In the wake of the Chakri Bicentena

In the wake of the Chakri Bicentenary, land use and building
height in the Rattanakosin Island area were regulated by decree.
A government-level committee produced a master plan for the
‘preservation and development’ of a 6.2 sq. km area, termed Old
Town, at a projected cost of 1.5 billion Baht. Reactions by academics
and civic society activists to the release of the plan in 1995 were
highly critical as the plan required the demolition of some of the
more recent buildings in the area and the resettlement of street
vendors in order to benefit the historic architecture and develop
green areas in the thick inner city fabric. In 1996 the Bangkok
Metropolitan Authority drafted an alternative plan, in which not
only historic monuments and architecture but cultural practices
too were approached as heritage. The plan’s aim to revitalize the
social fabric of the capital’s historic districts was not limited to
Rattanakosin Island. In the face of a traffic and pollution alert, the
election of a new metropolitan administration in 1998 produced
yet another plan, drawn up with unesco assistance and significantly
named ‘Humanize Bangkok’, which aimed to involve local residents
in sustainable urban development. However, in May 1997, just weeks
before the financial crisis erupted, the government approved the
much criticized Old Town conservation plan.9 Its first outcome was
the restoration of a ruined eighteenth-century fort on the river bank
and the landscaping of the surrounding area, a project which
imposed the state idea of heritage as monumental in character and celebrative in intent onto Bangkok’s living urban environment,
paying little attention to the social memories of its inhabitants.
Concurrent initiatives endeavoured, however, to assert a different
idea of heritage as detailed in the next section.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการปลุกของเทพ Bicentenary ใช้ที่ดิน และอาคารความสูงในพื้นที่เกาะรัตนโกสินทร์ถูกกำหนด โดยพระราชกฤษฎีกาคณะกรรมการระดับรัฐบาลผลิตแผนหลักสำหรับการ'อนุรักษ์และพัฒนา' ของพื้นที่ 6.2 ตร.กม. เรียกว่าเก่าเมือง ที่คาดการณ์ต้นทุน 1.5 พันล้านบาท ปฏิกิริยา โดยนักวิชาการและสังคมพลเมืองนักเคลื่อนไหวรุ่นของแผนในปี 1995สำคัญ ตามแผนต้องการรื้อถอนบางส่วนของการอาคารล่าสุดในพื้นที่และตั้งถิ่นฐานใหม่ของถนนผู้จัดจำหน่ายเพื่อประโยชน์ของสถาปัตยกรรมประวัติศาสตร์ และพัฒนาพื้นที่สีเขียวในเมืองหนาผ้า ในปี 1996 กรุงเทพนครหลวงมีอำนาจร่างแผนการอื่น ที่ไม่เฉพาะอนุสาวรีย์ทางประวัติศาสตร์ และสถาปัตยกรรม แต่ปฏิบัติการทางวัฒนธรรมเกินไป ถูกทาบทามเป็นมรดก จุดมุ่งหมายของแผนการฟื้นฟูการสังคมประวัติศาสตร์ของเมืองหลวงไม่จำกัดเกาะรัตนโกสินทร์ ในหน้าการแจ้งเตือนและมลพิษ การการเลือกตั้งนครใหม่อย่างในปี 1998 ที่ผลิตยังอีกแผนหนึ่ง วาดขึ้น ด้วยความช่วยเหลือของยูเนสโก และอย่างมีนัยสำคัญชื่อ 'Humanize กรุงเทพ' ซึ่งมีวัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับประชาชนในท้องถิ่นในการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน อย่างไรก็ตาม ใน 2540 พฤษภาคม เพียงสัปดาห์ก่อนวิกฤตการเงินระเบิด รัฐบาลอนุมัติการplan.9 อนุรักษ์เมืองเก่าผลแรกถูกวิจารณ์มากการฟื้นฟูของป้อมปราการ eighteenth ศตวรรษเจ๊งริมแม่น้ำและภูมิทัศน์พื้นที่โดยรอบ โครงการซึ่งกำหนดความคิดรัฐของมรดกเป็นอนุสาวรีย์ในอักขระ และ celebrative ในความตั้งใจลงในสภาพแวดล้อมของกรุงเทพมหานครในเมืองสนใจน้อยกับความทรงจำทางสังคมของผู้อยู่อาศัยโครงการพร้อมกันเมื่อจะ อย่างไรก็ตาม การ assert ที่แตกต่างกันความคิดของมรดกตามรายละเอียดในส่วนถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการปลุกของจักรีร้อยปีการใช้ที่ดินและอาคาร
สูงในพื้นที่เกาะรัตนโกสินทร์ถูกควบคุมโดยพระราชกฤษฎีกา.
คณะกรรมการของรัฐบาลในระดับการผลิตแผนแม่บทสำหรับ
'การเก็บรักษาและการพัฒนาของ 6.2 ตร. พื้นที่กม. เรียกว่าเก่า
ทาวน์ ที่ค่าใช้จ่ายที่คาดการณ์ไว้ที่ 1.5 ล้านบาท ปฏิกิริยาโดยนักวิชาการ
และนักกิจกรรมสังคมของพลเมืองที่จะปล่อยของแผนในปี 1995 ที่มี
ความสำคัญอย่างมากในการวางแผนที่จำเป็นในการรื้อถอนบางส่วนของ
อาคารเมื่อเร็ว ๆ นี้ในพื้นที่และการตั้งถิ่นฐานใหม่ของถนน
ผู้ขายในการสั่งซื้อเพื่อประโยชน์ของประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมและพัฒนา
สีเขียว พื้นที่ในเมืองผ้าหนาด้านใน ในปี 1996 กรุงเทพฯ
นครหลวงร่างแผนทางเลือกซึ่งไม่
เพียงอนุสาวรีย์ทางประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรม แต่วัฒนธรรมการปฏิบัติ
มากเกินไปได้รับการทาบทามเป็นมรดก จุดมุ่งหมายของแผนฟื้นฟู
โครงสร้างทางสังคมของย่านประวัติศาสตร์ของเงินทุนที่ไม่ได้ จำกัด อยู่ที่
เกาะรัตนโกสินทร์ ในการเผชิญกับการจราจรและมลพิษแจ้งเตือนการ
เลือกตั้งการบริหารมหานครในปี 1998 การผลิต
ยังแผนอื่นวาดขึ้นด้วยความช่วยเหลือยูเนสโกและอย่างมีนัยสำคัญ
ที่ชื่อว่า 'เมตตากรุณาของกรุงเทพฯซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ประชาชนในท้องถิ่นมีส่วนร่วม
ในการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน อย่างไรก็ตามในเดือนพฤษภาคมปี 1997 เพียงไม่กี่สัปดาห์
ก่อนที่จะเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินปะทุขึ้นรัฐบาลได้รับการอนุมัติ
การอนุรักษ์เมืองเก่าวิพากษ์วิจารณ์มาก plan.9 ผลแรกคือ
การฟื้นฟูของศตวรรษที่สิบแปดทำลายป้อมบนฝั่งแม่น้ำ
และภูมิทัศน์ของพื้นที่โดยรอบ โครงการที่
กำหนดความคิดของรัฐของมรดกทางวัฒนธรรมที่เป็นอนุสาวรีย์ในตัวอักษรและ celebrative ในความตั้งใจที่จะเข้าสู่สภาพแวดล้อมของเมืองที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ
ให้ความสนใจเพียงเล็กน้อยเพื่อความทรงจำทางสังคมของผู้อยู่อาศัย.
ความคิดริเริ่มพร้อมกันพยายาม แต่จะยืนยันที่แตกต่างกัน
ความคิดของมรดกทางวัฒนธรรมที่เป็นรายละเอียด ในส่วนถัดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการปลุกของในหลวงและกินเวลา การใช้ประโยชน์ที่ดินและอาคารความสูงในพื้นที่เกาะรัตนโกสินทร์ ถูกควบคุมโดยพระราชกฤษฎีกา .รัฐบาลระดับคณะกรรมการผลิตแผนแม่บทสำหรับอนุรักษ์และพัฒนาของ ' ' 6.2 ตารางกิโลเมตร พื้นที่ termed เก่าเมืองที่ค่าใช้จ่ายที่คาดการณ์ของ 1.5 พันล้านบาท ปฏิกิริยาโดยนักวิชาการและ ประชาสังคมเรียกร้องการปลดปล่อยของแผนใน 2538ขอวิจารณ์เป็นแผนบังคับใช้การรื้อถอนบางส่วนของอาคารใหม่ในพื้นที่ และการตั้งถิ่นฐานใหม่ของถนนผู้ขายเพื่อประโยชน์ของสถาปัตยกรรม ประวัติศาสตร์ และการพัฒนาพื้นที่สีเขียวในเมือง ผ้าหนา 2539 ในกรุงเทพจกรุงเทพมหานครร่างแผนทางเลือก ซึ่งไม่เพียงแต่วัฒนธรรมการปฏิบัติและอนุสาวรีย์ทางประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมก็ถูกทาบทามเป็นมรดก เป้าหมายของแผนเพื่อฟื้นฟูผ้าทางสังคมของทุนของย่านประวัติศาสตร์ คือไม่ จำกัดเกาะรัตนโกสินทร์ ในหน้าของการแจ้งเตือนการจราจรและมลพิษ ,การเลือกตั้งของกรุงเทพมหานคร ในปี 1998 ที่ผลิตใหม่แต่แผนอื่น วาดขึ้น และความช่วยเหลืออย่างมีนัยสำคัญกับยูเนสโกกรุงเทพฯ ชื่อ ' มนุษย์ ' , ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ประชาชนในท้องถิ่นในการพัฒนาเมืองอย่างยั่งยืน อย่างไรก็ตาม ในปี 1997 , สัปดาห์ก่อนวิกฤตการเงินปะทุขึ้น รัฐบาลได้รับการอนุมัตินักวิพากษ์วิจารณ์เมืองเก่าอนุรักษ์ แผน 9 ผลแรกของมันคือการฟื้นฟูศตวรรษที่สิบแปดพังป้อมบนตลิ่งและภูมิทัศน์ของพื้นที่โดยรอบโครงการ ซึ่งกำหนดสถานะความคิดของมรดกเป็นอนุสาวรีย์ในตัวละครและ celebrative ในเจตนาลงกรุงเทพสภาพแวดล้อมชุมชนเมืองจ่ายให้ความสนใจน้อยกับความทรงจำทางสังคมของพลเมืองของตนโครงการพร้อมกันเท่านั้น อย่างไรก็ตาม การอ้างต่าง ๆความคิดของมรดกตามรายละเอียดในส่วนถัดไป