Rather than dividing my meal as a t

Rather than dividing my meal as a thanks, I got to eat delicious things instead.
Furthermore, after the meal, Pochi and Tama help me taking care of the horses. The two are really strong.
Even Liza-san who was bored, helps changing the litter boxes of the horses.

I thought that demi-humans are scary, was I wrong?


◇


There are good things and also bad things.
The landlady told me and Martha to buy firewoods from the lumber shop.

Umm? Do we really have to bring this two bundles to the inn?
Martha-san says, "Yosh! Let's do our best~." but you won't be able to easily carry it you know?

Still, I'm an employee, I won't complain. If I carelessly complain I might get fired, and I don't know if I could get another job then. In the future, if possible I don't want to become a courtesan at the street corner.

I lift the firewoods with all my power.
My feet are staggering, but I won't lose.
Since Marthan-chan is carrying bundle of firewoods even bigger than mine!

Carrying the firewoods.

Yes, carrying it.

...Carrying firewoods.

When I'm about to faint, the weight is suddenly no more.

I look up and an unknown man has taken my firewoods.
No, don't take it! I must bring that home!

Before I could complain, Martha-san thanks him.
I said he's unknown, but when I look at him again, it turns out that he's a guest on the inn. He's the person who gave me tips lavishly just by bringing water to his room this morning. It seems he's called Satou-san.

Satou-san not only carry my firewoods but also Martha-san's.
A man is strong after all. He's carrying it without breaking a sweat. I didn't notice it before, but Pochi and Tama who are carrying big rucksacks are together with him. So the master of the two is this man. It might be good to be a slave of this man, I'm thinking such.


◇


When I get back to the inn, I continue to take care of the horses. Pochi and Tama also help me like in the morning.

That's okay.

It's okay?

But.

"Please don't, I'd be scolded by the landlady if I let a guest helps me!"

For the master who's wearing such expensive-looking robe, please don't help me taking care of the horses.

Please stop with that disappointed face.
It's like I'm doing something bad!


◇


"Plate!"

I declare so and flip the card.
The plate is drawn on the back.

"Yes~ this is the third!"

I carefully collect the card that I worked hard to get.

This is a tool for learning letters it seems. At first, Martha-san who can read letter was teaching us but in the middle, Arisa devised this play.

After that, everyone is engrossed with it! This is the first time I've done this play.
I've always wanted to learn how to read letters, but it was like saying, "I want to fly on the sky". It was such dream-like things....

But now it's different!
Only in a few hours, I've learned how to read 7 letters!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แทนที่จะแบ่งมื้ออาหารของฉันเป็นการขอบคุณ ฉันได้กินสิ่งที่อร่อยแทนนอกจากนี้ หลังอาหาร Pochi และทามะช่วยดูแลม้า ทั้งสองมีความแข็งแรงจริง ๆแม้แต่ลิซ่าซังเจ้าเบื่อ ช่วยเปลี่ยนกล่องแคร่ของม้าคิดว่า มนุษย์สีจะน่ากลัว ฉันถูกผิดหรือไม่◇มีสิ่งดี และสิ่งเลวร้ายเจ้าของที่บอกฉันและมาร์ธาซื้อ firewoods จากร้านค้าไม้อึม จริง ๆ ทำให้เรามารวมกลุ่มนี้สองอินน์มาร์ธาซังกล่าวว่า "Yosh ลองทำดีที่สุด ~ " แต่คุณจะไม่สามารถดำเนินการได้อย่างง่ายดายว่าคุณรู้หรือไม่ยังคง ฉันเป็นพนักงาน ฉันจะไม่บ่น ถ้าผมลวก ๆ บ่นฉันอาจได้รับการยิง และไม่รู้ถ้าฉันไม่ได้รับงานอีกแล้ว ในอนาคต ถ้าเป็นไปได้ไม่อยากจะเป็น พอที่มุมถนนยก firewoods ที่ มีอำนาจทั้งหมดของฉันขึ้นเท้าของฉันเป็นส่าย แต่ฉันจะไม่สูญเสียเนื่องจากจาน Marthan กำลังยิ่งใหญ่กว่าฉัน firewoodsดำเนินการ firewoodsใช่ แบกมัน... โดย firewoodsเมื่อฉันเกี่ยวกับลม น้ำหนักอยู่ก็ไม่มีฉันค้นหา และคนไม่รู้จักถูก firewoods ของฉันไม่ ไม่ใช้มัน ผมต้องเอามาให้ที่บ้านก่อนที่ผมจะบ่น มาร์ธาซังขอบคุณเขาผมว่า เขาไม่ทราบ แต่เมื่อฉันมองไปที่เขาอีก มันเปิดออกว่า เขาเป็นแขกบนอินน์ เขาเป็นคนที่ให้ฉันเคล็ดลับตกแต่งอย่างหรูหรา โดยการนำน้ำไปที่ห้องของเขานี้ ดูเหมือนเขาจะเรียกว่า Satou ซังSatou ซังเท่านั้นไม่มีฉัน firewoods แต่มาร์ธาซานคนไม่แข็งแรงหลังจากทั้งหมด เขาจะแบกมันไม่ทำลายเหงื่อ ไม่ได้สังเกตมาก่อน แต่ Pochi และทามะที่กำลังดำเนินการ rucksacks ใหญ่กับเขา ดังนั้นหลักของสองคนนี้ได้ มันอาจจะไปเป็นทาสของชายคนนี้ ฉันคิดเช่น ◇เมื่อฉันได้รับกลับไปอินน์ ฉันยังดูแลม้า Pochi และทามะยังช่วยผมเช่นในตอนเช้าที่ทิ้งไว้ก็ไม่เป็นไรแต่"กรุณาอย่า ฉันจะเป็น scolded โดยเจ้าของถ้าฉันให้ช่วยแขกฉัน"สำหรับแบบที่สวมใส่เสื้อคลุมดังกล่าวราคาแพงดู ไม่ช่วยฉันดูแลม้ากรุณาหยุดที่หน้าผิดหวังมันเป็นเหมือนที่ฉันทำอะไรไม่ดี◇"จาน"ประกาศดังกล่าว และพลิกบัตรจานออกด้านหลัง"ใช่ ~ เป็นที่สาม! "ฉันรวบรวมบัตรที่ผมทำงานหนักได้อย่างระมัดระวังนี้เป็นเครื่องมือในการเรียนรู้อักษรเหมือน ครั้งแรก มาร์ธาซานที่สามารถอ่านตัวอักษรได้สอนเรา แต่ตรงกลาง อาริสาชิ้นนี้เล่นหลังจากนั้น ทุกคนจะดื่มด่ำกับมัน นี่คือครั้งแรกที่ฉันได้กระทำนี้เล่นได้เสมออยากจะเรียนรู้วิธีการอ่านตัวอักษร แต่มันเป็นเหมือนที่บอกว่า "ฉันต้องการบินบนท้องฟ้า" มันเป็นสิ่งที่เหมือนความฝันเช่น...แต่ตอนนี้ ก็แตกต่างกันในไม่กี่ชั่วโมง ฉันได้เรียนรู้วิธีการอ่านตัวอักษรที่ 7

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แทนที่จะแบ่งอาหารของฉันเป็นขอบคุณผมได้กินสิ่งที่อร่อยแทน.
นอกจากนี้หลังอาหาร Pochi มะและช่วยให้ฉันดูแลม้า ทั้งสองมีความแข็งแรงจริงๆ.
แม้ลิซ่าซังซึ่งเป็นเบื่อจะช่วยให้การเปลี่ยนกล่องครอกของม้า. ผมคิดว่าเดมี่มนุษย์ที่น่ากลัวคือผมผิดหรือเปล่า? ◇มีสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่ดี. เจ้าของบอกฉัน และมาร์ธาที่จะซื้อจากร้านค้า firewoods ไม้. อืมม? เราทำจริงๆต้องนำมานี้สองการรวมกลุ่มถึงโรงแรมหรือไม่มาร์ธาซังกล่าวว่า "Yosh! ขอทำดีที่สุดของเรา ~." แต่คุณจะไม่สามารถที่จะดำเนินการได้อย่างง่ายดายคุณรู้หรือยังผมเป็นพนักงานที่ผมจะไม่บ่น ถ้าผมลวกบ่นผมอาจจะได้รับยิงและฉันไม่รู้ว่าฉันจะได้รับงานใหม่แล้ว ในอนาคตถ้าเป็นไปได้ผมไม่ต้องการที่จะเป็นโสเภณีที่มุมถนน. ผมยก firewoods ด้วยพลังทั้งหมดของฉัน. ฟุตของฉันส่าย แต่ฉันจะไม่สูญเสีย. ตั้งแต่ Marthan จังเป็นแบกมัดของ firewoods ที่ยิ่งใหญ่กว่าฉัน! Carrying firewoods ได้. ใช่แบกมัน. ... Carrying firewoods. เมื่อฉันจะเป็นลมน้ำหนักก็เป็นไม่มาก. ผมมองขึ้นและผู้ชายที่ไม่รู้จักได้ดำเนินการ firewoods ฉัน. ไม่สวม 'ทีเอามัน! ผมต้องนำกลับบ้านนั้นก่อนที่ผมจะบ่นขอบคุณมาร์ธาซังเขา. ผมบอกว่าเขาไม่รู้จัก แต่เมื่อฉันมองไปที่เขาอีกครั้งก็จะเปิดออกว่าเขาเป็นแขกรับเชิญในโรงแรม เขาเป็นคนที่ทำให้ผมมีเคล็ดลับอย่างหรูหราเพียงโดยนำน้ำที่ห้องของเขาในเช้าวันนี้ มันดูเหมือนว่าเขาเรียกว่า Satou ซัง. Satou ซังไม่เพียง แต่ดำเนินการ firewoods ของฉัน แต่ยังมาร์ธาซังของ. ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความแข็งแรงหลังจากทั้งหมด เขาดำเนินการได้โดยไม่ต้องทำลายเหงื่อ ผมไม่ได้สังเกตเห็นมันมาก่อน แต่ Pochi และมะที่จะแบกเป้ขนาดใหญ่อยู่ด้วยกันกับเขา ดังนั้นหลักของทั้งสองคนนี้ มันอาจจะดีที่จะเป็นทาสของชายคนนี้ฉันคิดดังกล่าว. ◇เมื่อผมได้รับกลับมาถึงโรงแรมที่ฉันยังคงดูแลม้า Pochi และมะยังช่วยให้ฉันเช่นในตอนเช้า. ก็ไม่เป็นไร. มันโอเค? แต่. "กรุณาอย่าฉันจะดุโดยเจ้าของถ้าฉันปล่อยให้ผู้เข้าพักจะช่วยให้ฉัน!" สำหรับต้นแบบที่สวมใส่ expensive- ดังกล่าว เสื้อคลุมมองโปรดอย่าช่วยให้ฉันดูแลม้า. กรุณาหยุดที่มีใบหน้าผิดหวังที่. มันเหมือนที่ฉันทำสิ่งที่ไม่ดี! ◇ "จาน" ผมประกาศเพื่อให้และพลิกบัตร. จานจะถูกวาดขึ้นบน กลับมา. "ใช่ ~ นี้เป็นครั้งที่สาม" ฉันอย่างเก็บบัตรที่ผมทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้. นี้เป็นเครื่องมือการเรียนรู้สำหรับตัวอักษรดูเหมือนว่า ตอนแรกมาร์ธาซังที่สามารถอ่านตัวอักษรที่กำลังสอนเรา แต่อยู่ตรงกลาง, อริสาวางแผนการเล่นนี้. หลังจากนั้นทุกคนจะหมกมุ่นกับมัน! ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ทำละครเรื่องนี้. ฉันอยากที่จะเรียนรู้วิธีการอ่านตัวอักษร แต่มันก็ชอบพูดว่า "ผมต้องการที่จะบินบนท้องฟ้า" มันเป็นสิ่งที่เหมือนฝันเช่น .... แต่ตอนนี้มันแตกต่างกัน! เฉพาะในเวลาไม่กี่ชั่วโมงฉันได้เรียนรู้วิธีการอ่าน 7 ตัวอักษร!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แทนที่จะแบ่งอาหารเป็น ขอบคุณ ฉันได้กินของอร่อยๆแทน .
นอกจากนี้ หลังอาหาร และ โปจิทามะช่วยฉันดูแลม้า สองแข็งแรงจริงๆ .
แม้ลิซ่าซานใครเบื่อ ช่วยเปลี่ยนครอกกล่องม้า

ผมคิดว่า Demi มนุษย์น่ากลัว ฉันทำอะไรผิดหรอ





◇มีสิ่งดีและสิ่งไม่ดี
เจ้าของบ้านบอกกับมาร์ธาซื้อฟืนจากไม้ร้าน

อืม เราต้องเอาสองมัดกับโรงแรม ?
มาร์ธาซานกล่าวว่า " เอาล่ะ ! เราทำของเราดีที่สุด . " แต่คุณจะไม่สามารถแบกมัน คุณรู้มั้ย ?

ผมยังเป็นลูกจ้าง ผมจะไม่บ่น ถ้าฉันเผลอบ่นฉันอาจจะถูกไล่ออก และไม่รู้ว่าผมจะได้งานใหม่แล้ว ในอนาคตถ้าเป็นไปได้ผมไม่อยากกลายเป็นนางโลมที่มุมถนน

ผมยกฟืนด้วยพลังทั้งหมดของฉัน
เท้าโซเซ แต่ผมไม่ยอมแพ้
ตั้งแต่ marthan ชานถือกองฟืนที่ใหญ่กว่าของฉัน

แบกฟืน

ค่ะ อุ้มเลย

. . . . . . . แบกฟืน

ตอนที่ฉันกำลังจะเป็นลม น้ำหนักก็ไม่ขึ้น

ฉันเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่ไม่รู้จักได้เอาฟืน .
อย่าใช้มัน ! ฉันต้องพากลับบ้าน !

ก่อนที่ฉันจะบ่น มาร์ธา ซาน ขอบคุณเขา
ฉันบอกว่าไม่รู้จัก แต่เมื่อฉันมองไปที่เขาอีกครั้ง แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นแขกในโรงแรม เขาเป็นคนที่ให้ความใส่ใจเพียงเคล็ดลับโดยนำน้ำที่ห้องของเขาเมื่อเช้านี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเรียกว่า ซาโต้ซัง

ซาโต้ซังไม่เพียงแต่ยังแบกฟืนของฉันมาร์ธาซาน .
ผู้ชายแข็งแรงหลังจากทั้งหมด เขาถือมันโดยไม่ทำลายเหงื่อ ผมไม่ได้สังเกตมาก่อน แต่โปจิทามะ และใครจะแบกเป้ใหญ่ด้วยกันกับเขา ดังนั้นหลักของ 2 คนนี้ มันอาจจะดีที่จะเป็นทาสของชายผู้นี้ ผมคิดเช่นนั้น





◇เมื่อผมกลับไปที่โรงแรมฉันยังคงดูแลม้า โปจิทามะ และยังช่วยฉันเหมือนตอนเช้า

ไม่เป็นไรค่ะ

ไม่เป็นไร ?

แต่ . . . . .

" อย่า ฉันคงโดนเจ้าของบ้าน ถ้าผมปล่อยให้แขก ช่วยฉันด้วย ! "

สำหรับท่านที่ใส่เสื้อคลุมนั้นดูแพง กรุณาอย่าช่วยฉันดูแลม้า

กรุณาหยุดด้วยใบหน้าผิดหวัง .
มันเหมือนฉันกำลังทำบางอย่างที่เลวร้าย





◇ " จาน "

ผมประกาศแล้ว และพลิกบัตร
จานที่ถูกวาดบนกลับ

" เย้ ~ นี้เป็นที่สาม "

ฉันค่อยๆรวบรวมการ์ดที่ผมทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้

นี้เป็นเครื่องมือสำหรับการเรียนรู้ตัวอักษรที่ดูเหมือน ตอนแรก มาร์ธา ซาน ที่ได้อ่านจดหมายก็สอนเรา แต่ตรงกลาง ซ่า วางแผนเล่น

หลังจากนั้น ทุกคนใจจดใจจ่อกับมัน ! นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เล่นนี้
.ฉันได้เสมอต้องการที่จะเรียนรู้วิธีการอ่านตัวหนังสือ แต่มันชอบพูดว่า " ฉันต้องการที่จะโบยบินบนฟากฟ้า " มันเป็นเหมือนสิ่งที่ฝัน . . . . . . .

แต่ตอนนี้มันต่างกัน
ในไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ผมได้เรียนรู้วิธีการอ่าน 7 ตัวอักษร