United StatesThe beginnings of stre

United States
The beginnings of street photography in the United States can be linked to that of jazz in the music domain, both emerging as outspoken depictions of everyday life. This connection is visible in the work of the New York School of Photography. The New York School was not a formal institution, but rather comprised groups of photographers in the mid-20th century based in New York City. One of its most notable and influential photographers, Robert Frank, was a part of the beat movement interested in Black-American and counter cultures. Frank's 1958 book, The Americans, was significant. Raw and often out of focus, Frank's images questioned mainstream photography of the time, such as Ansel Adams's landscapes, "challenged all the formal rules laid down by Henri Cartier-Bresson and Walker Evans" and "flew in the face of the wholesome pictorialism and heartfelt photojournalism of American magazines like Life and Time."The mainstream photography community in America fiercely rejected Frank’s work, but the book later "changed the nature of photography, what it could say and how it could say it". It was a stepping stone for fresh photographers looking to break away from the restrictions of the old style and "remains perhaps the most influential photography book of the 20th century.

Inspired by Frank, in the 1960s Garry Winogrand, Lee Friedlander and Joel Meyerowitz began photographing on the streets of New York. Phil Coomes, writing for BBC News in 2013, said "For those of us interested in street photography there are a few names that stand out and one of those is Garry Winogrand"; critic Sean O'Hagan, writing in The Guardian in 2014, said "In the 1960s and 70s, he defined street photography as an attitude as well as a style – and it has laboured in his shadow ever since, so definitive are his photographs of New York.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สหรัฐอเมริกาจุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพถนนในสหรัฐอเมริกาสามารถเชื่อมโยงกับดนตรีแจ๊สในโดเมนเพลง ทั้งสองเกิดขึ้นเป็นการแสดงเปิดเผยชีวิตประจำวัน เชื่อมต่อนี้จะปรากฏในงานของโรงเรียนถ่ายนิวยอร์ก โรงเรียนนิวยอร์กไม่สถาบันอย่างเป็นทางการ แต่ค่อนข้างจะ ประกอบด้วยกลุ่มของช่างในศตวรรษกลาง 20 ที่อยู่ในนิวยอร์คซิตี้ หนึ่งในความโดดเด่น และมีอิทธิพลมากที่สุดช่าง โรเบิร์ต Frank เป็นส่วนหนึ่งของขบวนการตีสนใจดำ-อเมริกันและเคาน์เตอร์วัฒนธรรม หนังสือของ Frank 1958 เดอะอเมริกัน ไม่สำคัญ ดิบ และมักจะหลุดโฟกัส ภาพของ Frank ไต่สวนหลักการถ่ายภาพของเวลา เช่นภูมิประเทศที่ Ansel Adams "ท้าทายกฎทางทั้งหมดที่วาง โดย Henri Cartier-Bresson และอีวานส์ Walker" และ "บินหน้า pictorialism บริสุทธ์การ photojournalism ด้วยใจของนิตยสารอเมริกันเช่นชีวิตและเวลา"ชุมชนถ่ายภาพสำคัญในอเมริกาถึงพริกถึงขิงปฏิเสธงานของ Frank แต่หนังสือในภายหลัง "การเปลี่ยนแปลงลักษณะของการถ่ายภาพ การสิ่งที่จะสามารถพูด และวิธีนั้นสามารถพูดได้" มันเป็นหินสเต็ปสำหรับช่างภาพสดต้องตัดออกจากข้อจำกัดเดิม ๆ และ "ยังคงบางทีจองถ่ายภาพมีอิทธิพลสูงสุดของศตวรรษ 20แรงบันดาลใจ โดย Frank ใน Winogrand รี 1960s, Lee Friedlander และ Joel Meyerowitz เริ่มถ่ายภาพบนท้องถนนของนิวยอร์ก Phil Coomes เขียนในข่าว BBC ในปี 2013 กล่าวว่า "สำหรับพวกเราที่สนใจในการถ่ายมีชื่อบางชื่อที่โดดเด่น และหนึ่งในบรรดารี Winogrand" ฌอน O'Hagan เขียนในผู้ปกครองในปี 2014 นักวิจารณ์กล่าวว่า "ในช่วงปี 1960 และ 70s เขากำหนดถ่ายเป็นทัศนคติดีเป็นแบบ – และมี laboured ในเงาของเขานับตั้งแต่ ทั่วไปจึงมีภาพของเขาของนิวยอร์ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหรัฐอเมริกา
เป็นจุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพถนนในสหรัฐอเมริกาสามารถเชื่อมโยงกับที่ของดนตรีแจ๊สในโดเมนเพลงทั้งสองเกิดขึ้นเป็นที่เด่นชัดตรงไปตรงมาในชีวิตประจำวัน การเชื่อมต่อนี้สามารถมองเห็นได้ในการทำงานของนิวยอร์กโรงเรียนของการถ่ายภาพ นิวยอร์กโรงเรียนไม่ได้เป็นสถาบันการศึกษาอย่างเป็นทางการ แต่กลุ่มค่อนข้างประกอบด้วยช่างภาพในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 ตั้งอยู่ในนิวยอร์กซิตี้ หนึ่งในช่างภาพที่มีชื่อเสียงมากที่สุดและมีอิทธิพลของโรเบิร์ตแฟรงก์เป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวจังหวะที่สนใจในการดำอเมริกันและวัฒนธรรมเคาน์เตอร์ แฟรงก์ 1958 หนังสือที่ชาวอเมริกันเป็นอย่างมีนัยสำคัญ วัตถุดิบและมักจะออกจากโฟกัสภาพของแฟรงก์ถามการถ่ายภาพที่สำคัญของเวลาเช่นภูมิทัศน์ธานเซลอดัมส์ "ท้าทายทุกกฎอย่างเป็นทางการวางไว้โดยอองรี Cartier-Bresson และวอล์คเกอร์อีแวนส์" และ "บินในใบหน้าของ Pictorialism สุทธ์และ photojournalism จริงใจของนิตยสารอเมริกันเช่นชีวิตและเวลา. "ชุมชนการถ่ายภาพหลักในอเมริกาอย่างรุนแรงปฏิเสธการทำงานของแฟรงก์ แต่หนังสือเล่มนี้ภายหลัง" การเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของการถ่ายภาพสิ่งที่มันอาจจะพูดและวิธีการที่จะบอกว่ามัน " มันเป็นหินก้าวสำหรับช่างภาพสดมองหาที่จะหนีออกไปจากข้อ จำกัด ของรูปแบบเก่าและ "ยังคงอาจจะเป็นหนังสือการถ่ายภาพมีอิทธิพลมากที่สุดของศตวรรษที่ 20. แรงบันดาลใจจากแฟรงก์ในปี 1960 แกร์รี Winogrand ลีและโจเอลฟรีดแลนเด Meyerowitz เริ่มถ่ายภาพ . บนถนนของนิวยอร์กฟิลคูมส์เขียนข่าวบีบีซีในปี 2013 กล่าวว่า "สำหรับพวกเราสนใจในการถ่ายภาพที่มีไม่กี่ชื่อที่โดดเด่นและเป็นหนึ่งในนั้นคือแกร์รี Winogrand"; วิจารณ์ฌอนเฮอแกน เขียนเดอะการ์เดียในปี 2014 กล่าวว่า "ในปี 1960 และ 70s เขากำหนดไว้ถ่ายภาพถนนเป็นทัศนคติเช่นเดียวกับรูปแบบ - และมันได้ลำบากในเงาของเขานับตั้งแต่ที่ชัดเจนเพื่อให้มีภาพของเขาในนิวยอร์ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สหรัฐอเมริกา
จุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพถนนในสหรัฐอเมริกาสามารถเชื่อมโยงกับโดเมนที่ของแจ๊สในเพลง ทั้งเกิดใหม่เป็นด้วยวิถีของชีวิต การเชื่อมต่อนี้จะปรากฏในงานของโรงเรียนที่นิวยอร์กของการถ่ายภาพ โรงเรียนที่นิวยอร์กไม่ได้เป็นสถาบันที่เป็นทางการ แต่ค่อนข้าง ประกอบด้วยกลุ่มของช่างภาพในกลาง - ศตวรรษที่ 20 อยู่ในนครนิวยอร์กหนึ่งในที่โดดเด่นที่สุดและมีอิทธิพลช่างภาพ โรเบิร์ต แฟรงค์ เป็นส่วนหนึ่งของจังหวะการเคลื่อนไหวความสนใจในวัฒนธรรมสีดำอเมริกันและเคาน์เตอร์ หนังสือของแฟรงก์ 1958 , ชาวอเมริกัน , สำคัญ ดิบและมักจะหลุดโฟกัส ภาพของแฟรงค์ถามหลักการถ่ายภาพของเวลาเช่นเป็น Ansel Adams ทัศนียภาพ" ท้าทายทั้งหมดอย่างเป็นทางการกฎที่วางไว้โดย Henri Cartier แบรซงวอร์คเกอร์ อีแวนส์ " และ " บินในหน้าของ Piccadilly Circus สุทธ์และ Photojournalism ด้วยใจของนิตยสารอเมริกันชอบชีวิตและเวลา " กระแสการถ่ายภาพชุมชนในอเมริกาก็ปฏิเสธงานของแฟรงค์ แต่หนังสือทีหลัง " การเปลี่ยนแปลงลักษณะของการถ่ายภาพ มันคืออะไรพูดแล้วมันอาจจะบอกว่ามัน "มันเป็นหินก้าวสำหรับช่างภาพสดต้องการหลุดพ้นจากข้อจำกัดของรูปแบบเก่าและ " ยังคงทรงอิทธิพลที่สุดการถ่ายภาพบางทีหนังสือของศตวรรษที่ 20 .

จากแฟรงค์ ในทศวรรษที่ 1960 แกรี่ วินโนแกรนเกอร์ และ โจ ลีไมเออเรอวิตส์เริ่มการถ่ายภาพบนท้องถนนของนิวยอร์ก ฟิล coomes เขียนข่าวบีบีซีในปี 2556กล่าวว่า " สำหรับผู้ที่เราสนใจในการถ่ายภาพ มีถนนไม่กี่ชื่อที่โดดเด่น และหนึ่งในนั้นคือ แกรี่ วินโนแกรน " นักวิจารณ์ฌอน o'hagan การเขียนในการ์เดียนใน 2014 , กล่าวว่า " ในทศวรรษที่ 1960 และ 70s เขานิยามการถ่ายภาพเป็น ทัศนคติ ตลอดจนลักษณะ ) และได้ทำงานใน เงาของเขานับตั้งแต่ที่ชัดเจนดังนั้น เป็นรูปถ่ายของนิวยอร์ก