The East-Midland and West-Midland d

The East-Midland and West-Midland dialects of Middle English are intermediate between the Northern and Southern/Kentish extremes. In the West Midlands there is a gradation of dialect peculiarities from Northern to Southern as one moves from Lancashire to Cheshire and then down the Severn valley. This dialect has left modern descendants in the working- class country dialects of the area. The East-Midland dialect is much more interesting. The northern parts of its dialect area were also an area of heavy Scandinavian settlement, so that northern East-Midland Middle English shows the same kinds of rapid development as its Northern neighbor. But the subdialect boundaries within East-Midland were far from static: the more northerly variety spread steadily southward, extending the influence of Scandinavianized English long after the Scandinavian population had been totally assimilated. In the 13th century this part of England, especially Norfolk and Suffolk, began to outstrip the rest of the country in prosperity and population because of the excellence of its agriculture, and — crucially — increasing numbers of well-to-do speakers of East-Midland began to move to London, bringing their dialect with them. By the second half of the 14th century the dialect of London and the area immediately to the northeast, which had once been Kentish, was thoroughly East-Midland, and a rather Scandinavianized East Midland at that. Since the London dialect steadily gained in prestige from that time on and began to develop into a literary standard, the northern, Scandinavianized variety of East-Midland became the basis of standard Modern English. For that reason, East-Midland is by far the most important dialect of Middle English for the subsequent development of the language.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษากลางสำเนียงอีสต์มิดแลนด์และเวสต์มิดแลนด์อยู่กลางระหว่างภาคเหนือและภาคใต้/ภัณฑ์เค้นท์ติชสุดขั้ว ในมิดเวสต์ มีไล่ระดับของลักษณะภาษาถิ่นจากเหนือถึงใต้หนึ่งเคลื่อนที่จาก Lancashire Cheshire แล้ว ลงหุบเขาเซเวิร์น ภาษานี้ได้ทิ้งลูกหลานสมัยใหม่ในภาษาท้องถิ่นทำงานระดับประเทศของพื้นที่ ภาษาถิ่นมิดแลนด์ตะวันออกเป็นที่น่าสนใจมากขึ้น ส่วนเหนือของพื้นที่ภาษาก็พื้นที่ของหนักสแกนดิเนเวีย เพื่อให้เหนือมิดแลนด์ตะวันออกกลางอังกฤษแสดงชนิดเดียวกันของการพัฒนาอย่างรวดเร็วเป็นเพื่อนบ้านของภาคเหนือ แต่ขอบเขต subdialect ภายในมิดแลนด์ตะวันออกไกลคง: ความหลากหลายมากขึ้นเหนือแพร่กระจายไปเรื่อย ๆ ผลิ ขยายอิทธิพลของ Scandinavianized อังกฤษยาวหลังจากสแกนดิเนเวียประชากรได้ซืมทั้งหมด ในศตวรรษที่ 13 นี้เป็นส่วนหนึ่งของอังกฤษ นอร์โฟล์คและ Suffolk โดยเฉพาะอย่างยิ่งเริ่ม outstrip ส่วนเหลือของประเทศในความเจริญและประชากรเนื่องจากด้านการเกษตร และ — ติดกระดาษ — เพิ่มหมายเลขของลำโพง well-to-do ของมิดแลนด์ตะวันออกเริ่มย้ายไปลอนดอน นำภาษาของพวกเขากับพวกเขา โดยครึ่งหลังของศตวรรษที่ 14 ภาษาลอนดอนและตั้งทันทีเพื่ออีสาน ซึ่งเมื่อภัณฑ์เค้นท์ติช เป็นอย่างมิดแลนด์ตะวันออก และค่อนข้าง Scandinavianized อีสต์มิดแลนด์ที่ที่ ตั้งแต่ภาษาถิ่นลอนดอนได้รับในศักดิ์ศรีจากนั้นอย่างต่อเนื่อง และเริ่มพัฒนาเข้าสู่มาตรฐานวรรณกรรม ภาคเหนือ มิดแลนด์ตะวันออกหลากหลาย Scandinavianized กลายเป็น พื้นฐานของภาษาอังกฤษที่ทันสมัยมาตรฐาน สำหรับเหตุผลที่ มิดแลนด์ตะวันออกไกลโดยเป็นภาษาถิ่นสำคัญของภาษาอังกฤษยุคกลางพัฒนาต่อมาของภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

East-ประเทศและเวสต์มิดแลนด์ภาษาท้องถิ่นของภาษาอังกฤษยุคกลางเป็นสื่อกลางระหว่างภาคเหนือและภาคใต้สุดขั้วตบมือ / ในเวสต์มิดแลนด์มีการไล่โทนของลักษณะถิ่นจากภาคเหนือไปยังตอนใต้เป็นหนึ่งย้ายจากแลงคาเชียร์และแยกเขี้ยวแล้วลงหุบเขาเวิร์น ภาษานี้ได้ทิ้งลูกหลานที่ทันสมัย​​ในระดับประเทศ working- ภาษาท้องถิ่นของพื้นที่ ภาษาตะวันออก Midland น่าสนใจมากขึ้น ส่วนทางตอนเหนือของพื้นที่ถิ่นของมันก็มีพื้นที่ของการตั้งถิ่นฐานสแกนดิเนเวีหนักเพื่อที่ทางตอนเหนือและตะวันออกของประเทศอังกฤษยุคกลางแสดงให้เห็นชนิดเดียวกันของการพัฒนาอย่างรวดเร็วเป็นเพื่อนบ้านทางตอนเหนือของ แต่ขอบเขต subdialect ภายในตะวันออกของประเทศอยู่ไกลจากแบบคงที่: เหนือมากขึ้นอย่างต่อเนื่องหลากหลายแพร่กระจายไปทางทิศใต้ขยายอิทธิพลของ Scandinavianized ภาษาอังกฤษเป็นเวลานานหลังจากที่มีประชากรสแกนดิเนเวียนได้รับการหลอมรวมกันโดยสิ้นเชิง ในศตวรรษที่ 13 ส่วนหนึ่งของอังกฤษโดยเฉพาะอย่างยิ่งนอร์โฟล์คและซัฟโฟล์นี้เริ่มที่จะทำได้ดีกว่าส่วนที่เหลือของประเทศที่อยู่ในความเจริญรุ่งเรืองและจำนวนประชากรเพราะความเป็นเลิศของการเกษตรของตนและ - ขับเคลื่อน - ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของดีที่ต้องทำลำโพง East- ประเทศเริ่มที่จะย้ายไปยังกรุงลอนดอนนำภาษาของพวกเขากับพวกเขา โดยในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 14 ภาษาถิ่นของกรุงลอนดอนและพื้นที่ทันทีที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นที่พำนักที่ถูกอย่างทั่วถึงตะวันออกของประเทศและค่อนข้าง Scandinavianized ตะวันออกของประเทศที่ว่า ตั้งแต่ภาษาลอนดอนได้รับอย่างต่อเนื่องในศักดิ์ศรีจากเวลาในการที่และเริ่มที่จะพัฒนาไปสู่​​มาตรฐานวรรณกรรมทางตอนเหนือของความหลากหลายของ Scandinavianized ตะวันออกของประเทศกลายเป็นพื้นฐานของมาตรฐานโมเดิร์นภาษาอังกฤษ สำหรับเหตุผลที่ตะวันออกของประเทศคือไกลโดยภาษาที่สำคัญที่สุดของภาษาอังกฤษยุคกลางสำหรับการพัฒนาต่อมาของภาษา