Please look for "the marriage" from

Please look for "the marriage" from the Prophet by Kahlil Gribran. We will be doing some poetry reading this Friday.

The Coming of the Ship
Almustafa, the chosen and the beloved, who was a dawn unto his own day, had waited twelve years in the city of Orphalese for his ship that was to return and bear him back to the isle of his birth.
And in the twelfth year, on the seventh day of Ielool, the month of reaping, he climbed the hill without the city walls and looked seaward; and he beheld the ship coming with the mist.
Then the gates of his heart were flung open, and his joy flew far over the sea. And he closed his eyes and prayed in the silences of his soul.
But he descended the hill, a sadness came upon him, and he thought in his heart: How shall I go in peace and without sorrow? Nay, not without a wound in the spirit shall I leave this city.
Long were the days of pain I have spent within its walls, and long were the nights of aloneness; and who can depart from his pain and his aloneness without regret?
Too many fragments of the spirit have I scattered in these streets, and too many are the children of my longing that walk naked among these hills, and I cannot withdraw from them without a burden and an ache.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรุณาค้นหา "การแต่งงาน" จากผู้เผยพระวจนะโดย Kahlil Gribran เราจะทำบางบทกวีที่อ่านศุกร์นี้ที่มาของเรือ Almustafa เลือก และ รัก ที่รุ่งอรุณแก่วันของเขาเอง ก็รอปี 12 ในเมือง Orphalese ในเรือของเขาที่จะกลับ และแบกเขาไปไอเซิลเกิดของเขา และในปีสิบสอง ในวันเจ็ดของ Ielool เดือน reaping เขาปีนเขา โดยกำแพงเมืองมอง seaward และเขา beheld เรือมา ด้วยม่านหมอก แล้วประตูห้องของเขาส่วนใหญ่เปิด และความสุขของเขาบินตกไกล และเขาปิดตาของเขา และอธิษฐานใน silences ของจิตวิญญาณของเขา แต่พระองค์เสด็จเขา ความโศกเศร้าที่มาตามเขา และเขาคิดว่า ในหัวใจของเขา: ว่าจะไป ในความสงบ และไม่ มีความเสียใจ นาย ไม่ โดยไม่มีบาดแผลในจิตใจจะฝากนี้ ยาวมีวันเจ็บปวดที่ฉันได้ใช้เวลาภายในกำแพง และก็อ้างว้าง คืนยาวนาน และที่สามารถเดินทางออกจากความเจ็บปวดของเขาและเขาอ้างว้างไม่ มีริเกร็ต มีการกระจายตัวมากเกินไปของจิตวิญญาณผมกระจายอยู่ในถนนเหล่านี้ เด็กปรารถนาของฉันที่เปลือยกายเดินระหว่างภูเขาเหล่านี้มีมากเกินไป และไม่สามารถถอนออกได้โดยไม่ต้องภาระและการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรุณามองหา "การแต่งงาน" จากพระศาสดาโดย Kahlil Gribran เราจะทำอ่านบทกวีบางวันศุกร์นี้. การมาของเรือAlmustafa ที่ได้รับการแต่งตั้งและเป็นที่รักของผู้เป็นรุ่งอรุณจนถึงวันของตัวเองต้องรอสิบสองปีในเมือง Orphalese สำหรับเรือของเขาที่กำลังจะกลับมาและหมี . เขากลับไปที่เกาะเกิดของเขาและในปีที่สิบสองในวันที่เจ็ดของIelool เดือนของการเก็บเกี่ยวที่เขาปีนขึ้นไปบนเนินเขาโดยไม่มีกำแพงเมืองและมองทะเล; และเขาเห็นเรือมากับมีหมอกบางใน. จากนั้นประตูของหัวใจของเขาถูกเปิดกว้างและความสุขของเขาบินไกลเหนือทะเล และเขาปิดตาของเขาและได้อธิษฐานอยู่ในความเงียบของจิตวิญญาณของเขา. แต่เขาเดินลงมาจากเนินเขา, ความโศกเศร้ามาเมื่อเขาและเขาคิดว่าในหัวใจของเขา: ฉันจะไปอยู่ในความสงบและไม่มีความเศร้าโศก? แต่ว่าไม่ได้โดยไม่มีแผลในจิตวิญญาณที่ผมจะออกจากเมืองนี้. ยาวเป็นวันของความเจ็บปวดฉันได้ใช้เวลาอยู่ภายในกำแพงของตนและยาวเป็นคืน aloneness; และผู้ที่สามารถออกจากความเจ็บปวดและ aloneness ของเขาโดยไม่ต้องเสียใจ? มากเกินไปชิ้นส่วนของจิตวิญญาณที่ผมได้กระจายอยู่ในถนนเหล่านี้และมากเกินไปเด็กของความปรารถนาของฉันที่เดินเปลือยกายในหมู่เนินเขาเหล่านี้และผมก็ไม่สามารถถอนตัวออกจากพวกเขาโดยไม่ต้อง ภาระและปวด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โปรดดู " แต่งงาน " จากพระศาสดา โดยคา gribran . เราต้องทำบางอย่างการอ่านบทกวีศุกร์นี้

ที่มาของเรือ
almustafa , เลือก และรักที่เป็นรุ่งอรุณจนถึงวันของเขาเอง , รอมา 12 ปี ในเมือง orphalese สำหรับเรือที่กลับมาและแบกเขากลับไปเกาะเกิดของเขา
และในปีที่สิบสอง วันที่เจ็ดของ ielool ,เดือนแห่งการเก็บเกี่ยว เขาปีนขึ้นเนินเขาไม่มีกำแพงเมือง และมองทิศทางไปสู่ทะเล และเขาก็เห็นเรือที่มากับสายหมอก
จากนั้นประตูของหัวใจของเขาถูกเหวี่ยงเปิดออก และความสุขของเขาบินไกลเหนือทะเล เขาหลับตาลงและอธิษฐานในความเงียบของจิตวิญญาณของเขา
แต่เขาลงเนินเขา ความเศร้าก็มาถึง เขาคิดภายในใจของเขาแล้วจะให้ข้าไปในความสงบและปราศจากความทุกข์ แต่ถ้าไม่มีบาดแผลในจิตใจจะออกจากเมืองนี้
นานวันแห่งความเจ็บปวดที่ฉันได้ใช้เวลาภายในผนังของมัน และนานเป็นคืนแห่งความเปล่าเปลี่ยว ; และผู้ที่สามารถออกจากความเจ็บปวดและเสียใจอยู่เพียงลำพัง โดยไม่มีเขา
มากเกินไปชิ้นส่วนของจิตวิญญาณได้กระจายอยู่ในถนน เหล่านี้และมากเกินไปเป็นบุตรของฉันปรารถนาเดินเปลือยกายท่ามกลางขุนเขาเหล่านี้ และผมก็ไม่สามารถถอนตัวได้โดยไม่เป็นภาระ และปวด