Lashes like fans gently flutters, e

Lashes like fans gently flutters, eyes slowly opening, a pair of exceptionally bright orbs illuminating within the darkness, Gui Wan holds her body up, grabbing the clothes on the bed frame, dressing herself in a leisurely manner, lifting the curtains, she gets out of bed. Pushing open the windows with a “zhi” sound, the moonlight pours down, such brilliance of pale lighting floods into the room, using the faint moonlight, she attends to herself in front of the dressing mirror, single-handedly taking the ribbon, very casually combing up a men’s bun, tying it up with the ribbon, after a little self-grooming, she pushes open the doors.

With the autumn air already thickening, frosty chills mixes with the moonlight as it seeps into one’s heart, she follows the garden path, distantly gazing towards the lit up discussion chamber, heart slightly saddened. With a pause she arrives at the front courtyard, having just stepped inside, she sees eight guards on duty in front of the courtyard, vigilantly standing, faces expressionless. They too see Gui Wan at the same time, the two stood up front were somewhat dumbfounded, blankly staring not knowing what to do. Gui Wan coldly glances across them, eyes like a river in winter, the several people originally guards of the Prime Minister Estate, were instantly silenced, leaving Gui Wan to freely wander into the restricted area of the Prime Minister Estate alone.

The discussion chamber although brightly lit up, but is currently completely silent, the lighting inside shining out onto the courtyard where the winding path leads, vaguely carrying a few points of strangeness. Thinking all over the place, Gui Wan had already passed by the little path, arriving at the doors of the discussion chamber, making guesses with uncertain thoughts, she gently pushes the doors, without thinking the door would actually open with a sound, exposing a little gap. Gui Wan was slightly surprised, not expecting such restricted area for secret discussions would actually be this easy, complicatedly thinking over it again, she thinks about the number of guards that could be hiding around the courtyard, this act of closing the doors is pretty much pointless, such ajar door, can still make herself appear honest and righteous, with no ulterior motives.

Carefully treading into the hall, outside the hall is empty without a single person, candlelight brightly greeting the eyes, to Gui Wan who has treaded all the way here in darkness, it really is rather blinding. She observes her surroundings, slowly walking up to the doors of the inner hall, until she was just one step away from the doors, did she finally hear faint voices. The clear and gentle voice is Lou Che, the unruly and prideful voice should be Prince Duan, also a smooth and deep voice–– could it be Prince of Nan Jun?

The few people discussing the recent big matters within the imperial court in seeming ridicule, some about elderly members relocating, some about the reforming movement, the three of them eloquent, just like great friends who have not met for years. Gui Wan is clearly aware, just a year ago, Lou Che and Prince Duan were still political opponents, to actually be sat together laughing and chatting right now, on one hand it comes down to the situation, on the other hand it is also with the means of benefitting from this joint force. Looks like within officialdom, there are no permanent friends, nor are there permanent enemies, this phrase truly is not wrong at all.

Lips carrying a bitter smile, she suddenly hears Prince Duan burst into hearty laughter, one can even imagine the crazy state he is in from the doors. Ears not missing a single word as she listens to him say: “Prime Minister Lou, that star pupil of yours truly does take after you quite a bit ah, the means he takes to and style of doing things is no less than you, right now he is but a loyal dog of the Emperor, not only viciously biting me one, it looks like he also wants to bite back at you the teacher who graced him now.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขนตาเหมือนแฟนค่อย ๆ สยายปีกบิน ตาเปิดช้า คู่ของเทวทูตที่สว่างเป็นพิเศษส่องแสงในความมืด Gui Wan ถือร่างกายของเธอ โลภในโครงเตียง แต่งตัวเองในลักษณะสบาย ๆ ผ้าม่าน เธอได้รับจากเตียงยก กดเปิดมีเสียง "จือ" แสงจันทร์เทลง ความหมายเช่นน้ำท่วมไฟอ่อนเข้าไปในห้องพัก ใช้แสงจันทร์อ่อน ๆ เธอสาปตัวเองหน้ากระจกแต่งตัว ชัยการริบบิ้น หวีมากลวกค่าผู้ชายบุญ เปลือง ด้วยริบบิ้น หลังเล็ก ๆ เองกรูมมิ่ง เธอดันเปิดประตูกับฤดูใบไม้ร่วงอากาศแล้วกวนไส้ หนาวสั่นหนาวผสมกับแสงจันทร์ เป็นมันติดกระดูกในใจ เธอตามเส้นทางสวน distantly ชมไปทางที่มีแสงสว่างขึ้นที่ห้องสนทนา หัวใจเล็กน้อยเศร้า ด้วยการหยุดชั่วคราวที่เธอมาที่ลานด้านหน้า มีเพียงก้าวภายใน เธอเห็นยามแปดหน้าที่หน้าลาน ยืนปก หน้า expressionless พวกเขาเกินไปเห็น Gui Wan ในเวลาเดียวกัน ทั้งสองยืนหน้าได้ค่อนข้าง มหาศาล blankly จ้องมองไม่รู้จะทำอย่างไร Gui หว่านจ้างงานสายตาผ่านตาพวกเขา เช่นแม่น้ำในฤดูหนาว หลายคนเดิมเจ้าหน้าที่ของที่ดินนายกรัฐมนตรี ได้ทันทีถูกใบ้ ออก Gui Wan เพ่นพ่านอิสระลงในพื้นที่จำกัดของที่ดินนายกรัฐมนตรีเพียงอย่างเดียวห้องสนทนาแม้ว่าสว่างสดใสขึ้น แต่อยู่เงียบสมบูรณ์ แสงไฟภายในส่องแสงออกสู่ลานภายในที่นำไปสู่เส้นทางคดเคี้ยว รางพกกี่จุดของผิดปกติ คิดทั่วทุก Gui Wan ได้แล้วผ่านตามเส้นทางเล็ก ๆ มาถึงประตูของห้องสนทนา การทาย ด้วยความคิดที่ไม่แน่นอน เธอค่อย ๆ ผลักประตู ลอย ๆ ประตูจะได้เปิด ด้วยเสียง เผยให้เห็นช่องว่างเล็กน้อย Gui Wan ประหลาดใจเล็กน้อย ไม่คาดคิดว่าพื้นที่ดังกล่าวถูกจำกัดสำหรับการสนทนาลับจะเป็นจริงนี้สลับซับซ้อนคิดมันอีกครั้ง เธอคิดเกี่ยวกับจำนวนของเจ้าหน้าที่ที่สามารถซ่อนตัวอยู่รอบ ๆ ลาน พระราชบัญญัตินี้ปิดประตู คือ ประตูสาเหตุเพราะอะไรสวยมากไม่มีจุดหมาย เช่น ง่าย ยังคงสามารถปรากฏตัวเองซื่อสัตย์ และ ชอบธรรม กับเร้นไม่อย่างรอบคอบ treading ในฮอลล์ นอกหอเปล่า โดยคนเดียว สดใสทักทายตา Gui Wan ที่มี treaded ทุกทางในความมืดใต้แสงเทียน มันจริง ๆ คือแทนที่จะทำให้ไม่เห็น เธอสังเกตสภาพแวดล้อมของเธอ ช้าเดินถึงประตูของห้องโถงภายใน เธอถูกหนึ่งเพียงไม่กี่ก้าวจากประตู ไม่เธอก็ได้ยินเสียงลม เสียงใส และอ่อนโยนเป็น Lou Che เสียงเกเร และจองหองควรเจ้าด้วน ยังราบรื่น และลึกเสียง – – อาจจะเป็นเจ้าของน่านมิ.ย.ไม่กี่คนคุยเรื่องใหญ่ล่าภายในศาลอิมพีเรียลในการเยาะเย้ย บางเกี่ยวกับสมาชิกผู้สูงอายุที่ย้าย บางอย่างเกี่ยวกับการเคลื่อนไหว reforming สามของพวกเขา ฝีปากเหมือนเพื่อนที่ดีที่ยังไม่พบปีด้วย Gui Wan จะทราบชัดเจน เพียงปี Lou Che และเจ้าด้วนถูกฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองยังคง จะจริง จะนั่งหัวเราะ และพูดคุยขณะนี้ บนมือข้างหนึ่งลงมากับสถานการณ์กัน ในทางกลับกัน ก็ยัง มีวิธีการใช้ประโยชน์จากแรงนี้ร่วม ดูเหมือนภายใน officialdom มีเพื่อนที่ไม่ถาวร ไม่มีศัตรูถาวร วลีนี้อย่างแท้จริงไม่ผิดเลยริมฝีปากที่พกพารอยยิ้มขม เธอก็ได้ยินเจ้าด้วนออกมาเป็นเสียงหัวเราะที่แสนอร่อย หนึ่งสามารถจินตนาการรัฐบ้าที่เขาอยู่ในจากประตู หูไม่ขาดคำเดียวเธอฟังเขาพูดว่า: "นายกรัฐมนตรี Lou ที่ดาวนักเรียนของคุณอย่างแท้จริงใช้เวลาหลังจากที่คุณน้อย ah หมายถึงเขาจะ และสไตล์การทำสิ่งมีไม่น้อยกว่าที่คุณ ขณะนี้เขามีแต่สุนัขซื่อสัตย์ของจักรพรรดิ ไม่หฤโหดเท่าล่งหนึ่ง ดูเหมือนเขายังอยากกัดกลับที่คุณครูที่ปูเขาตอนนี้ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขนตาเหมือนแฟน ๆ เบา ๆ ท้องไส้ตาช้าเปิดคู่ของลูกกลมสดใสล้ำส่องสว่างภายในความมืด Gui Wan ถือร่างกายของเธอขึ้นโลภเสื้อผ้าในกรอบเตียง, การแต่งกายของตัวเองในลักษณะที่สบายยกผ้าม่านที่เธอได้รับจาก จากเตียง ผลักดันเปิดหน้าต่างด้วย "จิ" เสียงแสงจันทร์เทลงความฉลาดเช่นน้ำท่วมแสงอ่อนเข้ามาในห้องโดยใช้แสงจันทร์สลัวเธอเข้าร่วมกับตัวเองอยู่หน้ากระจกแต่งตัวโดดเดี่ยวเดียวดายการริบบิ้นมาก ลวก combing ขึ้นบุญผู้ชายผูกมันขึ้นกับริบบิ้นหลังจากน้อยกรูมมิ่งตัวเองเธอผลักดันให้เปิดประตู. กับฤดูใบไม้ร่วงอากาศที่มีอยู่แล้วหนาหนาวสั่นหนาวผสมกับแสงจันทร์ที่มันซึมเข้าไปในหัวใจของคนที่เธอดังต่อไปนี้ เส้นทางสวน, ลิ่วจ้องไปที่สว่างขึ้นห้องสนทนาหัวใจเศร้าเล็กน้อย ด้วยการหยุดที่เธอมาถึงที่ลานด้านหน้ามีเพียงก้าวภายในเธอเห็นแปดยามในการปฏิบัติหน้าที่ในด้านหน้าของคอร์ทยาร์ดรอบคอบยืนใบหน้าไร้อารมณ์ พวกเขาก็ดูกุย Wan ในเวลาเดียวกันทั้งสองลุกขึ้นยืนต้อนรับอยู่บ้างตะลึง blankly จ้องมองไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร กุยวรรณเย็นชาสายตาเจอพวกเขาตาเช่นแม่น้ำในฤดูหนาวหลายคนเดิมยามของนายกรัฐมนตรีอสังหาริมทรัพย์, ถูกเงียบทันทีที่ออกจากกุย Wan ที่จะเดินได้อย่างอิสระเข้าไปในเขตหวงห้ามของนายกรัฐมนตรีอสังหาริมทรัพย์เพียงอย่างเดียว. ห้องสนทนาแม้ว่า สว่างจ้าขึ้น แต่ขณะนี้อยู่เงียบสนิทแสงภายในส่องออกไปยังลานที่นำไปสู่เส้นทางที่คดเคี้ยวรางแบกไม่กี่จุดของความไม่ชอบมาพากล คิดทั่วทุกสถานที่, กุยวานที่ผ่านมาแล้วโดยเส้นทางเล็ก ๆ น้อย ๆ มาถึงที่ประตูของห้องสนทนาที่ทำให้คาดเดาด้วยความคิดที่ไม่แน่นอนเธอเบา ๆ ผลักดันประตูโดยไม่ต้องคิดประตูจริงจะเปิดกับเสียงเปิดเผย ช่องว่างเล็ก ๆ น้อย ๆ กุย Wan รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยไม่ได้คาดหวังในพื้นที่ จำกัด เช่นสำหรับการอภิปรายลับจริงจะเป็นแบบนี้ง่ายคิด complicatedly มากกว่านั้นอีกครั้งเธอคิดว่าเกี่ยวกับจำนวนของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อาจจะซ่อนตัวอยู่รอบ ๆ ลานการกระทำของการปิดประตูนี้จะสวยมาก ไม่มีจุดหมายประตูแง้มดังกล่าวยังสามารถทำให้ตัวเองปรากฏซื่อสัตย์และความชอบธรรมโดยไม่มีแรงจูงใจซ่อนเร้น. อย่างระมัดระวังเหยียบเข้าไปในห้องโถงด้านนอกห้องโถงที่ว่างเปล่าโดยไม่ต้องเป็นคนเดียว, แสงเทียนสดใสทักทายดวงตาเพื่อ Gui Wan ที่ได้ถูกบดขยี้ทั้งหมด วิธีที่นี่ในความมืดจริงๆมันค่อนข้างจ้า เธอสังเกตสภาพแวดล้อมของเธอค่อยๆเดินขึ้นไปที่ประตูของห้องโถงด้านในจนกระทั่งเธอเป็นเพียงหนึ่งขั้นตอนจากประตูไม่ในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงลม เสียงที่ชัดเจนและอ่อนโยนลู Che เสียงเกเรและทรควรจะเป็นเจ้าชายด้วนยัง voice-- เรียบและลึกมันอาจจะเป็นเจ้าชายแห่งน่านมิถุนายน? ไม่กี่คนที่พูดถึงเรื่องใหญ่ที่ผ่านมาในราชสำนักในดูเหมือนเยาะเย้ย บางส่วนเกี่ยวกับสมาชิกผู้สูงอายุมาตั้งรกราก, บางอย่างเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของการปฏิรูปที่สามของพวกเขาพูดเก่งเช่นเดียวกับเพื่อนที่ดีที่ไม่ได้พบกันมานานหลายปี กุย Wan ตระหนักอย่างชัดเจนเพียงแค่ปีที่ผ่านมาลู Che และเจ้าชายด้วนก็ยังฝ่ายตรงข้ามทางการเมืองที่จะจริงจะนั่งอยู่ด้วยกันหัวเราะและสนทนากันตอนนี้ในมือข้างหนึ่งมันลงมาให้สถานการณ์ในมืออื่น ๆ ก็ยังมี วิธีการประโยชน์จากแรงร่วมกันนี้ ดูเหมือนว่าภายในข้าราชการไม่มีเพื่อนถาวรหรือมีศัตรูถาวรวลีนี้อย่างแท้จริงคือไม่ผิดที่ทุกคน. ริมฝีปากแบกรอยยิ้มขมทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเจ้าชายด้วนระเบิดเสียงหัวเราะออกมามากมายหนึ่งสามารถจินตนาการรัฐบ้าเขา คือมาจากประตู หูไม่ได้หายไปคำเดียวที่เธอฟังเขาพูดว่า "นายกรัฐมนตรีลูที่นักเรียนดาวเด่นของคุณอย่างแท้จริงจะใช้เวลาหลังจากที่คุณไม่น้อย ah, วิธีการที่เขาใช้ในการและรูปแบบของการทำสิ่งที่ไม่น้อยกว่าที่คุณขวา ตอนนี้เขาอยู่ แต่เป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ของจักรพรรดิไม่เพียง แต่เลวทรามต่ำช้ากัดฉันหนึ่งก็ดูเหมือนว่าเขายังต้องการที่จะกัดกลับมาที่คุณครูที่ graced เขาในขณะนี้. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขนตาเหมือนแฟนๆค่อยๆเต้นรัว ดวงตาค่อยๆเปิด คู่สดใสเป็นพิเศษ orbs แสงสว่างภายในความมืด กุ้ย วานเก็บร่างกายของเธอ คว้าเสื้อผ้าในกรอบเตียง , แต่งตัวตัวเองในลักษณะที่สบาย ยกม่าน เธอลุกจากเตียง กดเปิดหน้าต่างด้วย " จื่อ " เสียงแสงจันทร์ pours ลง เช่น น้ำท่วม ไฟโชติช่วงซีดเข้ามาในห้อง โดยใช้แสงจันทร์จางๆ นางเองในด้านหน้าของกระจกแต่งตัว ดันเอาริบบิ้น ตรงไปตรงมา combing ขึ้นชายบุญ มัดมันด้วยริบบิ้น หลังเล็ก ๆน้อย ๆตนเอง กรูมมิ่ง เธอผลักเปิดประตูกับฤดูใบไม้ร่วงอากาศแล้วหนาหนาวหนาวผสมกับแสงจันทร์ มันซึมเข้าไปในจิตใจของคนๆหนึ่ง เธอตามสวนเส้นทางสุดลูกหูลูกตามองทางสว่างขึ้น ห้องสนทนา หัวใจเล็กน้อย เสียใจ กับหยุดเธอมาถึงที่ลานด้านหน้า มีเพียงก้าวเข้าไป เธอเห็นยามแปดทำงานในด้านหน้าของลาน , เข้มงวดยืนอยู่ ใบหน้าไร้อารมณ์ . พวกเขาก็เห็น GUI วานในเวลาเดียวกัน ทั้งสองยืนตะลึงจ้องมองอย่างว่างเปล่า ด้านหน้าบ้าง , ไม่รู้จะทำยังไง GUI วานอย่างเย็นชาสายตาผ่านพวกเขา ตาเหมือนสายน้ำในฤดูหนาว ผู้คนหลายยามเดิมของอสังหาริมทรัพย์นายกรัฐมนตรี ถูกฆ่าปิดปากทิ้ง GUI วานอิสระเดินเข้าไปในเขตหวงห้ามของนายกรัฐมนตรีอสังหาริมทรัพย์เท่านั้นห้องสนทนาถึงแม้ว่าสว่างจ้าขึ้น แต่ขณะนี้ทั้งหมดเงียบ แสงสว่างภายใน ที่ส่องแสงออกมาสู่สวนที่คดเคี้ยวเส้นทางนัก ไม่ค่อยพกไม่กี่จุดที่แปลกหน้า . คิดไปทั่ว กุ้ย วานได้ผ่านเส้นทางเล็ก ๆน้อย ๆมาถึงประตูของห้องสนทนา ทำให้คาดเดาความคิด ไม่แน่นอน เธอค่อยๆผลักประตู โดยไม่คิดว่าประตูจะเปิดด้วยเสียง , การเปิดเผยช่องว่างเล็ก ๆน้อย ๆ GUI วานเป็นเล็กน้อยแปลกใจ ไม่คาดหวัง เช่น การจำกัดพื้นที่ที่เป็นความลับจริง ๆ แล้วจะง่ายอย่างนี้ คิดซับซ้อนกว่ามันอีก เธอกำลังคิดเกี่ยวกับจำนวนของยามที่สามารถซ่อนอยู่รอบสนาม พระราชบัญญัตินี้ปิดประตูสวยมากไร้จุดหมาย เช่น แง้มประตู ยังสามารถทำให้ตัวเองปรากฏเที่ยงตรงและชอบธรรมโดยไม่มีเป้าหมายแอบแฝงค่อยๆเดินเข้าไปในห้องโถงด้านนอกทางเดินว่างเปล่า ไม่มีคนเดียว แสงเทียนสว่างไสวอวยพรตา , GUI วานใครมี treaded เลยในความมืด มันค่อนข้างสว่างมาก เธอสังเกตสภาพแวดล้อมของเธอ ค่อยๆ เดินถึงประตูของห้องโถงด้านในจนเธอเพียงหนึ่งก้าวออกไปจากประตู แล้วเธอก็ได้ยินเสียงลม เสียงที่ชัดเจนและนุ่มนวล ลูเช , เกเรเรืองรองและเสียงควรเป็นเจ้าชายด้วน ยังราบรื่น และลึก––เสียงอาจเป็นเจ้าชายแห่งน่าน จุน ?2-3 คนที่คุยล่าสุดใหญ่เรื่องภายในราชสำนักในท่าทีเยาะเย้ยเกี่ยวกับผู้สูงอายุสมาชิกย้ายบางเรื่องขบวนการปฏิรูป พวกเขาสามคนฝีปากดี เหมือนเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นปี GUI วานชัดเจนทราบ เมื่อปีที่แล้ว ลูเชและเจ้าชายด้วนเป็นคู่แข่งทางการเมืองยังคง จริง ๆ แล้ว จะนั่งด้วยกัน หัวเราะและตอนนี้การสนทนา หนึ่งในมือมันมาจากสถานการณ์ บนมืออื่น ๆนอกจากนี้ยังมีวิธีการ benefitting จากแรงร่วมกันนี้ ดูเหมือนว่าภายใน ข้าราชการ ไม่มีเพื่อนถาวรหรือมีศัตรูถาวร วลีนี้จริงๆก็ไม่ได้ผิดทั้งหมดริมฝีปากมีรอยยิ้มขื่น จู่ๆเธอก็ได้ยินเจ้าชายด้วนออกมามากมาย เสียงหัวเราะ , หนึ่งสามารถจินตนาการสภาพบ้าเขาอยู่จากประตู หูไม่ขาดแม้แต่คำเดียว เธอฟังเขาพูด : " นายกรัฐมนตรีลู ที่ศิษย์ดาวของคุณอย่างแท้จริงจะใช้หลังจากที่คุณนิดหน่อยอ่า หมายความว่า เขาใช้เวลาและสไตล์การทำงานไม่น้อยกว่าเธอ ตอนนี้เขาเป็นหมาที่ซื่อสัตย์ของจักรพรรดิเท่านั้น ไม่หฤโหด กัดฉัน ดูเหมือนเขายังอยากกัดกลับมาที่คุณครูที่ graced เขาตอนนี้