(i) In India, half of the total obs

(i) In India, half of the total observed change in national inequalitywas accounted
for by the widening urban–rural income gap, about 23% by rising rural
inequality, and about 13% each by an increase in the urban population share
and urban inequality.
(ii) In the PRC, 43% of the total observed increase in the national inequality can
be explained by rising rural inequality, 33% by widening in the urban–rural
income gap, and 24% by rising urban inequality, while the impact of urbanization
as measured by rising urban population share is negligible – in fact, it
helps reduce inequality, with the resulting reduction amounting to about 2%
of the total observed increase in national inequality.
(iii) In Indonesia, the most important driver of the observed increase in national
inequality was urbanization explaining 54% and rising urban inequality
explaining 42%, while rising rural inequality explained 6% and the impact
of the urban–rural income gap was negligible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(i) ในอินเดีย ครึ่งหนึ่งของ inequalitywas แห่งชาติเปลี่ยนสังเกตการรวมบัญชีสำหรับ โดย widening เมือง – ชนบทรายได้ช่องว่าง ประมาณ 23% โดยเพิ่มขึ้นชนบทอสมการ และประมาณ 13% แต่ละ โดยการเพิ่มสัดส่วนประชากรเมืองและอสมการเมือง(ii) ในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน 43% ของอสมการชาติสังเกตเพิ่มรวมสามารถสามารถอธิบาย โดยความไม่เท่าเทียมกันชนบทเพิ่มขึ้น 33% โดยการขยับขยายในการเมือง – ชนบทช่องว่างรายได้ และ 24% โดยเพิ่มขึ้นเมืองความไม่เท่าเทียมกัน ในขณะที่ผลกระทบของความเป็นเมืองวัดตามเมืองที่เพิ่มขึ้นส่วนแบ่งประชากรเป็นระยะ – ในความเป็นจริง มันช่วยลดความไม่เท่าเทียมกัน ลดผลลัพธ์ที่เกินประมาณ 2%การเพิ่มสังเกตรวมในประเทศไม่เท่าเทียมกัน(iii) ในอินโดนีเซีย โปรแกรมควบคุมที่สำคัญของชาติเพิ่มสังเกตอสมการเป็นการอธิบายถึง 54% และไรซิ่งเมืองความไม่เท่าเทียมกันอธิบายถึง 42% ในขณะที่อธิบายความไม่เสมอภาคชนบทเพิ่มขึ้น 6% และผลกระทบรายได้เมือง – ชนบท ช่องว่างเป็นระยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(i) ในประเทศอินเดียครึ่งหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงที่สังเกตได้รวมใน inequalitywas
ชาติคิดโดยช่องว่างรายได้ในเมืองชนบทขยับขยายประมาณ23%
โดยเพิ่มขึ้นในชนบทความไม่เท่าเทียมกันและประมาณ13%
ในแต่ละโดยการเพิ่มขึ้นของส่วนแบ่งประชากรในเมืองและความไม่เท่าเทียมกันในเมือง.
(ii) ในประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน, 43%
ของการเพิ่มขึ้นของการสังเกตโดยรวมในความไม่เท่าเทียมกันของชาติสามารถอธิบายได้ด้วยการเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันในชนบท33%
โดยการขยับขยายในเมืองชนบทช่องว่างรายได้และ24% จากการเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันในเมืองในขณะที่ผลกระทบ
การขยายตัวของเมืองเป็นวัดโดยการเพิ่มขึ้นของส่วนแบ่งประชากรในเมืองเป็นสำคัญ-
ในความเป็นจริงมันจะช่วยลดความไม่เท่าเทียมกันกับการลดลงส่งผลให้จำนวนเงินประมาณ2%. ของการเพิ่มขึ้นสังเกตโดยรวมในความไม่เท่าเทียมกันในระดับชาติ (iii) ในประเทศอินโดนีเซียไดรเวอร์ที่สำคัญที่สุดของ เพิ่มมากขึ้นของชาติความไม่เท่าเทียมกันเป็นรูปแบบการอธิบาย54% และเพิ่มขึ้นความไม่เท่าเทียมกันในเมืองอธิบาย42% ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของความไม่เท่าเทียมกันในชนบทอธิบาย 6% และผลกระทบของช่องว่างรายในเมืองชนบทได้เล็กน้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( ฉัน ) ในอินเดีย , ครึ่งหนึ่งของทั้งหมด ) เปลี่ยนแปลงเป็น inequalitywas แห่งชาติ
โดยขยับขยายเมือง - ชนบท ช่องว่างรายได้ ประมาณ 23 % โดยเพิ่มขึ้นในชนบท
ความไม่เสมอภาคและประมาณ 13 % แต่ละโดยการเพิ่มขึ้นของประชากรในเขตเมืองของเมืองและแบ่งปัน
.
( II ) ในจีน , 43 % จากทั้งหมดที่พบเพิ่มขึ้นในแต่ละชาติสามารถอธิบายโดยเพิ่มขึ้น
ชนบทความไม่เสมอภาค ,33 เปอร์เซ็นต์ โดยเฉพาะในเขตเมืองและชนบท
ช่องว่างรายได้ และ 24% โดยอสมการ rising เมือง ขณะที่ผลกระทบของเมือง
เป็นวัดโดยประชากรในเมืองเพิ่มขึ้น แบ่งเป็นเล็กน้อย ( ในความเป็นจริงมัน
ช่วยลดความไม่เท่าเทียมกัน มีผลลดจำนวนประมาณ 2 %
จากทั้งหมดสังเกตเพิ่มความเหลื่อมล้ำแห่งชาติ .
( III ) ในอินโดนีเซียไดรเวอร์ที่สำคัญที่สุดของสังเกตเพิ่มความเหลื่อมล้ำแห่งชาติ
คือเมืองอธิบาย 54 และเพิ่มขึ้นในความไม่เท่าเทียมกัน
อธิบาย 42% ในขณะที่เพิ่มขึ้นในชนบทไม่อธิบาย 6% และผลกระทบของชุมชนเมืองและชนบท
ช่องว่างรายได้ก็กระจอก