Barbier's system was difficult, but

Barbier's system was difficult, but it gave Louis an idea. He worked night after night to make a simple system with dots. By age fifteen, he had finished his system. He showed it to other students in the school, and they loved it. They called it Braille, after him. At age seventeen, Louis graduated from the school and become a teacher there. In his free time, he copied books into Braille. Someone read to Louis while he made the dots. He copied the books of Shakespeare and other writers into Braille. The students read all the books and wanted more. The school did not want a fifteen-year-old boy's invention to be better than their own heavy books and would not let students read Braille books. Nevertheless, the students continued to read them. Finally, after twenty year, the school agreed to use Braille.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Barbier ของระบบไม่ยาก แต่ให้ Louis ความคิด เขาทำงานคืนให้ระบบง่าย มีจุด ตามอายุสิบห้า เขาได้เสร็จสิ้นแล้วระบบของเขา เขาพบกับนักเรียนคนอื่น ๆ ในโรงเรียน และพวกเขารัก พวกเขาเรียกว่าอักษรเบรลล์ หลังจากเขา ที่อายุ seventeen, Louis จบศึกษาจากโรงเรียน และเป็น ครูที่มี ในเวลาว่างของเขา เขาคัดหนังสือเป็นอักษรเบรลล์ คนอ่านให้ Louis ในขณะที่เขาทำจุด เขาคัดลอกหนังสือของเชกสเปียร์และอื่น ๆ เขียนเป็นอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือทุกเล่ม และต้องเพิ่มเติม โรงเรียนไม่ต้องประดิษฐ์ของเด็กอายุสิบห้าปีจะดีกว่าหนังสือของตนเองอย่างหนัก และจะไม่ให้นักเรียนอ่านหนังสือเบรลล์ อย่างไรก็ตาม นักเรียนต่อการอ่านได้ หลังจากยี่สิบปี สุดท้าย โรงเรียนตกลงที่จะใช้อักษรเบรลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบ Barbier เป็นเรื่องยาก แต่มันทำให้หลุยส์คิด เขาทำงานคืนแล้วคืนเล่าที่จะทำให้ระบบที่ง่ายมีจุด ตามอายุสิบห้าเขาได้เสร็จสิ้นการระบบของเขา เขาแสดงให้เห็นว่านักเรียนคนอื่น ๆ ในโรงเรียนและพวกเขารักมัน พวกเขาเรียกมันว่าเบลล์หลังจากที่เขา ตอนอายุสิบเจ็ดหลุยส์จบการศึกษาจากโรงเรียนและเป็นครูที่นั่น ในเวลาว่างของเขาที่คัดลอกมาลงในหนังสืออักษรเบรลล์ คนอ่านให้หลุยส์ในขณะที่เขาทำจุด เขาคัดลอกหนังสือของเช็คสเปียร์และนักเขียนคนอื่นในอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือทุกเล่มและต้องการมากขึ้น โรงเรียนไม่ต้องการสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นเด็กสิบห้าปีที่จะเป็นดีกว่าหนังสือหนักของตัวเองและจะไม่ปล่อยให้นักเรียนอ่านหนังสืออักษรเบรลล์ แต่นักเรียนยังคงที่จะอ่านพวกเขา สุดท้ายหลังจากยี่สิบปีโรงเรียนที่ได้ตกลงกันที่จะใช้อักษรเบรลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบ barbier เป็นเรื่องยาก แต่ก็ทำให้ หลุยส์ ความคิด ทำงานตลอดคืนหลังจากตลอดคืนเพื่อให้ระบบง่าย ด้วยจุด ด้วยวัยเพียงสิบห้าปี เขาจบระบบของเขา เขาให้นักเรียนคนอื่น ๆในโรงเรียน และพวกเขาชอบมัน พวกเขาเรียกมันว่าอักษรเบรลล์ , หลังเขา ตอนอายุสิบเจ็ด หลุยส์ จบการศึกษาจากโรงเรียนและเป็นครูที่นั่น ในเวลาว่างของเขาที่เขาคัดลอกหนังสือเป็นอักษรเบรลล์ใครอ่านหลุยส์ในขณะที่เขาทำจุด เขาคัดลอกหนังสือของเชคสเปียร์ และนักเขียนอื่น ๆเป็นอักษรเบรลล์ นักเรียนอ่านหนังสือทั้งหมดและต้องการมากขึ้น โรงเรียนไม่ได้ต้องการสิ่งประดิษฐ์ของเด็กอายุ 15 ปี เป็นมากกว่าหนังสือของตนเองอย่างหนัก และจะไม่ปล่อยให้นักเรียนอ่านหนังสืออักษรเบรลล์ อย่างไรก็ตาม นักเรียนที่ยังอ่าน ในที่สุด หลังจากยี่สิบปีโรงเรียนตกลงที่จะใช้อักษรเบรลล์