HistoryBefore the creation of ECOWA

History

Before the creation of ECOWAS, the collective territory known as West Africa, from a regional point of view, was made up of an aggregation of states that had emerged from different colonial experiences and administrations which largely defined the boundaries of the 15 states domiciled in the area.

Even though member states of the community, today make use of three different imported official languages (English, French and Portuguese), there are well over a thousand existing local languages including cross-border native tongues such as Ewe, Fulfulde, Hausa, Mandingo, Wolof, Yoruba, Ibo, Ga, etc. that constitute its over 300 million people tucked in a vast land of about 5.1 million square kilometres.

Prior to colonialism, the area played host to many proud empires and kingdoms that spanned centuries some of which included Ghana, Mali Songhai, Wolof, Oyo, Benin and Kanem Bornu.

The region’s cultural, linguistic and ecological diversity presents both opportunities and challenges for the integration process. The longing to combine forces politically and economically has always been recognised as a step forward in the desire to engender co-prosperity in the area.

In this regard, the first effort at integration dates back to 1945 with the creation of CFA franc that brought the francophone countries of the region into a single currency union. Then in 1964, Liberian president William Tubman proposed an economic union for West Africa leading to an agreement which was signed in 1965 by the four states of Cote d’Ivore, Guinea, Liberia and Sierra Leone.

However, nothing concrete emanated from these until 1972 when Nigerian head of state Gen Yakubu Gowon and his Togolese counterpart Gnassingbe Eyadema toured the region in support of the integration Idea. Thanks to the drafts that emanated from their efforts as they formed the basis for the emergence of the treaty of Lagos in 1975 which birthed ECOWAS. The treaty of Lagos was initially limited to economic policies but emerging political events led to its revision and therewith the expansion of scope and powers in 1993.

ECOWAS is meant to foster interstate economic and political cooperation. History is on its side in this regard. Dating back to pre-colonial times, West Africans have been among the world’s most mobile populations although much of the migration had been intra-regional. About 7.5 million West African migrants (3 percent of the regional population) are living in ECOWAS countries other than their own. The 1.2 million other migrants are dispersed mainly in North America and Europe. Estimated at about 149 million in 2013, women constitute over 50 percent of the region’s population. The cross-border migration of women as traders and business persons places them as potential champions for promoting integration, even though this is a reality that is yet to be fully exploited.

Over the last few years, West Africa’s population witnessed strong growth, increasing from 70 million to nearly 300 million inhabitants between 1950 and 2010. By the end of 2014, it represents nearly 40% of the population of sub-Saharan Africa. According to the projections of the United Nations, the population of West Africa should reach between 550 and 600 million by 2050. It is the youngest region of the world. Also, with about 5 percent of the world’s population, with an area covering over 40 percent of sub-Saharan Africa, West Africa is the most densely populated on the continent.

The diverse socio-cultural dimension of development should be a necessary building block for establishing peace and security in the region. Drawing strength from its past, leaders of the community have been making sacrifices to keep the shape of the political structure of the region. In 1976, Cape Verde, one of the two Lusophone countries in the region joined ECOWAS, and in December 2000 Mauritania withdrew its membership, having a

At all times, ECOWAS chief executive officers presiding either as Executive Secretaries or Presidents, deferred to the supreme organ of the community-the Authority of the Heads of State of Government for guidance. This body is usually headed by a Chairman. There have been 28 such Chairmen between 1978 to 2015.

The list below shows the various chairmen in a chronological order:

• Gnassingbé Eyadéma (Togo) 1977–1978

• Olusegun Obasanjo (Nigeria) 1978–1979

• Léopold Sédar Senghor (Senegal) 1979–1980

• Gnassingbé Eyadéma (Togo) 1980–1981

• Siaka Stevens (Sierra Leone) 1981–1982

• Mathieu Kérékou (Benin) 1982–1983

• Ahmed Sékou Touré (Guinea) 1983–1984

• Lansana Conté (Guinea) 1984–1985

• Muhammadu Buhari (Nigeria) 1985 – 27 August 1985

• Ibrahim Babangida (Nigeria) 27 August 1985 – 1989

• Dawda Jawara (the Gambia) 1989–1990

• Blaise Compaoré (Burkina Faso) 1990–1991

• Dawda Jawara (the Gambia) 1991–1992

• Abdou Diouf (Senegal) 1992–1993

• Nicéphore Soglo (Benin) 1993–1994

• Jerry John Rawlings (Ghana) 1994 – 27 July 1996

• Sani Abacha (Nigeria) 27 July 1996 – 8 June 1998

• Abdulsalami Abubakar (Nigeria) 9 June 1998 – 1999

• Gnassingbé Eyadéma (Togo) 1999

• Alpha Oumar Konaré (Mali) 1999 – 21 December 2001

• Abdoulaye Wade (Senegal) 21 December 2001 – 31 January 2003

• John Agyekum Kufuor (Ghana) 31 January 2003 – 19 January 2005

• Mamadou Tandja (Niger) 19 January 2005 – 19 January 2007

• Blaise Compaoré (Burkina Faso) 19 January 2007 – 19 December 2008

• Umaru Musa Yar’Adua (Nigeria) 19 December 2008 – 18 February 2010

• Goodluck Jonathan (Nigeria) 18 February 2010 – 17 February 2012

• Alassane Ouattara (Côte d’Ivoire) 17 February 2012 – 28 March 2014

• John Dramani Mahama (Ghana) 28 March 2014 – present



Changes have always been initiated since the transition with the support of development partners. These initiatives were boosted by the Heads of State and Government with the wholesome endorsement of the transformation that covers all ECOWAS Institutions.

By subscribing to the vision of the founding fathers of ECOWAS, it can be said that today’s leaders of the community have taken ownership of the grand objectives designed to improve the living conditions of the citizenry, ensure economic growth and create an environment conducive for true development and integration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติก่อนที่จะสร้างของ ECOWAS อาณาเขตรวมเรียกว่าแอฟริกาตะวันตก จากภูมิภาคจุดของมุมมอง ทำค่าของสมุห์ของอเมริกาซึ่งได้เกิดขึ้นจากประสบการณ์ต่าง ๆ โคโลเนียลและจัดการซึ่งส่วนใหญ่กำหนดขอบเขตของรัฐ 15 ที่มีภูมิลำเนาในพื้นที่ แม้ว่ารัฐสมาชิกของชุมชน การทำให้วันนี้ ทางภาษา (อังกฤษ ฝรั่งเศส และโปรตุเกส) นำเข้าใช้สามแตกต่างกัน มีพันดีกว่าที่มีอยู่ท้องถิ่นภาษารวมทั้งข้ามพรมแดนภาษาแปลก ๆ Ewe, Fulfulde เฮาซา Mandingo โวลอฟ ยูรูบา Ibo, Ga ฯลฯ ที่เป็นมันมากกว่า 300 ล้านคนที่อยู่ในแผ่นดินใหญ่ของประมาณ 5.1 ล้านตารางกิโลเมตร ก่อนลัทธิ พื้นที่เล่นหลายภูมิใจจักรวรรดิและอาณาจักรที่มานานหลายศตวรรษซึ่งรวมประเทศกานา ซอง ไฮมาลี โวลอฟ Oyo เบนิน และ Kanem Bornu ความหลากหลายทางวัฒนธรรม ภาษาศาสตร์ และระบบนิเวศในภูมิภาคนำเสนอโอกาสและความท้าทายสำหรับการรวม คิดรวมกองกำลังทางการเมือง และทางเศรษฐกิจได้เสมอแล้วยังเป็นการก้าวในความปรารถนาที่จะ engender เจริญร่วมในพื้นที่ ในการนี้ ความพยายามแรกที่รวมวันกลับ 1945 แบบ CFA franc ที่นำประเทศ francophone ภาคเป็นสหภาพสกุลเงินเดียวกัน จากนั้น ในปี 1964 ประธานาธิบดีไลบีเรีย William Tubman นำเสนอเป็นสหภาพทางเศรษฐกิจในแอฟริกาตะวันตกนำไปสู่ข้อตกลงที่ลงนามในปี 1965 โดยในสี่รัฐของโกตดิ d'Ivore กินี ไลบีเรีย และเซียร์ราลีโอน However, nothing concrete emanated from these until 1972 when Nigerian head of state Gen Yakubu Gowon and his Togolese counterpart Gnassingbe Eyadema toured the region in support of the integration Idea. Thanks to the drafts that emanated from their efforts as they formed the basis for the emergence of the treaty of Lagos in 1975 which birthed ECOWAS. The treaty of Lagos was initially limited to economic policies but emerging political events led to its revision and therewith the expansion of scope and powers in 1993. ECOWAS is meant to foster interstate economic and political cooperation. History is on its side in this regard. Dating back to pre-colonial times, West Africans have been among the world’s most mobile populations although much of the migration had been intra-regional. About 7.5 million West African migrants (3 percent of the regional population) are living in ECOWAS countries other than their own. The 1.2 million other migrants are dispersed mainly in North America and Europe. Estimated at about 149 million in 2013, women constitute over 50 percent of the region’s population. The cross-border migration of women as traders and business persons places them as potential champions for promoting integration, even though this is a reality that is yet to be fully exploited. ช่วงไม่กี่ปี แอฟริกาตะวันตกประชากรเห็นเติบโตแข็งแรง เพิ่มจาก 70 ล้านเกือบ 300 ล้านคนระหว่างปี 1950 และ 2010 โดยสิ้นปี 2557 มันแสดงถึงเกือบ 40% ของประชากรของทวีปแอฟริกาซาฮารา ตามคาดการณ์ของสหประชาชาติ ประชากรของแอฟริกาตะวันตกควรไปถึง 550 และ 600 ล้านภายในปี 2050 ภูมิภาคที่อายุน้อยที่สุดของโลกได้ ยัง มีประมาณร้อยละ 5 ของประชากรโลก มีการครอบคลุมพื้นที่กว่า 40 เปอร์เซ็นต์ของแอฟริกาใต้ซาฮารา แอฟริกาตะวันตกมีประชากรหนาแน่นที่สุดไปบนทวีปนี้ พัฒนามิติสังคมวัฒนธรรมหลากหลายควรบล็อกอาคารจำเป็นสำหรับการสร้างสันติภาพและความปลอดภัยในภูมิภาค ความแรงจากอดีตของการวาด ผู้นำชุมชนได้รับการบูชาเพื่อให้รูปร่างของโครงสร้างทางการเมืองของภูมิภาค ในปี 1976 เคปเวิร์ด หนึ่งสอง Lusophone ประเทศในภูมิภาคเข้าร่วม ECOWAS และในเดือน 2000 ธันวาคม มอริเตเนียต้องถอนสมาชิก มีการตลอดเวลา เจ้าหน้าที่บริหารประธาน ECOWAS พยาน เป็นเลขานุการบริหารหรือประธานาธิบดี เลื่อนออกไปอวัยวะสูงสุดของชุมชนผู้นำรัฐบาลสำหรับคำแนะนำ ร่างกายนี้มักจะได้เป็นหัวหน้า โดยมีประธาน ได้มีแขก 28 ดังกล่าวระหว่างปี 1978-2015รายการด้านล่างแสดงแขกต่าง ๆ เรียงตามลำดับ:• Gnassingbé Eyadéma (โตโก) 1977-1978• Olusegun Obasanjo (ไนจีเรีย) 1978-1979• Léopold Sédar Senghor (เซเนกัล) 1979 – 1980• Gnassingbé Eyadéma (โตโก) 1980-1981•ดัก Stevens (สาธารณรัฐเซียร์ราลีโอน) 1981-1982• Mathieu Kérékou (เบนิน) 1982-1983• Touré Sékou Ahmed (หนู) ปี 1983-1984• Lansana Conté (หนู) ปี 1984-1985• Muhammadu Buhari (ไนจีเรีย) ปี 1985 – 27 1985 สิงหาคม•บินอิบรอฮีม Babangida (ไนจีเรีย) 27 1985 สิงหาคม – 1989• Dawda Jawara (แกมเบีย) 1989 – 1990• Compaoré Blaise (Burkina Faso) ปี 1990 – 1991• Dawda Jawara (แกมเบีย) 1991-1992• Abdou Diouf (เซเนกัล) 1992-1993• Nicéphore Soglo (เบนิน) 1993-1994•จอห์น Jerry Rawlings (กานา) 1994 – 27 1996 กรกฎาคม• Sani Abacha (ไนจีเรีย) 27 1996 กรกฎาคม – 8 1998 มิถุนายน• Abdulsalami Abubakar (ไนจีเรีย) 9 1998 มิถุนายน – 1999• Gnassingbé Eyadéma (โตโก) 1999• Alpha Oumar Konaré (มะลิ) 1999 – 21 2001 ธันวาคม•พระเวด (เซเนกัล) วันที่ 21 2544 ธันวาคม – 31 2546 มกราคม•จอห์น Agyekum Kufuor (กานา) 31 2546 มกราคม – 19 2548 มกราคม• Mamadou Tandja (ไนเจอร์) วันที่ 19 2548 มกราคม-19 2550 มกราคม• Blaise Compaoré (บูร์กินาฟาโซ) วันที่ 19 2550 มกราคม – 19 2551 ธันวาคม• Umaru Musa Yar'Adua (ไนจีเรีย) วันที่ 19 2551 ธันวาคม – 18 2553 กุมภาพันธ์• Goodluck Jonathan (ไนจีเรีย) วันที่ 18 2553 กุมภาพันธ์-17 2555 กุมภาพันธ์• Alassane Ouattara (ประเทศโกตดิวัวร์) 17 2555 กุมภาพันธ์ – 28 2014 มีนาคม•จอห์น Dramani Mahama (กานา) 28 2014 มีนาคม – ปัจจุบัน เปลี่ยนแปลงได้เสมอแล้วเริ่มต้นตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงด้วยการสนับสนุนการพัฒนาคู่ โครงการเหล่านี้ได้เพิ่มขึ้น โดยหัวของรัฐและรัฐบาล ด้วยการสลักหลังการเปลี่ยนแปลงที่ครอบคลุมทั้งหมด ECOWAS สถาบันที่บริสุทธ์โดยการสมัครสมาชิกกับวิสัยทัศน์ของบรรพบุรุษสถาปนาของ ECOWAS มันสามารถจะกล่าวว่า วันนี้ผู้นำของชุมชนได้เป็นเจ้าของของวัตถุประสงค์แกรนด์ที่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของผดุงการ ให้เติบโตทางเศรษฐกิจ และสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อการพัฒนาจริงรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาก่อนที่จะสร้าง ECOWAS ดินแดนกลุ่มที่รู้จักกันในแอฟริกาตะวันตกจากจุดภูมิภาคของมุมมองที่ถูกสร้างขึ้นจากการรวมตัวของรัฐที่ได้โผล่ออกมาจากประสบการณ์ของโคโลเนียลที่แตกต่างกันและการบริหารงานที่กำหนดไว้ส่วนใหญ่ขอบเขตของ 15 รัฐมีภูมิลำเนาใน พื้นที่. แม้ว่ารัฐสมาชิกของชุมชนในวันนี้ทำให้การใช้งานแตกต่างกันสามภาษาราชการที่นำเข้า (อังกฤษ, ฝรั่งเศสและโปรตุเกส) มีดีกว่าพันภาษาท้องถิ่นที่มีอยู่รวมทั้งภาษาพื้นเมืองข้ามพรมแดนเช่นอุรา Fulfulde, เฮาซา , ดิงโก, โวลอฟ, โยรูบา, Ibo จอร์เจียและอื่น ๆ ที่เป็นมากกว่า 300 ล้านคนที่ซ่อนตัวอยู่ในดินแดนที่กว้างใหญ่ประมาณ 5,100,000 ตารางกิโลเมตร. ก่อนที่จะมีการล่าอาณานิคมพื้นที่เจ้าภาพอาณาจักรภาคภูมิใจมากมายและสหราชอาณาจักรที่ทอดศตวรรษบาง ซึ่งรวมกานา, มาลี Songhai, โวลอฟ, โอโย, เบนินและนิม Bornu. ภูมิภาคของวัฒนธรรมความหลากหลายทางภาษาและระบบนิเวศที่มีการจัดทั้งโอกาสและความท้าทายสำหรับกระบวนการบูรณาการ ปรารถนาที่จะรวมพลังทางการเมืองและเศรษฐกิจได้เสมอจำได้ว่าเป็นก้าวไปข้างหน้าในความปรารถนาที่จะทำให้เกิดความร่วมความเจริญรุ่งเรืองในพื้นที่. ในเรื่องนี้ความพยายามครั้งแรกในวันที่บูรณาการกลับไปที่ 1945 มีการสร้างฟรังก์ CFA ที่นำ ประเทศฝรั่งเศสในภูมิภาคเป็นสหภาพสกุลเงินเดียว จากนั้นในปี 1964 ประธานาธิบดีไลบีเรียวิลเลียม Tubman เสนอสหภาพเศรษฐกิจแอฟริกาตะวันตกที่นำไปสู่ข้อตกลงซึ่งลงนามในปี 1965 โดยสี่รัฐของ Cote d'Ivore การกินีไลบีเรียและเซียร์ราลีโอน. แต่ไม่มีอะไรที่เป็นรูปธรรมเล็ดลอดออกมาจากนี้จนถึง 1972 เมื่อหัวไนจีเรียรัฐพล Yakubu Gowon และคู่โตโกของเขาGnassingbéEyadémaเที่ยวภูมิภาคในการสนับสนุนความคิดบูรณาการ ขอบคุณที่ร่างที่เล็ดลอดออกมาจากความพยายามของพวกเขาขณะที่พวกเขาเป็นพื้นฐานสำหรับการเกิดขึ้นของสนธิสัญญาลากอสในปี 1975 ซึ่งกำเนิด ECOWAS สนธิสัญญาลากอสถูก จำกัด แรกนโยบายเศรษฐกิจ แต่เหตุการณ์ทางการเมืองที่เกิดขึ้นนำไปสู่การแก้ไขและสิ่งนั้นการขยายตัวของขอบเขตและอำนาจในปี 1993 ECOWAS จะหมายถึงการส่งเสริมให้เกิดความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการเมืองระหว่างรัฐ ประวัติความเป็นมาทางด้านข้างในเรื่องนี้ ย้อนกลับไปในครั้งก่อนอาณานิคมแอฟริกันตะวันตกได้รับโทรศัพท์มือถือในหมู่ประชากรมากที่สุดในโลกถึงแม้ว่ามากของการย้ายถิ่นที่ได้รับภายในภูมิภาค เกี่ยวกับแรงงานข้ามชาติที่ 7.5 ล้านแอฟริกาตะวันตก (ร้อยละ 3 ของประชากรในภูมิภาค) จะอาศัยอยู่ในประเทศอื่นที่ไม่ใช่ ECOWAS ของตัวเอง 1.2 ล้านแรงงานข้ามชาติอื่น ๆ จะแยกย้ายกันไปส่วนใหญ่อยู่ในทวีปอเมริกาเหนือและยุโรป ประมาณ 149 ล้านในปี 2013 ผู้หญิงเป็นมากกว่าร้อยละ 50 ของประชากรในภูมิภาค การย้ายถิ่นข้ามพรมแดนของผู้หญิงที่เป็นผู้ค้าและนักธุรกิจสถานที่พวกเขาเป็นแชมป์ที่มีศักยภาพสำหรับการส่งเสริมการรวมแม้ว่านี้คือความเป็นจริงที่ยังไม่ได้ใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่ก. ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาประชากรของแอฟริกาตะวันตกเห็นการเจริญเติบโตที่แข็งแกร่งเพิ่มขึ้นจาก 70 ล้านไปเกือบ 300 ล้านคนที่อาศัยอยู่ระหว่างปี 1950 และปี 2010 โดยสิ้นปี 2014 จะแสดงถึงเกือบ 40% ของประชากรของทะเลทรายซาฮาราแอฟริกา ตามประมาณการของสหประชาชาติประชากรของแอฟริกาตะวันตกควรจะถึงระหว่าง 550 และ 600 ล้านบาทโดยปี 2050 มันเป็นภูมิภาคที่อายุน้อยที่สุดของโลก นอกจากนี้มีประมาณร้อยละ 5 ของประชากรโลกที่มีพื้นที่ครอบคลุมกว่าร้อยละ 40 ของ sub-Saharan Africa แอฟริกาตะวันตกเป็นประชากรหนาแน่นที่สุดในทวีปยุโรป. มิติทางสังคมวัฒนธรรมที่มีความหลากหลายของการพัฒนาที่ควรจะเป็นกลุ่มอาคารที่จำเป็นสำหรับ การสร้างสันติภาพและความมั่นคงในภูมิภาค วาดความแข็งแรงจากที่ผ่านมาของผู้นำชุมชนได้รับการเสียสละเพื่อให้รูปร่างของโครงสร้างทางการเมืองของภูมิภาค ในปี 1976 เคปเวิร์ดซึ่งเป็นหนึ่งในสองประเทศ Lusophone ในภูมิภาคเข้าร่วม ECOWAS และในธันวาคม 2000 มอริเตเนียถอนตัวสมาชิกมีทุกครั้งที่ผู้บริหาร ECOWAS หัวหน้าประธานไม่ว่าจะเป็นเลขานุการผู้บริหารหรือประธานอนุโลมให้อวัยวะสูงสุด ของชุมชนผู้มีอำนาจของประมุขแห่งรัฐของรัฐบาลสำหรับคำแนะนำ ร่างนี้จะมุ่งหน้าไปโดยปกติประธาน มี 28 ประธานเช่นระหว่าง 1978 ปี 2015 รายการด้านล่างนี้แสดงให้เห็นว่าประธานต่างๆในลำดับ: •GnassingbéEyadéma (โตโก) 1977-1978 • Olusegun Obasanjo (ไนจีเรีย) 1978-1979 •Léopold Sedar Senghor (เซเนกัล) 1979- 1980 •GnassingbéEyadéma (โตโก) 1980-1981 • Siaka สตีเวนส์ (เซียร์ราลีโอน) 1981-1982 • Mathieu Kérékou (เบนิน) 1982-1983 •อาเหม็ดSékouTouré (กินี) 1983-1984 •ซานาConté (กินี) 1984-1985 • Muhammadu Buhari (ไนจีเรีย) ปี 1985 - 27 สิงหาคม 1985 •อิบราฮิม Babangida (ไนจีเรีย) 27 สิงหาคม 1985 - ปี 1989 • Dawda Jawara (แกมเบีย) 1989-1990 •แบลสCompaoré (Burkina Faso) 1990-1991 • Dawda Jawara (แกมเบีย) 1991-1992 • Abdou Diouf (เซเนกัล) 1992-1993 •Nicéphore Soglo (เบนิน) 1993-1994 •เจอร์จอห์นลิงส์ (กานา) ปี 1994 - 27 กรกฎาคม 1996 • Sani Abacha (ไนจีเรีย) 27 กรกฎาคม 1996 - 8 มิถุนายน 1998 • Abdulsalami Abubakar (ไนจีเรีย) 9 เดือนมิถุนายน 1998 - 1999 •GnassingbéEyadéma (โตโก) 1999 •อูอัลฟาKonaré (มาลี) 1999 - 21 ธันวาคม 2001 •เยเวด (เซเนกัล) 21 ธันวาคม 2001 - 31 มกราคม 2003 •จอห์น Agyekum กูม (กานา) 31 มกราคม 2003 - 19 มกราคม 2005 •ซาเลเวอร์ (ไนเจอร์) 19 มกราคม 2005 - 19 มกราคม 2007 •เบลสCompaoré (Burkina Faso) 19 มกราคม 2007 - 19 ธันวาคม 2008 • Umaru Musa Yar'Adua (ไนจีเรีย) 19 ธันวาคม 2008 - 18 กุมภาพันธ์ 2010 • Goodluck โจนาธาน (ไนจีเรีย) 18 เดือนกุมภาพันธ์ 2010 - 17 กุมภาพันธ์ 2012 • Alassane Ouattara (โกตดิวัว) 17 กุมภาพันธ์ 2012 - 28 มีนาคม 2014 •จอห์น Dramani Mahama (กานา) 28 มีนาคม 2014 - ปัจจุบันการเปลี่ยนแปลงได้รับการริเริ่มตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอด้วยการสนับสนุนของพันธมิตรการพัฒนา โครงการเหล่านี้ถูกผลักดันจากหัวของรัฐและรัฐบาลที่มีการรับรองสุทธ์ของการเปลี่ยนแปลงที่ครอบคลุมทุกสถาบัน ECOWAS. โดยสมัครกับวิสัยทัศน์ของบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งของ ECOWAS ก็อาจกล่าวได้ว่าผู้นำในปัจจุบันของชุมชนมีการดำเนินการเป็นเจ้าของ วัตถุประสงค์ที่ยิ่งใหญ่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของประชาชนที่ให้การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการพัฒนาและบูรณาการที่แท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติศาสตร์

ก่อนการสร้างของ ECOWAS , รวมดินแดนที่เรียกว่า West Africa , จากจุดภูมิภาคของมุมมองที่ถูกสร้างขึ้นจากการรวมตัวของสหรัฐอเมริกาที่โผล่จากประสบการณ์ที่แตกต่างกัน และการบริหารอาณานิคมซึ่งส่วนใหญ่กำหนดขอบเขตของ 15 รัฐมีภูมิลำเนาอยู่ในพื้นที่

ถึงแม้ว่าสมาชิกของชุมชน ,วันนี้ใช้สามภาษานำเข้าแตกต่างกัน ( ภาษาอังกฤษ , ฝรั่งเศสและโปรตุเกส ) มีดีกว่าพันที่มีอยู่ในท้องถิ่นภาษารวมทั้งภาษาพื้นเมืองข้ามพรมแดน เช่น อุรา fulfulde Hausa , , mandingo Wolof Yoruba , , , , IBO , GA , ฯลฯ เป็นกว่า 300 ล้านคน อยู่ในดินแดนอันกว้างใหญ่ประมาณ 5.1 ล้านตารางกิโลเมตร

ก่อนระหว่างพื้นที่เล่นโฮสต์ไปยังหลายภูมิใจจักรวรรดิและอาณาจักรที่ถูกเป็นบางส่วนของซึ่งรวมถึง กานา มาลีซองไฮ Wolof โส , , , เบนินและคาเน็ม Bornu

ของเขตนิเวศวิทยาและความหลากหลายทางวัฒนธรรม ภาษา นำเสนอทั้งโอกาสและความท้าทายสำหรับกระบวนการบูรณาการความปรารถนาที่จะรวมกองกำลังทางการเมืองและทางเศรษฐกิจได้รับการยอมรับเป็นขั้นตอนไปข้างหน้าในความปรารถนาที่จะบังเกิด Co ความเจริญในพื้นที่

ในส่วนนี้ แรก ความพยายามในการรวมวันที่กลับไปปี 1945 ด้วยการสร้างของฟรังก์เซฟาที่นำฝรั่งเศสประเทศของภูมิภาคเป็นสหภาพสกุลเงินเดียว จากนั้นในปี 1964ไลบีเรียประธานาธิบดีวิลเลียม Tubman ข้อเสนอสหภาพเศรษฐกิจแอฟริกาตะวันตกเพื่อนำไปสู่ข้อตกลงซึ่งลงนามในปี ค.ศ. 1965 โดยสี่รัฐของโกต d'ivore , กินี ไลบีเรียและเซียร์ราลีโอน .

อย่างไรก็ตาม