After the country was established p

After the country was established politically following the Civil War, Ireland endured decades of comparative economic stagnation. Protected by tariff barriers, the Irish economy relied largely on its home market. The standard of living was poor in comparison with standards on the Continent, and emigration was one of the great scourges of Irish life. Many older Cork people remember thousands of emigrants boarding the Innisfallen boat at Penrose Quay. So many Corkmen emigrated to work in the Henry Ford factory in Dagenham that it became known as 'Little Cork'. Many of the Dagenham emigrants returned home annually for holidays. With their more fashionable clothes and the slight traces of English accents they became affectionately known as 'Dagenham Yanks'. The most important employers in Cork during this period included Fords, Dunlops, Sunbeam Wolsey, Irish Steel, and Verolme Cork Dockyards. Many smaller enterprises were engaged in the textile, agricultural processing, chemical and printing industries.

When Ireland, under the leadership of Séan Lemass, prepared to abandon protectionism in the late 1950s, the Committee on Industrial Organisation produced a report for the government outlining the structural weaknesses of the Irish economy, which needed to be remedied before Ireland could face competition arising from free trade as it prepared to join the Common Market. While government grants and loans were offered to firms to remedy these defects, among which was the lack of co-operation between firms operating in the same industries, not enough Cork firms availed of the opportunities. Economic historian Tim Meagher has written, 'The penalty for this failure was the slow demise of some of Cork's traditional employers during the recessionary years of the 1970s and 1980s.' The closures of Fords and Dunlops in the early 1980s were hammer blows to the economic life of the city. While Cork had enjoyed a period of economic prosperity in the 1960s and early 1970s, the city was economically devastated during the late 1970s and 1980s with its indigenous industries unable to compete against foreign enterprises which had freer access to the Irish market since Ireland joined the EEC (now the EU). Thousands of young Cork people were forced to emigrate in search of work while unemployment rose to levels not experienced since the early 1950s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากที่ประเทศก่อตั้งขึ้นในทางการเมืองต่อไปนี้สงครามกลางเมืองไอร์แลนด์ทนทศวรรษของเศรษฐกิจซบเซาเปรียบเทียบ การป้องกันโดยอุปสรรคภาษีเศรษฐกิจไอริชอาศัยส่วนใหญ่ในตลาดบ้าน มาตรฐานการครองชีพที่เป็นคนยากจนในการเปรียบเทียบกับมาตรฐานในทวีปและการอพยพเป็นหนึ่งใน scourges ยิ่งใหญ่ของชีวิตชาวไอริช หลายคนที่มีอายุมากกว่าคอร์กจำนับพันอพยพขึ้นเรือ Innisfallen ที่เพนโรส Quay ดังนั้นหลาย Corkmen อพยพไปทำงานในโรงงานฟอร์ดเฮนรี่ในดาเกนว่ามันกลายเป็นที่รู้จักในฐานะของคอร์กเล็ก ๆ น้อย ๆ หลายคนอพยพดากลับบ้านเป็นประจำทุกปีสำหรับวันหยุดพักผ่อน ด้วยเสื้อผ้าแฟชั่นมากขึ้นของพวกเขาและร่องรอยเล็กน้อยของสำเนียงภาษาอังกฤษที่พวกเขากลายเป็นที่รู้จักสนิทสนมเป็น 'ดา Yanks' นายจ้างที่สำคัญที่สุดในคอร์กในช่วงเวลานี้รวมถึงฟอร์ด, Dunlops, ซันบีม Wolsey ไอริชเหล็กและ Verolme คอร์ก Dockyards ผู้ประกอบการขนาดเล็กหลายคนมีส่วนร่วมในสิ่งทอ, การประมวลผลทางการเกษตร, เคมีและอุตสาหกรรมการพิมพ์. เมื่อไอร์แลนด์ภายใต้การนำของฌอน Lemass การเตรียมความพร้อมที่จะละทิ้งการปกป้องในปลายปี 1950 ที่คณะกรรมการองค์การอุตสาหกรรมผลิตรายงานสำหรับรัฐบาลสรุปโครงสร้างที่ จุดอ่อนของเศรษฐกิจไอริชซึ่งจำเป็นต้องได้รับการแก้ไขก่อนที่ไอร์แลนด์จะเผชิญกับการแข่งขันที่เกิดขึ้นจากการค้าเสรีในขณะที่มันเตรียมที่จะเข้าร่วมการตลาดร่วม ในขณะที่เงินอุดหนุนจากรัฐบาลและเงินกู้ยืมถูกนำเสนอให้กับ บริษัท ในการแก้ไขข้อบกพร่องเหล่านี้ในระหว่างที่ขาดความร่วมมือระหว่าง บริษัท ที่ทำงานอยู่ในอุตสาหกรรมเดียวกันไม่เพียงพอที่ บริษัท คอร์ก availed ของโอกาส ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจทิมเกอร์ได้เขียน 'โทษสำหรับความล้มเหลวนี้มีการตายช้าของบางส่วนของนายจ้างแบบดั้งเดิมของคอร์กในช่วงปีถดถอยของปี 1970 และ 1980. การปิดของฟอร์ดและ Dunlops ในต้นทศวรรษ 1980 เป็นพัดค้อนชีวิตทางเศรษฐกิจของเมือง ในขณะที่คอร์กมีความสุขในช่วงเวลาของความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจในทศวรรษที่ 1960 และต้นปี 1970 ที่เมืองเสียหายทางเศรษฐกิจในช่วงปี 1970 และ 1980 กับอุตสาหกรรมพื้นเมืองของตนไม่สามารถที่จะแข่งขันกับ บริษัท ต่างชาติที่มีการเข้าถึงอิสระในตลาดไอริชตั้งแต่ไอร์แลนด์เข้าร่วมประชาคมเศรษฐกิจยุโรป (ตอนนี้สหภาพยุโรป) หลายพันคนหนุ่มสาวคอร์กถูกบังคับให้อพยพในการค้นหาของการทำงานในขณะที่อัตราการว่างงานเพิ่มขึ้นเป็นระดับที่ไม่ได้มีประสบการณ์ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1950

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากที่ประเทศ ก่อตั้งขึ้นในทางการเมืองตามสงครามกลางเมืองไอร์แลนด์อดทนทศวรรษของความซบเซาทางเศรษฐกิจเปรียบเทียบ การป้องกันโดยอุปสรรคภาษี , เศรษฐกิจไอริชอาศัยส่วนใหญ่ในตลาดภายในประเทศ มาตรฐานการครองชีพที่ยากจนในการเปรียบเทียบกับมาตรฐานในทวีป และการอพยพเป็นหนึ่งในสิ่งหายนะที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของชาวไอริชเก่ามากจุกคนจำพันอพยพ ขึ้นเรือที่ท่าเรือ innisfallen เพนโรส . มาก corkmen อพยพไปทำงานในโรงงานใน Dagenham ฟอร์ดมันกลายเป็นที่รู้จักกันเป็น ' เล็ก ๆน้อย ๆจุก ' หลายของ Dagenham อพยพกลับบ้านทุกปีสำหรับวันหยุดกับเสื้อผ้าแฟชั่นของพวกเขามากขึ้นและร่องรอยเล็กน้อยของสำเนียงภาษาอังกฤษก็กลายเป็นชื่อที่รู้จักกันเป็น ' Dagenham กระชาก ' ที่สำคัญที่สุดของนายจ้างในคอร์กในช่วงเวลานี้รวมพบ dunlops , เงา , โวลซีย์ ไอริช เหล็ก และ verolme ก๊อก dockyards . บริษัท ขนาดเล็กจำนวนมากอยู่ในสิ่งทอ เกษตรแปรรูป อุตสาหกรรมเคมี และพิมพ์

เมื่อไอร์แลนด์ภายใต้ความเป็นผู้นำของ S éเป็นเลแมส เตรียมทิ้งการปกป้องในปลายปี 1950 , คณะกรรมการองค์การอุตสาหกรรมผลิตรายงานให้รัฐบาลสรุปจุดอ่อนทางโครงสร้างเศรษฐกิจของไอร์แลนด์ ซึ่งต้องแก้ไขก่อนที่ไอร์แลนด์อาจเผชิญการแข่งขันที่เกิดจากการค้าเสรีมันเตรียมที่จะเข้าร่วมตลาดทั่วไปในขณะที่รัฐบาลมอบเงินเยียวยาให้แก่บริษัทจำนวนข้อบกพร่องเหล่านี้ในที่คือการขาดความร่วมมือระหว่าง บริษัท ดำเนินงานในอุตสาหกรรมเดียวกัน ไม่ใช่พอจุกบริษัท availed ของโอกาส นักประวัติศาสตร์เศรษฐกิจทิมมีเกอร์ได้เขียน' การลงโทษสำหรับความล้มเหลวนี้คือช้าตายบางก๊อกแบบนายจ้างในระหว่างปี recessionary ของปี 1970 และ 1980 ' ปิดของฟอร์ด และ dunlops ในต้นทศวรรษ 1980 เป็นค้อนพัดกับชีวิตทางเศรษฐกิจของเมือง ขณะคอร์กมีความสุขความเจริญทางเศรษฐกิจในช่วงทศวรรษที่ 1960 และต้นทศวรรษเมืองที่ถูกทำลายในช่วงเศรษฐกิจปี 1970 และ 1980 กับท้องถิ่นไม่สามารถแข่งขันกับ บริษัท ต่างชาติในอุตสาหกรรมซึ่งมีการเข้าถึงอิสระที่จะตลาดไอริชตั้งแต่ไอร์แลนด์เข้าร่วม EEC ( ตอนนี้สหภาพยุโรป ) หลายพันคนถูกบังคับให้อพยพเด็กจุกในการค้นหางานในขณะที่การว่างงานเพิ่มขึ้นในระดับที่ไม่มีประสบการณ์ตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1950