After some time passed and Kiriha h

After some time passed and Kiriha had calmed down a little. She slightly separated from Koutarou and looked up at him.

“...Hey, Onii-chan.”

Kiriha whispered and smile.

“Hm?”

“I'm actually a little troubled.”

As Kiriha said that, she put the necklace she had been holding in her hand around Koutarou's neck. To her, that was its rightful place.

Next, after she had shaken her card a few times and showed it to Koutarou she held it against her chest with both arms. That was also its rightful place.

“What's troubling you?”

Kiriha continued crying as she spoke and tears ran down her cheek and fell off her chin, wetting her hands and Koutarou's necklace. Noticing that, Koutarou reached his hand out towards her cheek and wiped her tears away. That made Kiriha happy, and she smiled, and shed one final tear.

“Kiriha and Kii are arguing inside of me. Kiriha wants to trouble you more, while Kii wants to stay like this.”

“Ah, then you don't need to argue.”

Koutarou let out a small sigh and dropped his shoulders.

“Why?”

Kiriha tilted her head like Kii would. She should have had the same face as always, but right now she looked like a young girl.

“...The glances from people around us are stabbing into me. They must think that I'm making you cry.”

By having Kiriha rely on him like Kii, Koutarou was being troubled. In the end, the results were the same, regardless if it was Kiriha or Kii.

“You ARE making me cry, geez...”

After giving Koutarou a very Kiriha-esque mischievous smile, she hugged him like Kii would. The two girls melded into one and threw their feelings at Koutarou.

“Then let's go.”

Koutarou smiled bitterly as he whispered to Kiriha. Strangely enough, he remained calm even as Kiriha was hugging him. As a results of his feelings for Kiriha and Kii merging, he believed this was normal. He was feeling something similar to the way he was feeling towards Sanae.

“Where to?”

Kiriha closed her eyes and whispered back to Koutarou as she continued to hug him.

“We're getting on the roller coaster, obviously. We stand out here...”

The surrounding people staring at them made Koutarou more uneasy than having Kiriha hug him.

“Trying to get a girl in the mood by taking her on a ride... don't you think you're being a little too simple?”

Kiriha looked up and smiled. She then let go off Koutarou and held his hand. Though she had criticized it as being simple, she seemed very into it. That was of course only obvious, since she had waited for this moment for over ten years.

“I don't. I told you before, didn't I? I'm actually very interested in roller coasters... I just want to ride it myself.”

Koutarou began walking. Kiriha naturally accompanied him and she gently rested her cheek on his shoulder. The two passed through the entrance to the roller coaster as if they were lovers.

“By the way, Onii-chan, who were those words for? Was it Kiriha, or was it Kii?”

“I forgot. Does it even matter?”

“Fufufu. I'll just leave it at that. Koutarou and Onii-chan are both shy.”

“Shut it.”

The winter cold had properly settled in on this February day. The sun was setting and the evening began growing colder. And in the amusement colored orange by the sunlight, the roller coaster zoomed by at full speed.

Nothing special had happened on this day. A boy with an antique necklace and a girl with an old card had just gotten a ride on a roller coaster together.


It was a very normal event on a holiday.


However, it was also an event that dramatically changed the two's relationship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากเวลาผ่านไป และ Kiriha ได้สงบลงเล็กน้อย เธอเล็กน้อยจาก Koutarou และมองขึ้นไปที่เขา“... เฮ้ Onii จันทร์. "Kiriha กระซิบ และยิ้ม"หือ""ฉันมีปัญหาเล็กน้อยจริงๆ"เป็น Kiriha กล่าวว่า เธอใส่สร้อยคอที่เธอได้รับการถือครองในมือของเธอรอบคอของ Koutarou เธอ ที่ถูกสถานที่ถูกต้องถัดไป หลังจากที่เธอเขย่าบัตรเธอกี่ครั้ง และพบกับ Koutarou เธอจัดมันกับหน้าอกของเธอด้วยแขนทั้งสอง ที่เป็นสถานที่ที่ถูกต้องด้วย"สิ่งคุณเดือดร้อนหรือไม่"Kiriha ยังคงร้องไห้เธอพูด และน้ำตาวิ่งลงแก้ม และก้มปิดคางของเธอ เปียกมือของเธอและสร้อยคอของ Koutarou สังเกตเห็นที่ Koutarou ถึงมือของเขาออกไปทางแก้ม และเช็ดน้ำตาของเธอห่างกัน ทำ Kiriha มีความสุข และเธอยิ้ม และหลั่งน้ำตาสุดท้ายหนึ่ง"Kiriha และคิอิซึ่งต่างโต้เถียงภายในของฉัน Kiriha ต้องการปัญหาคุณเพิ่มเติม ในขณะที่คิอิซึ่งต้องพักเช่นนี้""อา แล้วคุณไม่ต้องการทะเลาะ"Koutarou ให้ออกอกเล็ก และลดไหล่ของเขา"ทำไม"Kiriha เอียงหัวของเธอเหมือนจะคิอิซึ่ง เธอควรมีใบหน้าเดียวกันเป็นเสมอ แต่ตอนนี้เธอเหมือนสาว“... สายตาแปลกจากคนรอบตัวเราจะแทงเป็นฉัน พวกเขาต้องคิดว่า จะทำคุณร้องไห้โดยอาศัยเขาเช่นคิอิซึ่ง Kiriha, Koutarou ก็เป็นทุกข์ ในสุด ผลได้เหมือนกัน โดยไม่คำนึงว่าเป็น Kiriha หรือคิอิซึ่ง"คุณทำให้ผมร้องไห้ โธ่..."หลังจากให้ Koutarou มาก Kiriha-พบซุกซนยิ้ม เธอทุกกอดเขาดังเช่นที่คิอิซึ่งต้อง สองสาวถูกหลอมรวมเป็นหนึ่ง และโยนความรู้สึกของพวกเขาที่ Koutarou"แล้วเลยไป"Koutarou ยิ้มอากาศหนาวเขากระซิบให้ Kiriha แปลก ๆ พอ เขาอยู่สงบแม้เป็น Kiriha ได้กอดเขา เป็นผลของความรู้สึกของเขา Kiriha และคิอิซึ่งผสาน เขาเชื่อว่า นี้เป็นปกติ เขามีความรู้สึกคล้ายคลึงกับวิธีเขารู้สึกต่อเสถียร"ที่ไหน"Kiriha ปิดดวงตาของเธอ และกระซิบกลับไป Koutarou เธอยังคงกอดเขา"เราได้รับในเหาะ แน่นอน เราโดดนี่..."คนรอบข้างจ้องมองพวกเขาทำมากกว่าสบายใจกว่ามี Kiriha Koutarou กอดเขา"พยายามที่จะได้สาวอารมณ์พานั่ง...คุณไม่คิดว่า คุณกำลังเป็นอยู่นิดหน่อย"Kiriha มองขึ้น และยิ้ม เธอแล้วให้ไปปิด Koutarou และมือถือ ว่าเธอมีการวิพากษ์วิจารณ์เป็นธรรมดา เธอเหมือนลงไปมาก ที่เป็นหลักสูตรเฉพาะชัดเจน ตั้งแต่เธอรอสำหรับช่วงเวลานี้กว่าสิบปี"ฉันไม่ ผมบอกคุณก่อน ไม่ได้ฉันหรือไม่ ฉันจริงสนใจในเหาะ... ฉันเพียงต้องการขี่มันเอง"Koutarou เริ่มเดิน Kiriha ตามธรรมชาติพร้อมกับเขา และเธอวางแก้มบนไหล่ของเขาเบา ๆ สองส่งผ่านทางการเหาะก็ได้รัก" โดยวิธี Onii-จัน ที่มีคำเหล่านั้นสำหรับ ถูก Kiriha หรือถูกคิอิซึ่ง""ฉันลืม ได้หรือไม่""Fufufu นอกจากนี้ฉันเพียงจะปล่อยให้มันว่า Koutarou และ Onii จังมีทั้งอาย""ปิดมัน"ความหนาวเย็นได้อย่างถูกต้องชำระในวันกุมภาพันธ์ ตั้งดวงอาทิตย์ และตอนเย็นเริ่มหนาวเย็นการเจริญเติบโต และสนุกสีส้ม โดยแสงอาทิตย์ รถไฟเหาะซูมเข้าโดยที่ความเร็วสูงไม่มีอะไรพิเศษได้เกิดขึ้นในวันนี้ เด็กผู้ชายกับการสร้อยคอโบราณและกับบัตรเก่าที่มีเพียงอากาศนั่งบนรถไฟเหาะกันมันเป็นเหตุการณ์ปกติมากในวันหยุดอย่างไรก็ตาม ยังเป็นเหตุการณ์ที่ความสัมพันธ์ของทั้งสองของการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากเวลาผ่านไป และ kiriha ได้สงบลงเล็กน้อย แยกจากเธอเล็กน้อย โคทาโร่และมองไปที่เขา" . . . . . . . เฮ้ โอนี่จัง "kiriha กระซิบและยิ้ม" หืม ? "" จริงๆแล้วฉันมีปัญหาเล็ก ๆน้อย ๆ "เป็น kiriha บอกว่า เธอใส่สร้อยคอที่เธอเคยถืออยู่ในมือของเธอรอบ โคทาโร่ก็คอ เธอ คือ สถานะที่ถูกต้องต่อไป หลังจากเธอได้เขย่าการ์ดของเธอไม่กี่ครั้งและให้โคทาโร่ เธอถือมันกับหน้าอกเธอด้วยแขนทั้งสองข้าง นั่นคือสถานะที่ถูกต้อง" คุณมีปัญหาอะไร ? "kiriha ยังคงร้องไห้เมื่อเธอพูดและน้ำตาวิ่งลงแก้มของเธอ และร่วงลงจากคางของเธอเปียกมือของเธอและโคทาโร่เป็นสร้อยคอ สังเกตว่า โคทาโร่คือยื่นมือของเขาออกข้างแก้มของเธอ และเช็ดคราบน้ำตาออกไป ที่ทำให้ kiriha มีความสุข เธอยิ้มและหลั่งน้ำตาที่สุดท้าย" kiriha และคีกำลังเถียงกันอยู่ข้างในตัวฉัน kiriha อยากรบกวนคุณมากขึ้น ในขณะที่คีอยากจะอยู่แบบนี้" อ่า งั้นคุณก็ไม่ต้องมาเถียง "โคทาโร่ถอนหายใจเล็กและลดลงที่ไหล่" ทำไม ? "kiriha เอียงหัวเหมือนคี . เธอควรจะมีใบหน้าเหมือนเดิม แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนเด็กผู้หญิง" . . . . สายตาจากผู้คนรอบข้างจะทิ่มแทงฉัน พวกเขาคงคิดว่าฉันทำให้คุณร้องไห้ .โดยมี kiriha พึ่งพาเขาชอบคี โคทาโร่กำลังมีปัญหา สุดท้าย ผลก็เหมือนกัน แล้วถ้ามัน kiriha หรือคี" คุณกำลังจะทำให้ฉันร้องไห้ เฮ้อ . . . . . . . "หลังจากให้โคทาโร่มาก kiriha รูปแบบซนยิ้ม เธอกอดเขาเหมือนคี . สองสาว melded เป็นหนึ่งและโยนความรู้สึกที่โคทาโร่ ." งั้นไปกันเถอะ "โคทาโร่ยิ้มอย่างขมขื่น เขากระซิบที่ข้างหู kiriha . แปลกพอ เขายังคงสงบแม้ kiriha กำลังกอดเขา ผลของความรู้สึกที่เขามีต่อ kiriha และคีผสาน เขาเชื่อว่านี่เป็นเรื่องปกติ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างที่คล้ายกับวิธีที่เขารู้สึกกับซานาเอะ" จะไปไหน ? "kiriha ปิดตาของเธอและกระซิบกลับ โคทาโร่ในขณะที่เธอยังคงกอดเขา" เราได้รับบนรถไฟเหาะ อย่างเห็นได้ชัด เรายืนอยู่ที่นี่ . . . . . . . "คนรอบข้างมองพวกเขาทำให้โคทาโร่อึดอัดมากขึ้นกว่าที่มี kiriha กอดเขา" พยายามที่จะได้รับหญิงสาวในอารมณ์ โดยพาเธอนั่งรถ . . . . . . . คุณไม่คิดว่ามันออกจะง่ายเกินไปหรือไม่ "kiriha เงยหน้าขึ้นและยิ้ม จากนั้นเธอก็ปล่อยโคทาโร่ และจับมือของเขา แม้ว่าเธอได้วิพากษ์วิจารณ์มันเป็นง่าย ดูเหมือนเธอมากเข้าไป ที่แน่นอนชัดเจนเท่านั้น เนื่องจากเธอได้รอมากว่าสิบปี" ไม่ ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ จริงๆแล้วฉันสนใจมากในรถไฟเหาะ . . . . . . . ฉันแค่อยากขี่เอง "โคทาโร่เริ่มเดิน kiriha ตามธรรมชาติพร้อมเขา และ เธอค่อยๆจับแก้มของเธอบนไหล่ของเขา ทั้งสองเดินผ่านทางเข้ารถไฟเหาะ ว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน" ว่าแต่ โอนี่จัง ใครมีคำเหล่านั้น ? มัน kiriha หรือว่าคี "" ฉันลืม มันไม่ขึ้นครับ "" fufufu . ผมจะปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น โคทาโร่ และโอนี่จังมีทั้งขี้อาย”" เงียบเถอะ "ฤดูหนาวเย็น ได้ถูกตัดสินในวันที่ กุมภาพันธ์นี้ พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน และตอนเย็นเริ่มเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ และในสวนสนุกสีส้มจากแสงแดด , รถไฟเหาะ ซูมได้โดยที่ความเร็วเต็มไม่มีอะไรพิเศษเกิดขึ้นในวันนี้ เด็กกับสร้อยคอโบราณ และผู้หญิงกับบัตรเก่า เพิ่งได้นั่งบนรถไฟเหาะไปด้วยกันมันเป็นเหตุการณ์ปกติในวันหยุดอย่างไรก็ตาม มันก็เป็นเหตุการณ์การเปลี่ยนแปลงสองของความสัมพันธ์