Edvard Munch, a Norwegian artist, d

Edvard Munch, a Norwegian artist, developed his symbolistic approach at the end of the 19th century, inspired by the French impressionist Manet. The Scream (1893), his most famous work, is widely interpreted as representing the universal anxiety of modern man. Partly as a result of Munch's influence, the German expressionist movement originated in Germany at the beginning of the 20th century as artists such as Ernst Kirschner and Erich Heckel began to distort reality for an emotional effect. In parallel, the style known as cubism developed in France as artists focused on the volume and space of sharp structures within a composition. Pablo Picasso and Georges Braque were the leading proponents of the movement. Objects are broken up, analyzed, and re-assembled in an abstracted form. By the 1920s, the style had developed into surrealism with Dali and Magritte.[13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรง Munch ศิลปินที่นอร์เวย์ พัฒนาวิธี symbolistic ของเขาเมื่อสิ้นสุดคริสต์ศตวรรษที่ 19 บันดาลดฝรั่งเศส Manet กรี๊ด (1893), งานของเขามีชื่อเสียงมากที่สุด อย่างกว้างขวางได้รับการตีความเป็นการแสดงถึงความห่วงใยของคนทันสมัยสากล ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากอิทธิพลของ Munch เยอรมัน expressionist ความเคลื่อนไหวมาที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษ 20 เป็นศิลปินเช่น Kirschner เอิร์นสท์ Heckel เอริชในเยอรมนีเริ่มเขวจริงสำหรับผลกระทบทางอารมณ์ พร้อมกัน แบบที่เรียกว่า cubism ที่พัฒนาขึ้นในฝรั่งเศสเป็นศิลปินเน้นปริมาณและพื้นที่ของคมโครงสร้างภายในเป็นองค์ประกอบ ปาโบลปีกัสโซและ Braque จอร์จถูก proponents ชั้นนำของการเคลื่อนไหว วัตถุเสียค่า วิเคราะห์ และบริโภคในรูปแบบที่สกัด โดย 1920 แบบมีพัฒนาเป็นลัทธิเหนือจริงมีต้าหลี่และ Magritte [13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอ็ดเวิร์ดเคี้ยวศิลปินนอร์เวย์, พัฒนาวิธีการ symbolistic ของเขาในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 แรงบันดาลใจจากมาเนต์ของฝรั่งเศส เสียงกรีดร้อง (1893) งานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาคือการตีความอย่างกว้างขวางในฐานะที่เป็นตัวแทนของความวิตกกังวลสากลของคนทันสมัย ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากอิทธิพลของเคี้ยวของการเคลื่อนไหวศิลปะเยอรมันเกิดขึ้นในประเทศเยอรมนีที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 ในฐานะที่เป็นศิลปินเช่นเอินส์ทริชเนอร์และเอริชเฮคเคลเริ่มที่จะบิดเบือนความจริงสำหรับผลกระทบทางอารมณ์ ในแบบคู่ขนานรูปแบบที่เรียกว่า Cubism การพัฒนาในประเทศฝรั่งเศสเป็นศิลปินที่มุ่งเน้นไปที่ปริมาณและพื้นที่ของโครงสร้างที่คมชัดภายในองค์ประกอบ Pablo Picasso และ Georges Braque เป็นผู้เสนอชั้นนำของการเคลื่อนไหว วัตถุที่จะแตกวิเคราะห์และประกอบใหม่ในรูปแบบนามธรรม โดยปี ค.ศ. 1920, สไตล์ได้พัฒนาเป็นสถิตยศาสตร์กับต้าหลี่และ Magritte. [13]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Edvard Munch , ศิลปินนอร์เวย์ , พัฒนาวิธีการ symbolistic ของเขาในตอนท้ายของศตวรรษที่ 19 , แรงบันดาลใจจากภาพวาด Impressionist ฝรั่งเศส เสียงกรีดร้อง ( 1893 ) , งานที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขา คือตีความอย่างกว้างขวางในฐานะที่เป็นตัวแทนของความสากลของมนุษย์สมัยใหม่ ส่วนหนึ่งเป็นผลจากการแทะเล็มของอิทธิพลการเคลื่อนไหวแบบดั้งเดิมเยอรมันในประเทศเยอรมนีที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 เป็นศิลปินเช่น Ernst kirschner และริค แฮคเคลเริ่มบิดเบือนความจริงเพื่อผลทางอารมณ์ ในแบบขนาน ลักษณะที่เรียกว่า Cubism ที่พัฒนาในประเทศฝรั่งเศส เป็นศิลปินที่เน้นปริมาณและพื้นที่ของโครงสร้างคมภายในองค์ประกอบปาโบลปีกัสโซและจอร์จ บราคได้นำ proponents ของการเคลื่อนไหว วัตถุที่แตก วิเคราะห์ และประกอบในการสรุปรูปแบบ โดยช่วงปี ค.ศ. 1920 , สไตล์ได้พัฒนาเป็นเหมือนฝันกับ Dali และ รูปภาพนี้ [ 13 ]