Glass sponges are relatively uncomm

Glass sponges are relatively uncommon and are mostly found at depths from 450 to 900 metres (1,480 to 2,950 ft) although the species Oopsacas minuta has been found in shallow water, while others have been found much deeper. They are found in all oceans of the world, although they are particularly common in Antarctic and Northern Pacific waters.[1]

They are more-or-less cup-shaped animals, ranging from 10 to 30 centimetres (3.9 to 11.8 in) in height, with sturdy lattice-like internal skeletons made up of fused spicules of silica. The body is relatively symmetrical, with a large central cavity that, in many species, opens to the outside through a sieve formed from the skeleton. Some species of glass sponges are capable of fusing together to create reefs or bioherms. They are generally pale in colour, ranging from white to orange.[1]

Much of the body is composed of syncitial tissue, extensive regions of multinucleate cytoplasm. In particular, the epidermal cells of other sponges are absent, being replaced by a syncitial net of amoebocytes, through which the spicules penetrate. Unlike other sponges, they do not possess the ability to contract.[1]

One ability they do possess is a unique system for rapidly conducting electrical impulses across their bodies, making it possible for them to respond quickly to external stimuli.[2] Glass sponges like "Venus' Flower Basket" have a tuft of fibers that extends outward like an inverted crown at the base of their skeleton. These fibers are 50 to 175 millimetres (2.0 to 6.9 in) long and about the thickness of a human hair.

Glass sponges are different from other sponges in a variety of other ways. For example, most of the cytoplasm is not divided into separate cells by walls but forms a syncytium or continuous mass of cytoplasm with many nuclei (e.g., Reiswig and Mackie, 1983).
Venus' Flower Basket, Euplectella aspergillum
These creatures are long lived, but the exact age is hard to measure; one study based on modelling gave an estimated age of a specimen of Scolymastra joubini as 23,000 years, which is thought impossible,[3] but is the basis for a listing of ~15,000 years in the AnAge Database.[4] The shallow water occurrence of hexactinellids is rare world wide. In the Antarctic two species occur as shallow as 33 meters under the ice. In the Mediterranean one species occurs as shallow as 18 metres (59 ft) in a cave with deep water upwelling (Boury-Esnault & Vacelet (1994))

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟองน้ำแก้วมีความผิดปกติและส่วนใหญ่จะพบที่ระดับความลึก 450-900 เมตร (1,480 ไป 2,950 ฟุต) แม้ว่าจะเป็นชนิด Oopsacas minuta ถูกพบในน้ำตื้นในขณะที่คนอื่น ๆ ได้รับการค้นพบลึกมาก พวกเขาถูกพบในมหาสมุทรของโลกแม้ว่าพวกเขาจะร่วมกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งในน่านน้ำแอนตาร์กติกและมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ. [1]

พวกเขามีมากขึ้นหรือน้อยรูปถ้วยสัตว์ตั้งแต่ 10-30 เซนติเมตร (3.9-11.8 ใน) ความสูงด้วยโครงกระดูกภายในทนทานตาข่ายเหมือนสร้างขึ้นจาก spicules ผสมซิลิกา ร่างกายค่อนข้างสมมาตรมีโพรงขนาดใหญ่กลางว่าในหลายชนิดเปิดออกไปข้างนอกผ่านตะแกรงเกิดขึ้นจากโครงกระดูก บางชนิดฟองน้ำแก้วมีความสามารถในการหลอมรวมกันเพื่อสร้างแนวปะการังหรือ bioherms พวกเขามักจะซีดสีตั้งแต่สีขาวเป็นสีส้ม. [1]

มากของร่างกายประกอบด้วยเนื้อเยื่อ syncitial ภูมิภาคที่กว้างขวางของพลาสซึม multinucleate โดยเฉพาะอย่างยิ่งเซลล์ผิวหนังของฟองน้ำอื่น ๆ จะหายไปถูกแทนที่ด้วยสุทธิ syncitial ของ amoebocytes ผ่านที่ spicules เจาะ ซึ่งแตกต่างจากฟองน้ำอื่น ๆ พวกเขาไม่ได้มีความสามารถในการทำสัญญา. [1]

หนึ่งความสามารถของพวกเขาจะมีความเป็นระบบที่ไม่ซ้ำกันในการดำเนินการอย่างรวดเร็วแรงกระตุ้นไฟฟ้าทั่วร่างกายของพวกเขาทำให้มันเป็นไปได้สำหรับพวกเขาที่จะตอบสนองอย่างรวดเร็วต่อสิ่งเร้าภายนอก. [2] กระจก ฟองน้ำเช่น "กระเช้าดอกไม้ของดาวศุกร์" มีการกระจุกของเส้นใยที่ขยายออกไปด้านนอกเหมือนมงกุฎคว่ำที่ฐานของโครงกระดูกของพวกเขา เส้นใยเหล่านี้เป็น 50-175 มิลลิเมตร (2.0-6.9 ใน) ยาวประมาณความหนาของเส้นผมมนุษย์.

ฟองน้ำกระจกจะแตกต่างจากฟองน้ำอื่น ๆ ในความหลากหลายของวิธีการอื่น ๆ ยกตัวอย่างเช่นส่วนใหญ่ของพลาสซึมที่ไม่ได้แบ่งออกเป็นเซลล์ที่แยกจากกันด้วยกำแพง แต่รูปแบบ syncytium หรือมวลอย่างต่อเนื่องของพลาสซึมกับนิวเคลียสจำนวนมาก (เช่น Reiswig และแม็กกี้, 1983).
กระเช้าดอกไม้วีนัส 'Euplectella aspergillum
สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะอาศัยอยู่นาน แต่อายุที่แน่นอนเป็นเรื่องยากที่จะวัด; การศึกษาหนึ่งอยู่บนพื้นฐานของการสร้างแบบจำลองให้ประเมินอายุของชิ้นงานของ Scolymastra joubini เป็น 23,000 ปีซึ่งคิดว่าเป็นไปไม่ได้ [3] แต่เป็นพื้นฐานสำหรับรายชื่อของ ~ 15,000 ปีในฐานข้อมูล AnAge ที่ได้. [4] การเกิดน้ำตื้น ของ hexactinellids เป็นโลกที่หายากกว้าง ในแอนตาร์กติกสองชนิดเกิดขึ้นเป็นตื้นเป็น 33 เมตรภายใต้น้ำแข็ง ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนหนึ่งสายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเป็นตื้นถึง 18 เมตร (59 ฟุต) ในถ้ำที่มีน้ำลึกเต็มตื่น A (Boury-Esnault & Vacelet (1994))