Sugarcane white leaf disease is cau

Sugarcane white leaf disease is caused by plant pathogenic phytoplasmas that are transmitted to the plant by the leafhopper Matsumuratettix hiroglyphicus (Matsumura). To determine whether there are other insect vectors that transmit this disease pathogen, leafhopper species in sugarcane, Saccharum officinarum L., fields in northeastern Thailand were monitored by using light traps. Sixty-nine leafhopper species from family Cicadellidae were found. Using nested polymerase chain reaction (PCR) with specific primers, a 210-bp amplified DNA fragment corresponding to phytoplasma associated with sugarcane white leaf disease was detected from 12 species of leafhoppers [Balclutha rubrostriata (Melichar), Balclutha sp., Bhatia olivacea (Melichar), Exitianus indicus Distant, Macrosteles striifrons Anufriew, Matsumuratettix hiroglyphicus (Matsumura), Recilia distincta (Motschulsky), Recilia dorsalis (Motschulsky), Recilia sp., Thaia oryzivora Ghauri, Yamatotettix flavovittatus Matsumura, and Xestocephalus sp.]. The percentage of individual infection with phytoplasma varied from 5% in B. olivacea to 35% in Xestocephalus sp. The most abundant leafhopper species, i.e., E. indicus, Y. flavovittatus, and M. hiroglyphicus were used in transmission tests to determine their vector status for the sugarcane white leaf phytoplasma transmission. Infected insects were reared on healthy plants and specific PCR followed by sequencing of the amplicons was used to determine whether the phytoplasma was transmitted to the plants. The results showed that both Y. flavovittatus and M. hiroglyphicus, but not E. indicus, can transmit sugarcane white leaf phytoplasma to healthy sugarcane plants. The transmission efficiency of M. hiroglyphicus (55%) was higher than that of Y. flavovittatus (45%). We conclude that Y. flavovittatus is a newly discovered vector for sugarcane white leaf disease, in addition to M. hiroglyphicus. These two species peak at different times of the year and therefore complement each other in the transmission of the phytoplasma. Because there are no known alternative host plants for the sugarcane white leaf, management of the disease will necessarily require the control of both Y. flavovittatus and M. hiroglyphicus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกิดโรคใบขาวอ้อยจากโรงงาน phytoplasmas pathogenic ที่ส่งโรงงาน โดย Matsumuratettix hiroglyphicus (Matsumura) เพลี้ยจักจั่น การตรวจสอบว่า มีเวกเตอร์อื่น ๆ แมลงที่ส่งนี้โรคศึกษา พันธุ์เพลี้ยจักจั่นในอ้อย กำแพงแสน officinarum L. เขตในภาคอีสานถูกตรวจสอบ โดยใช้กับดักแสง พบสายพันธุ์เพลี้ยจักจั่น sixty-nine จากครอบครัว Cicadellidae โดยใช้ปฏิกิริยาลูกโซ่พอลิเมอเรสที่ซ้อนกัน (PCR) มีเฉพาะไพรเมอร์ 210 bp เอาต์ดีเอ็นเอส่วนที่สอดคล้องกับ phytoplasma ที่เกี่ยวข้องกับโรคใบขาวอ้อยพบจาก 12 พันธุ์เพลี้ย [Balclutha rubrostriata (Melichar), Balclutha sp., olivacea Bhatia (Melichar), หม้อ Exitianus ระยะยิง Macrosteles striifrons Anufriew, Matsumuratettix hiroglyphicus (Matsumura), Recilia distincta (Motschulsky) Recilia dorsalis (Motschulsky), Recilia sp. oryzivora Thaia Ghauri, Yamatotettix flavovittatus Matsumura และ Xestocephalus sp.] เปอร์เซ็นต์ของแต่ละการติดเชื้อกับ phytoplasma แตกต่างกันจาก 5% ใน olivacea เกิด 35% ใน Xestocephalus sp อุดมสมบูรณ์ที่สุดเพลี้ยจักจั่นชนิด เช่น E. หม้อ Y. flavovittatus และม. hiroglyphicus ใช้ในการส่งข้อมูลทดสอบเพื่อตรวจสอบสถานะเวกเตอร์สำหรับส่งข้อมูล phytoplasma ใบขาวของอ้อย แมลงติดไวรัสมีผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับสุขภาพพืช และเฉพาะ PCR ตามลำดับของ amplicons ถูกใช้เพื่อกำหนดว่า phytoplasma ถูกส่งไปพืช ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า ทั้ง Y. flavovittatus และ hiroglyphicus เมตร แต่ หม้อไม่ E. สามารถส่ง phytoplasma ใบขาวอ้อยการอ้อยสุขภาพพืช ประสิทธิภาพส่ง hiroglyphicus เมตร (55%) นั้นสูงกว่าที่ flavovittatus Y. (45%) เราสรุปว่า Y. flavovittatus เวกเตอร์เพิ่งพบโรคใบขาวอ้อย นอกจาก hiroglyphicus ม. พันธุ์เหล่านี้สอง peak ที่ช่วงเวลาต่าง ๆ ของปี และจึง ช่วยเสริมในการส่งผ่าน phytoplasma เนื่องจากมีพืชไม่โฮสต์อื่นรู้จักใบขาวของอ้อย การจัดการโรคจะต้องจำเป็นต้องควบคุม Y. flavovittatus และ hiroglyphicus เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อ้อยโรคใบขาวที่เกิดจากไฟโตพลาสมาที่ทำให้เกิดโรคพืชที่จะถูกส่งไปยังโรงงานโดยเพลี้ยจักจั่น Matsumuratettix hiroglyphicus (มัตสึ) เพื่อตรวจสอบว่ามีแมลงอื่น ๆ ที่ส่งเชื้อโรคโรคนี้เพลี้ยจักจั่นในสายพันธุ์อ้อย Saccharum officinarum L. เขตข้อมูลในภาคตะวันออกเฉียงเหนือได้รับการตรวจสอบโดยใช้กับดักแสงไฟ หกสิบเก้าชนิดเพลี้ยจักจั่น Cicadellidae จากครอบครัวของเขาถูกพบ ใช้ปฏิกิริยาลูกโซ่โพลิเมอร์ที่ซ้อนกัน (PCR) ด้วยไพรเมอร์เฉพาะส่วนดีเอ็นเอขยาย 210 bp ที่สอดคล้องกับ phytoplasma ที่เกี่ยวข้องกับโรคใบอ้อยสีขาวที่ตรวจพบจาก 12 สายพันธุ์ของเพลี้ยจักจั่น [Balclutha rubrostriata (Melichar) Balclutha sp. Bhatia olivacea (Melichar ) Exitianus indicus ไกล, Macrosteles striifrons Anufriew, Matsumuratettix hiroglyphicus (มัตสึ) Recilia distincta (Motschulsky) Recilia dorsalis (Motschulsky) Recilia sp. Thaia oryzivora Ghauri, Yamatotettix flavovittatus มัตสึและ Xestocephalus Sp.] ร้อยละของการติดเชื้อบุคคลที่มี phytoplasma แตกต่างกันจาก 5% ในบี olivacea 35% ใน Xestocephalus SP มากที่สุดสายพันธุ์เพลี้ยจักจั่นคืออี indicus, flavovittatus วายและเอ็ม hiroglyphicus ถูกนำมาใช้ในการทดสอบการส่งสัญญาณเพื่อตรวจสอบสถานะเวกเตอร์ของพวกเขาสำหรับใบอ้อยสีขาวเกียร์ phytoplasma แมลงที่ติดเชื้อได้รับการเลี้ยงดูในพืชเพื่อสุขภาพและ PCR ที่เฉพาะเจาะจงตามด้วยลำดับของ amplicons ถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบว่า phytoplasma ที่ถูกส่งไปยังพืช ผลการศึกษาพบว่าทั้งสอง flavovittatus วายและเอ็ม hiroglyphicus แต่ไม่อี indicus สามารถส่งอ้อย phytoplasma ใบขาวอ้อยให้กับโรงงานที่มีสุขภาพดี ประสิทธิภาพการส่งผ่านของเอ็ม hiroglyphicus (55%) สูงกว่าของวาย flavovittatus (45%) เราสรุปได้ว่าวาย flavovittatus เป็นเวกเตอร์ที่เพิ่งค้นพบอ้อยโรคใบขาวนอกเหนือไปจากเอ็ม hiroglyphicus เหล่านี้จุดสูงสุดสองสายพันธุ์ที่แตกต่างกันในแต่ละช่วงเวลาของปีและดังนั้นจึงเติมเต็มซึ่งกันและกันในการส่ง phytoplasma ที่ เพราะไม่มีที่รู้จักกันพืชทางเลือกสำหรับใบขาวอ้อยการจัดการของโรคที่จำเป็นจะต้องมีการควบคุมทั้ง flavovittatus วายและเอ็ม hiroglyphicus

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคใบขาวของอ้อยที่เกิดจาก phytoplasmas เชื้อโรคพืชที่ส่งไปยังโรงงาน โดยเพลี้ยจักจั่น matsumuratettix hiroglyphicus ( มัตสึมุระ ) เพื่อตรวจสอบว่า มีแมลงพาหะที่แพร่เชื้อโรคชนิดนี้ โรคเพลี้ยจักจั่น , อ้อยดำ , อ้อยล. ทุ่งนาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่ได้ตรวจสอบโดยการใช้กับดักแสงหกสิบเก้าเพลี้ยจักจั่นชนิด จากครอบครัวซิคาเดลลิดี้พบว่า การใช้เทคนิคพีซีอาร์ ( PCR ) ที่ซ้อนกันกับชนิดที่เฉพาะเจาะจง , 210 BP แถบดีเอ็นเอที่สอดคล้องกับเชื้อไฟโตพลาสมาที่เกี่ยวข้องกับโรคใบขาวของอ้อยที่ตรวจพบจาก 12 ชนิดของเพลี้ยจักจั่น [ บัลคลูทา rubrostriata ( melichar ) , บัลคลูทา sp . , บัดติยาดำ ( melichar ) exitianus ปลักร้ ห่างไกลmacrosteles striifrons anufriew matsumuratettix , hiroglyphicus ( มัตสึมุระ ) recilia distincta ( motschulsky ) และ recilia ( motschulsky ) recilia sp . , thaia oryzivora ghauri yamatotettix , flavovittatus มัตสึมุระ และ xestocephalus sp . ) ค่าร้อยละของการติดเชื้อแต่ละกับเชื้อไฟโตพลาสมาที่แตกต่างกันจาก 5% ใน B . ดำถึง 35% ใน xestocephalus sp . ที่มีมากที่สุด คือ เพลี้ยจักจั่นชนิดE . ปลักร้ . flavovittatus และม. hiroglyphicus ถูกใช้ในการส่งผ่านการทดสอบเพื่อตรวจสอบสถานะของเวกเตอร์สำหรับอ้อยใบขาว ไฟโตพลาสมา การส่งสัญญาณ แมลงที่ถูกเลี้ยงในพืชและตรวจสุขภาพเฉพาะตามการจัดลำดับของ amplicons ถูกใช้เพื่อตรวจสอบว่าไฟโตพลาสมา ถูกถ่ายทอดสู่พืช พบว่าทั้ง 2 Yflavovittatus และ hiroglyphicus แต่ไม่ใช่ E . ปลักร้สามารถส่งอ้อยใบขาวอ้อยเชื้อไฟโตพลาสมาเพื่อพืชเพื่อสุขภาพ การถ่ายทอดประสิทธิภาพของ hiroglyphicus ( 55 % ) สูงกว่าของ Y flavovittatus ( 45% ) เราสรุปได้ว่า วาย flavovittatus เป็นการค้นพบใหม่เวกเตอร์อ้อยโรคใบขาว นอกจากม. hiroglyphicus .สองชนิดนี้สูงสุดในช่วงเวลาอื่นของปี และดังนั้นจึง ประกอบกันในการส่งผ่านของเชื้อไฟโตพลาสมา . เพราะไม่มีการโฮสต์รู้จักพืชอ้อยใบขาว การจัดการของโรค จําเป็นจะต้องควบคุมทั้ง Y และ M . flavovittatus hiroglyphicus .