but firms in Taiwan do neither. Thi

but firms in Taiwan do neither. This means that book values in the Philippines will reflect
market values of assets more closely than in Taiwan. Therefore, we expect the explanatory
power of book value will be greater for Philippine firms than for Taiwanese firms. As
another example, only Indonesian and Malaysian firms capitalize leases and R&D
expenditures and use the equity method for affiliated companies. These are less
conservative accounting practices than alternatives used in other counties.
We find accounting in Korea and Taiwan to be least faithful to clean surplus
accounting. Korea does not capitalize goodwill and asset revaluations are amortized to
equity according to tax law. Taiwan does not capitalize goodwill nor allow asset
revaluations. Korea is also the only country not to use the equity method for affiliated
companies. Thus, the earnings of Korean firms do not include the earnings of affiliated
firms. Philippine firms, however, amortize both goodwill and asset revaluations to income.
Recall that violations of clean surplus accounting occur when income does not reflect
changes in equity value. Thus, violations of clean surplus bias empirical calculations of
residual earnings. Therefore, we expect the explanatory power of residual earnings will be
highest for Philippine firms and least for Korean and Taiwan firms.
Overall, our results show significant differences across countries in the value relevance
of accounting earnings and book values. Explanatory power over all firm-years ranges
from R2 = .17 in Taiwan to R2 = .68 for Korea. The incremental explanatory power of book
value per share (BVPS) and residual earnings per share (REPS) is similarly diverse.
Incremental explanatory power of BVPS over all firm-years ranges from 7.2 percent
(Taiwan) to 65.3 percent (Philippines). For REPS, the incremental explanatory power over
all firm-years ranges from 1.4 percent (Korea) to 13.2 percent (Thailand).
Generally, we find differences in accounting appear to be related to differences in value
relevance. We find that the explanatory power of book value is highest in the Philippines
and lowest in Taiwan. This is consistent with our expectations based on the accounting
differences in the two countries. Indonesia and Malaysia have accounting systems that are
less conservative than other countries. However, we find the incremental explanatory
power of book value does not stand out as high in Indonesia or in Malaysia. This result is
only partly consistent with our expectations. We also expected that the relative explanatory
power of residual earnings would be high in the Philippines and low in Korea and Taiwan,
and the results support this prediction. Our comparisons across countries should be viewed
with caution because the number of years of data available ranges from only 2 years for the
Philippines to 10 years for Malaysia.
The next section of the article briefly reviews related research and this is followed by
the section discussing accounting differences in the six Asian countries. This is followed
by the description of the sample and development the study design. The section presenting
the analysis of our data and reporting the results of our tests follows. A final section
summarizes our findings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่บริษัทในไต้หวันทำไม่ หมายความ ว่า ค่าจองในฟิลิปปินส์จะสะท้อนมูลค่าตลาดของสินทรัพย์อย่างใกล้ชิดมากขึ้นกว่าในไต้หวัน ดังนั้น เราต้องการอธิบายอำนาจของมูลค่าจะมากขึ้นสำหรับบริษัทฟิลิปปินส์กว่าสำหรับบริษัทที่ไต้หวัน เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง เฉพาะบริษัทอินโดนีเซียและมาเลเซียเป็นตัวพิมพ์ใหญ่เช่า และ R & Dค่าใช้จ่ายและใช้วิธีส่วนได้เสียในบริษัท เหล่านี้มีน้อยวิธีปฏิบัติทางบัญชีหัวเก่ากว่าทางเลือกที่ใช้ในเขตอื่น ๆเราค้นหาบัญชีในเกาหลีและไต้หวันจะซื่อสัตย์อย่างน้อยล้างส่วนเกินลงรายการบัญชี เกาหลีประโยชน์ค่าความนิยม และการประเมินค่าสินทรัพย์ซึ่งตัดจำหน่ายให้หุ้นตามกฎหมายภาษี ไต้หวันใช้ประโยชน์ค่าความนิยม หรือให้การประเมินค่า เกาหลีเป็นประเทศเดียวไม่ให้ใช้วิธีส่วนได้เสียเกี่ยวข้องบริษัท ดังนั้น กำไรของบริษัทเกาหลีไม่รวมกำไรของสังกัดบริษัท อย่างไรก็ตาม บริษัทฟิลิปปินส์ ตัดจำหน่ายค่าความนิยมและสินทรัพย์ปรับมูลค่าที่รายได้นึกว่า ละเมิดสะอาดเกินบัญชีเกิดขึ้นเมื่อรายได้ไม่สะท้อนเปลี่ยนแปลงมูลค่าหุ้น ดังนั้น ละเมิดเกินสะอาดทแยงคำนวณผลกำไรส่วนที่เหลือ ดังนั้น เราคาดว่า พลังงานอธิบายรายได้ส่วนที่เหลือจะสูงสุดในบริษัทฟิลิปปินส์ และน้อยที่สุดสำหรับบริษัทเกาหลีและไต้หวันโดยรวม ผลของเราแสดงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญประเทศเกี่ยวข้องค่าบัญชีรายได้และค่าหนังสือ อธิบายพลังงานมากกว่าทุกปีที่บริษัทช่วงจาก R2 =.17 ในไต้หวัน R2 =.68 ในเกาหลี หนังสืออธิบายอำนาจเพิ่มขึ้นมูลค่าต่อหุ้น (BVPS) และเหลือกำไรต่อหุ้น (พนักงาน) จะมีความหลากหลายในทำนองเดียวกันเพิ่มอธิบายพลังงานของ BVPS มากกว่าทุกปีที่บริษัทช่วงจากร้อยละ 7.2(ไต้หวัน) ร้อยละ 65.3 (ฟิลิปปินส์) สำหรับพนักงาน อำนาจอธิบายเพิ่มขึ้นมากกว่าทุกปีบริษัทช่วงจากร้อยละ 1.4 (เกาหลี) ร้อยละ 13.2 (ประเทศไทย)ทั่วไป เราค้นหาความแตกต่างในการลงบัญชีจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในค่าเกี่ยวข้อง เราพบว่าอำนาจการอธิบายของมูลค่าสูงที่สุดในฟิลิปปินส์และต่ำสุดในไต้หวัน โดยสอดคล้องกับความคาดหวังของเราตามบัญชีที่ความแตกต่างในทั้งสองประเทศ อินโดนีเซียและมาเลเซียมีระบบบัญชีที่อนุรักษนิยมน้อยกว่าประเทศอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม เราหาเพิ่มอธิบายอำนาจของมูลค่าไม่ยืนออกเป็นสูง ในอินโดนีเซีย หรือมาเลเซีย ผลลัพธ์นี้คือเฉพาะบางส่วนสอดคล้องกับความคาดหวังของเรา เรายังคาดหวังที่ญาติอธิบายพลังงานเหลือรายได้จะต่ำ และสูงในฟิลิปปินส์เกาหลีและไต้หวันและผลสนับสนุนการพยากรณ์นี้ ควรดูเปรียบเทียบของเราทั่วประเทศด้วยความระมัดระวังเนื่องจากจำนวนปีของข้อมูลตั้งแต่ 2 ปีฟิลิปปินส์มาเลเซีย 10 ปีส่วนถัดไปของบทความวิจัยที่เกี่ยวข้องที่รีวิวสั้น ๆ และตามด้วยหัวข้อสนทนาความแตกต่างทางบัญชีใน 6 ประเทศเอเชีย นี้ตามโดยคำอธิบายของตัวอย่างและพัฒนาแบบเรียน ส่วนการนำเสนอการวิเคราะห์ข้อมูลและการรายงานผลการทดสอบของเราดังต่อไปนี้ ส่วนสุดท้ายสรุปผลการวิจัยของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ บริษัท ในไต้หวันทำไม่
ซึ่งหมายความว่ามูลค่าในประเทศฟิลิปปินส์จะสะท้อนให้เห็นถึงค่าการตลาดของสินทรัพย์ที่ใกล้ชิดมากขึ้นกว่าในไต้หวัน ดังนั้นเราคาดว่าอธิบายอำนาจของมูลค่าทางบัญชีจะมากขึ้นสำหรับ บริษัท ฟิลิปปินส์กว่าสำหรับ บริษัท ไต้หวัน
เป็นอีกตัวอย่างหนึ่งเท่านั้น บริษัท อินโดนีเซียและมาเลเซียประโยชน์สัญญาเช่าและ R & D ค่าใช้จ่ายและใช้วิธีส่วนได้เสียสำหรับ บริษัท ในเครือ เหล่านี้มีน้อยกว่าแนวทางปฏิบัติทางบัญชีอนุรักษ์นิยมกว่าทางเลือกมาใช้ในมณฑลอื่น ๆ . เราพบว่าบัญชีในเกาหลีและไต้หวันที่จะเป็นอย่างน้อยที่ซื่อสัตย์ในการทำความสะอาดการเกินดุลบัญชี เกาหลีไม่ได้ประโยชน์จากค่าความนิยมและการประเมินราคาสินทรัพย์ตัดบัญชีเป็นผู้ถือหุ้นตามกฎหมายภาษีอากร ไต้หวันไม่ได้ประโยชน์จากค่าความนิยมหรืออนุญาตให้สินทรัพย์ที่ตีราคาใหม่ เกาหลียังเป็นประเทศเดียวที่จะไม่ใช้วิธีส่วนได้เสียสำหรับเครือบริษัท ดังนั้นผลประกอบการของ บริษัท ที่เกาหลียังไม่รวมรายได้ของเครือบริษัท บริษัท ฟิลิปปินส์ แต่ตัดจำหน่ายค่าความนิยมทั้งประเมินราคาสินทรัพย์และรายได้. จำได้ว่าการละเมิดการเกินดุลบัญชีสะอาดเกิดขึ้นเมื่อรายได้ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าหุ้น ดังนั้นการละเมิดอคติส่วนเกินสะอาดคำนวณเชิงประจักษ์ของรายได้ที่เหลือ ดังนั้นเราจึงคาดหวังว่าอำนาจอธิบายของรายได้ที่เหลือจะได้รับสูงสุดสำหรับ บริษัท ฟิลิปปินส์และอย่างน้อยสำหรับ บริษัท เกาหลีและไต้หวัน. โดยรวม, ผลของเราแสดงให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทั่วประเทศในความเกี่ยวข้องมูลค่าของรายได้การบัญชีและมูลค่า อธิบายอำนาจเหนือทุก บริษัท ปีช่วงจากR2 = 0.17 ในไต้หวันเพื่อ R2 = 0.68 เกาหลี อำนาจอธิบายที่เพิ่มขึ้นของหนังสือเล่มมูลค่าต่อหุ้น (BVPS) และกำไรต่อหุ้นที่เหลือ (REPS) จะมีความหลากหลายในทำนองเดียวกัน. พลังงานอธิบายที่เพิ่มขึ้นของ BVPS มากกว่าทุก บริษัท ปีช่วงจากร้อยละ 7.2 (ไต้หวัน) ถึงร้อยละ 65.3 (ฟิลิปปินส์) สำหรับพนักงานที่กำลังอธิบายที่เพิ่มขึ้นกว่าทุกปีที่ผ่านมา บริษัท -ช่วงจากร้อยละ 1.4 (เกาหลี) อยู่ที่ร้อยละ 13.2 (ประเทศไทย). โดยทั่วไปเราจะพบความแตกต่างในบัญชีปรากฏว่าจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในค่าความเกี่ยวข้อง เราพบว่าอำนาจอธิบายของค่าหนังสือเล่มนี้เป็นที่สูงที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์และต่ำสุดในไต้หวัน ซึ่งสอดคล้องกับความคาดหวังของเราอยู่บนพื้นฐานของการบัญชีที่แตกต่างในทั้งสองประเทศ อินโดนีเซียและมาเลเซียมีระบบบัญชีที่มีความอนุรักษ์นิยมน้อยกว่าประเทศอื่น ๆ แต่เราหาคำอธิบายที่เพิ่มขึ้นจากพลังของมูลค่าทางบัญชีไม่โดดเด่นสูงถึงในอินโดนีเซียหรือมาเลเซีย ผลที่ได้นี้เป็นเพียงบางส่วนที่สอดคล้องกับความคาดหวังของเรา นอกจากนี้เรายังคาดว่าญาติอธิบายอำนาจของรายได้ที่เหลือจะสูงในประเทศฟิลิปปินส์และต่ำในเกาหลีและไต้หวันและผลที่สนับสนุนคำทำนายนี้ การเปรียบเทียบของเราทั่วประเทศควรจะดูด้วยความระมัดระวังเพราะหลายปีของช่วงใช้ได้ข้อมูลจากเพียง 2 ปีสำหรับฟิลิปปินส์ถึง10 ปีมาเลเซีย. ส่วนถัดไปของบทความสั้น ๆ ความคิดเห็นงานวิจัยที่เกี่ยวข้องและตามด้วยส่วนการอภิปรายการบัญชีความแตกต่างในหกประเทศในเอเชีย นี้ตามคำอธิบายของกลุ่มตัวอย่างและการพัฒนาการออกแบบการศึกษา ส่วนที่นำเสนอการวิเคราะห์ข้อมูลของเราและการรายงานผลการทดสอบของเราดังต่อไปนี้ ส่วนสุดท้ายสรุปผลการวิจัยของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ บริษัท ในไต้หวัน ทำเหมือนกัน ซึ่งหมายความว่าค่าจองในฟิลิปปินส์จะสะท้อนมูลค่าตลาดของทรัพย์สิน
ยิ่งกว่าในไต้หวัน ดังนั้นเราจึงคาดว่าความสามารถ
ค่าจองจะมากขึ้นสำหรับ บริษัท ฟิลิปปินส์มากกว่าสำหรับ บริษัท ไต้หวัน โดย
ตัวอย่างอื่น เฉพาะ บริษัท อินโดนีเซียและมาเลเซียพิมพ์สัญญาเช่าและ R & D
ค่าใช้จ่ายและการใช้วิธีการของ บริษัท ในเครือ เหล่านี้จะน้อยกว่า
อนุลักษณ์ปฏิบัติทางการบัญชีกว่าทางเลือกที่ใช้ในมณฑลอื่น ๆ .
เราพบบัญชีใน เกาหลี และไต้หวัน เพื่อจะซื่อสัตย์อย่างน้อยล้างบัญชีเกิน

เกาหลีไม่ได้ประโยชน์จากค่าความนิยมและ revaluations สินทรัพย์เป็นทุน

ของขวัญตามกฎหมายภาษีอากรไต้หวันไม่พิมพ์ค่าความนิยมหรือให้ revaluations สินทรัพย์

เกาหลีใต้ยังเป็นประเทศเดียวที่จะไม่ใช้วิธีการของ บริษัท ในเครือ

ดังนั้น กำไรของ บริษัท เกาหลีไม่รวมกำไรของ บริษัท ในเครือ

ฟิลิปปินส์บริษัท อย่างไรก็ตาม หักกลบลบล้างทั้งค่าความนิยมและ revaluations สินทรัพย์รายได้ .
จำได้ว่า การละเมิดเกิดขึ้นเมื่อส่วนเกินทำความสะอาดบัญชีรายได้ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในมูลค่าหุ้น
. ดังนั้น การละเมิด การเกินดุล สะอาด อคติเชิงประจักษ์ของ
ที่เหลือรายได้ ดังนั้นเราจึงคาดว่ากำไรจะเหลือความสามารถของ
สูงสุดสำหรับ บริษัท ฟิลิปปินส์และเกาหลีและไต้หวันอย่างน้อยสำหรับ บริษัท .
โดยรวมผลของเราแสดงความแตกต่างข้ามประเทศในคุณค่าความเกี่ยวข้อง
ของกำไรทางบัญชีและค่าจอง ความสามารถมากกว่าปีที่ผ่านมา บริษัท ทุกช่วง
จาก R2 = . 17 ในไต้หวัน R2 = . 68 สำหรับเกาหลี ความสามารถที่เพิ่มขึ้นของมูลค่าตามบัญชีต่อหุ้น
( ทางบัญชี ) และที่เหลือกำไรต่อหุ้น ( reps ) มีหลากหลาย เช่น
ความสามารถที่เพิ่มขึ้นของภาพมากกว่าปี บริษัท ทั้งจากร้อยละ 7.2
( ไต้หวัน ) ร้อยละ 65.3 ( ฟิลิปปินส์ ) สำหรับ reps ความสามารถเพิ่มขึ้นมากกว่า
ทั้งหมดบริษัทปีช่วงจากร้อยละ 1.4 ( เกาหลี ) 13.2 เปอร์เซ็นต์ ( ประเทศไทย )
โดยทั่วไป เราจะพบความแตกต่างในบัญชีที่ปรากฏจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในค่า
ความเกี่ยวข้องเราพบว่า ความสามารถของมูลค่าสูงสุดในฟิลิปปินส์
และต่ำสุดในไต้หวัน ซึ่งสอดคล้องกับความคาดหวังของเราบนพื้นฐานของการบัญชี
ความแตกต่างในทั้งสองประเทศ อินโดนีเซียและมาเลเซียมีระบบบัญชีที่
อนุลักษณ์น้อยกว่าประเทศอื่น ๆ แต่เราหา
เพิ่มขึ้นในค่าพลังของหนังสือไม่โดดเด่นเป็นสูงในอินโดนีเซีย หรือมาเลเซีย ผลที่ได้นี้
เพียงบางส่วนที่สอดคล้องกับความต้องการของเรา เรายังคาดว่าความสามารถ
ญาติที่เหลือรายได้จะสูงในฟิลิปปินส์ และต่ำในเกาหลี และ ไต้หวัน สนับสนุนการทำนายนี้
และผลลัพธ์ การเปรียบเทียบของเราข้ามประเทศควรจะดู
ด้วยความระมัดระวัง เพราะจำนวนปีของข้อมูลสามารถช่วงจากเพียง 2 ปีสำหรับ
ฟิลิปปินส์ 10 ปีสำหรับประเทศมาเลเซีย .
ส่วนถัดไปของบทความสั้น ๆนี้เป็นรีวิวและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง และตามด้วย
ส่วนพูดถึงความแตกต่างทางบัญชีในหกประเทศในเอเชีย นี้ตาม
โดยรายละเอียดของตัวอย่างและการพัฒนาการศึกษาการออกแบบส่วนการเสนอ
การวิเคราะห์ข้อมูลและรายงานผลการทดสอบของเราดังนี้ เป็นส่วนสุดท้ายของการค้นพบของเรา
.