example, one Campylobacter study re

example, one Campylobacter study reported a 91.7% isolation
rate from small intestines of 360 lambs at slaughter,
but only 29.3% from 420 sheep feces at pasture in the U.K.
(Stanley et al., 1998). In Ethiopia, Campylobacter was found
in 7.2% of 180 goat carcasses after evisceration in an
abattoir (Woldemariam et al., 2009); in Spain; however,
it was not detected in the fecal samples from 222 healthy
dairy goats reared on 12 farms (Cortés et al., 2006). Also,
Salmonella was found in 0.1% of 973 sheep by testing rectal
feces at slaughter in Great Britain (Davies et al., 2004),
but 11.0% of cecal samples from 653 slaughtered sheep
were reported positive in Switzerland (Zweifel et al.,
2004). About 17.6% of 204 slaughtered goats had Salmonella
in their gall bladders and mesenteric lymph nodes
(MLN) in India (Chandra et al., 2006), yet only 9.8% of samples
(including feces, muscles, liver, spleen, and MLN) from 60
goats were positive in Ethiopia (Woldemariam et al., 2005).
In addition to test location and approach, former onfarm
investigations suggest that animal husbandry and
seasonal variation also may influence pathogen prevalence
(Kaneene and Potter, 2003; Losinger et al., 1995). Jiwa et al.
(1994) reported none of 148 goats which were kept
separately from other farm animals were positive for
Campylobacter spp., but 15% of 20 goats had C. coli when
confined in an enclosed area with infected pigs and
chickens. Jones et al. (1999) noted peak prevalence of
Campylobacter shed in the feces of grazing sheep during
autumn (September) and/or spring (April or May). Similarly,
Pao et al. (2005) found that 5.9% of 287 small
ruminants had Salmonella at farms, with all positive
samples detected in autumn instead of summer.
Wild-living birds present another pathogen contamination
risk associated with livestock and crops (Craven et al., 2000).
Waldenström et al. (2002) found that 5% of 1794 migrating
birds trapped at a coastal site in southern Sweden had C.
jejuni. Sippy et al. (2012) reported that 4.8% of 188 wild birds
on livestock farms in Central Iowa, U.S. had Campylobacter.
Data on Salmonella prevalence in wild birds can vary with
study locations. Brittingham et al. (1988) found no Salmonella
in 364 tested wild birds in wooded rural areas of Wisconsin,
U.S. Similarly, Hernandez et al. (2003) reported only one
Salmonella positive bird in 2377 captured at a migratory bird
observatory in Sweden. However, reports from the U.S. show
that 2.5% of 892 birds captured on dairies and over 10% of 122
wild birds sampled near broiler chicken houses carried
Salmonella (Craven et al., 2000; Kirk et al., 2002).
Potential on-farm pathogen transmission between
wild-living birds and livestock is an important area of
concern in farm management. Cízek et al. (1994) found
0.1% of 2186 wild birds had Salmonella from farms without
salmonellosis in farm animals, but 25.8% of 31 birds were
positive with Salmonella on a farm site with salmonellosis
in calves. Also, Pennycott et al. (2006) reported that ‘wild
bird’ strains of Salmonella made up o0.5% of the isolates
recovered from cattle, sheep, pigs, chickens or turkey in
Great Britain based on phage typing.
Despite the findings mentioned above, data supporting
foodborne pathogen transmission between small ruminant
operations and associated wild-living birds is lacking.
The objective of this study was to evaluate the prevalence
of two major foodborne pathogens, Campylobacter jejuni

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่าง Campylobacter หนึ่งการศึกษารายงานการแยก 91.7%อัตราจากลำไส้เล็กของ lambs 360 ที่ฆ่าแต่เพียง 29.3% จากอุจจาระแกะ 420 ที่พาสเจอร์ในอังกฤษ(สแตนลีย์เอ็ด al., 1998) ในเอธิโอเปีย Campylobacter พบ7.2% ของซากแพะ 180 หลังจาก evisceration ในการโรงฆ่าสัตว์ (Woldemariam et al., 2009); ในสเปน อย่างไรก็ตามมันตรวจไม่พบในตัวอย่าง fecal จาก 222 สุขภาพผลิตภัณฑ์นมแพะในฟาร์ม 12 (Cortés และ al., 2006) ยังสายพบใน 0.1% ของแกะ 973 โดยทดสอบเกี่ยวกับลำไส้อุจจาระที่ฆ่าในสหราชอาณาจักร (เดวีส์ et al., 2004),แต่ 11.0% ตัวอย่าง cecal จาก 653 ฆ่าแกะมีรายงานค่าบวกในสวิตเซอร์แลนด์ (Zweifel et al.,2004) ประมาณ 17.6% ของแพะฆ่า 204 มีสายใน bladders ปากปราศรัยน้ำใจเชือดและโหนน้ำเหลือง mesenteric(MLN) ในอินเดีย (จันทราและ al., 2006), ยังเพียง 9.8% ของตัวอย่าง(รวมทั้งอุจจาระ กล้ามเนื้อ ตับ ม้าม และ MLN) จาก 60แพะได้บวกในเอธิโอเปีย (Woldemariam et al., 2005)นอกจากสถานทดสอบ และวิธีการ onfarm อดีตตรวจสอบแนะนำการเลี้ยงสัตว์ และความผันแปรตามฤดูกาลยังอาจมีผลการศึกษาชุก(Kaneene และพอตเตอร์ 2003 Losinger และ al., 1995) Jiwa et al(1994) รายงานไม่มีแพะ 148 ซึ่งถูกเก็บไว้แยกต่างหากจากฟาร์มอื่นๆ สัตว์มีค่าบวกสำหรับโอ Campylobacter แต่ 15% ของแพะ 20 C. coli ได้เมื่อขังในพื้นที่ควบกับสุกรที่ติดเชื้อ และไก่ ส่วน Jones et al. ตามค (1999)Campylobacter หลั่งในอุจจาระของ grazing แกะระหว่างฤดูใบไม้ร่วง (เดือนกันยายน) และ/หรือฤดูใบไม้ผลิ (เดือนเมษายนหรือพฤษภาคม) ในทำนองเดียวกันเป้าและ al. (2005) พบว่า 5.9% 287 เล็กruminants มีสายที่ฟาร์ม มีค่าบวกทั้งหมดตัวอย่างที่ตรวจพบในฤดูใบไม้ร่วงฤดูร้อนแทนนกป่าชีวิตนำเสนอการศึกษาการปนเปื้อนอย่างอื่นความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับปศุสัตว์และพืช (Craven et al., 2000)Waldenström et al. (2002) พบว่า 5% ของ 1794 ย้ายC. มีนกที่ติดอยู่ที่ชายฝั่งทะเลในภาคใต้ของสวีเดนjejuni Sippy et al. (2012) รายงานที่ 4.8% ของนกป่า 188ในฟาร์มปศุสัตว์ในกลางรัฐไอโอวา สหรัฐอเมริกามี Campylobacterข้อมูลเกี่ยวกับซัลชุกในนกป่าแตกต่างกันด้วยศึกษาสถาน สายไม่พบ Brittingham et al. (1988)ใน 364 ทดสอบทสามารถชนบทของวิสคอนซิน นกป่าสหรัฐอเมริกา ในทำนองเดียวกัน นานเดซและ al. (2003) รายงานเดียวนกบวกซัลใน 2377 จับที่นกอพยพหอดูดาวในประเทศสวีเดน อย่างไรก็ตาม รายงานจากดูสหรัฐอเมริกาที่ 2.5% ของนกที่ 892 จับ dairies และกว่า 10% ของ 122นกป่าที่ความใกล้ไก่เนื้อไก่บ้านที่ดำเนินการสาย (Craven et al., 2000 โบสถ์และ al., 2002)เป็นการศึกษาในฟาร์มส่งระหว่างนกป่าห้องนั่งเล่นและปศุสัตว์เป็นพื้นที่สำคัญของเกี่ยวข้องในการจัดการฟาร์ม Cízek et al. (1994) พบ0.1% ของนกป่า 2186 มีสายจากฟาร์มโดยไม่salmonellosis ในฟาร์มสัตว์ 25.8% ของนกที่ 31 ได้บวกกับสายบนไซต์ฟาร์มความ salmonellosisในวัวนั้น ยัง Pennycott et al. (2006) รายงานว่า ' ป่านก ' ประกอบด้วยสายพันธุ์ของสาย o0.5% ของการแยกกู้คืนจากวัว แกะ สุกร ไก่ หรือไก่งวงในสหราชอาณาจักรตามพิมพ์ phageแม้ มีการค้นพบดังกล่าวข้างต้น การสนับสนุนข้อมูลส่งผ่านการศึกษา foodborne เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กขาดการดำเนินงานและนกป่าชีวิตสัมพันธ์วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ ประเมินความชุกของโรค foodborne หลักสอง Campylobacter jejuni

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างเช่นการศึกษาหนึ่ง Campylobacter รายงานแยก 91.7%
อัตราจากลำไส้เล็ก 360 ลูกแกะที่ถูกฆ่า
แต่เพียง 29.3% จาก 420 อุจจาระแกะในทุ่งหญ้าในสหราชอาณาจักร
(สแตนเลย์ et al., 1998) ในเอธิโอเปีย Campylobacter
ถูกพบใน7.2% ของ 180
ซากแพะหลังจากชำแหละในโรงฆ่าสัตว์(Woldemariam et al, 2009.); ในประเทศสเปน; แต่มันก็ไม่ได้ตรวจพบในตัวอย่างอุจจาระจาก 222 เพื่อสุขภาพนมแพะที่เลี้ยงในฟาร์ม12 (Cortés et al., 2006) นอกจากนี้เชื้อ Salmonella ที่พบใน 0.1% ของ 973 แกะโดยการทดสอบทางทวารหนักอุจจาระที่ฆ่าในสหราชอาณาจักร(เดวีส์ et al., 2004) แต่ 11.0% ของกลุ่มตัวอย่าง cecal จากแกะฆ่า 653 ได้รับรายงานในเชิงบวกในวิตเซอร์แลนด์ (Zweifel et al., 2004) เกี่ยวกับ 17.6% ของ 204 แพะฆ่ามีเชื้อ Salmonella ในกระเพาะน้ำดีของพวกเขาและต่อมน้ำเหลือง mesenteric (MLN) ในอินเดีย (จันทรา et al., 2006) แต่เพียง 9.8% ของกลุ่มตัวอย่าง(รวมทั้งอุจจาระกล้ามเนื้อตับม้ามและ MLN) จาก 60 แพะเป็นบวกในประเทศเอธิโอเปีย (Woldemariam et al, 2005).. นอกจากนี้ในการทดสอบสถานที่และวิธีการที่อดีต OnFarm สืบสวนชี้ให้เห็นว่าการเลี้ยงสัตว์และการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลนอกจากนี้ยังอาจมีผลต่อความชุกการติดเชื้อ(Kaneene และพอตเตอร์ 2003; Losinger et al, , 1995) Jiwa et al. (1994) รายงานไม่มีแพะ 148 ซึ่งถูกเก็บไว้แยกต่างหากจากสัตว์เลี้ยงในฟาร์มอื่นๆ ในเชิงบวกสำหรับCampylobacter spp. แต่ 15% ของ 20 แพะมี C. coli เมื่อถูกคุมขังอยู่ในพื้นที่ปิดล้อมกับสุกรที่ติดเชื้อและไก่ โจนส์และอัล (1999) ตั้งข้อสังเกตความชุกสูงสุดของCampylobacter หลั่งในอุจจาระแกะทุ่งเลี้ยงสัตว์ในช่วงฤดูใบไม้ร่วง(กันยายน) และ / หรือฤดูใบไม้ผลิ (เดือนเมษายนหรือพฤษภาคม) ในทำนองเดียวกันเปา et al, (2005) พบว่า 5.9% ของ 287 ที่มีขนาดเล็กสัตว์เคี้ยวเอื้องมีเชื้อSalmonella ในฟาร์มที่มีบวกทั้งหมดตัวอย่างที่ตรวจพบในฤดูใบไม้ร่วงแทนของฤดูร้อน. นกป่าชีวิตนำเสนอการปนเปื้อนเชื้อโรคอีกความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการปศุสัตว์และพืช (ขี้ขลาด et al., 2000) Waldenström et al, (2002) พบว่า 5% ของ 1794 ย้ายนกติดอยู่ที่สถานที่ชายฝั่งทะเลในภาคใต้ของสวีเดนมีC. jejuni Sippy et al, (2012) รายงานว่า 4.8% ของ 188 นกป่าในฟาร์มปศุสัตว์ในภาคกลางของรัฐไอโอวาสหรัฐมีCampylobacter. ข้อมูลเกี่ยวกับความชุกเชื้อ Salmonella ในนกป่าสามารถแตกต่างกันกับสถานศึกษา Brittingham et al, (1988) พบเชื้อ Salmonella ไม่มีในการทดสอบ364 นกป่าในพื้นที่ชนบทป่าวิสคอนซินสหรัฐอเมริกาในทำนองเดียวกันเฮอet al, (2003) รายงานเพียงหนึ่งSalmonella นกในเชิงบวกใน 2377 ถูกจับที่นกอพยพหอดูดาวในสวีเดน อย่างไรก็ตามรายงานจากสหรัฐอเมริกาแสดงให้เห็นว่า 2.5% ของ 892 นกจับนมและกว่า 10% ของ 122 นกป่าที่อยู่ใกล้บ้านตัวอย่างไก่กระทงดำเนินSalmonella (ขี้ขลาด et al, 2000;.. เคิร์ก, et al, 2002). จอที่อาจเกิดขึ้น ฟาร์มส่งเชื้อโรคระหว่างนกป่าที่อยู่อาศัยและปศุสัตว์เป็นพื้นที่สำคัญของความกังวลในการจัดการฟาร์ม Cizek et al, (1994) พบว่า0.1% ของ 2,186 นกป่ามีเชื้อ Salmonella จากฟาร์มโดยไม่ต้องเชื้อSalmonella ในสัตว์เลี้ยงในฟาร์ม แต่ 25.8% ณ วันที่ 31 นกเป็นบวกกับเชื้อSalmonella ในเว็บไซต์ของฟาร์มที่มีเชื้อ Salmonella ในน่อง นอกจากนี้ Pennycott et al, (2006) รายงานว่า 'ป่านกสายพันธุ์ของเชื้อSalmonella ขึ้น o0.5% ของเชื้อหายจากวัวแกะหมูไก่หรือไก่งวงในสหราชอาณาจักรอยู่บนพื้นฐานของการพิมพ์ฟาจ. แม้จะมีการค้นพบดังกล่าวข้างต้นข้อมูลที่สนับสนุนการก่อให้เกิดโรคที่เกิดจากอาหารการส่งผ่านระหว่างสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กการดำเนินงานและการเชื่อมโยงนกป่าชีวิตจะขาด. วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการประเมินความชุกของเชื้อก่อโรคที่เกิดจากอาหารสองหลัก Campylobacter jejuni

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่าง หนึ่ง รวมทั้งศึกษารายงาน 91.7 % แยก
คะแนนจากลำไส้เล็กของ 360 ลูกแกะที่ถูกนำไปฆ่า แต่เพียง 29.3 %
420 แกะจากอุจจาระที่ทุ่งหญ้าในอังกฤษ
( Stanley et al . , 1998 ) ในเอธิโอเปีย รวมทั้งพบ
7.2 % 180 แพะซากหลังจาก evisceration ใน
โรงฆ่าสัตว์ ( woldemariam et al . , 2009 ) ;
ในสเปน อย่างไรก็ตามมันไม่ได้ตรวจพบในตัวอย่างอุจจาระจากนมแพะที่เลี้ยงมีสุขภาพดี
222 12 ไร่ ( CORT é s et al . , 2006 ) นอกจากนี้
Salmonella ที่พบใน 0.1% ของแกะ 973 โดยการทดสอบทวารหนัก
อุจจาระที่สังหารหมู่ในอังกฤษ ( เดวีส์ et al . , 2004 ) ,
แต่ % ของตัวอย่างลำไส้ใหญ่ซีคัมจาก 653 ฆ่าแกะ
รายงานในเชิงบวกในสวิตเซอร์แลนด์ ( ชไวเฟิล et al . ,
2004 ) เกี่ยวกับ 176 % และฆ่าแพะได้เชื้อซัลโมเนลลาใน bladders น้ำดีและ

แล้วต่อมน้ำเหลือง ( มิน ) ในอินเดีย ( จันทรา et al . , 2006 ) แต่เพียง 9.8 %
( รวมทั้งตัวอย่างอุจจาระ กล้ามเนื้อ ตับ ม้าม และ มิน จาก 60
แพะเป็นบวก ในเอธิโอเปีย ( woldemariam et al , . , 2005 ) .
นอกจากนี้เพื่อทดสอบวิธีการตำแหน่งและ การสอบสวน onfarm
อดีตสัตวบาลและ
แนะนำว่าการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลอาจมีผลต่อเชื้อโรคความชุก
( kaneene และพอตเตอร์ , 2003 ; losinger et al . , 1995 ) จีว่า et al .
( 1994 ) รายงานว่า ไม่มีพวกแพะที่ถูกเก็บแยกจากสัตว์อื่น ๆ

แต่บวกรวมทั้ง spp . ร้อยละ 15 20 แพะมี C . coli เมื่อ
คับในพื้นที่ควบกับสุกรที่ติดเชื้อและ
ไก่ Jones et al . ( 1999 ) สังเกตยอดความชุกของ
ประกวดหลั่งในอุจจาระของแกะแทะเล็มในระหว่าง
ฤดูใบไม้ร่วง ( กันยายน ) และ / หรือฤดูใบไม้ผลิ ( เดือนเมษายนหรือพฤษภาคม ) โดย
เปา et al . ( 2005 ) พบว่า ร้อยละ 5.9 และสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็ก
มี Salmonella ในฟาร์มตัวอย่างบวกทั้งหมดที่ตรวจพบในฤดูใบไม้ร่วงแทน

นกอาศัยอยู่ป่าฤดูร้อน ปัจจุบันอีกเชื้อโรคปนเปื้อน
ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับสัตว์และพืช ( ขี้ขลาด et al . , 2000 ) .
waldenstr ö m et al . ( 2002 ) พบว่า ร้อยละ 5 ของ 1794 อพยพ
นกติดที่ชายฝั่งในภาคใต้ของสวีเดนมีเว็บไซต์ใช้ C .
. ซิปปี้ et al . ( 2012 ) รายงานว่า ร้อยละ 4.8 จาก 188 ในปศุสัตว์ในฟาร์มนกป่า
กลางไอโอวา สหรัฐอเมริกา มีประกวด .
ข้อมูล Salmonella ความชุกในนกป่าจะแตกต่างกับ
สถานที่ศึกษา brittingham et al . ( 1988 ) ไม่พบ Salmonella