I worked harder and harder now. I s

I worked harder and harder now. I slept for ony short time each night, and I did not eat much food. wrote to my family less often. But they loved me and did not stop writing to me. They said they understood how busy I was. They did not want me to stop work to write or to see them. They would wait until I had more time. They hoped to see me very soon. The professors realized that I was doing very important work, and so they gave me my own laboratory. There was a small flat above the laboratory, where I lived, and sometimes I stayed inside the building for a week and did not go out. Above the laboratory I built a very tall mast. It was 150 metres high, and higher than the tallest building in the city. The mast could catch lightning and could send the electricity down to my machine in the laboratory. I had never forgotten the lightning that had destroyed the tree. There had been so much power in the electricity of that lightning. I believed I could use that electricity to give life to things that were dead. I will say no more than that. The secret of my machine must die with me. I was a very clever scientist, but I did not realize then what a terrible mistake I was making.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันทำงานหนัก และหนักขณะนี้ ฉันนอนหลับเวลาสั้น ๆ ony คืน และฉันไม่ได้กินอาหารมาก เขียนเพื่อครอบครัวมักน้อย แต่พวกเขารักฉัน และก็ไม่ได้หยุดเขียนถึงฉัน พวกเขากล่าวว่า พวกเขาเข้าใจการได้ จะได้ไม่ต้องให้หยุดทำงานเขียน หรือเห็น พวกเขาจะรอจนกว่าจะมีเวลามากขึ้น พวกเขาหวังว่าจะเห็นฉันเร็ว ๆ นี้ อาจารย์ที่รับรู้ว่า ข้าพเจ้าทำงานสำคัญมาก และดังนั้น พวกเขาให้ฉันปฏิบัติตัวเอง มีแบนเล็ก ๆ ข้างห้องปฏิบัติการ ที่ฉันอาศัยอยู่ และบางครั้งผมอยู่ภายในอาคารสำหรับสัปดาห์ และไม่ได้ไปออก บริการห้องปฏิบัติการ บุญเสาสูงมาก ก็ประมาณ 150 เมตรสูง และสูงกว่าในเมือง เสาไม่สามารถจับฟ้าผ่า และสามารถส่งไฟฟ้าไปยังเครื่องของฉันในห้องปฏิบัติการ ฉันไม่เคยลืมฟ้าผ่าที่มาทำลายต้นไม้ ได้มีอำนาจมากในไฟฟ้าฟ้าผ่าที่ ฉันเชื่อว่า ฉันสามารถใช้ไฟฟ้าเพื่อให้ชีวิตแก่สิ่งที่ตาย ผมจะบอกว่า ไม่เกินที่ ความลับของเครื่องของฉันต้องตายด้วย ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ฉลาดมาก แต่ฉันไม่ได้คิดแล้วว่ากลัวผิดฉันถูกทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมทำงานหนักและยากในขณะนี้ ฉันนอนในช่วงเวลาสั้น ony แต่ละคืนและฉันไม่ได้กินอาหารมาก เขียนถึงครอบครัวของฉันมักจะน้อย แต่พวกเขารักฉันและไม่ได้หยุดเขียนถึงฉัน พวกเขากล่าวว่าพวกเขาเข้าใจว่าไม่ว่างผมก็ พวกเขาไม่ต้องการให้ฉันไปหยุดการทำงานที่จะเขียนหรือจะเห็นพวกเขา พวกเขาจะรอจนกว่าฉันจะมีเวลามากขึ้น พวกเขาหวังที่จะเห็นฉันเร็ว ๆ นี้ อาจารย์รู้ว่าผมกำลังทำผลงานที่สำคัญมากและเพื่อให้พวกเขาให้ฉันในห้องปฏิบัติการของตัวเอง มีขนาดเล็กแบนข้างต้นห้องปฏิบัติการที่ฉันอาศัยอยู่ได้และบางครั้งฉันอยู่ภายในอาคารสำหรับสัปดาห์และไม่ได้ออกไปข้างนอก ห้องปฏิบัติการดังกล่าวข้างต้นที่ผมสร้างเสาสูงมาก มันเป็น 150 เมตรสูงและสูงกว่าอาคารที่สูงที่สุดในเมือง เสาสามารถจับฟ้าผ่าและสามารถส่งกระแสไฟฟ้าลงไปที่เครื่องของฉันในห้องปฏิบัติการ ผมไม่เคยลืมว่าฟ้าผ่าทำลายต้นไม้ ได้มีการใช้พลังงานมากในการผลิตไฟฟ้าจากฟ้าผ่าที่ ฉันเชื่อว่าฉันสามารถใช้ไฟฟ้าที่ให้ชีวิตสิ่งที่ตาย ฉันจะบอกว่าไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ความลับของเครื่องของฉันจะต้องตายกับฉัน ผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ฉลาดมาก แต่ผมไม่ทราบแล้วสิ่งที่ผิดพลาดที่ร้ายแรงผมทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมทำงานหนักขึ้นและหนักขึ้นแล้ว ผมนอนมา ony เวลาสั้น ๆในแต่ละคืน และ ฉัน ไม่ ได้ กิน อาหาร มาก เขียนถึงครอบครัวของฉันมักจะน้อยกว่า แต่เขาก็รักและไม่ได้หยุดเขียนนะคะ พวกเขาบอกว่า พวกเขาเข้าใจว่าฉันยุ่งอยู่ พวกเขาไม่ได้ต้องการให้ฉันหยุดทำงานเขียนหรือเห็นพวกเขา พวกเขาจะรอจนกว่าฉันมีเวลามากขึ้น พวกเขาหวังที่จะเห็นผมเร็ว ๆ นี้อาจารย์รู้ว่าฉันกำลังทำงานสำคัญมาก , และเพื่อให้พวกเขาให้ฉันปฏิบัติการของตัวเอง มีขนาดเล็กแบนข้างต้นห้องปฏิบัติการที่ผมอาศัยอยู่ และบางครั้งผมอยู่ภายในอาคารสำหรับสัปดาห์และไม่ได้ไป เหนือปฏิบัติการสร้างเสาสูงมาก มันสูง 150 เมตรและสูงกว่าอาคารที่สูงที่สุดในเมืองเสาจับฟ้าผ่าและสามารถส่งกระแสไฟฟ้าลงไปที่เครื่องของฉันในปฏิบัติการ ผมเคยลืมสายฟ้าที่ทำลายต้นไม้ มีอำนาจมากดังนั้นในไฟฟ้าที่ฟ้าผ่า ฉันเชื่อว่าฉันสามารถใช้ไฟฟ้าเพื่อให้ชีวิตที่ตายแล้ว ฉันจะไม่พูดอะไรมากกว่านั้น ความลับของเครื่องจะตายไปพร้อมกับฉันผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ฉลาดมาก แต่ฉันไม่ได้ตระหนักแล้วว่าผิดพลาดที่ผมทำ