Champasak in antiquity(จำปาสักในสมั

Champasak in antiquity(จำปาสักในสมัยโบราณ)


Under the palm tree and rice paddies 4 km south of Champasak town is the remains of a city that was ,about 1500 year ago.The capital of the Mon-Khmer Chenla Kingdom.The site is know today as Muang kao(Old City),but scholars believe it was called Shrestapura.
Aerial photographs show the remains of a rectangular city measuring 2.3km by 1.8km,surrounded by double earthen walls on three sides and protected on the east by the Mekong River.Other traces of the old city include small baray(a Khmer word meaning:usually used for ritual purposes),The foundations for circular brick monuments,evidence of an advanced system of irrigation.various Hindu statuary and stone carvings.stone implements and ceramics.The sum of all this is an extremely rare example of an ancient urban settlement in Southeast Asia,one whose design reveals how important religious belief was in the workings of everyday life.
the origin of the city remained a mystery until Southeast Asia's oldest Sansskrit in-script ion was discovered here,The 5th-century stele stated the city was founded by kingDevanika and was called Kuruksetra and also mentions auspicious Sri Lingaparvata nearby,a clear reference to the mountain near Wat Phuket Champasak ,Honoured since antiquity,the mountain was believed to be the residence or the manifestation of the Hindu god Shiva,and even today local people Honour the mountain as the place of Phi Intha(the soul or protecting spirit of the mountain).
By the end of the 5th century the city was thriving,It continued as a major regional centre until at least the 7th century.as showed by two Nandi(Shiva's bull mount) pedestal sculptures discovered in 1994-1995 bearing inscriptions by King Citrasena-Mahendravarman,the " conqueror"who later shifted the Kingdom's capital to sambor Prei Kuk in central Cambodia.Archaeological material suggests the city was inhabited Until the 16th century.
ongoing research by Dr.Patrizia Zolese and her team has revealed that a second city was built near wat Phu after the 19th century.She believes the Ho Nang Sida was at the centre of this city.which was probably Lingapura,a place mentioned in many ancient inscriptions but which has not been categorically identified by modern scholars.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำปาศักดิ์ใน antiquity(จำปาสักในสมัยโบราณ)


ภายใต้ปาล์มต้นไม้และข้าว นา 4 กม.จากจำปาศักดิ์ เมืองเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ ประมาณ 1500 ปีที่ผ่านมาเมืองหลวงของไซต์ Mon-Khmer เกสต์ Kingdom.The ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นเมืองเก่า (เมือง), แต่นักวิชาการเชื่อว่า มันถูกเรียกว่า Shrestapura.
รูปถ่ายทางอากาศแสดงของเมืองสี่เหลี่ยมวัด 2กม. 3 โดย 1.8 km ล้อมรอบ ด้วยกำแพงเป็นสองฝั่ง และป้องกัน โดยร่องรอยแม่น้ำโขง River.Other เมืองในภาคตะวันออกมีบารายขนาดเล็ก (ความหมายเป็นคำเขมร: มักจะใช้สำหรับพิธีกรรม), รากฐานอิฐกลมอนุสาวรีย์ หลักฐานของระบบขั้นสูงของ irrigation.various statuary ฮินดู และเครื่องมือหิน carvings.stone เคลือบผลรวมของทั้งหมดนี้เป็นตัวอย่างที่น้อยมากของการชำระเงินเมืองโบราณในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การออกแบบเผยให้เห็นถึงความสำคัญศาสนาคนในงานของชีวิตประจำวัน
จุดเริ่มต้นของเมืองยังคง ลึกลับจนไอออนในสคริปต์ Sansskrit เก่าแก่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถูกค้นพบที่นี่Stele ศตวรรษที่ 5 ระบุเมืองก่อตั้งขึ้น โดย kingDevanika และถูกเรียกว่า Kuruksetra และยัง กล่าวถึงมงคลศรี Lingaparvata ในบริเวณใกล้เคียง อ้างอิงชัดเจนไปภูเขาใกล้วัด จำปาภูเก็ต ภูเขา Honoured ตั้งแต่โบราณว่าเป็นยามของฮินดูพระศิวะ เดอะเรสซิเดนซ์และแม้วันนี้ประชาชนเกียรติเขาเป็นที่ของพีพี Intha(the soul or protecting spirit of the mountain)
โดยตอนท้ายของศตวรรษ 5 เมืองเจริญรุ่งเรือง มันยังคงเป็นศูนย์กลางภูมิภาคเป็นสำคัญจนน้อย century.as 7 ที่แสดงให้เห็น โดยประติมากรรมเชิงโคอุศุภราช (เขาวัวของพระอิศวร) สองที่พบในจารึกเรืองปี 1994-1995 โดยกษัตริย์ Citrasena-Mahendravarman,แนะนำ "conqueror" ที่ต่อมาจากเมืองหลวงของราชอาณาจักรโรงแรมซัมบอร์ Prei Kuk ในวัสดุ Cambodia.Archaeological กลาง เมืองอาศัยอยู่จนถึงวันที่สิบหกศตวรรษ.
วิจัยอย่างต่อเนื่อง โดย Dr.Patrizia Zolese และทีมงานได้เปิดเผยว่า เป็นเมืองที่สองสร้างขึ้นวัดภูหลังศตวรรษที่ 19เธอเชื่อว่า โฮจิมินห์นางสีดาที่ถูกศูนย์นี้แนะนำ city.which Lingapuraกล่าวถึงในจารึกโบราณมากมายแต่ที่มีไม่ categorically ระบุนักวิชาการสมัยใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำปาสักในสมัยโบราณ (จำปาสักในสมัยโบราณ) ภายใต้ต้นปาล์มและข้าวนา 4 กิโลเมตรทางทิศใต้ของเมืองจำปาเป็นซากของเมืองที่เป็นประมาณ 1500 ปี ago.The เมืองหลวงของเว็บไซต์มอญเขมรเจนละ Kingdom.The เป็น รู้ว่าวันนี้เป็นเมืองเก่า (เมืองเก่า) แต่นักวิชาการเชื่อว่ามันถูกเรียกว่า Shrestapura ภาพถ่ายทางอากาศแสดงให้เห็นส่วนที่เหลือของเมืองเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าวัด 2.3 โดย 1.8km, ล้อมรอบด้วยกำแพงดินสองสามด้านและมีการป้องกันทางทิศตะวันออกริมแม่น้ำโขง ร่องรอย River.Other ของเมืองเก่ามีบารายขนาดเล็ก (ความหมายคำเขมร: มักจะใช้สำหรับวัตถุประสงค์ของพิธีกรรม) รากฐานสำหรับอนุสาวรีย์อิฐวงกลมหลักฐานของระบบขั้นสูงของ irrigation.various ฮินดูรูปปั้นและ carvings.stone หินนำไปปฏิบัติและเซรามิก ผลรวมของการทั้งหมดนี้ได้โดยง่ายเป็นตัวอย่างที่หายากมากของการตั้งถิ่นฐานในเมืองโบราณในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างใดอย่างหนึ่งที่มีการออกแบบที่แสดงให้เห็นว่ามีความสำคัญทางศาสนาความเชื่อในการทำงานในชีวิตประจำวันที่มาของเมืองที่ยังคงเป็นปริศนาจนถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ Sansskrit เก่าแก่ที่สุดใน ไอออน -script ถูกค้นพบที่นี่ Stele ศตวรรษที่ 5 ที่ระบุไว้ในเมืองที่ก่อตั้งโดย kingDevanika และถูกเรียกว่า Kuruksetra และยังกล่าวถึงมงคลศรี Lingaparvata ใกล้เคียงอ้างอิงที่ชัดเจนไปยังภูเขาใกล้วัดภูเก็ตจำปาศักดิ์เกียรติมาตั้งแต่สมัยโบราณซึ่งเป็นภูเขาที่เชื่อกันว่า เป็นถิ่นที่อยู่หรือการรวมตัวกันของเทพเจ้าในศาสนาฮินดูพระอิศวรและแม้วันนี้คนในพื้นที่ภูเขาเกียรติเป็นสถานที่ของเกาะพี Intha (วิญญาณหรือจิตวิญญาณปกป้องของภูเขา) ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 5 เมืองถูกเจริญรุ่งเรือง, มันยังคงเป็นศูนย์กลางของภูมิภาคที่สำคัญอย่างน้อยก็จนกว่า century.as ที่ 7 แสดงให้เห็นว่าสองโคอุศุภราช (วัวพระอิศวรติด) ประติมากรรมแท่นค้นพบใน 1994-1995 จารึกแบริ่งโดยกษัตริย์ Citrasena-Mahendravarman, "พิชิต" ซึ่งต่อมาได้ย้ายเมืองหลวงของราชอาณาจักร Sambor Prei Kuk ในวัสดุ Cambodia.Archaeological กลางแนะนำเมืองที่อาศัยอยู่จนถึงศตวรรษที่ 16 การวิจัยอย่างต่อเนื่องโดย Dr.Patrizia Zolese และทีมงานของเธอได้เปิดเผยว่าเป็นเมืองที่สองที่ถูกสร้างขึ้นใกล้กับวัดภูหลังจากที่ 19 century.She เชื่อโฮนาง sida เป็นศูนย์กลางของ city.which นี้อาจจะเป็น Lingapura สถานที่ที่กล่าวถึงในจารึกโบราณจำนวนมาก แต่ที่ยังไม่ได้รับการระบุแน่ชัดโดยนักวิชาการที่ทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำปาสักในสมัยโบราณ ( จำปาสักในสมัยโบราณ )


ใต้ต้นไม้และทุ่งนา 4 กิโลเมตรทางใต้ของเมืองจำปาสัก เป็นซากเมืองที่ประมาณ 1500 ปีก่อน เมืองหลวงของอาณาจักรเจนละมอญเขมร เป็นเว็บไซต์รู้ในวันนี้เป็นเมืองเก่า ( Old City ) แต่นักวิชาการเชื่อว่ามันถูกเรียกว่า shrestapura .
ภาพถ่ายทางอากาศแสดงยังคงเป็นสี่เหลี่ยมเมือง วัด 23 กิโลเมตร โดย 1.8km , ล้อมรอบด้วยกำแพงดินคู่สามด้านและป้องกันด้านตะวันออกติดกับแม่น้ำโขง ร่องรอยของเมืองเก่ารวมถึงบารายขนาดเล็ก ( เขมรคำความหมาย : มักจะใช้เพื่อวัตถุประสงค์พิธีกรรม ) , มูลนิธิเพื่อวงกลมอิฐอนุสาวรีย์ หลักฐานของระบบขั้นสูงของ irrigation.various ฮินดูรูปปั้นหิน carvings.stone ใช้และเซรามิกส์ผลรวมของทั้งหมดนี้คือตัวอย่างที่หายากของการตั้งถิ่นฐานชุมชนโบราณในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นหนึ่งที่มีการออกแบบแสดงความเชื่อทางศาสนาเป็นวิธีที่สำคัญในการทำงานของชีวิตประจำวัน .
ที่มาของเมืองยังคงเป็นปริศนาจนถึงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่เก่าแก่ที่สุดใน sansskrit ไอออนสคริปต์ถูกค้นพบที่นี่ศตวรรษที่ 5 ศิลาจารึกระบุเมืองที่ก่อตั้งโดย kingdevanika และถูกเรียกว่า และยังกล่าวถึง kuruksetra มงคลศรี lingaparvata ใกล้เคียง , การอ้างอิงที่ชัดเจนเพื่อภูเขาใกล้วัดจำปา เป็นตั้งแต่สมัยโบราณ , ภูเก็ต , ภูเขาที่ถูกเชื่อว่าเป็น ที่อยู่อาศัย หรือ เครื่องของชาวฮินดูพระเจ้าพระอิศวรและแม้วันนี้ประชาชนเกียรติภูเขาเป็นสถานที่ของผีอินทา ( วิญญาณหรือปกป้องจิตวิญญาณของภูเขา ) .
โดยจุดสิ้นสุดของศตวรรษที่เป็นเมืองที่เฟื่องฟู มันยังคงเป็นหลักของศูนย์ภูมิภาคจนถึงอย่างน้อย 7 century.as แสดงโดยสอง Nandi ( พระศิวะกระทิง Mount ) ฐานประติมากรรมค้นพบ ในจารึกของกษัตริย์ citrasena mahendravarman 2537-2538 แบริ่ง ," พิชิต " ที่ภายหลังเปลี่ยนเมืองหลวงของราชอาณาจักรที่สมโบร์ไพรกุกในภาคกลางของกัมพูชา วัสดุทางโบราณคดีบ่งบอกเป็นเมืองที่อาศัยอยู่จนกระทั่งศตวรรษที่ 16 .
การวิจัยอย่างต่อเนื่อง โดย ดร. Passawuth / test / Geography zolese และทีมงานของเธอได้เปิดเผยว่าเมืองที่สองถูกสร้างขึ้นใกล้วัดภูหลังจากศตวรรษที่ 19 . เธอเชื่อว่าสีดา นางโฮ ที่ศูนย์นี้น่าจะ lingapura city.which ,ที่กล่าวถึงในจารึกโบราณมากมาย แต่ที่ยังไม่ได้ระบุแน่ชัด โดยนักวิชาการสมัยใหม่