The total area of the community is

The total area of the community is 4900 ha, mostly characterized by fields that were not suited to crops other than irrigated
rice. Indeed, pushed by rural extension services, rice production was started soon after the community was founded. The inherentfertility of the soils was also a reason to attract farmers to the new community, although they hardly had any experience with growing rice. Since then, the same fields are still used for agricultural production, but with increased use of external inputs (seeds, pesticides, fertilizers, etc.), and increased intensification in soil preparation and use of water . As a result, the rice production level can reach records of 9Mg ha–1. Not all original farmers and their descendants are better off
today than when the community was founded. About one third of the original farmers and their descendants no longer live in the community. The majority of those still living in the community (small farmers) have difficulty with earning a reasonable income and economically depend on the production of rice or on their pensions. A few, however, have prospered by producing rice in larger areas. They have good infrastructure, such as farm storage facilitiesand machinery and are better positioned in obtaining financial support from banks than the small farmers and bought neighbouring lots. They now possess large farms and use conventional or semidirect rice production systems. The majority of the small farmers use the pre-germinated rice production system, mainly because of lower costs, easier weed control and less dependence on the weather for soil preparation and sowing activities. The natural and effective weed control by the intensive use of water in pregerminated
systems allows rice production year after year. Besides, their fields are generally located in lowland areas where a rotation
of rice with soya bean is not profitable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พื้นที่ทั้งหมดของชุมชนเป็น 4900 ฮ่าโดดเด่นโดยส่วนใหญ่เป็นสาขาที่ไม่ได้เหมาะกับพืชอื่น ๆ กว่าชลประทาน
ข้าว แท้จริงผลักดันโดยการขยายบริการชนบทผลิตข้าวก็เริ่มเร็ว ๆ นี้หลังจากที่ชุมชนได้ก่อตั้งขึ้น inherentfertility ของดินก็เป็นเหตุผลที่จะดึงดูดความสนใจจากเกษตรกรเพื่อชุมชนใหม่แม้ว่าพวกเขาแทบจะไม่เคยมีประสบการณ์ใด ๆ กับการปลูกข้าว ตั้งแต่นั้นเขตข้อมูลเดียวกันจะยังคงใช้สำหรับการผลิตทางการเกษตร แต่กับการใช้งานที่เพิ่มขึ้นของปัจจัยการผลิตจากภายนอก (เมล็ด, สารกำจัดศัตรูพืช, ปุ๋ย, ฯลฯ ) และแรงที่เพิ่มขึ้นในการเตรียมดินและการใช้น้ำ เป็นผลให้ระดับการผลิตข้าวที่สามารถเข้าถึงบันทึก 9mg ฮ่า-1 ไม่ทั้งหมดเกษตรกรเดิมและลูกหลานของพวกเขาจะดีกว่า
วันนี้กว่าเมื่อชุมชนก่อตั้งขึ้น ประมาณหนึ่งในสามของเกษตรกรเดิมและลูกหลานของพวกเขาไม่ได้อยู่ในชุมชน ส่วนใหญ่ของผู้ที่ยังคงอาศัยอยู่ในชุมชน (เกษตรกรรายย่อย) มีปัญหากับการมีรายได้ที่เหมาะสมและทางเศรษฐกิจขึ้นอยู่กับการผลิตข้าวหรือเงินบำนาญของพวกเขา ไม่กี่อย่างไรจะประสบความสำเร็จโดยการผลิตข้าวในพื้นที่ขนาดใหญ่ พวกเขามีโครงสร้างพื้นฐานที่ดีเช่นการจัดเก็บเครื่องจักรฟาร์ม facilitiesand และเป็นตำแหน่งที่ดีกว่าในการได้รับการสนับสนุนทางการเงินจากธนาคารกว่าเกษตรกรรายย่อยและซื้อจำนวนมากที่อยู่ใกล้เคียง ตอนนี้พวกเขามีฟาร์มขนาดใหญ่และใช้ระบบการผลิตข้าวธรรมดาหรือ semidirect ส่วนใหญ่ของเกษตรกรรายย่อยใช้ข้าวก่อนงอกระบบการผลิตส่วนใหญ่เป็นเพราะค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าการควบคุมวัชพืชได้ง่ายขึ้นและพึ่งพาอาศัยกันน้อยลงในสภาพอากาศสำหรับการเตรียมดินและกิจกรรมการหว่านเมล็ด การควบคุมวัชพืชธรรมชาติและมีประสิทธิภาพโดยการใช้งานหนักของน้ำใน pregerminated
ช่วยให้ระบบการผลิตข้าวปีแล้วปีเล่า นอกจากนี้สาขาของพวกเขาที่ตั้งอยู่โดยทั่วไปในพื้นที่ลุ่มที่หมุน
ของข้าวกับถั่วเหลืองไม่ได้กำไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นที่ทั้งหมดของชุมชนคือ 4900 ฮาเป็นส่วนใหญ่ ลักษณะ โดยสาขาที่ไม่เหมาะกับการปลูกพืชอื่น ๆ มากกว่า
ข้าวนาชลประทาน . แน่นอน ผลักดันโดยการขยายบริการในการผลิตข้าวเริ่มในไม่ช้าหลังจากชุมชนก่อตั้งขึ้น การ inherentfertility ของดินยังเหตุผลที่จะดึงดูดเกษตรกรชุมชนใหม่ แม้ว่าพวกเขาไม่ได้มีประสบการณ์กับการปลูกข้าวตั้งแต่นั้นมา เขต เดียวกันยังใช้เพื่อการผลิต แต่เพิ่มการใช้ปัจจัยการผลิตจากภายนอก ( เมล็ดพันธุ์ ยาฆ่าแมลง ปุ๋ย ฯลฯ ) , และเพิ่มแรงในการเตรียมดิน และการใช้น้ำ เป็นผลผลิตข้าวระดับสามารถเข้าถึงระเบียนของ 9mg ฮา– 1 ไม่ใช่ต้นฉบับทั้งหมด เกษตรกรและลูกหลานของพวกเขาจะดีกว่า
วันนี้กว่าเมื่อชุมชนก่อตั้งขึ้นประมาณหนึ่งในสามของเกษตรกรเดิมและลูกหลานของพวกเขาไม่ได้อยู่ในชุมชน ส่วนใหญ่ของผู้ที่ยังคงอาศัยอยู่ในชุมชน ( ชาวนา ) มีปัญหากับรายได้รายได้ที่เหมาะสมและประหยัดขึ้นอยู่กับการผลิตข้าว หรือเงินบำนาญของพวกเขา ไม่กี่ อย่างไรก็ตาม ได้เจริญก้าวหน้า โดยการผลิตข้าวในพื้นที่ขนาดใหญ่ พวกเขามีโครงสร้างพื้นฐานที่ดีเช่นฟาร์มกระเป๋า facilitiesand เครื่องจักรและตําแหน่งที่ดีกว่าในการขอรับการสนับสนุนทางการเงินจากธนาคารมากกว่าเกษตรกรรายย่อย ซื้อมาก ๆและเพื่อนบ้าน ตอนนี้พวกเขามีฟาร์มขนาดใหญ่และใช้แบบเดิม หรือ semidirect ระบบการผลิตข้าว ส่วนใหญ่ของเกษตรกรขนาดเล็ก ใช้ก่อนงอก ระบบการผลิตข้าว ส่วนใหญ่เนื่องจากค่าใช้จ่ายลดลงการควบคุมวัชพืชได้ง่าย และไม่ต้องพึ่งพาสภาพอากาศในการเตรียมดินหว่านในกิจกรรม ธรรมชาติและมีประสิทธิภาพควบคุมวัชพืชโดยการใช้น้ำเข้มข้นในระบบช่วยให้ pregerminated
ปีการผลิตข้าว หลังปี นอกจากนี้ เขตของตนโดยทั่วไปจะอยู่ในที่ลุ่มที่หมุน
ข้าวกับถั่วเหลืองไม่มีกําไร .