The first that Ted Bilborough knew

The first that Ted Bilborough knew of his wife's good fortune was when one of his friends, an elderly wag, shook his hand with mock gravity and murmured a few words of manly but inappropriate sympathy. Ted didn't know what to make of it. He had just stepped from the stairway on to the upper deck of the 6:15 P.M. ferry from town. Fred Lewis seemed to have been waiting for him, and as he looked about he got the impression of newspapers and grins and a little flutter of half derisive excitement, all focused on himself. Everything seemed to bulge towards him. It must be some sort of leg pull. He felt his assurance threatened, and the corner of his mouth twitched uncomfortably in his fat cheek, as he tried to assume a hard boiled manner.

"Keep the change, laddie," he said.
"He doesn't know, actually he doesn't know."
"Your wife's won the lottery!"
"He won't believe you. Show him the paper. There it is as plain as my nose. Mrs.Grace Biborough, 52 Cuthbert Street," A thick, stained forefinger pointed to the words. First prize, five thousand pounds, Last Hope Syndicate."
"He's taking it very hard," said Fred Lewis, shaking his head.

They began thumping him on the back. He had traveled on the ferry every week-day for the last ten years, barring a fortnight's holiday in January, and he knewnearly everyone. Even those he didn't know entered into the spirit of it. Ted filled his pipe nonchalantly but with unsteady fingers. He was keeping that odd unsteadiness, that seemed to begin somewhere deep in his chest, to himself. It was a wonder that fellows in the office hadn't got hold of this, but they had been busy today in the hot loft under the chromium pipes of the pneumatic system, sending down change and checking up on credit accounts. Sale time. Grace might have let him know. She could have rung up from Thompson's. Bill was always borrows the lawn mower and the step ladder, so it would hardly be asking a favour in the circumstances. But that was Grace all over.

"If I can't have it myself, you're the man I like to see get it."

They meant it too. Everyone liked Ted in a kind sort of way. He was a good fellow in both senses the word. Not namby pamby, always ready for a joke but a good citizen too, a good husband and father. He wasn't the sort that refused to wheel the perambulator. He flourished the perambulator. His wife could hold up her head, they paid their bills weekly and he even put something away, not much but something, and that was a triumph the way things were, the ten per cent knocked off his salary in the depression not restored yet. and one thing and another. And always cheerful, with a joke for everyone. All this was vaguely present in Ted's mind. He'd always expected in a trusting sort of way to be rewarded. but not through Grace.

"What are you going to do with it, Ted?
"You won't see him for a week, he's going on a jag." This was very funny because Ted never did, not even on Anzac Day.
A voice with a grievance said, not for the first time, "I've had shares in a ticket every week since it started, and I've never won a cent." No one was interested.
"You'll be going off on a trip somewhere?"
"They ll make you president of the Tennis Club and you'll have to donate a silver cup."
They were flattering him underneath the jokes.
"I expect Mrs. Bilborough will want to put some of it away for the children's future." he said. It was almost as if he was giving an interview to the press, and he was pleased with himself for saying the right thing. He always referred to Grace in public as Mrs Bilborough. He had too nice a social tense to say "the Missus."

Ted let them talk, and looked out of the window. He wasn't interested in the news in the paper tonight. The little boat vibrated fussily, and left a long wake like moulding glass in the quiet river. The evening was drawing in. The sun was sinking into a bank of grey cloud, soft and formless as mist. The air was dusky, so that its light was dosed into itself and it was easy to look at, a thick golden disc more like a moon rising through the smoke than the sun. It threw a single column orange light on the river, the ripples from the ferry fanned out into it. and their tiny shadows truncated it. The bank, rising steeply from the river and closing it in till it looked like a lake, was already bloomed with shadows.

Five thousand pounds," he thought: "Five thousand pounds." Five thousand pounds stewing gently in its interest, making old age safe. He could do almost anything he could think of with five thousand pounds. It gave his mind a stretched sort of feeling, just to think of it. It was hard to connect five thousand pounds with Grace, She might have let him know. And where had the five and threepence to buy the ticket come from? He couldn't help wondering about that. When you budgeted as carefully as they did there wasn't five and threepence over. If there had been, well, it wouldn't have been over at all, he would have put it in the bank. He hadn't noticed any difference in the housekeeping, and he prided himself he noticed everything. Surely she hadn't been running up bills to buy lottery tickets. His mind darted here and there suspiciously. There was something secretive in Grace, and he'd thought she told him everything, He'd taken it for granted, only, of course, in the ordinary run there was nothing to tell. He consciously relaxed the knot in his mind. After all, Grace had won the me thousand pounds. He remembered charitably that she had alway been a good wife to him. As he thought that he had a vision of the patch on his shirt, his newly washed cream trousers laid out for tennis, the children's neatness, the tidy house. That was being good wife. And he had been a good husband, ahways brought his money home and never looked at another woman. Theirs was a model home, everyone acknowledged it, but-well-somehow he found it easier to be cheerful in other people's homes than in his own. It was Grace's fault. She wasn't cheery and easy going. Something moody about her now. Woody. He'd worn better than Grace, anyone could see that, and yet it was he who had had the hard time. All she had to do was to stay at home and look arter the house and the children. Nothing much in that. She always seemed to be working, but he couldnt see what that was to do that could take her so long. Just a touch of woman's perversity. It wasn't that Grace had aged. Ten years married and with two children, there was still something girlish about her-raw, hard girtishness that had never mellowed. Maybe she'd be a bit brighter now. He could not help wondering how she had managed the five and three. If she could shower five and three about like that, he'd been giving her too much for the housekeeping. And why did she want to give it that damnfool name, "Last Hope." That meant there had been others. didnt it? It probably didnt mean a thing. Just a lucky tag.

A girl on the seat opposite was sewing lace on silkies for her trousseau, working intently in the bad light.

"Another one starting out," Ted thought.
"What about it?" said the man beside him.
Ted hadn't been listening.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกที่ Ted Bilborough รู้เรื่องโชคดีของภรรยาของเขา ได้เมื่อเพื่อนของเขา wag ผู้สูงอายุ จับมือกับแรงโน้มถ่วงจำลอง และ murmured กี่คำเห็นใจแมน แต่ไม่เหมาะสม เท็ดไม่รู้ว่าจะทำของมัน เขามีเพียงขั้นบันไดจากบันไดไปด้านบนดาดฟ้าเรือ 18:15 น.จากตัวเมือง Fred Lewis ที่ดูเหมือนจะ มีรอเขา และเป็นเขาดูเกี่ยวกับ เขามีความประทับใจของหนังสือพิมพ์ และ grins และกระพือเล็กน้อยของครึ่งเชิงเยาะเย้ยความตื่นเต้น เน้นทั้งตนเอง ทุกอย่างดูเหมือนป่องไปทางเขา มันต้องมีบางจัดเรียงของดึงขา เขารู้สึกเขาประกันขู่ และมุมปากของเขา twitched ของเขาแก้มอ้วน uncomfortably ขณะที่เขาพยายามคิดอย่างหนักต้ม"ให้เปลี่ยน laddie, " เขากล่าวว่า "ไม่รู้ จริง ๆ แล้วเขาไม่รู้""ภรรยาของคุณของชนะลอตเตอรี่""เขาไม่เชื่อ เขาแสดงกระดาษ มีเป็นแบบธรรมดาที่จมูกของฉัน Mrs.Grace Biborough, 52 คัท Street หนา สีนิ้วชี้ที่ชี้ไปยังคำ แรกรางวัล ห้าพันปอนด์ ซินดิเคทหวังว่าสุดท้าย" "เขากำลังมันยาก กล่าวว่า Fred Lewis สั่นศีรษะของเขา They began thumping him on the back. He had traveled on the ferry every week-day for the last ten years, barring a fortnight's holiday in January, and he knewnearly everyone. Even those he didn't know entered into the spirit of it. Ted filled his pipe nonchalantly but with unsteady fingers. He was keeping that odd unsteadiness, that seemed to begin somewhere deep in his chest, to himself. It was a wonder that fellows in the office hadn't got hold of this, but they had been busy today in the hot loft under the chromium pipes of the pneumatic system, sending down change and checking up on credit accounts. Sale time. Grace might have let him know. She could have rung up from Thompson's. Bill was always borrows the lawn mower and the step ladder, so it would hardly be asking a favour in the circumstances. But that was Grace all over."If I can't have it myself, you're the man I like to see get it."พวกเขาหมายถึง มันเกินไป ทุกคนชอบ Ted ในการเรียงลำดับชนิดของวิธีการ กำลังดีคนทั้งความรู้สึกคำ ไม่ namby pamby เสมอพร้อมสำหรับเล่นแต่พลเมืองดีเกินไป เป็นสามีที่ดีและพ่อ ไม่เรียงลำดับที่ปฏิเสธที่จะล้อ perambulator ที่ เขาเจริญรุ่งเรืองที่ perambulator ภรรยาของเขาสามารถเก็บค่าหัวของเธอ พวกเขาจ่ายตั๋วของพวกเขาทุกสัปดาห์ และเขาแม้เก็บบางสิ่งบางอย่าง แต่บางสิ่งบางอย่าง ไม่มากว่า และเป็นชัยชนะทางได้ ร้อยละสิบที่โบว์ลิ่งออกจากเงินเดือนของเขาในภาวะซึมเศร้าที่เรียกคืนไม่ได้ สิ่งหนึ่งและอีกด้วย และ ร่าเริงเสมอ มีตลกสำหรับทุกคน ทั้งหมดนี้เป็นคลับอยู่ในจิตใจของเท็ด เขาได้คาดว่าในการจัดเรียงที่เชื่อถือของวิธีการได้รับรางวัลเสมอ แต่ไม่ ผ่านเก"จะทำกับมัน เท็ด "คุณจะไม่เห็นเขาในสัปดาห์ เขาเกิดขึ้น jag" นี้ได้ตลกมาก เพราะเท็ดไม่ได้ ไม่ได้ในวันนแซควู้เสียงกับความไม่พอใจที่กล่าวว่า ไม่สำหรับครั้งแรก "ฉันเคยหุ้นในตั๋วทุกสัปดาห์ตั้งแต่เริ่มต้น และฉันไม่เคยชนะร้อยละการ" ไม่ได้สนใจ"คุณจะได้ไปปิดเที่ยวที่ใด""พวกเขาจะทำให้ประธานชมรมเทนนิส และคุณจะได้บริจาคถ้วยเงิน"พวกเขาถูกวิธีเขาใต้ jokes "ผมคาดว่า นาง Bilborough จะต้องเก็บของมันสำหรับเด็กในอนาคต" เขากล่าวว่า มันเป็นเกือบเป็นถ้าเขาได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชน และกำลังใจกับตัวเองว่า สิ่งที่ถูก เขามักจะเรียกว่าพระคุณในที่สาธารณะนาง Bilborough เขาดีเกินไปสังคมตึงเครียดว่า "Missus"Ted let them talk, and looked out of the window. He wasn't interested in the news in the paper tonight. The little boat vibrated fussily, and left a long wake like moulding glass in the quiet river. The evening was drawing in. The sun was sinking into a bank of grey cloud, soft and formless as mist. The air was dusky, so that its light was dosed into itself and it was easy to look at, a thick golden disc more like a moon rising through the smoke than the sun. It threw a single column orange light on the river, the ripples from the ferry fanned out into it. and their tiny shadows truncated it. The bank, rising steeply from the river and closing it in till it looked like a lake, was already bloomed with shadows. Five thousand pounds," he thought: "Five thousand pounds." Five thousand pounds stewing gently in its interest, making old age safe. He could do almost anything he could think of with five thousand pounds. It gave his mind a stretched sort of feeling, just to think of it. It was hard to connect five thousand pounds with Grace, She might have let him know. And where had the five and threepence to buy the ticket come from? He couldn't help wondering about that. When you budgeted as carefully as they did there wasn't five and threepence over. If there had been, well, it wouldn't have been over at all, he would have put it in the bank. He hadn't noticed any difference in the housekeeping, and he prided himself he noticed everything. Surely she hadn't been running up bills to buy lottery tickets. His mind darted here and there suspiciously. There was something secretive in Grace, and he'd thought she told him everything, He'd taken it for granted, only, of course, in the ordinary run there was nothing to tell. He consciously relaxed the knot in his mind. After all, Grace had won the me thousand pounds. He remembered charitably that she had alway been a good wife to him. As he thought that he had a vision of the patch on his shirt, his newly washed cream trousers laid out for tennis, the children's neatness, the tidy house. That was being good wife. And he had been a good husband, ahways brought his money home and never looked at another woman. Theirs was a model home, everyone acknowledged it, but-well-somehow he found it easier to be cheerful in other people's homes than in his own. It was Grace's fault. She wasn't cheery and easy going. Something moody about her now. Woody. He'd worn better than Grace, anyone could see that, and yet it was he who had had the hard time. All she had to do was to stay at home and look arter the house and the children. Nothing much in that. She always seemed to be working, but he couldnt see what that was to do that could take her so long. Just a touch of woman's perversity. It wasn't that Grace had aged. Ten years married and with two children, there was still something girlish about her-raw, hard girtishness that had never mellowed. Maybe she'd be a bit brighter now. He could not help wondering how she had managed the five and three. If she could shower five and three about like that, he'd been giving her too much for the housekeeping. And why did she want to give it that damnfool name, "Last Hope." That meant there had been others. didnt it? It probably didnt mean a thing. Just a lucky tag. สาวบนนั่งตรงกันข้ามถูกเย็บลูกไม้บน silkies สำหรับเธออย่างไร trousseau, intently งานแสงไม่ดีเท็ดคิดว่า "อีกหนึ่งเริ่มต้น "อะไรเกี่ยวกับมันบ้าง" กล่าวว่า คนอยู่ข้างเขา เท็ดไม่ได้รับฟัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรกที่เท็ด Bilborough รู้ของความโชคดีของภรรยาของเขาก็คือตอนที่เพื่อนคนหนึ่งของเขากระดิกสูงอายุจับมือของเขากับแรงโน้มถ่วงจำลองและบ่นคำไม่กี่คำของความเห็นอกเห็นใจลูกผู้ชาย แต่ที่ไม่เหมาะสม เท็ดไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะทำให้มัน เขาเพิ่งก้าวจากบันไดไปยังชั้นบนของเรือข้ามฟาก 06:15 จากตัวเมือง เฟร็ดลูอิสดูเหมือนจะได้รับการรอเขาและขณะที่เขามองเกี่ยวกับการที่เขาได้รับความประทับใจของหนังสือพิมพ์และยิ้มและกระพือน้อยครึ่งหนึ่งของความตื่นเต้นดูถูกทั้งหมดมุ่งเน้นไปที่ตัวเอง ทุกอย่างดูเหมือนจะกระพุ้งต่อเขา จะต้องมีการเรียงลำดับของการดึงขาบาง เขารู้สึกว่าความเชื่อมั่นของเขาถูกคุกคามและมุมปากของเขากระตุกอึดอัดในแก้มไขมันในขณะที่เขาพยายามที่จะสรุปลักษณะต้มแข็ง. "เก็บการเปลี่ยนแปลงหนุ่ม" เขากล่าว. "เขาไม่ได้รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขา doesn 'ทราบ. " "ภรรยาของคุณได้รับรางวัลการจับสลาก!" "เขาจะไม่เชื่อว่าคุณ. แสดงเขากระดาษ. มีมันเป็นธรรมดาเป็นจมูกของฉัน. Mrs.Grace Biborough 52 คั ธ เบิร์ถนน" หนานิ้วชี้เปื้อน ชี้ไปที่คำว่า รางวัลแรก£ 5,000, ความหวังครั้งสุดท้ายซินดิเค. " "เขาก็นำมันยากมาก" เฟร็ดลูอิสสั่นศีรษะของเขา. กล่าวว่าพวกเขาเริ่มเต้นเขาด้านหลัง. เขาได้เดินทางบนเรือข้ามฟากทุกสัปดาห์วันสำหรับช่วงสิบ ปียกเว้นวันหยุดของสัปดาห์ในเดือนมกราคมและเขา knewnearly ทุกคน. แม้แต่คนที่เขาไม่ทราบว่าได้ลงนามในจิตวิญญาณของมัน. เท็ดเต็มท่อของเขาเมินเฉย แต่ด้วยมือสั่นคลอน. เขาได้รับการรักษาที่ไม่มั่นคงแปลกที่ดูเหมือนจะเริ่มต้นที่ไหนสักแห่ง ลึกลงไปในหน้าอกของเขากับตัวเอง. มันก็น่าแปลกใจที่เพื่อนในที่ทำงานไม่เคยได้ถือของนี้ แต่พวกเขาได้รับการว่างในวันนี้ที่ห้องใต้หลังคาร้อนภายใต้ท่อโครเมียมของระบบนิวเมติกส่งลงการเปลี่ยนแปลงและการตรวจสอบขึ้น ในบัญชีเครดิต. และเวลาขาย. เกรซอาจจะต้องให้เขารู้ว่า. เธอจะได้รุ่งขึ้นมาจาก ธ อมป์สัน. บิลก็มักจะยืมเครื่องตัดหญ้าและบันไดขั้นตอนดังนั้นจึงแทบจะต้องถามความโปรดปรานในสถานการณ์. แต่นั่นก็เป็นเกรซ ทั่วทุกมุม. "ถ้าฉันไม่สามารถมีมันเองคุณคนที่ฉันต้องการจะดูได้รับมัน." พวกเขาหมายความว่ามันเกินไป ทุกคนชอบเทดในการจัดเรียงชนิดของวิธีการ เขาเป็นเพื่อนที่ดีทั้งในความรู้สึกของคำว่า ไม่โหรงเหรงเหมือนน้ำแกงพร้อมเสมอสำหรับตลก แต่พลเมืองดีเกินไปสามีที่ดีและพ่อ เขาเป็นคนที่ไม่ได้เรียงลำดับที่ปฏิเสธที่จะล้อรถเข็นเด็ก เขาเจริญรุ่งเรืองรถเข็นเด็ก ภรรยาของเขาสามารถถือขึ้นหัวของเธอพวกเขาจ่ายเงินค่าใช้จ่ายของพวกเขารายสัปดาห์และเขาก็นำสิ่งที่อยู่ห่างออกไปไม่มาก แต่บางสิ่งบางอย่างและนั่นก็คือสิ่งที่ทางประสบความสำเร็จได้ร้อยละสิบเคาะเงินเดือนของเขาในภาวะซึมเศร้าไม่ได้คืนเลย และสิ่งหนึ่งและอีกคนหนึ่ง และร่าเริงเสมอกับเรื่องตลกสำหรับทุกคน ทั้งหมดนี้ถูกนำเสนอรางในใจของเท็ด คาดว่าเขาต้องการเสมอในการจัดเรียงไว้วางใจของวิธีการที่จะได้รับการตอบแทน แต่ไม่ผ่านเกรซ. "สิ่งที่คุณจะทำอย่างไรกับมัน, เท็ด? "คุณจะไม่ได้เห็นเขาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เขาที่เกิดขึ้น Jag." นี้เป็นเรื่องตลกมากเพราะเท็ดไม่เคยทำไม่ได้ในวัน Anzac เสียงที่มีข้อข้องใจกล่าวว่าไม่เป็นครั้งแรก, "ฉันเคยถือหุ้นในตั๋วทุกสัปดาห์ตั้งแต่เริ่มต้นและผมไม่เคยได้รับรางวัลร้อย." ไม่มีใครมีความสนใจ. "คุณจะไปออก ในการเดินทางไปที่ไหนสักแห่ง? " "พวกเขาจะทำให้คุณประธานของสโมสรเทนนิสและคุณจะมีที่จะบริจาคเงินถ้วย." พวกเขาถูกยกยอเขาภายใต้ตลก. "ผมคาดว่านาง Bilborough จะต้องการที่จะนำบางส่วนของมันออกไป สำหรับอนาคตของเด็ก. "เขากล่าว. มันก็เกือบจะเป็นถ้าเขาได้ให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนและเขาก็พอใจกับตัวเองบอกว่าสิ่งที่ถูกต้อง. เขามักจะเรียกว่าเกรซในที่สาธารณะเป็นนาง Bilborough. เขาดีเกินไป สังคมเครียดจะพูดว่า "Missus." เท็ดปล่อยให้พวกเขาพูดคุยและมองออกไปนอกหน้าต่าง. เขาเป็นคนที่ไม่สนใจในข่าวในกระดาษในคืนนี้. เรือเล็ก ๆ น้อย ๆ สั่นสะเทือน fussily และทิ้งปลุกยาวเช่นการปั้นแก้วใน แม่น้ำที่เงียบสงบ ตอนเย็นได้รับการวาดภาพใน. ดวงอาทิตย์กำลังจะจมลงในธนาคารของเมฆสีเทาอ่อนและรูปร่างเป็นหมอก อากาศคล้ำเพื่อให้แสงของมันได้รับยาเข้าไปในตัวเองและมันก็เป็นเรื่องง่ายที่จะมองไปที่แผ่นทองหนาเหมือนดวงจันทร์ที่เพิ่มขึ้นผ่านคกว่าดวงอาทิตย์ มันโยนแสงสีส้มคอลัมน์เดียวในแม่น้ำระลอกจากเรือข้ามฟากพัดออกไปมัน และเงาเล็ก ๆ ของพวกเขาตัดมัน ธนาคารที่เพิ่มขึ้นอย่างสูงลิ่วจากแม่น้ำและปิดไว้จนมันดูเหมือนทะเลสาบเป็นดอกแล้วกับเงา. ห้าพันปอนด์ "เขาคิดว่า:". ห้าพันปอนด์ "ห้าพันปอนด์ stewing เบา ๆ อยู่ในความสนใจของมันทำให้เก่า อายุปลอดภัย. เขาสามารถทำเกือบทุกอย่างที่เขาจะคิดว่าการที่มี£ 5,000. มันทำให้ใจของเขาจัดเรียงยืดของความรู้สึกเพียงแค่คิดว่ามัน. มันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อมต่อ£ 5000 กับเกรซเธออาจจะมีให้เขารู้ว่า . และสถานที่ที่มีห้าเพนนีที่จะซื้อตั๋วมาจากไหนเขาไม่สามารถช่วยสงสัยเกี่ยวกับว่า. เมื่อคุณงบประมาณเป็นอย่างที่พวกเขาทำมีไม่ห้าเพนนีกว่า. หากมีการดีมัน wouldn 'T ได้รับมากกว่าที่ทุกคนเขาจะต้องใส่ไว้ในธนาคาร. เขาไม่ได้สังเกตเห็นความแตกต่างใด ๆ ในการทำความสะอาดและเขาภูมิใจในตัวเองว่าเขาสังเกตเห็นทุกอย่าง. แน่นอนเธอไม่ได้รับการทำงานขึ้นค่าใช้จ่ายในการซื้อหวย จิตใจของเขาพุ่งที่นี่และมีพิรุธ. มีบางสิ่งบางอย่างความลับในเกรซและเขาจะคิดว่าเธอบอกเขาว่าทุกอย่างที่เขาต้องการนำมันเพื่อรับเฉพาะของหลักสูตรในระยะธรรมดาก็ไม่มีอะไรที่จะบอก เขามีสติผ่อนคลายปมในใจของเขา หลังจากที่ทุกเกรซได้รับรางวัลผมพันปอนด์ เขาจำ charitably ว่าเธอได้รับเสมอเป็นภรรยาที่ดีให้กับเขา ขณะที่เขาคิดว่าเขามีวิสัยทัศน์ของแพทช์บนเสื้อของเขากางเกงครีมล้างของเขาที่เพิ่งวางสำหรับเทนนิส, ความเรียบร้อยของเด็กบ้านเป็นระเบียบเรียบร้อย นั่นคือการเป็นภรรยาที่ดี และเขาได้รับสามีที่ดี, ahways นำเงินของเขาที่บ้านและไม่เคยมองที่ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง พวกเขาเป็นแบบบ้านทุกคนได้รับการยอมรับมัน แต่-ดีอย่างใดเขาพบว่ามันง่ายที่จะเป็นร่าเริงในบ้านของคนอื่นมากกว่าของตัวเอง มันเป็นความผิดของเกรซ เธอไม่ได้ชื่นบานและง่ายไป บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับอารมณ์ของเธอในขณะนี้ ทำด้วยไม้ เขาจะสวมใส่ได้ดีกว่าเกรซทุกคนได้เห็นว่าและยังเป็นผู้ที่ได้มีเวลาที่ยากลำบาก ทั้งหมดที่เธอต้องทำคือไปอยู่ที่บ้านและมอง Arter บ้านและเด็ก ไม่มีอะไรมากในการที่ เธอมักจะดูเหมือนว่าจะทำงาน แต่เขาไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่กำลังจะทำเช่นนั้นอาจจะใช้เวลานานมากของเธอ เพียงแค่สัมผัสของความวิปริตของผู้หญิง มันไม่ได้ว่าเกรซมีวัย สิบปีที่แต่งงานพร้อมกับลูกทั้งสองยังคงมีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเธอวัยรุ่น-ดิบ girtishness ยากที่ไม่เคยมึน บางทีเธออาจจะเป็นบิตที่สดใสในขณะนี้ เขาไม่สามารถช่วยสงสัยว่าเธอได้รับการจัดการห้าและสาม ถ้าเธอจะอาบน้ำห้าสามเกี่ยวกับการเช่นเดียวกับที่เขาได้รับให้เธอมากเกินไปสำหรับการดูแล และทำไมเธอไม่ต้องการที่จะให้มันว่าชื่อ damnfool "ความหวังสุดท้าย". นั่นหมายความว่ามีคนอื่น ๆ ที่ได้รับ ไม่ได้มันได้หรือไม่ มันอาจจะไม่ได้หมายถึงสิ่ง เพียงแค่แท็กโชคดี. หญิงสาวบนที่นั่งตรงข้ามได้รับการปักเย็บบน Silkies สำหรับเครื่องแต่งกายเจ้าสาวของเธอตั้งใจทำงานในที่มีแสงไม่ดี. "อีกคนหนึ่งเริ่มออก" เท็ดคิดว่า. "สิ่งที่เกี่ยวกับมันได้หรือไม่" ชายคนดังกล่าวข้างเขา. เท็ดไม่ได้รับฟัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกที่เท็ด bilborough รู้ว่าโชคดีที่ภรรยาของเขาเมื่อเพื่อนเขาคนหนึ่ง เป็นตลก ผู้สูงอายุ จับมือกับแรงโน้มถ่วง เยาะเย้ย และพึมพำสองสามคำที่ไม่เหมาะสมของลูกผู้ชาย แต่เห็นใจ เท็ด ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี เขาเพิ่งเดินจากบันไดไปชั้นบนของ 18.15 น. เรือข้ามฟากจากเมือง เฟร็ดลูอิสดูจะได้รอเขาเมื่อเขามองเรื่องที่เขามีความประทับใจของหนังสือพิมพ์และ grins และกระพือปีกน้อยครึ่งหนึ่งของการหัวเราะเยาะความตื่นเต้นทั้งหมดมุ่งเน้นไปที่ตัวเอง ทุกอย่างดูเหมือนจะนูนที่มีต่อเขา มันต้องเป็นบางอย่างที่ขา ดึง เขารู้สึกว่าประกันของเขาข่มขู่ และมุมปากของเขากระตุกอย่างอึดอัดในแก้มไขมันของเขาในขณะที่เขาพยายามที่จะถือว่าเป็นไข่ต้มอย่าง

" ไม่ต้องทอนนะ เจ้าโง่" เขากล่าวว่า
" เขาไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาไม่รู้ "
" ภรรยาคุณถูกล็อตเตอรี่ !
" เขาก็จะไม่เชื่อ แสดงให้เขาเห็น กระดาษ มันก็ธรรมดา เหมือนจมูกของฉัน นางเกรซ biborough , 52 ถนนคัธเบิร์ต " หนาเปื้อนนิ้วชี้ชี้ไปยังคำ รางวัลแรก ห้าพันปอนด์ สุดท้ายหวังว่าสมาคม "
" เขาถ่ายยากมาก " เฟร็ดลูอิส สั่นศีรษะของเขา

พวกเขาเริ่มเล่น เขาอยู่ข้างหลัง เขาได้เดินทางบนเรือทุกสัปดาห์วันตลอด 10 ปี นอกจากจะเก็บวันหยุดในเดือนมกราคม และเขา knewnearly ทุกคน แม้แต่พวกเขาไม่รู้เข้าไปในจิตวิญญาณของมัน เท็ดเต็มท่อของเขาหน้าตาเฉย แต่นิ้วที่มั่นคง เขาเก็บคี่ unsteadiness ดูเหมือนจะเริ่มต้นที่ไหนสักแห่งลึกเข้าไปในหน้าอกของเขาเองมันเป็นความสงสัยว่าเพื่อนในยังสำนักงานไม่ได้นี้ แต่พวกเขาได้รับการว่างวันนี้ในห้องใต้หลังคาร้อนใต้โครเมียมท่อของระบบนิวแมติก , ส่งเปลี่ยนและตรวจเช็คบัญชีเครดิต เวลาขาย เกรซอาจจะบอกให้เขารู้ เธออาจจะรุ่งจาก ทอมสัน . บิลมักจะยืมเครื่องตัดหญ้าและบันไดขั้นที่ดังนั้น มันแทบจะถามอะไรในสถานการณ์แบบนี้ แต่เกรซหมด

" ถ้าผมไม่สามารถมีเองได้ คุณเป็นผู้ชายที่ฉันชอบที่จะเห็นมัน "

มันมีความหมายเหมือนกัน ทุกคนชอบเท็ดในชนิดที่แบบว่า . เขาเป็นเพื่อนที่ดีทั้งในความรู้สึกว่า ไม่ namby pamby พร้อมเสมอสำหรับเรื่องตลก แต่พลเมืองดีด้วย เป็นสามีที่ดี และพ่อเขาไม่ใช่พวกที่ปฏิเสธที่จะล้อผมออกไป เขาเจริญรุ่งเรืองผมออกไป ภรรยาของเขา จะยกหัวของเธอ พวกเขาจ่ายตั๋วรายสัปดาห์ของพวกเขาและเขาจะใส่อะไรไปไม่ได้มาก แต่บางอย่าง และมันก็เป็นชัยชนะแบบ , สิบเปอร์เซ็นต์เคาะปิด เงินเดือนของเขาในภาวะซึมเศร้าไม่คืนเลย และสิ่งหนึ่งและอีก และร่าเริงเสมอกับเรื่องตลกสำหรับทุกคน ทั้งหมดนี้คือคลับปัจจุบันในเท็ดของจิตใจ เขามักจะคาดหวังในการจัดเรียงไว้วางใจของวิธีการที่จะได้รับรางวัล แต่ไม่ใช่โดยพระคุณ

" คุณจะทำอะไรกับมัน เท็ด
" คุณจะไม่เห็นเขาเป็นอาทิตย์ เขาไปในที่ นี้เป็นตลกมาก เพราะคุณไม่เคย แม้แต่ในวัน Anzac .
เสียงด้วยความไม่พอใจ กล่าวว่า ไม่ใช่ครั้งแรก" ผมมีหุ้นในตั๋วทุกสัปดาห์ ตั้งแต่เริ่มต้น และผมไม่เคยชนะร้อย ไม่มีใครสนใจ
" คุณก็ต้องไปเที่ยวที่ไหน ? "
" พวกเขาจะทำให้คุณประธานชมรมเทนนิสและคุณจะต้องบริจาคเงินถ้วย "
พวกสอพลอเขาอยู่ใต้ มุข
" ผมคาดว่าคุณ bilborough จะต้องเอาของไปให้เด็กในอนาคต " เขากล่าวมันเกือบจะเป็นถ้าเขาได้ให้สัมภาษณ์สื่อมวลชน และเขาก็พอใจกับตัวเองที่พูดสิ่งที่ถูกต้อง เขามักจะเรียกว่าเกรซในที่สาธารณะเป็นคุณนาย bilborough . เขาทำดีเพื่อสังคมกาลกล่าวว่า " คุณนาย "

เท็ด ปล่อยให้พวกเขาพูดคุย และมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาไม่ได้สนใจในข่าวในคืนนี้ กระดาษ เรือน้อย fussily สั่นสะเทือน ,แล้วตื่นยาวเหมือนกระจกในแม่น้ำที่เงียบสงบในการปั้น ตอนเย็นก็วาดใน ดวงอาทิตย์จมเข้าไปในธนาคารของเมฆสีเทาอ่อน และ หมายถึง เป็นหมอก อากาศก็ขมุกขมัว ดังนั้นแสงของมันถูกวางยาในตัวเอง และมันง่ายที่จะมองเป็นแผ่นหนาสีทองเหมือนดวงจันทร์ที่เพิ่มขึ้นผ่านควันกว่าดวงอาทิตย์ มันสาดแสงสีส้มคอลัมน์เดียวบนแม่น้ำระลอกจากท่าเรือ กระจายออกไปเข้า และเงาเล็ก ๆของพวกเขาตัดมัน ธนาคาร , เพิ่มขึ้นอย่างสูงลิ่ว จากแม่น้ำ และปิดมัน จนมันเหมือนทะเลสาบที่กำลังเบ่งบานกับเงา

ห้าพันปอนด์ " เขาคิดว่า : " ห้าพันปอนด์ ห้าพันปอนด์เมื่อเบา ๆในความสนใจของการแก่ชรา ปลอดภัย