Application of chemical substances

Application of chemical substances is one of the most common methods of controlling
the growth of noxious phytoplankton, but their use has certain limitations such as toxicity
towards non-target organisms, short-term effect, and persistence in the environment. The
discovery and use of natural compounds that feature selective toxicity towards
phytoplankton communities and which are nontoxic to other aquatic species has been a
significant advance in the management of aquatic ecosystems. For example, the use of
decomposing barley straw to control phytoplankton growth in surface waters has been
reported by many authors (Welch et al., 1990; Harriman et al., 1997; Barrett et al., 1999
etc.). The success of this method, however, depends on a number of factors, namely
circulation of water, aeration, dosage of barley straw, and level of decomposition. There are
also certain practical problems with the barley straw application such as the requirement for
aerobic conditions and the need for removal at the end of the season. Other natural
compounds have also been screened for antialgal and anticyanobacterial activities, including
cyanobacterial metabolites (Volk and Furkert, 2006), brown-rotted wood (Pillinger et al.,
1995), extracts from banana and mandarin skin (Chen et al., 2004), Flourensia cernua
leaves (Tellez et al., 2001), Ruta graveolens roots (Meepagala et al., 2005), and rice straw
(Park et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประยุกต์ใช้สารเคมีเป็นหนึ่งในวิธีการที่พบมากที่สุดในการควบคุม
การเจริญเติบโตของแพลงก์ตอนพืชมีพิษ แต่การใช้ของพวกเขามีข้อ จำกัด บางอย่างเช่นความเป็นพิษ
ต่อสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่เป้าหมายผลกระทบระยะสั้นและความเพียรในสภาพแวดล้อม
การค้นพบและการใช้งานของสารธรรมชาติที่มีความเป็นพิษต่อการเลือก
ชุมชนแพลงก์ตอนพืชและที่ปลอดสารพิษชนิดน้ำอื่น ๆ ได้รับการ
ล่วงหน้าอย่างมีนัยสำคัญในการจัดการของระบบนิเวศทางน้ำ ยกตัวอย่างเช่นการใช้
ย่อยสลายฟางข้าวบาร์เลย์ที่จะควบคุมการเจริญเติบโตของแพลงก์ตอนพืชในน้ำผิวดินได้รับ
รายงานจากผู้เขียนหลายคน (เวลช์, et al, 1990;.. ฮาร์ริแมน, et al, 1997;. บาร์เร็ตต์, et al, 1999
ฯลฯ ) ความสำเร็จของวิธีนี้ แต่ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ ได้แก่
การไหลเวียนของน้ำอากาศปริมาณของฟางข้าวบาร์เลย์และระดับของการสลายตัว นอกจากนี้
ยังมีปัญหาในทางปฏิบัติบางอย่างกับการประยุกต์ใช้ฟางข้าวบาร์เลย์เช่นต้องการสำหรับ
เงื่อนไขแอโรบิกและความจำเป็นในการกำจัดในตอนท้ายของฤดูกาล ธรรมชาติอื่น ๆ
สารประกอบยังได้รับการคัดกรองและกิจกรรม antialgal anticyanobacterial รวมทั้ง
สารไซยาโนแบคทีเรีย (Volk และ Furkert 2006), สีน้ำตาลไม้ผุ (Pillinger et al.,
1995), สารสกัดจากกล้วยและส้มแมนดารินผิว (Chen et al., 2004 ) Flourensia cernua
ใบ (Tellez et al., 2001) Ruta graveolens ราก (Meepagala et al., 2005) และฟางข้าว
(พาร์ et al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การใช้สารเคมีเป็นหนึ่งในวิธีที่พบมากที่สุดของการควบคุม
การเจริญเติบโตของแพลงก์ตอนพืชที่เป็นอันตราย แต่ใช้ของพวกเขามีข้อ จำกัด บางอย่าง เช่น ความเป็นพิษต่อสิ่งมีชีวิตนอกเป้าหมาย
ผลระยะสั้น และคงอยู่ในสภาพแวดล้อม
การค้นพบ และการใช้สารที่มีพิษต่อ
เลือกธรรมชาติแพลงก์ตอนพืช และชุมชนที่ปลอดสารพิษชนิดสัตว์น้ำได้รับ
ล่วงหน้าสำคัญในการบริหารจัดการน้ำ ระบบนิเวศวิทยา ตัวอย่างเช่นการใช้ฟางข้าวบาร์เลย์เพื่อควบคุมการเจริญเติบโต
ของแพลงก์ตอนพืชในน้ำที่ผิวได้รับ
รายงานโดยผู้เขียนหลายคน ( Welch et al . , 1990 ; แฮร์ริแมน et al . , 1997 ; Barrett et al . , 1999
ฯลฯ ) ความสำเร็จของวิธีนี้ อย่างไรก็ตามขึ้นอยู่กับจำนวนของปัจจัย ได้แก่ การไหลเวียนของอากาศ
น้ำ , ปริมาณฟางข้าวบาร์เลย์ และระดับของการเน่าเปื่อย มีปัญหากับบาง
ยังประโยชน์ฟางข้าวบาร์เลย์โปรแกรมเช่นความต้องการ
เงื่อนไขแอโรบิกและต้องการกำจัดที่ส่วนท้ายของฤดูกาล สารประกอบธรรมชาติ
อื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีกิจกรรม antialgal anticyanobacterial คัดกรองและ ,รวมทั้งสาร ( โฟล์ค furkert
ระบบยูและ 2006 ) , สีน้ำตาลไม้ผุ ( pillinger et al . ,
1995 ) , สารสกัดจากกล้วยและส้มผิว ( Chen et al . , 2004 ) flourensia เซอนัว
ใบ ( เทลเลส et al . , 2001 ) , ruta graveolens ราก ( meepagala et al . , 2005 ) และ
ฟางข้าว ( ปาร์ค et al . , 2006 )