการบริหารในการพัฒนาประเทศและวาระการประชุมที่กำหนด โดยหน่วยงานของเงินทุน (มูลนิธิฟอร์ด) เพื่อปรับปรุงการบริหารเศรษฐกิจพัฒนาติดขัดในประเทศเหล่านี้ (Riggs, 1970) ดังนั้น กล่าวถึง Riggs ที่ศึกษาดูแลโลกที่สาม แปลส่วนใหญ่เป็นบริหาร กลายเป็น กังวลกลางสำหรับ และพ้องกับบริหารราชการเปรียบเทียบ (Riggs, 1991) เป็นแนวคิด เขากำหนดบริหารพัฒนาเป็น com - bined กระบวนการทั้งการ 'ดูแลพัฒนา' (งานพัฒนานโยบายและแผน) และ 'พัฒนาบริหาร' (ปรับปรุงติดขัดของความสามารถในการจัดการ) (Riggs, 1970)สำหรับเกือบสามทศวรรษที่ผ่านมา (จนถึงต้นทศวรรษ 1980), ไดรฟ์ข้อมูลขนาดใหญ่ของวรรณกรรม (หนังสือ สมุดรายวัน รายงาน ฯลฯ) ถูกผลิต โดยราชการนักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญนโยบาย การบอกกำหนดธรรมชาติ ขอบเขต วัตถุประสงค์ โครงสร้าง สถาบัน ปัญหา และวิธีแก้การบริหารพัฒนา (Weidner, 1970) ในขณะที่วรรณกรรมดังกล่าวมีแนวโน้มเป็น normative ในกำหนด tenets สากลเหมาะบริหารพัฒนามาก Riggs การกรอบค่อนข้างไม่ระบบนิเวศ และเน้น inappropriateness และศักยภาพนบาผล (Riggs, 1961, 1965) แต่ เขาทุ่มเทมากในงานของเขา เพื่อกำหนดค่าวิธีการระบบนิเวศเพื่ออธิบายลักษณะการทำงานจริงของการจัดการ (บริหาร) ในการพัฒนาประเทศทรงตามบริบทของตนเองนิยม และ articulating บางรุ่น nomothetic บริหารดังกล่าวกับคำศัพท์ใหม่ที่สร้างขึ้นโดยเฉพาะเพื่ออธิบายสถานการณ์ดูแลเฉพาะในประเทศเหล่านี้ในการแข่งขันนี้ Riggs ที่เริ่มต้น ด้วยกรอบวิเคราะห์ทางไฟที่ไบโพลาร์รู้จักเป็นโมเดลเรียกว่า agraria-industria ซึ่งเน้นความแตกต่างตามบริบทของราชการระหว่างสังคมเทคโนโลยีดั้งเดิม และทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และการศึกษา nomothetic) ตามการวิเคราะห์สถานการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในการบริหาร (ริกส์, 1962: 10-11) แนวโน้มที่สองคือการเปลี่ยนแปลงจากวิธีการ ideographic (สะท้อนให้เห็นในการศึกษาของหน่วยงานเดียวหรือประเทศ) เพื่อ nomothetic วิธีการให้ความสำคัญมากขึ้นในภาพรวมกฎหมายและทฤษฎีการสร้างขึ้นอยู่กับรูปแบบปกติของพฤติกรรมการบริหารหรือสถาบัน อย่างไรก็ตามริกส์ไฮไลท์สำคัญของทั้งสองวิธี: 'วิเคราะห์ nomothetic แทบจะเป็นไปได้ที่ไม่มีข้อมูล ideographic . . ดังนั้น ideographic nomo- และวิธีการสังเคราะห์ทางเลือกไม่ได้ แต่เสริมรูปแบบของการศึกษา (ริกส์, 1962: 12) แนวโน้มที่สามคือการเปลี่ยนจากวิธีการที่ไม่นิเวศวิทยา (เห็นได้ชัดในการศึกษาของสถาบันการบริหารอย่างเป็นทางการโดยไม่คำนึงถึงผลกระทบต่อบริบท) เพื่อเป็นวิธีการที่ระบบนิเวศอื่น ๆ ที่เน้นการทำงานร่วมกันระหว่างสถาบัน tions และปัจจัยบริบทของพวกเขาเช่นประเพณีวัฒนธรรมศาสนา ฯลฯ (ริกส์, 1962) เหล่านี้แนวโน้มที่สำคัญในการบริหารราชการเปรียบเทียบได้อย่างง่ายดาย discern- ible ในวิถีทางปัญญาริกส์ 'ของตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของเขาต่อ nomothetic มากขึ้นและการแปลความหมายของระบบนิเวศของการบริหารงานในประเทศที่กำลังพัฒนาหรือการบริหารการพัฒนาที่เรียกว่า.
ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ ปี 1970 ความคิดของการบริหารการพัฒนาวิวัฒนาการมาเป็นส่วนขยายหรือเป็นส่วนหนึ่งที่นำมาใช้ในการบริหารจัดการภาครัฐเปรียบเทียบ (Turner, 1997; Brinkerhoff, 2008) โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากความสนใจของ CAG ในการสำรวจปัญหาในการบริหารประเทศกำลังพัฒนาและวาระการประชุมที่กำหนดโดยการระดมทุน หน่วยงาน (ฟอร์ดมูลนิธิ) เพื่อปรับปรุงการบริหารงานสำหรับการพัฒนาทางเศรษฐกิจในประเทศเหล่านี้ (ริกส์, 1970) ดังนั้นริกส์กล่าวว่าการศึกษาของการบริหารประเทศโลกที่สามตีความส่วนใหญ่เป็นการบริหารการพัฒนากลายเป็นปัญหาสำคัญและตรงกันกับการบริหารราชการเปรียบเทียบ (ริกส์, 1991) เป็นแนวคิดที่เขากำหนดบริหารการพัฒนาเป็นขั้นตอนการสั่งแบบผสมของทั้งสอง 'การบริหารงานของการพัฒนา' (ดำเนินการตามนโยบายการพัฒนาและแผน) และการพัฒนาของการบริหาร (ment ปรับปรุงความสามารถในการบริหาร) (ริกส์, 1970) .
เกือบสามทศวรรษที่ผ่านมา (จนกระทั่งต้นทศวรรษ 1980) ปริมาณขนาดใหญ่ของวรรณกรรม (หนังสือวารสารรายงาน ฯลฯ ) ถูกผลิตโดยนักวิชาการการบริหารงานภาครัฐและผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายที่จะเป็นปล้องและธรรมชาติกำหนดขอบเขตวัตถุประสงค์โครงสร้างสถาบัน ปัญหาและการเยียวยาของการบริหารการพัฒนา (Weidner, 1970) ขณะที่มากของวรรณกรรมดังกล่าวมักจะมีกฎเกณฑ์ในแง่ของการกำหนดหลักการสากลที่เหมาะในการบริหารการพัฒนาริกส์เป็นศัตรูกับกรอบดังกล่าวค่อนข้างที่ไม่ใช่ระบบนิเวศและเน้นความไม่เหมาะสมและผลที่ผิดปกติที่อาจเกิดขึ้น (ริกส์, 1961, 1965) แต่เขาทุ่มเทในการทำงานของเขาในการกำหนดค่าของระบบนิเวศวิธีการเพื่อที่จะอธิบายคุณสมบัติที่เกิดขึ้นจริงของการบริหาร (การบริหารการพัฒนา) ในประเทศกำลังพัฒนารูปโดยบริบททางสังคมของตัวเองและการสื่อสารบางรุ่น nomothetic ของการบริหารดังกล่าวมีคำศัพท์ใหม่ที่สร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ ที่จะอธิบายสถานการณ์การบริหารที่ไม่ซ้ำกันในประเทศเหล่านี้.
ในความพยายามนี้ริกส์เริ่มต้นด้วยกรอบการวิเคราะห์ที่รู้จักกันเป็นสองขั้วที่เรียกว่ารูปแบบ Agraria-อุตสาหกรรมที่เน้นความแตกต่างตามบริบทของการบริหารราชการระหว่างสังคมเกษตรกรรมแบบดั้งเดิมและทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรงเรียนและการศึกษา ) จากการวิเคราะห์สถานการณ์การบริหารที่แท้จริง ( Riggs , 1962 : 10 – 11 ) แนวโน้มที่สอง คือ การเปลี่ยนจากแนวทางดิโอะกแรฟ ( สะท้อนในการศึกษาของหน่วยงานเดียวหรือประเทศ ) เป็นวิธีการให้ความสําคัญกับโรงเรียนทั่วไป กฎหมาย และสร้างทฤษฎีตามรูปแบบปกติของพฤติกรรมการบริหาร หรือสถาบัน อย่างไรก็ตามริกส์ไฮไลท์สำคัญของทั้งสองวิธี : ' วิเคราะห์โรงเรียนก็แทบจะเป็นไปได้โดยไม่ต้องข้อมูลดิโอะกแรฟ . . . . . . . . ดังนั้น แนวทาง และโนโม - thetic ดิโอะกแรฟไม่ใช่ทางเลือก แต่เสริม , โหมดของการศึกษา ' ( Riggs , 1962 : 12 )แนวโน้มที่สาม คือ เปลี่ยนจากไม่วิธีการทางนิเวศวิทยา ( เห็นได้ชัดในการศึกษาของสถาบันการปกครองอย่างเป็นทางการโดยไม่พิจารณาบริบท influ - อิทธิพล ( ) เป็นระบบนิเวศมากขึ้นวิธีการที่เน้นปฏิสัมพันธ์ระหว่าง institu - ใช้งานและปัจจัยบริบทของตนเอง เช่น ประเพณี วัฒนธรรม ศาสนา ฯลฯ ( Riggs , 1962 )