Last week’s lecture presented the i

Last week’s lecture presented the idea that science is the most powerful form of evidence [1]. My position as a student studying both physics and law makes this an important issue for me [2] and one I was thinking about while watching the ‘The New Inventors’ television program last Tuesday [3]. The two ‘inventors’ (an odd name considering that, as Smith (2002) says, nobody thinks of things in a vacuum) were accompanied by their marketing people. The conversations were quite contrived, but also funny and enlightening. I realised that the marketing people used a certain form of evidence to persuade the viewers (us?) of the value of the inventions [4]. To them, this value was determined solely by whether something could be bought or sold—in other words, whether something was ‘marketable’. In contrast, the inventors seemed quite shy and reluctant to use anything more than technical language, almost as if this was the only evidence required – as if no further explanation was needed.



This difference forced me to reflect on the aims of this course—how communication skills are not generic, but differ according to time and place. Like in the ‘Research Methodology’ textbook discussed in the first lecture, these communication skills are the result of a form of triangulation, [5] which I have made into the following diagram:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัปดาห์สุดท้ายของการบรรยายนำเสนอความคิดที่ว่าวิทยาศาสตร์แบบมีประสิทธิภาพมากที่สุดหลักฐาน [1] ตำแหน่งเป็นนักศึกษาที่เรียนฟิสิกส์และกฎหมายทำให้ที่นี่เป็นประเด็นสำคัญสำหรับฉัน [2] และหนึ่งฉันคิดเกี่ยวกับการชมรายการโทรทัศน์ 'ที่นักประดิษฐ์ใหม่' ล่าสุดในวันอังคาร [3] สอง "นักประดิษฐ์" (เป็นชื่อที่แปลกพิจารณาว่า เป็นสมิธ (2002) กล่าวว่า ไม่มีใครคิดว่า สิ่งที่ในสุญญากาศ) ได้มาพร้อมกับประชาชนที่ตลาด การสนทนาน่าชื่น ชม แต่ยังตลก และ enlightening ผมเองก็ยังคิดว่า ตลาดคนใช้แบบหลักฐานชักจูงชม (เรา) มูลค่าของสิ่งประดิษฐ์ [4] พวกเขา ค่านี้กำหนดแต่เพียงผู้เดียวโดยสิ่งที่สามารถซื้อ หรือขาย — ในคำอื่น ๆ ว่ามีอะไร 'marketable' ในทางตรงกันข้าม นักประดิษฐ์ที่ดูเหมือนค่อนข้างขี้อาย และเกรงใจใช้อะไรมากกว่าภาษาทางเทคนิค เกือบเป็นถ้านี้เป็นหลักฐานเฉพาะจำเป็น – ประหนึ่งว่าต้องการคำอธิบายเพิ่มเติมไม่ ความแตกต่างนี้บังคับให้ผมถึงในจุดมุ่งหมายของหลักสูตรนี้ซึ่งการสื่อสารไม่ทั่วไป แต่แตกต่างกันตามเวลาและสถานที่ เช่นในหนังสือ "วิธีวิจัย' กล่าวในการบรรยายครั้งแรก ทักษะการสื่อสารเหล่านี้เป็นผลลัพธ์ของฟอร์มของสาม, [5] ซึ่งทำลงในแผนภาพต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัปดาห์สุดท้ายของการบรรยายที่เสนอแนวคิดว่า วิทยาศาสตร์เป็นรูปแบบที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของหลักฐาน [ 1 ] ในฐานะนักเรียนที่เรียนกฎหมายทั้งฟิสิกส์และทำให้นี้เป็นประเด็นที่สำคัญสำหรับผม [ 2 ] และฉันคิดเกี่ยวกับในขณะที่ดู ' ประดิษฐ์ ' ใหม่ทางโทรทัศน์เมื่อวันอังคาร [ 3 ] สอง ' ประดิษฐ์ ' ( ชื่อแปลกพิจารณาว่า สมิธ ( 2002 ) บอกว่าไม่มีใครคิดสิ่งในสุญญากาศ ) พร้อมด้วยการตลาดของพวกเขา การสนทนาค่อนข้างวางแผน แต่ยังตลกและ enlightening ฉันตระหนักว่าคนการตลาดใช้แบบฟอร์มบางอย่างของหลักฐานที่จะชักชวนให้ผู้ชม ( ? ) จากคุณค่าของสิ่งประดิษฐ์ [ 4 ] พวกเขา ค่านี้ถูกกำหนด แต่เพียงผู้เดียวไม่ว่าสิ่งที่อาจจะซื้อ หรือ ขาย ใน คำอื่น ๆไม่ว่าสิ่งที่เป็น ' ขาย ' ในทางตรงกันข้าม , นักประดิษฐ์ดูจะขี้อายมากและไม่เต็มใจที่จะใช้อะไรมากกว่าภาษาเทคนิค เกือบจะเป็นถ้ามันเป็นแค่หลักฐานที่จำเป็นและถ้าไม่อธิบายเพิ่มเติมคือต้องการ



ความแตกต่างนี้บังคับให้ฉันเพื่อให้สอดคล้องกับจุดมุ่งหมายของหลักสูตรนี้ว่า ทักษะการสื่อสารไม่ได้ทั่วไป แต่แตกต่างกันไปตามเวลา และสถานที่เหมือนใน ' วิธีการ ' วิจัยตำรากล่าวถึงในการบรรยายครั้งแรก ทักษะการสื่อสารเหล่านี้เป็นผลของรูปแบบสามเหลี่ยม , [ 5 ] ซึ่งเราได้สร้างไว้ในแผนภาพต่อไปนี้ :