ome have argued that children under

ome have argued that children under the age of 4- or 5-years of age are unable to form episodic memories (e.g. Tulving, 2005). Because episodic memory is difficult (if not impossible) to assess in the absence of language (Clayton et al., 2003), such studies often utilise ‘episodic-like’ memory paradigms (for a review see Salwiczek et al., 2010) which attempt to measure the recollection of “happenings in particular places at particular times” (Tulving, 2002, p. 3), or the ‘what-where-when’ (www) of episodic memory (Tulving, 1972). While episodic-like memory (or ‘www-memory’) paradigms have been successfully utilised across a range of nonhuman species (Clayton and Dickinson, 1998, Ergorul and Eichenbaum, 2004 and Martin-Ordas et al., 2010), more recent studies have employed this approach to track the emergence of episodic memory across childhood. For instance, Hayne and Imuta (2011) developed a hide-and-seek paradigm to assess young children's (3- and 4-year-olds) ability to recollect the ‘www’ of a hiding event, while Bauer et al. (2012) focused their attention on identifying the point at which the ‘where’ of personally experienced events is successfully bound with the event details themselves. In keeping with previous hypotheses (Tulving, 2002 and Tulving, 2005), this form of memory appears to show a protracted development throughout early and middle childhood, although rudimentary episodic memory skills do appear to be in place by the age of 3 (Hayne and Imuta, 2011). Interestingly, more recent findings have suggested that it is the ability to retain, as opposed to form, episodic memories that may be the source of the advantage inferred through age in older children, with 3-year-old children demonstrating good retention of episodic recollection across short but not long delays (Scarf et al., 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ome ได้โต้เถียงว่า เด็กอายุของ 4 - 5-ปีอายุไม่สามารถทรงจำ episodic ฟอร์ม (เช่น Tulving, 2005) เนื่องจากหน่วยความจำ episodic ยาก (ถ้าไม่ไปไม่ได้) เพื่อประเมินของภาษา (เคลย์ตันและ al., 2003), การศึกษาดังกล่าวมักจะใช้ paradigms 'episodic เหมือน' หน่วยความจำ (สำหรับการตรวจทานดู Salwiczek et al., 2010) ซึ่งพยายามวัดเลือนของ "สถานที่เฉพาะเวลาเฉพาะ" (Tulving, 2002, p. 3), หรือ 'อะไรที่ไหนเมื่อ' (www) ของหน่วยความจำ episodic (Tulving, 1972) ขณะ paradigms episodic เหมือนหน่วยความจำ (หรือ 'www-หน่วยความจำ') มีการสำเร็จทันใจข้ามช่วง nonhuman พันธุ์ (เคลย์ตัน และ สัน 1998, Ergorul และ Eichenbaum, 2004 และมาร์ติน Ordas et al., 2010), การศึกษาล่าสุดได้จ้างวิธีการนี้เพื่อติดตามการเกิดขึ้นของหน่วยความจำ episodic ในวัยเด็ก เช่น Hayne และ Imuta (2011) พัฒนากระบวนทัศน์ hide-and-seek เพื่อประเมินความสามารถ (3 และ 4-ปี) ของเด็กระลึก "www" ของเหตุการณ์ซ่อน ขณะ Bauer et al. (2012) เน้นความสนใจในการระบุจุดที่ที่ 'ที่' ตัวประสบการณ์เหตุการณ์ถูกสำเร็จผูกกับเหตุการณ์ด้วยตนเอง เพื่อสมมุติฐานก่อนหน้า (Tulving, 2002 และ Tulving, 2005), หน่วยความจำแบบนี้แล้วจะ แสดงการพัฒนายืดเยื้อตลอดวัยเด็กตอนต้น และกลาง แม้ว่าทักษะจำ rudimentary episodic จะ อยู่ในตำแหน่งตามอายุ 3 (Hayne และ Imuta, 2011) เป็นเรื่องน่าสนใจ ผลการวิจัยล่าสุดได้แนะนำว่า เป็นความสามารถในการรักษา ตรงข้ามกับแบบฟอร์ม ความทรงจำ episodic ที่อาจเป็นแหล่งที่มาของประโยชน์ล่วงผ่านอายุในเด็ก เด็ก 3 ขวบเห็นเลือน episodic รักษาดีในระยะสั้น แต่ไม่นานความล่าช้า (ผ้าพันคอและ al., 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โอมคนแย้งว่าเด็กอายุต่ำกว่า 4 หรือ 5 ปีมีความสามารถที่จะสร้างความทรงจำฉาก (เช่น Tulving 2005) เพราะหน่วยความจำหลักการเป็นเรื่องยาก (ถ้าไม่เป็นไปไม่ได้) ที่จะประเมินในกรณีที่ไม่มีของภาษา (เคลย์ตัน et al., 2003) การศึกษาดังกล่าวมักจะใช้ 'หลักการเหมือน' กระบวนทัศน์ของหน่วยความจำ (. สำหรับความคิดเห็นเห็น Salwiczek et al, 2010) ซึ่ง พยายามที่จะวัดความทรงจำของ "เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่ง" (ที่ Tulving, 2002, น. 3) หรือ 'สิ่งที่เมื่อ' (www) หลักการของหน่วยความจำ (Tulving, 1972) ในขณะที่หน่วยความจำฉากเหมือน (หรือ "www หน่วยความจำ) กระบวนทัศน์ที่ได้รับการใช้ประสบความสำเร็จในช่วงของสายพันธุ์มนุษย์ (ที่เคลย์ตันดิกคินสัน, ปี 1998 Ergorul และ Eichenbaum, ปี 2004 และมาร์ติน Ordas et al., 2010) มากขึ้นการศึกษาล่าสุด มีการจ้างงานวิธีการนี​​้ในการติดตามการเกิดขึ้นของหน่วยความจำฉากข้ามวัยเด็ก ยกตัวอย่างเช่น Hayne และ Imuta (2011) การพัฒนาซ่อนและแสวงหากระบวนทัศน์ในการประเมินของเด็ก (3 และ 4 ปี olds) ความสามารถในการจำ "www" ของเหตุการณ์ที่หลบซ่อนตัวในขณะที่บาวเออร์และอัล (2012) มุ่งเน้นความสนใจของพวกเขาในการระบุจุดที่ 'ที่' ของเหตุการณ์ประสบการณ์ส่วนตัวที่ถูกผูกไว้ประสบความสำเร็จกับรายละเอียดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเอง ในการรักษาด้วยสมมติฐานก่อนหน้า (Tulving, 2002 และ Tulving 2005) รูปแบบของหน่วยความจำนี้จะปรากฏขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นการพัฒนาที่ยืดเยื้อตลอดวัยเด็กในช่วงต้นและกลางแม้ว่าทักษะความจำหลักการพื้นฐานไม่ปรากฏอยู่ในสถานที่โดยอายุ 3 (Hayne และ Imuta 2011) ที่น่าสนใจการค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้ชี้ให้เห็นว่ามันเป็นความสามารถในการรักษาเมื่อเทียบกับรูปแบบความทรงจำตอนที่อาจเป็นแหล่งที่มาของความได้เปรียบสรุปผ่านวัยเด็กที่มีเด็ก 3 ปีแสดงให้เห็นถึงการเก็บรักษาที่ดีของความทรงจำตอน ข้ามความล่าช้าสั้น ๆ แต่ไม่นาน (ผ้าพันคอ et al., 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โอมได้ถกเถียงกันว่า เด็กอายุ 4 - 5 ปีของอายุไม่สามารถฟอร์มความทรงจำตอน ( เช่น tulving , 2005 ) เพราะความจำเชิงเหตุการณ์เป็นเรื่องยาก ( ถ้าเป็นไปได้ ) เพื่อประเมินในการขาดงานของภาษา ( เคลย์ตัน et al . , 2003 ) การศึกษาดังกล่าวมักจะใช้ ' เชน ' หน่วยความจำกระบวนทัศน์ ( สำหรับทบทวนดู salwiczek et al . ,2010 ) ซึ่งความพยายามที่จะวัดใหม่ " ที่เกิดขึ้นในสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เฉพาะเวลา " ( tulving , 2545 , หน้า 3 ) , หรือ ' อะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ ( www ) ความจำเชิงเหตุการณ์ ( tulving , 1972 ) ในขณะที่หลักการเช่นหน่วยความจำหรือหน่วยความจำ ' www ' ) กระบวนทัศน์ได้รับเรียบร้อยแล้วไปใช้ในช่วงของชนิดและไม่ใช่มนุษย์ ( เคลย์ตันดิกคินสัน , 1998 ergorul ไอเคินเบาม์ , และ ,2004 และมาร์ติน ordas et al . , 2010 ) , การศึกษาล่าสุดได้ใช้วิธีการนี้เพื่อติดตามการลำดับเรื่องความทรงจำในวัยเด็ก ตัวอย่าง เฮน และ imuta ( 2011 ) พัฒนาซ่อนและแสวงหากระบวนทัศน์เพื่อประเมินเด็กปฐมวัย ( 3 - 4-year-olds ) ความสามารถในการจำ ' www ' ของซ่อนเหตุการณ์ในขณะที่บาวเออร์ et al .( 2012 ) เน้นความสนใจของพวกเขาในการระบุจุดที่ ' ' เองมีประสบการณ์เหตุการณ์ความ ผูกพันกับเหตุการณ์รายละเอียดเอง ในการรักษาด้วยก่อนหน้านี้สมมติฐาน ( tulving 2002 และ tulving , 2005 ) , รูปแบบของหน่วยความจำจะปรากฏขึ้นเพื่อแสดงการพัฒนายืดเยื้อตลอดช่วงต้นและกลางในวัยเด็กแม้ว่าทักษะหลักการพื้นฐานหน่วยความจำปรากฏอยู่ในสถานที่โดยอายุ 3 ( เฮน และ imuta , 2011 ) ทั้งนี้ ผลการวิจัยล่าสุดได้พบว่ามันมีความสามารถในการรักษา ซึ่งตรงข้ามกับรูปแบบ ความทรงจำตอนที่อาจเป็นแหล่งที่มาของความได้เปรียบที่ได้ผ่านอายุในเด็กอายุมากกว่ากับเด็กอายุ 3 ขวบ แสดงให้เห็นถึงความคงทนของความทรงจำในตอนสั้น แต่ไม่ล่าช้านาน ( ผ้าพันคอ et al . , 2013 )