It was hot and humid. Beads of swea

It was hot and humid. Beads of sweat were rapidly racing down my back and face. The sound of semi (cicada) bugs filled the air like tiny violins playing the same note. It was around four o’clock and I had been wheeling around all day. Where were these Ukai Cormorant Fishermen that I was looking for? My body urged me to take cover from the sun’s intense summer rays. I decided to take refuge at a small food stand stationed on the banks of the Oi River in the Arashiyama District of Kyoto. An unhinged plank of wood lay in the entrance acting as a ramp. A young man about my age sat at a table talking to the waitress and another couple in the corner quietly held a private discussion. I popped my front caster wheels onto the plank with an unintentionally loud thud. Everyone looked up and the young man and waitress came rushing to my aid. I knew I could manage getting inside but had become accustom to accepting help from locals. After I was led to a table the waitress handed me a menu. “No thank you,” I said in Japanese. I was not hungry but thirsty. I looked at the waitress with my hands up and asked “English?” She shrugged her head and apologized that I then countered with “Dijobu,” which means no worries or everything is all good in Japanese. I had my eye on an Asahi Beer advertisement displayed on the wall. I pointed to it and indicated with my hands that I wanted a large one. The ice cold beer rushed down my parched throat soothing every hot cell of my body and everything slowed down. I continued to sip my cold beverage while I stared out onto the river. A light wind scattered the banks of the river and caressed my face. I felt like I was dreaming. I was experiencing a moment that I knew would not last but would always remember. My adventure in Japan was more than halfway over. Tears began to fill up my eyes as I replayed my journey.
Like many aspects of life, my first trip to Japan did not go exactly according to plan. It started off at the Keio Plaza Hotel in Tokyo which I assumed would be the best hotel but ended up tying another for last place followed by my able-bodied friend and tour guide abandoning me after day four of the trip due to an emergency back home. So there I was a half a world away from anyone that knew my name. I had the choice of jumping ship and also returning home but something in me pushed me to go on. Japan had been on my top five places to travel to and I didn’t want to give up so soon. ‘I’ll experience what I am meant to experience,’ I told myself with no specific sightseeing agenda. Before my friend’s departure he schooled me in the ways of the Japanese train systems. This was critical in my travels. Fortunately for me and any other wheelchair traveler for that matter, the Japanese train system is highly efficient and wheelchair friendly; one of the best, if not the best in the world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร้อน และความชื้นได้ เม็ดเหงื่อได้อย่างรวดเร็วแข่งหลังและใบหน้าของฉัน เสียงของบักกึ่ง (จั๊กจั่น) เติมอากาศเช่น violins เล็ก ๆ เล่นหนึ่ง ก็ประมาณ 4 โมง และฉันได้รับ wheeling รอบตลอดทั้งวัน ที่ได้เหล่านี้มิลี่ชาวประมงนกกาน้ำที่ฉันถูกมองหา ร่างกายของฉันเรียกร้องให้ฉันใช้ใบปะหน้าจากแดดร้อนรุนแรง ฉันตัดสินใจที่จะหลบที่อาหารเล็ก ๆ ยืนประจำอยู่บนฝั่งแม่น้ำอ้อยในเขตซากาโน่ของเกียวโต แผ่นที่ unhinged ไม้วางในเข้าทำหน้าที่เป็นทางลาด หนุ่มเกี่ยวกับอายุของฉันนั่งในตารางช่วยให้น้องและหลานในมุมเงียบ ๆ จัดการสนทนาส่วนตัว ฉัน popped ของฉันหน้าล้อบนแผ่นกับ thud ดังตั้งใจ ทุกคนหา และคนหนุ่มสาวและพนักงานเสิร์ฟมารีบให้ความช่วยเหลือของฉัน ฉันรู้ว่า ฉันสามารถจัดการการเดินทางภายใน แต่ก็กลายเป็นทำให้การยอมรับความช่วยเหลือจากชาวบ้าน หลังจากที่ผมได้นำตาราง พนักงานมอบฉันเมนู "ไม่ขอบคุณ ผมพูดภาษาญี่ปุ่น ผมไม่ได้หิว แต่กระหายน้ำ ผมหาที่ให้น้อง ด้วยมือของฉัน และขอให้ "ภาษาอังกฤษ" เธอยักไหล่ศีรษะของเธอ และอุ้มว่า ผมแล้ว countered กับ "Dijobu" ซึ่งหมายความว่า ไม่ต้องกังวลหรือทุกอย่างเป็นสิ่งที่ดีทั้งในญี่ปุ่น ฉันมีตาของฉันลงโฆษณาเบียร์อาซาฮีแสดงบนผนัง ผมชี้ไป และแสดง ด้วยมือของฉันที่ ฉันต้องการหนึ่งใหญ่ น้ำแข็งเบียร์วิ่งลงคอ parched ฝ่าเซลล์ทุกร้อนของร่างกายของฉันและทุกอย่างชะลอตัวลง ฉันยังคงจิบเครื่องดื่มเย็นของฉันขณะที่ฉันเริ่มออกสู่แม่น้ำ ลมไฟกระจายอยู่ริมฝั่งแม่น้ำ และใบหน้าของฉันคนนั้นกอด ฉันรู้สึกเหมือนฉันได้ฝัน ประสบช่วงเวลาที่รู้จะสุดท้าย แต่จะจำไว้เสมอ การผจญภัยของฉันในญี่ปุ่นมีมากกว่าอยู่ตรงกลางเหนือ น้ำตาเริ่มเต็มตาเป็นฉันโซร์เดินทางของฉัน เช่นด้านในของชีวิต เที่ยวญี่ปุ่นของฉันแรกได้ไม่ไปตรงตามแผน มันเริ่มจากที่โรงแรมไคโอพลาซ่าในโตเกียวซึ่งผมถือว่า จะได้ดีแต่สิ้นสุดผูกอีกสถานที่สุดท้ายตาม ด้วยเพื่อน able-bodied ของฉันและไกด์ทิ้งฉันวันที่สี่ของการเดินทางเนื่องจากกลับบ้านฉุกเฉิน จึงมีผมโลกแบบครึ่งตัวจากคนที่รู้ชื่อของฉัน ผมเลือกกระโดดเรือ และยัง กลับบ้านแต่บางสิ่งบางอย่างในฉันผลักฉันไป ญี่ปุ่นได้รับในสถานของฉันห้าชั้นจะไปเที่ยว และไม่อยากให้ขึ้นเร็ว ๆ นี้ดังนั้น ฉัน 'แห่งประสบการณ์สิ่งที่ฉันกำลังหมายถึงประสบการณ์ บอกตัวเอง ด้วยคำเฉพาะวาระไม่ ก่อนการเดินทางของเพื่อน เขา schooled ฉันในรูปแบบของระบบรถไฟญี่ปุ่น นี้มีความสำคัญในการเดินทางของฉัน โชคดีสำหรับฉันและอื่น ๆ รถเข็นนักเดินทางสำหรับเรื่องที่ ระบบรถไฟที่ญี่ปุ่นจะมีประสิทธิภาพสูง และเป็นมิตร รถเข็น หนึ่งของดีสุด ถ้าไม่ดีสุดในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นร้อนและชื้น ลูกปัดของเหงื่อที่ถูกลงอย่างรวดเร็วแข่งหลังและใบหน้าของฉัน เสียงกึ่ง (จั๊กจั่น) ที่เต็มไปด้วยข้อบกพร่องอากาศเหมือนไวโอลินเล็ก ๆ เล่นโน้ตตัวเดียวกัน มันอยู่ที่ประมาณ 04:00 และฉันได้รับการบินรอบทุกวัน ในกรณีที่ถูกชาวประมงเหล่านี้ Ukai นกอ้ายงั่วที่ผมกำลังมองหา? ร่างกายของฉันกระตุ้นให้ฉันไปหาที่กำบังจากรังสีในช่วงฤดูร้อนที่รุนแรงของดวงอาทิตย์ ฉันตัดสินใจที่จะใช้หลบภัยที่ยืนอาหารเล็ก ๆ ที่ประจำการอยู่บนฝั่งแม่น้ำอ้อยในอำเภอ Arashiyama เกียวโต วิกลจริตไม้กระดานไม้วางในการเข้าทำหน้าที่เป็นทางลาด ชายหนุ่มคนหนึ่งเกี่ยวกับอายุของฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะพูดคุยกับน้องสาวและคู่อื่นในมุมเงียบ ๆ ที่จัดขึ้นอภิปรายส่วนตัว ฉันโผล่ล้อล้อด้านหน้าของฉันลงบนไม้กระดานที่มี thud ดังโดยไม่ได้ตั้งใจ ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองและคนหนุ่มสาวและน้องสาวมาวิ่งไปช่วยฉัน ผมรู้ว่าผมจะได้รับการจัดการภายใน แต่ได้กลายเป็นที่ติดปากยอมรับความช่วยเหลือจากชาวบ้าน หลังจากที่ผมถูกนำตัวไปยังตารางพนักงานเสิร์ฟมือฉันเมนู "ไม่ขอบคุณ" ผมพูดในภาษาญี่ปุ่น ฉันไม่หิว แต่กระหายน้ำ ผมมองไปที่น้องสาวด้วยมือของฉันขึ้นและถาม "ภาษาอังกฤษ" เธอยักไหล่ศีรษะของเธอและขอโทษที่ฉันแล้วโต้ด้วย "Dijobu" ซึ่งหมายถึงไม่ต้องกังวลหรือทุกอย่างเป็นทั้งหมดที่ดีในภาษาญี่ปุ่น ฉันมีตาของฉันเกี่ยวกับการโฆษณาเบียร์อาซาฮีปรากฏบนผนัง ผมชี้ไปและแสดงด้วยมือของฉันที่ฉันต้องการที่มีขนาดใหญ่หนึ่ง น้ำแข็งเบียร์เย็นรีบวิ่งลงไปในคอคอแห้งผ่อนคลายทุกเซลล์ของฉันร้อนของร่างกายของฉันและทุกอย่างชะลอตัวลง ฉันยังคงนั่งจิบเครื่องดื่มเย็นของฉันในขณะที่ฉันจ้องมองออกไปยังแม่น้ำ ลมแสงกระจายอยู่ริมฝั่งแม่น้ำและลูบใบหน้าของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังฝัน ฉันกำลังประสบขณะที่ฉันรู้ว่าจะไม่ได้สุดท้าย แต่มักจะจำได้ว่า การผจญภัยของฉันในประเทศญี่ปุ่นมากกว่าครึ่งหนึ่งมากกว่า น้ำตาเริ่มที่จะเติมตาของฉันเป็นฉันย้อนเดินทางของฉัน.
เช่นเดียวกับหลายแง่มุมของชีวิต, การเดินทางครั้งแรกของฉันไปยังประเทศญี่ปุ่นไม่ได้ไปว่าตามแผน มันเริ่มต้นที่โรงแรม Keio Plaza ในโตเกียวซึ่งผมสันนิษฐานว่าจะเป็นโรงแรมที่ดีที่สุด แต่จบลงด้วยการคาดอีกสถานที่สุดท้ายตามด้วยเพื่อนฉกรรจ์และไกด์นำเที่ยวของฉันทิ้งฉันหลังจากวันที่สี่ของการเดินทางเนื่องจากการกลับบ้านยามฉุกเฉิน . จึงมีฉันเป็นครึ่งหนึ่งของโลกออกไปจากทุกคนที่รู้จักชื่อของฉัน ผมมีทางเลือกของการกระโดดเรือและยังกลับบ้าน แต่บางสิ่งบางอย่างในตัวผมผลักฉันจะไป ญี่ปุ่นได้รับในสถานที่ห้าของฉันด้านบนที่จะเดินทางไปและฉันไม่ต้องการให้ขึ้นดังนั้นเร็ว ๆ นี้ "ผมจะได้สัมผัสกับสิ่งที่ฉันหมายถึงการมีประสบการณ์ 'ฉันบอกกับตัวเองกับวาระการประชุมไม่มีการเที่ยวชมสถานที่เฉพาะเจาะจง ก่อนการเดินทางของเพื่อนของฉันฉันเขาศึกษาในรูปแบบของระบบรถไฟญี่ปุ่น นี่เป็นสิ่งสำคัญในการเดินทางของฉัน โชคดีสำหรับผมและเดินทางรถเข็นอื่น ๆ สำหรับเรื่องที่ระบบรถไฟของญี่ปุ่นมีประสิทธิภาพสูงและรถเข็นเป็นมิตร; หนึ่งในดีที่สุดถ้าไม่ดีที่สุดในโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันทั้งร้อนและชื้น ลูกปัดของเหงื่อได้อย่างรวดเร็วแข่งลงหลังและหน้า เสียงกึ่ง ( จักจั่น ) แมลงเล็ก ๆที่เต็มไปอากาศเหมือนไวโอลินโน้ตเหมือนกัน มันอยู่ที่ประมาณ 4 โมง และผมเคยเข็นทั้งวัน ที่เหล่านี้อุไค นกกาน้ำชาวประมงที่ฉันถูกมองหา ร่างกายของฉันกระตุ้นให้ฉันเพื่อหลบจากแสงแดดที่รุนแรง ฤดูร้อน รังสีฉันตัดสินใจที่จะใช้เวลาลี้ภัยในอาหารขนาดเล็ก ยืนประจำการอยู่ในธนาคารของแม่น้ำอ้อยในเขตอาราชิยาม่าเกียวโต การวิกลจริตแผ่นไม้ วางใน ทางเข้าเป็นทางลาด ชายหนุ่มอายุประมาณผมนั่งที่โต๊ะพูดคุยกับน้องสาวและคู่อื่นในมุมเงียบๆ ถือการสนทนาส่วนตัวผมมีล้อด้านหน้าของฉันลงบนไม้กระดานกับดังตุ๊บโดยไม่เจตนา ทุกคนเงยหน้าขึ้น ชายหนุ่มพนักงานเสิร์ฟมาวิ่งเพื่อช่วยฉัน ฉันรู้ว่าฉันสามารถจัดการได้ แต่ได้กลายเป็นคุ้นเคยกับการรับความช่วยเหลือจากชาวบ้าน หลังจากที่ผมได้นำตารางสาวเสิร์ฟมือฉันเมนู " ไม่ล่ะ ขอบคุณ " ฉันพูดภาษาญี่ปุ่น ผมไม่หิว แต่หิวผมมองพนักงานเสิร์ฟ ชูมือขึ้นและถามว่า " ภาษาอังกฤษ " เธอยักไหล่หัวเธอและขอโทษฉัน แล้วตอบโต้ด้วย " dijobu " ซึ่งหมายความว่า ไม่มีความกังวลหรือทุกอย่างที่เป็นเรื่องดีในญี่ปุ่น ฉันมีตาของฉันในโฆษณาเบียร์ Asahi ที่ปรากฏบนผนัง ฉันชี้ไปที่มันและระบุกับมือของฉันที่ฉันต้องการมากที่สุดน้ำแข็งเย็นเบียร์รีบลงลำคอแห้งผากของฉันผ่อนคลายร้อนทุกเซลล์ของร่างกายและทุกอย่างช้าลง ฉันยังคงจิบเครื่องดื่มเย็นของฉันในขณะที่ฉันจ้องมองออกไปยังแม่น้ำ ลมแสงกระจายอยู่ในธนาคารของแม่น้ำและลูบใบหน้าของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังฝัน ผมประสบช่วงเวลาที่ฉันรู้จักจะไม่สุดท้าย แต่จะจดจำตลอดไปการผจญภัยของฉันในญี่ปุ่นได้มากกว่าครึ่งทางแล้ว น้ำตาเริ่มจะเติมตาของฉันเป็นฉันซ้ำการเดินทางของฉัน
เหมือนหลาย ๆด้านของชีวิต การเดินทางครั้งแรกของฉันไปญี่ปุ่นไม่ได้ไปตรงตามแผนมันเริ่มต้นที่ Keio Plaza Hotel ใน โตเกียว ซึ่งผมถือว่าเป็นโรงแรมที่ดีที่สุด แต่ก็คาดอีกสำหรับสถานที่สุดท้าย ตามด้วยเพื่อนฉกรรจ์และไกด์ทิ้งฉันหลังจากวันที่สี่ของการเดินทาง เนื่องจากการฉุกเฉินที่บ้าน แล้ว ฉันอยู่ห่างไปครึ่งโลก ใครที่รู้จักชื่อของฉันผมได้จองเรือกระโดดแล้วก็กลับบ้าน แต่บางอย่างในตัวฉัน ผลักฉันไป ญี่ปุ่นที่ได้รับในสถานที่ที่ด้านบนห้า เดินทาง ไป และฉันไม่อยากให้ขึ้นเร็วๆ นี้ ' ฉันพบว่าฉันหมายถึงประสบการณ์ ' ฉันบอกตัวเองด้วยไม่เฉพาะเที่ยวมากกว่า ก่อนที่เพื่อนออกเดินทางเขาสั่งสอนฉันในทางของระบบรถไฟของญี่ปุ่นนี้ที่สำคัญในการเดินทางของฉัน โชคดีสำหรับฉันและนักท่องเที่ยวอื่น ๆเข็นเรื่อง ระบบรถไฟของญี่ปุ่นมีประสิทธิภาพสูงและรถเข็นที่เป็นมิตร หนึ่งที่ดีที่สุดหากไม่ได้สิ่งที่ดีที่สุดในโลก