Changes in the epidemiology of deng

Changes in the epidemiology of dengue, as described above,led to problems with the use of the earlier WHO classification which grouped symptomatic dengue virus infections into three categories: undifferentiated fever, dengue fever and dengue haemorrhagic fever (DHF).Many problems with this classifi-cation have been reported 17–21 including difficulty classifying all cases precisely, epidemiological changes with increasing age,classifying the severity of dengue based on primary or secondary presentation, and the presence of secondary infections which play a major role in morbidity. A negative tourniquet test may not be sufficient to exclude a diagnosis of DHF in a febrile patient, necessitating redefinition of clinical criteria. A WHO supported prospective multicentre clinical study in endemic regions concluded that severe dengue and non-severe dengue could be clearly distinguished by combining clinical and/or laboratory parameters. The revised classification is more practical in terms of decision-making,ategorisation of severity and planning management (figure 1) and also makes surveillance easier. The most important management strategy in dengue is early recognition of the different phases of the disease, which are clearly elucidated along with rational management algorithms in the revised classification.From a practical point of view, serial haematocrits are very useful since they can be performed every few hours to monitor the development or severity of leakage. A micro-haematocrit centrifuge should be considered an essential piece of equipment on any ward treating patients with severe dengue.Accumulation of fluid in multiple body compartments becomes detectable typically at the time fever disappears and is well demonstrated on both CT and ultrasound examinations.Ultrasonography has been reported to be superior to laboratory parameters and radiography in detecting plasma leakage.Gallbladder wall thickening is significantly associated with severe dengue, along with thrombocytopenia and elevated haematocrit or haemoconcentration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปลี่ยนแปลงของวิทยาการระบาดของไข้เลือดออก ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น led ปัญหาด้วยการใช้ก่อนหน้านี้ที่การจัดประเภทซึ่งจัดกลุ่มเชื้อไวรัสอาการไข้เลือดออกเป็นสามประเภท: ความแตกต่างไข้ ไข้เลือดออก และไข้เลือดออกไข้เลือดออก (เลือดออก ปัญหามากมายกับการจัดประเภทรกนี้ได้รับรายงาน 17 – 21 รวมยากประเภททุกกรณีได้อย่างแม่นยำ การเปลี่ยนแปลงทางระบาดวิทยากับอายุ ประเภทความรุนแรงของไข้เลือดออกที่อิงหลัก หรือรองนำเสนอ และสถานะการออนไลน์ของการติดเชื้อรองซึ่งมีบทบาทสำคัญในการเจ็บป่วยที่เพิ่มขึ้น การทดสอบสายรัดค่าลบอาจไม่เพียงพอที่จะแยกการวินิจฉัยออกในผู้ป่วยไข้ ร่าง redefinition ของเกณฑ์ทางคลินิก A ที่สนับสนุนการศึกษาทางคลินิก multicentre อนาคตในถิ่นภูมิภาคสรุปว่า ไข้เลือดออกที่รุนแรงและไม่รุนแรงไข้เลือดออกอาจจะแยกแยะให้เห็นชัดเจน โดยรวมทางคลินิกและห้องปฏิบัติการพารามิเตอร์ ปรับปรุงการจัดประเภทเป็นจริงมากในแง่ของการตัดสินใจ- ategorisation ของความรุนแรงและการวางแผนการจัดการ (รูป 1) และยัง ช่วยเฝ้าระวัง กลยุทธ์การบริหารสำคัญที่สุดในไข้เลือดออกเป็นต้นการรับรู้ของระยะต่าง ๆ ของโรค ซึ่งจะอธิบายอย่างชัดเจนพร้อมกับอัลกอริทึมการจัดการเหตุผลการจำแนกแก้ไข จากการปฏิบัติมุมมอง อนุกรม haematocrits มีประโยชน์มากเนื่องจากพวกเขาสามารถทำทุกสองสามชั่วโมงในการตรวจสอบการพัฒนาหรือความรุนแรงของการรั่วไหล เครื่องหมุนเหวี่ยงไมโคร haematocrit ควรถือว่าเป็นชิ้นอุปกรณ์บนวอร์ดใด ๆ รักษาผู้ป่วยไข้เลือดออกอย่างรุนแรง จะสามารถตรวจสอบได้สะสมของของเหลวในร่างกายหลายช่องโดยทั่วไปเวลาไข้หายไป และถูกดีแสดงด้วยการตรวจอัลตร้าซาวด์และ CT เครื่องอมีการรายงานที่จะดีกว่าพารามิเตอร์ในห้องปฏิบัติการและ radiography ในตรวจจับการรั่วของพลาสมา เพิ่มความหนาของผนังถุงน้ำดีมีความสัมพันธ์กับไข้เลือดออกอย่างรุนแรง ภาวะเกล็ดเลือดต่ำ และยกระดับ haematocrit หรือ haemoconcentration ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงในระบาดวิทยาของโรคไข้เลือดออกตามที่อธิบายไว้ข้างต้นนำไปสู่​​ปัญหาที่มีการใช้ก่อนหน้านี้การจัดหมวดหมู่ของ WHO ซึ่งจัดกลุ่มการติดเชื้อไวรัสเด็งกี่ที่มีอาการออกเป็นสามประเภท: ไข้แตกต่างไข้เลือดออกและโรคไข้เลือดออกปัญหา (DHF) .Many กับ classifi นี้ -cation ได้รับรายงานวันที่ 17-21 รวมถึงความยากลำบากในการจัดหมวดหมู่ได้อย่างแม่นยำทุกกรณีการเปลี่ยนแปลงทางระบาดวิทยากับอายุที่เพิ่มขึ้นแบ่งความรุนแรงของโรคไข้เลือดออกขึ้นอยู่กับการนำเสนอหลักหรือรองและการปรากฏตัวของการติดเชื้อซึ่งมีบทบาทสำคัญในการเจ็บป่วย การทดสอบสายรัดเชิงลบอาจจะไม่เพียงพอที่จะไม่รวมการวินิจฉัยของโรคไข้เลือดออกในผู้ป่วยไข้ทั้งนี้นิยามใหม่ของเกณฑ์ทางคลินิก ที่ได้รับการสนับสนุนในอนาคตการศึกษาทางคลินิกในภูมิภาค multicentre ถิ่นได้ข้อสรุปว่าโรคไข้เลือดออกรุนแรงและไข้เลือดออกที่ไม่รุนแรงอาจจะแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดโดยการรวมพารามิเตอร์ทางคลินิกและ / หรือในห้องปฏิบัติการ ปรับปรุงการจัดหมวดหมู่เป็นจริงในแง่ของการตัดสินใจ ategorisation ความรุนแรงและการจัดการการวางแผน (รูปที่ 1) มากขึ้นและยังทำให้การเฝ้าระวังได้ง่ายขึ้น กลยุทธ์การจัดการที่สำคัญที่สุดในไข้เลือดออกคือการรับรู้ในช่วงต้นของขั้นตอนต่าง ๆ ของการเกิดโรคซึ่งมีการอธิบายอย่างชัดเจนพร้อมกับขั้นตอนวิธีการจัดการที่มีเหตุผลใน classification.From แก้ไขจุดปฏิบัติในมุมมองของ haematocrits อนุกรมจะมีประโยชน์มากเนื่องจากพวกเขาสามารถที่จะดำเนินการทุก ไม่กี่ชั่วโมงในการตรวจสอบการพัฒนาหรือความรุนแรงของการรั่วไหล centrifuge ไมโครฮีควรได้รับการพิจารณาเป็นชิ้นสำคัญของอุปกรณ์บนหอผู้ป่วยใด ๆ การรักษาผู้ป่วยที่มี dengue.Accumulation ที่รุนแรงของของเหลวในร่างกายหลายช่องจะกลายเป็นที่ตรวจพบไข้ปกติท​​ี่เวลาที่หายไปและจะแสดงให้เห็นได้ดีในทั้ง CT และอัลตราซาวนด์ examinations.Ultrasonography มี รับรายงานจะดีกว่าพารามิเตอร์ในห้องปฏิบัติการและการถ่ายภาพรังสีในการตรวจสอบพลาสม่า leakage.Gallbladder หนาผนังมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับโรคไข้เลือดออกรุนแรงพร้อมกับภาวะเกล็ดเลือดและ hematocrit สูงหรือ haemoconcentration

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงในระบาดวิทยาของโรคไข้เลือดออก , ตามที่อธิบายไว้ข้างต้น นำไปสู่ปัญหาการใช้ก่อนหน้านี้ที่จัดเป็นเชื้อไวรัสไข้เลือดออกซึ่งแบ่งออกเป็นสามประเภท : undifferentiated fever และโรคไข้เลือดออกโรคไข้เลือดออก หลายปัญหากับการได้รับรายงาน classifi 17 – 21 รวมทั้งปัญหาการจำแนกทุกคดีแน่นอน การเปลี่ยนแปลงทางระบาดวิทยากับอายุที่เพิ่มมากขึ้น จำแนกความรุนแรงของโรคไข้เลือดออก จากประถม หรือมัธยม การนำเสนอและการปรากฏตัวของการติดเชื้อทุติยภูมิซึ่งมีบทบาทสำคัญในความเจ็บป่วย การทดสอบทูร์นิเคต์ด้านลบ อาจจะไม่เพียงพอที่จะแยกการวินิจฉัยของโรคในผู้ป่วยที่มีอาการไข้ , necessitating การนิยามความหมายใหม่ของเกณฑ์ทางคลินิก ที่สนับสนุนการศึกษาทางคลินิกในภูมิภาคในอนาคต multicentre ถิ่นสรุปได้ว่าไข้เลือดออก ไข้เลือดออกรุนแรงและไม่รุนแรงอาจจะแตกต่างอย่างชัดเจน โดยรวมทางคลินิกและ / หรือพารามิเตอร์ปฏิบัติการ แก้ไขหมวดหมู่เป็นจริงมากขึ้นในแง่ของการตัดสินใจ ategorisation ความรุนแรงและการวางแผนการจัดการ ( รูปที่ 1 ) และยังทำให้การเฝ้าระวังได้ง่ายขึ้น กลยุทธ์การจัดการที่สำคัญที่สุดในการจะยอมรับต้นของขั้นตอนต่าง ๆของโรค ซึ่งจะชัดเจนนี้ พร้อมกับการปรับอัลกอริทึมในการจัดการหมวดหมู่ จากจุดปฏิบัติของมุมมอง , อนุกรม haematocrits มีประโยชน์มากเนื่องจากพวกเขาสามารถดำเนินการทุกสองสามชั่วโมงเพื่อตรวจสอบการพัฒนาหรือความรุนแรงของการรั่วไหล เป็นเครื่องปั่นเหวี่ยงฮีมาโตคริต ไมโคร ควรจะถือเป็นส่วนสําคัญของอุปกรณ์ใด ๆในการรักษาผู้ป่วยที่มีอาการผู้ป่วยไข้เลือดออก การสะสมของของเหลวในช่องตัวหลายกลายเป็น ได้โดยปกติในเวลาไข้จะหายไปและจะแสดงบนทั้ง CT และการตรวจอัลตราซาวด์ อัลตราซาวด์ได้เหนือกว่า และในการตรวจสอบพารามิเตอร์ปฏิบัติการด้วยพลาสมารั่ว ถุงน้ำดีมีความสัมพันธ์กับกำแพงหนาหนักไข้เลือดออกพร้อมกับแคว้นเบรอตาญฮีมาโตคริตสูงและหรือ haemoconcentration .