Horizontal equity refers to the dis

Horizontal equity refers to the distribution of taxes among people considered equals. A condition of perfect horizontal equity can be said to exist when a tax or tax structure can be described as achieving an "equal tax treatment of equals." That is , horizontal equity requires that people who are deemed to be in an equal economic position should pay the same amount in taxes. 7 The significance of this rather straightforward criterion should not be underestimated. Adherence to it provides a basic protection against discriminatory activity of government. By focusing on people's economic characteristics, the chance of grouping them by their geographic region or by their race is reduced. Horizontal equity represents an application of an ethical value judgment that is leasing to those who accept democratic as opposed to authoritarian principles of government. If the ethical guideline stopped here, however, designing a tax system would be easy. Everyone, or perhaps every citizen would pay the same tax .Fairness in taxation must also cope with the idea that we do not all fit in one economic group. Vertical equity, therefore, requires an acceptable pattern of tax payments among people deemed to be unequal. Unanimity of thought will not exist on what people believe to be an acceptable vertical distributions of tax burdens, but this does not mean that all vertical distributions are equally desirable. Income taxes designed to take a greater percent of poor people’s income than rich people’s income are not likely to attract wide support and neither would a tax system that attempted to completely confiscate the wealth of our most productive citizens.
In order to determine whether a tax or tax system conforms to horizontal and vertical equity, we must, of course, give greater though to how we will determine which people are equals. That is, we need a general guiding principle of tax distribution. Two general principles, sometimes referred to as theories of taxation, can be described. One is called the benefit theory of taxation and the other is referred to as the ability-to-pay theory of taxation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนแนวนอนหมายถึงการกระจายภาษีถือว่าเท่ากับคน เงื่อนไขของส่วนแนวนอนเหมาะสามารถกล่าวว่า มีอยู่เมื่อภาษีหรือภาษีโครงสร้างสามารถอธิบายได้ว่าบรรลุการ "ภาษีเท่ากับการรักษาของเท่ากับ" คือ หุ้นแนวนอนต้องมีคนที่ถือว่า อยู่ในตำแหน่งทางเศรษฐกิจเท่าที่ควรจ่ายเงินจำนวนเดียวกันภาษี 7 ความสำคัญของเกณฑ์ที่ค่อนข้างตรงนี้ควรไม่สามารถ underestimated ต่าง ๆ จะให้ความคุ้มครองพื้นฐานกับกิจกรรมประมงทะเลของรัฐบาล โอกาสของการจัดกลุ่ม ตามภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ของพวกเขา หรือ โดยการแข่งขันจะลดลง โดยเน้นลักษณะทางเศรษฐกิจของประชาชน ส่วนแนวนอนแสดงถึงแอพลิเคชันของการพิพากษาค่าจริยธรรมที่เช่าให้กับผู้ที่ยอมรับประชาธิปไตยตรงข้ามกับหลักผู้ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จของรัฐบาล ถ้าหลักเกณฑ์จริยธรรมหยุดที่นี่ แต่ ออกแบบระบบภาษีจะง่าย ทุกคน หรืออาจจะทุกคนจะต้องจ่ายภาษีเหมือนกัน ยุติธรรมในภาษีต้องยังรับมือกับความคิดที่ว่า เราทำทั้งหมดไม่พอดีในทางเศรษฐกิจกลุ่มหนึ่ง ส่วนแนวตั้ง ดังนั้น ต้องการรูปแบบการยอมรับการชำระภาษีถือว่าไม่เหมือนคน เดียวคิดจะไม่มีอยู่ในสิ่งที่คนเชื่อเป็น การกระจายตามแนวตั้งที่ยอมรับของภาระภาษี แต่ไม่นี้หมายความ กระจายตามแนวตั้งทั้งหมดต้องเท่ากัน ภาษีเงินได้ที่ออกแบบมาให้ใช้เปอร์เซ็นต์มากกว่าคนจนรายได้มากกว่ารายได้ของคนรวยไม่น่าจะดึงดูดการสนับสนุนกว้าง และไม่ต้องมีระบบภาษีที่พยายามทั้งริบสมบัติของประชาชนของเรามากที่สุดIn order to determine whether a tax or tax system conforms to horizontal and vertical equity, we must, of course, give greater though to how we will determine which people are equals. That is, we need a general guiding principle of tax distribution. Two general principles, sometimes referred to as theories of taxation, can be described. One is called the benefit theory of taxation and the other is referred to as the ability-to-pay theory of taxation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนแนวนอนหมายถึงการกระจายของภาษีในหมู่คนถือว่าเท่าเทียมกัน สภาพของผู้ถือหุ้นในแนวนอนที่สมบูรณ์แบบสามารถกล่าวว่าจะมีชีวิตอยู่เมื่อโครงสร้างภาษีหรือภาษีสามารถอธิบายได้ว่าประสบความสำเร็จ "รักษาภาษีเท่ากันเท่ากับ." นั่นคือส่วนของแนวนอนกำหนดว่าผู้ที่จะถือว่าอยู่ในตำแหน่งทางเศรษฐกิจที่เท่าเทียมกันควรจะจ่ายเงินจำนวนเดียวกันในภาษี 7 ความสำคัญของเกณฑ์ที่ค่อนข้างตรงไปตรงนี้ไม่ควรที่จะประมาท ยึดมั่นที่จะให้การป้องกันขั้นพื้นฐานกับกิจกรรมการเลือกปฏิบัติของรัฐบาล โดยมุ่งเน้นไปที่ลักษณะทางเศรษฐกิจของผู้คนมีโอกาสของพวกเขาโดยการจัดกลุ่มพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ของพวกเขาหรือโดยการแข่งขันของพวกเขาจะลดลง ส่วนแนวนอนแสดงให้เห็นถึงการประยุกต์ใช้การตัดสินทางจริยธรรมค่าเช่าที่ให้กับผู้ที่ยอมรับในระบอบประชาธิปไตยเมื่อเทียบกับหลักการของรัฐบาลเผด็จการ หากแนวทางจริยธรรมหยุดที่นี่ แต่การออกแบบระบบภาษีจะเป็นเรื่องง่าย ทุกคนหรืออาจพลเมืองทุกคนจะต้องจ่ายภาษี .Fairness เดียวกันในการจัดเก็บภาษียังต้องรับมือกับความคิดที่ว่าเราทำไม่ได้พอดีทั้งหมดในกลุ่มเศรษฐกิจหนึ่ง ส่วนแนวตั้งจึงต้องมีรูปแบบที่ยอมรับได้ของการจ่ายภาษีในหมู่คนที่ถือว่าเป็นที่ไม่เท่ากัน ความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของความคิดจะไม่อยู่ในสิ่งที่คนเชื่อว่าจะเป็นที่ยอมรับได้ในแนวตั้งกระจายภาระภาษี แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าการกระจายแนวตั้งทั้งหมดเป็นที่น่าพอใจอย่างเท่าเทียมกัน ภาษีรายได้ออกแบบมาเพื่อใช้ร้อยละที่มากขึ้นของรายได้ของคนยากจนกว่ารายได้คนที่อุดมไปด้วยไม่น่าจะดึงดูดการสนับสนุนกว้างและไม่จะระบบภาษีที่พยายามที่จะสมบูรณ์ยึดความมั่งคั่งของประชาชนมีประสิทธิภาพมากที่สุดของเรา.
เพื่อที่จะตรวจสอบว่าภาษีหรือ ระบบภาษีสอดคล้องกับส่วนแนวนอนและแนวตั้งที่เราจะต้องของหลักสูตรให้มากขึ้น แต่วิธีการที่เราจะตรวจสอบว่าผู้คนมีความเท่าเทียมกัน นั่นก็คือเราต้องมีหลักการทั่วไปของการกระจายภาษี สองหลักการทั่วไปบางครั้งเรียกว่าทฤษฎีของการเก็บภาษีสามารถอธิบาย หนึ่งเรียกว่าทฤษฎีผลประโยชน์ของการเก็บภาษีและอื่น ๆ ที่จะเรียกว่าเป็นทฤษฎีความสามารถในการจ่ายของการเก็บภาษี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นธรรม หมายถึง การกระจายของภาษีของประชาชน ถือว่าเท่าเทียมกัน ภาพที่สมบูรณ์แบบของความเป็นธรรมสามารถกล่าวได้ว่ามีอยู่จริงเมื่อภาษีหรือโครงสร้างภาษี สามารถอธิบายได้ว่าเป็น " การรักษาภาษีเท่ากับเท่ากับ . " นั่นคือ ความเป็นธรรมต้องมีคนที่ถือว่าอยู่ในตำแหน่งทางเศรษฐกิจเท่ากับต้องจ่ายเท่าเดิมในภาษี7 . เกณฑ์นี้ค่อนข้างตรงไปตรงมา ไม่ควรประมาท ว่ามันมีการป้องกันขั้นพื้นฐานกับกิจกรรมที่เลือกปฏิบัติของรัฐบาล โดยเน้นลักษณะทางเศรษฐกิจของประชาชน โอกาสที่จัดกลุ่มตามภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ของพวกเขาหรือโดยการแข่งขันของพวกเขาจะลดลงความเป็นธรรม หมายถึง การตัดสินคุณค่าทางจริยธรรมที่เช่าซื้อกับผู้ที่ยอมรับหลักการประชาธิปไตย ไม่ใช่เผด็จการของรัฐบาล ถ้าแนวจริยธรรมหยุดที่นี่ อย่างไรก็ตาม การออกแบบระบบภาษีได้ง่าย ทุกคน , หรือบางที พลเมืองทุกคนจะต้องจ่ายภาษีเหมือนกันความเป็นธรรมในการเก็บภาษี นอกจากนี้ ยังต้องรับมือกับความคิดที่เราไม่ทั้งหมดพอดีในกลุ่มเศรษฐกิจหนึ่ง ส่วนในแนวตั้ง จึงต้องใช้รูปแบบของการชำระเงินเป็นที่ยอมรับของประชาชน ถือว่ามีภาษีไม่เท่ากัน ความพร้อมเพรียงของความคิดจะอยู่ไม่ได้ในสิ่งที่คนเชื่อว่าเป็นที่ยอมรับในการกระจายของภาระภาษีแต่นี้ไม่ได้หมายความว่าการกระจายในแนวตั้งทั้งหมดพึงปรารถนาอย่างเท่าเทียมกัน รายได้ภาษีที่ออกแบบมาเพื่อใช้เวลามากขึ้นร้อยละของรายได้ของคนจน มากกว่ารายได้ พวกคนรวยไม่น่าดึงดูดการสนับสนุนกว้างและรวมถึงภาษีระบบที่พยายามที่จะสมบูรณ์ยึดสมบัติของประชาชน
มีประสิทธิภาพมากที่สุดของเราเพื่อตรวจสอบว่า ระบบภาษี ภาษี หรือตามแนวนอน และแนวตั้ง ส่วน เรา ต้อง แน่นอน ให้มากขึ้น แต่วิธีการที่เราจะตรวจสอบว่าทุกคนเท่าเทียมกัน คือว่า เราต้อง ทั่วไป หลักการของการจัดเก็บภาษี สองหลักการทั่วไป บางครั้งเรียกว่าทฤษฎีภาษีอากร สามารถอธิบายหนึ่งเรียกว่าผลประโยชน์ทฤษฎีภาษีอากร และอื่น ๆ เรียกว่า ความสามารถในการจ่ายภาษีอากร
ทฤษฎี