3. Integrated health supply chainsS

3. Integrated health supply chains
Similar to supply chain management in a manufacturing setting, health supply chains can be characterized by different modes of integration:
. Integration and co-ordination of processes.
. Integration and co-ordination of information flows.
. Integration and co-ordination of planning processes.
. Integration of intra- and inter-organisational processes.
. Integration of market-approach.
. Integration of market-development.
Related to health service providers, supply chain management often refers to the information, supplies and finances involved with the acquisition and movement of goods and services from the supplier to the end user in order to enhance clinical outcomes while controlling costs. In doing so supply chain management puts a strong emphasis on the integration of processes. Within the healthcare sector these processes might refer to physical products like pharmaceuticals, medical devices and health aids but also to processes associated with the flow of patients. In both cases the basic rationale of a supply chain management approach is founded in the belief that intensive co-ordination and integration between operational processes might lead to a better health supply chain performance.
Information technology and the deployment of e-business clearly are closely linked to the co-ordination and integration of operational processes. Many studies have advocated the important role information technology plays in supply chain practices (Breen and Crawford, 2005; Harland and Caldwell, 2007) and it will be of no surprise therefore that many studies on health care supply chains focus on the role of e-business technologies across hospital supply chains (Siau et al., 2002). Similar to the co-ordination and integration of operational processes, information technology in the health sector is related to both physical products as well as to the flow of patients within and between health service organisations (Lowell and Celler, 1998). Examples of information technology-oriented applications can be found in the area of procurement, inventory control and materials planning. The application of electronic patient record systems is also a wellknown example of integrated information-technology being implemented in health systems across the world. Although many studies have reported important problems when implementing Electronic Patient Record systems (Boonstra and Govers, 2009), it is widely acknowledged that patientrelated information systems can significantly contribute to improving the integration and smoothening of processes within and between health service delivery organisations.
Clearly, many different stakeholders are involved in health care chain practices. Therefore, the application of supply chain management practices in a health care setting is almost by definition related to organisational aspects like building relationships, allocating authorities and responsibilities, and organizing interface processes. Different studies have highlighted the importance of organisational processes when applying supply chain management practices. Moreover, recent studies reveal that elements like organisational culture, the absence of strong leadership and mandating authority, as well as power and interest relationships between stakeholders might severely hinder the integration and co-ordination of processes along the health care supply chain (McCutcheon and Stuart, 2000).
Health care supply chain integration not only relates to the integration and co-ordination of planning processes but can also be linked to joint “market development” and offering new “care-products”. Within the automotive industry it is common practice that supply chain partners collaborate in the process of developing new products. Product co-development is a recognized phenomenon in the field of supply chain management and within industrial supply chains many joint efforts are made to develop new products across suppliers, customers and organisational units. It is interesting to note that the same development is visible in the area of health care supply chains. Although less common, examples can be found of health care service providers communicating jointly to patient groups about the services they provide. In doing so, they emphasize the benefits of the intensive collaboration between the health care organisations for clients in terms of throughput time, quality of care and the services being provided. Additionally, care providers have taken the initiative in different countries to develop new care-products in close collaboration with each other. In The Netherlands for instance, several hospitals started up joint centres for haemodialysis. Other examples can be found in the field of Breast centres.
Clearly, the above mentioned modes of integration cannot be considered in isolation. Studies in the field of industrial companies indicate that organisations often go through several stages of integration, starting with a transparency stage via a commitment/coordination stage to a full integrated stage encompassing all the different modes of integration addressed above (Ballou et al., 2000; van der Vaart and van Donk, 2008). The ongoing transformation within the health care sector towards greater integration and more processoriented health care chains requires a shift in strategy, structure and control mechanisms. As such, the supply chain orientation within the health care sector can be regarded as a complex social change process.
In their review article, Croom et al. (2000) present a framework for the categorisation of literature on Supply Chain Management. They distinguish two dimensions, which form a matrix to classify research in the area of supply chain management. This taxonomy of Croom et al. seems to be relevant for the setting of health care supply chains as well.
Dimension 1: level of analysis
Current research in the field of health care supply chains seems to be conducted on different levels reaching from internal supply chains to a network level. Between these two extremes two party relationships (dyadic level) and a set of dyadic relationships can be distinguished (chain level). The dyadic level considers the single relationship between a supplier and a health care provider in the case of physical products (see pharmaceuticals) or two health care organisations in the case of patient flows. Research on a chain level encompasses issues related to exchange processes taking place in specific parts of the supply chain ranging from the supplier of the supplier to the customer of the customer. A third main stream research area concentrates on the network of service providers and the exchange processes taking place between the stakeholders in this network.
Dimension 2: element of exchange
The second dimension of the taxonomy of Croom et al. (2000), which also seems to be applicable to the health care context, can be addressed as the element of exchange. This element relates to the exchanged “product” and to how relationships between actors in the health care supply chain are conducted and managed. A specific issue, which needs to be addressed in this context is the distinction between patient flows and supply chains related to physical goods and products. Without doubt, the health care setting differs from the industrial setting regarding the “assets” that can be exchanged.
The matrix shown in Figure 2 can be used to classify both existing as well as future research in the area of health supply chains. In the next section the matrix will be used to asses the studies this special issue reports on. Additionally, some general conclusions regarding future research on health supply chains will be drawn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. สุขภาพบูรณาการห่วงโซ่อุปทานเช่นเดียวกับการบริหารห่วงโซ่การผลิตอุปทาน ห่วงโซ่อุปทานสุขภาพสามารถเป็นลักษณะรูปแบบต่าง ๆ รวม:. บูรณาการและประสานของกระบวนการ. บูรณาการและสมดุลของกระแสข้อมูล. บูรณาการและประสานการวางแผนกระบวนการ. รวม organisational อินทรา และ inter กระบวน. รวมวิธีการตลาด. รวมของการพัฒนาตลาดที่เกี่ยวข้องกับผู้ให้บริการสุขภาพ บริหารห่วงโซ่อุปทานมักจะอ้างถึงข้อมูล อุปกรณ์ และการเงินที่เกี่ยวข้องกับการซื้อและการเคลื่อนไหวของสินค้าและบริการจากซัพพลายเออร์ผู้เพื่อผลทางคลินิกในขณะที่การควบคุมต้นทุน บริหารห่วงโซ่อุปทานทำให้การรวมของกระบวนการเน้นใน ภายในภาคสุขภาพ กระบวนการเหล่านี้อาจอ้างอิง กับผลิตภัณฑ์ทางกายภาพเช่นเวชภัณฑ์ อุปกรณ์ทางการแพทย์ และสุขภาพเอดส์ แต่กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการไหลของผู้ป่วย ในทั้งสองกรณี เหตุผลพื้นฐานของวิธีการจัดการห่วงโซ่อุปทานจะก่อตั้งขึ้นในความเชื่อที่เร่งรัดประสานและบูรณาการระหว่างกระบวนการทำงานอาจนำไปสู่ประสิทธิภาพห่วงโซ่อุปทานสุขภาพดีเทคโนโลยีสารสนเทศและการใช้งานของอีบิสซิเนสชัดเจนใกล้ชิดเชื่อมโยงประสานและบูรณาการของกระบวนการทำงาน ศึกษามากมี advocated เล่นเทคโนโลยีสารสนเทศบทบาทความสำคัญในห่วงโซ่อุปทานปฏิบัติ (บรีนและครอฟอร์ด 2005 Harland และคาลด์เวลล์ 2007) และมันจะไม่แปลกใจจึงว่า การศึกษาในการดูแลสุขภาพจัดหาโซ่เน้นบทบาทของเทคโนโลยีธุรกิจอิเล็กทรอนิกส์ในห่วงโซ่อุปทานโรงพยาบาล (Siau et al., 2002) เช่นเดียวกับการประสานและบูรณาการของกระบวนการทำงาน เทคโนโลยีสารสนเทศในภาคสุขภาพเกี่ยวข้องกับทั้งผลิตภัณฑ์ทางกายภาพเช่นเดียวกับการไหลของผู้ป่วยภายใน และ ระหว่างองค์กรบริการสุขภาพ (Lowell และ Celler, 1998) ตัวอย่างของโปรแกรมประยุกต์เทคโนโลยีมุ่งเน้นข้อมูลที่สามารถพบได้ในพื้นที่ของการจัดซื้อ ควบคุมสินค้าคงคลัง และการวางแผนวัสดุ การประยุกต์ใช้ระบบบันทึกผู้ป่วยอิเล็กทรอนิกส์ยังเป็นตัวอย่างอุดรธานีรวมเทคโนโลยีสารสนเทศถูกนำมาใช้ในระบบสุขภาพทั่วโลก ถึงแม้ว่าศึกษาจำนวนมากได้รายงานปัญหาที่สำคัญเมื่อใช้ระบบบันทึกผู้ป่วยอิเล็กทรอนิกส์ (Boonstra และ Govers, 2009), มันจะรู้ว่า ระบบข้อมูล patientrelated สามารถช่วยอย่างมาก การปรับปรุงการรวม smoothening ของกระบวนการภายใน และ ระหว่างองค์กรสุขภาพบริการจัดส่งชัดเจน เสียมากมายแตกต่างกันมีส่วนร่วมในการปฏิบัติเชนดูแลสุขภาพ ดังนั้น การประยุกต์ใช้วิธีการบริหารจัดการห่วงโซ่อุปทานในการดูแลสุขภาพได้เกือบ โดยคำนิยามที่เกี่ยวข้องกับด้าน organisational เช่นสร้างความสัมพันธ์ ปันส่วนหน้าที่และความรับผิดชอบ และการจัดระเบียบกระบวนการอินเทอร์เฟซ ศึกษาต่าง ๆ ได้เน้นความสำคัญของกระบวน organisational เมื่อใช้วิธีการบริหารจัดการห่วงโซ่อุปทาน นอกจากนี้ การศึกษาล่าสุดแสดงว่า องค์ประกอบวัฒนธรรม organisational ขาดความเป็นผู้นำที่แข็งแกร่งทั้งการบังคับอำนาจ เป็นพลังงานและสนใจความสัมพันธ์ระหว่างเสียอาจรุนแรงขัดขวางการรวมและการประสานของกระบวนการตลอดห่วงโซ่อุปทานสุขภาพ (McCutcheon และสจ๊วต 2000)Health care supply chain integration not only relates to the integration and co-ordination of planning processes but can also be linked to joint “market development” and offering new “care-products”. Within the automotive industry it is common practice that supply chain partners collaborate in the process of developing new products. Product co-development is a recognized phenomenon in the field of supply chain management and within industrial supply chains many joint efforts are made to develop new products across suppliers, customers and organisational units. It is interesting to note that the same development is visible in the area of health care supply chains. Although less common, examples can be found of health care service providers communicating jointly to patient groups about the services they provide. In doing so, they emphasize the benefits of the intensive collaboration between the health care organisations for clients in terms of throughput time, quality of care and the services being provided. Additionally, care providers have taken the initiative in different countries to develop new care-products in close collaboration with each other. In The Netherlands for instance, several hospitals started up joint centres for haemodialysis. Other examples can be found in the field of Breast centres.ชัดเจน ไม่สามารถถือแบบวิธีดังกล่าวข้างต้นรวมแยก บริษัทอุตสาหกรรมในด้านการศึกษาบ่งชี้ว่า องค์กรมักจะผ่านขั้นตอนต่าง ๆ ของการรวม การเริ่มต้น ด้วยความโปร่งใสของขั้นตอนผ่านขั้นมั่น/ประสานงานระยะรวมเต็มบริบูรณ์ทั้งหมดในรูปแบบต่าง ๆ รวมอยู่ด้านบน (Ballou และ al., 2000; van der Vaart และแวน Donk, 2008) การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องภายในภาคการดูแลสุขภาพมากขึ้นรวมและเครือข่ายสุขภาพ processoriented เพิ่มเติมต้องกะในกลไกกลยุทธ์ โครงสร้าง และการควบคุม เช่น แนวโซ่อุปทานในภาคการดูแลสุขภาพอาจถือเป็นกระบวนการเปลี่ยนแปลงทางสังคมที่ซับซ้อนในการตรวจทานบทความ Croom et al. (2000) ปัจจุบันกรอบสำหรับ categorisation ของวรรณกรรมในบริหารห่วงโซ่อุปทาน พวกเขาแยกสองมิติ ซึ่งแบบเมตริกซ์การจัดประเภทการวิจัยในการบริหารห่วงโซ่อุปทาน ระบบนี้ของ Croom et al. ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับการตั้งค่าของห่วงโซ่อุปทานสุขภาพเช่นมิติที่ 1: ระดับของการวิเคราะห์Current research in the field of health care supply chains seems to be conducted on different levels reaching from internal supply chains to a network level. Between these two extremes two party relationships (dyadic level) and a set of dyadic relationships can be distinguished (chain level). The dyadic level considers the single relationship between a supplier and a health care provider in the case of physical products (see pharmaceuticals) or two health care organisations in the case of patient flows. Research on a chain level encompasses issues related to exchange processes taking place in specific parts of the supply chain ranging from the supplier of the supplier to the customer of the customer. A third main stream research area concentrates on the network of service providers and the exchange processes taking place between the stakeholders in this network.Dimension 2: element of exchangeThe second dimension of the taxonomy of Croom et al. (2000), which also seems to be applicable to the health care context, can be addressed as the element of exchange. This element relates to the exchanged “product” and to how relationships between actors in the health care supply chain are conducted and managed. A specific issue, which needs to be addressed in this context is the distinction between patient flows and supply chains related to physical goods and products. Without doubt, the health care setting differs from the industrial setting regarding the “assets” that can be exchanged.The matrix shown in Figure 2 can be used to classify both existing as well as future research in the area of health supply chains. In the next section the matrix will be used to asses the studies this special issue reports on. Additionally, some general conclusions regarding future research on health supply chains will be drawn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.
โซ่อุปทานสุขภาพแบบบูรณาการที่คล้ายกันในการจัดการห่วงโซ่อุปทานในการตั้งค่าการผลิตห่วงโซ่อุปทานสุขภาพสามารถที่โดดเด่นด้วยรูปแบบต่างๆ
ของการรวม: บูรณาการและประสานงานของกระบวนการ.. บูรณาการและประสานงานของข้อมูลที่ไหล.. บูรณาการและประสานงานของกระบวนการวางแผน.. บูรณาการของกระบวนการ intra- และระหว่างองค์กร.. บูรณาการของตลาดวิธี.. บูรณาการของตลาด -development. ที่เกี่ยวข้องกับการให้บริการสุขภาพจัดการห่วงโซ่อุปทานมักจะหมายถึงข้อมูลวัสดุและการเงินที่เกี่ยวข้องกับการเข้าซื้อกิจการและการเคลื่อนไหวของสินค้าและบริการจากผู้ผลิตไปยังผู้ใช้ในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มผลลัพธ์ทางคลินิกในขณะที่การควบคุมต้นทุน ในการทำเช่นจัดการห่วงโซ่อุปทานให้ความสำคัญอย่างมากต่อการรวมกลุ่มของกระบวนการ ภายในภาคการดูแลสุขภาพกระบวนการเหล่านี้อาจหมายถึงผลิตภัณฑ์ทางกายภาพเช่นยา, อุปกรณ์การแพทย์และสุขภาพโรคเอดส์ แต่ยังรวมถึงกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการไหลของผู้ป่วย ในทั้งสองกรณีเหตุผลพื้นฐานของวิธีการจัดการห่วงโซ่อุปทานมีการก่อตั้งขึ้นในความเชื่อที่ว่าเข้มข้นประสานงานและบูรณาการระหว่างกระบวนการปฏิบัติงานอาจนำไปสู่การจัดหาสุขภาพที่ดีขึ้นประสิทธิภาพห่วงโซ่. เทคโนโลยีสารสนเทศและการใช้งานของ e-ธุรกิจอย่างชัดเจนมีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิด กับการประสานงานและบูรณาการการดำเนินงาน การศึกษาหลายแห่งมีการสนับสนุนละครเทคโนโลยีสารสนเทศบทบาทสำคัญในการปฏิบัติห่วงโซ่อุปทาน (บรีนและ Crawford, 2005 ฮาร์แลนด์และ Caldwell, 2007) และมันจะเป็นของแปลกใจจึงว่าการศึกษาจำนวนมากในการดูแลสุขภาพของห่วงโซ่อุปทานมุ่งเน้นไปที่บทบาทของ e- เทคโนโลยีธุรกิจโรงพยาบาลทั่วห่วงโซ่อุปทาน (Siau et al., 2002) คล้ายกับการประสานงานและบูรณาการการดำเนินงานเทคโนโลยีสารสนเทศในภาคสุขภาพเป็นที่เกี่ยวข้องกับผลิตภัณฑ์ทั้งทางกายภาพเช่นเดียวกับการไหลของผู้ป่วยภายในและระหว่างองค์กรที่ให้บริการด้านสุขภาพ (โลเวลล์และ Celler, 1998) ตัวอย่างของการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีที่มุ่งเน้นข้อมูลที่สามารถพบได้ในพื้นที่ของการจัดซื้อจัดจ้าง, การควบคุมสินค้าคงคลังและการวางแผนวัสดุ แอพลิเคชันของผู้ป่วยระบบบันทึกอิเล็กทรอนิกส์ยังเป็นตัวอย่างที่รู้จักกันดีของเทคโนโลยีสารสนเทศแบบบูรณาการการดำเนินการในระบบสุขภาพทั่วโลก แม้ว่าการศึกษาจำนวนมากได้รายงานปัญหาที่สำคัญเมื่อใช้ระบบบันทึกผู้ป่วยอิเล็กทรอนิกส์ (Boonstra และ Govers 2009) ก็เป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวางว่าระบบข้อมูล patientrelated อย่างมีนัยสำคัญสามารถนำไปสู่การปรับปรุงบูรณาการและเรียบของกระบวนการภายในและระหว่างองค์กรที่ให้บริการด้านสุขภาพ. เห็นได้ชัดว่า ผู้มีส่วนได้เสียที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในการปฏิบัติห่วงโซ่การดูแลสุขภาพ ดังนั้นการประยุกต์ใช้การจัดการห่วงโซ่อุปทานในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพที่เกือบจะโดยความหมายที่เกี่ยวข้องกับด้านขององค์กรเช่นการสร้างความสัมพันธ์การจัดสรรหน่วยงานและความรับผิดชอบและการจัดระเบียบกระบวนการอินเตอร์เฟซ การศึกษาที่แตกต่างกันได้เน้นความสำคัญของกระบวนการขององค์กรเมื่อประยุกต์ใช้วิธีการจัดการห่วงโซ่อุปทาน นอกจากนี้การศึกษาล่าสุดพบว่าองค์ประกอบเช่นวัฒนธรรมองค์กรขาดผู้นำที่แข็งแกร่งและอิงอำนาจเช่นเดียวกับอำนาจและความสัมพันธ์ผลประโยชน์ระหว่างผู้มีส่วนได้เสียอย่างรุนแรงอาจเป็นอุปสรรคต่อการรวมและการประสานงานของกระบวนการตามห่วงโซ่อุปทานการดูแลสุขภาพ (McCutcheon และจวร์ต , 2000). การดูแลสุขภาพบูรณาการห่วงโซ่อุปทานไม่เพียง แต่เกี่ยวข้องเพื่อบูรณาการและประสานงานของกระบวนการการวางแผน แต่ยังสามารถเชื่อมโยงไปร่วม "การพัฒนาตลาด" และนำเสนอใหม่ "การดูแลผลิตภัณฑ์" ภายในอุตสาหกรรมยานยนต์มันเป็นเรื่องธรรมดาที่คู่ค้าห่วงโซ่อุปทานทำงานร่วมกันในกระบวนการของการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ สินค้าพัฒนาร่วมเป็นปรากฏการณ์ที่ได้รับการยอมรับในด้านการจัดการห่วงโซ่อุปทานและภายในห่วงโซ่อุปทานของอุตสาหกรรมความพยายามร่วมกันจำนวนมากจะทำในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ในซัพพลายเออร์ลูกค้าและหน่วยงาน เป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าการพัฒนาเดียวกันจะมองเห็นได้ในพื้นที่ของห่วงโซ่อุปทานการดูแลสุขภาพ แม้ว่าจะน้อยกว่าปกติตัวอย่างสามารถพบได้ของผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพการสื่อสารร่วมกับกลุ่มผู้ป่วยเกี่ยวกับการบริการที่พวกเขาให้ ในการทำเช่นนั้นพวกเขาเน้นผลประโยชน์ของการทำงานร่วมกันอย่างเข้มข้นระหว่างองค์กรด้านการดูแลสุขภาพสำหรับลูกค้าในแง่ของเวลาผ่าน, คุณภาพของการดูแลและบริการที่นำเสนอ นอกจากนี้ผู้ให้บริการดูแลมีความคิดริเริ่มในประเทศที่แตกต่างกันในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ดูแลในการทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ ในประเทศเนเธอร์แลนด์เช่นโรงพยาบาลหลายแห่งเริ่มต้นขึ้นศูนย์ร่วมการฟอกเลือด ตัวอย่างอื่น ๆ สามารถพบได้ในเขตของศูนย์เต้านม. เห็นได้ชัดว่ารูปแบบดังกล่าวข้างต้นของการรวมกลุ่มไม่สามารถได้รับการพิจารณาในการแยก การศึกษาในสาขาของ บริษัท อุตสาหกรรมระบุว่าองค์กรมักจะไปผ่านหลายขั้นตอนของการรวมกลุ่มที่เริ่มต้นด้วยขั้นตอนที่โปร่งใสผ่านความมุ่งมั่น / ขั้นตอนการประสานงานไปยังเวทีบูรณาการเต็มรูปแบบครอบคลุมทุกรูปแบบที่แตกต่างกันของการรวมกลุ่มที่อยู่ข้างต้น (Ballou et al., 2000 ; ฟานเดอร์ฟาร์ตและรถตู้ Donk 2008) การเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องภายในภาคการดูแลสุขภาพต่อการบูรณาการมากขึ้นและมากขึ้นโซ่การดูแลสุขภาพ processoriented ต้องมีการเปลี่ยนแปลงในกลยุทธ์โครงสร้างและกลไกการควบคุม เช่นการวางแนวห่วงโซ่อุปทานในภาคการดูแลสุขภาพสามารถถือเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนการเปลี่ยนแปลงทางสังคม. ในบทความการตรวจสอบของพวกเขา Croom et al, (2000) นำเสนอกรอบการทำงานสำหรับประเภทของหนังสือที่เกี่ยวกับการบริหารจัดการซัพพลายเชน พวกเขาเห็นความแตกต่างสองมิติซึ่งรูปแบบเมทริกซ์ในการจำแนกการวิจัยในพื้นที่ของการจัดการห่วงโซ่อุปทาน อนุกรมวิธานของ Croom et al, นี้ ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับการตั้งค่าของห่วงโซ่อุปทานการดูแลสุขภาพได้เป็นอย่างดี. มิติที่ 1: ระดับของการวิเคราะห์งานวิจัยในปัจจุบันในด้านห่วงโซ่อุปทานของการดูแลสุขภาพที่ดูเหมือนว่าจะดำเนินการในระดับที่แตกต่างกันถึงจากห่วงโซ่อุปทานในระดับภายในเครือข่าย ระหว่างทั้งสองขั้วความสัมพันธ์ของบุคคลที่สอง (ระดับ dyadic) และชุดของความสัมพันธ์ dyadic สามารถโดดเด่น (ระดับห่วงโซ่) ระดับ dyadic พิจารณาความสัมพันธ์เพียงครั้งเดียวระหว่างซัพพลายเออร์และผู้ให้บริการดูแลสุขภาพในกรณีของผลิตภัณฑ์ทางกายภาพ (ดูยา) หรือสององค์กรด้านการดูแลสุขภาพในกรณีที่กระแสผู้ป่วย การวิจัยในระดับห่วงโซ่ครอบคลุมประเด็นที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการแลกเปลี่ยนที่เกิดขึ้นในเฉพาะส่วนของห่วงโซ่อุปทานตั้งแต่ผู้จัดจำหน่ายของผู้จัดจำหน่ายให้กับลูกค้าของลูกค้า กระแสหลักที่สามวิจัยมุ่งเน้นเครือข่ายของผู้ให้บริการและกระบวนการแลกเปลี่ยนที่เกิดขึ้นระหว่างผู้มีส่วนได้เสียในเครือข่ายนี้. มิติที่ 2: องค์ประกอบของการแลกเปลี่ยนมิติที่สองของอนุกรมวิธานของCroom et al, (2000) ซึ่งดูเหมือนว่าจะมีผลบังคับใช้กับบริบทของการดูแลสุขภาพที่สามารถได้รับการแก้ไขเป็นองค์ประกอบของการแลกเปลี่ยน องค์ประกอบนี้เกี่ยวข้องกับการแลกเปลี่ยน "ผลิตภัณฑ์" และวิธีการที่ความสัมพันธ์ระหว่างนักแสดงในห่วงโซ่อุปทานการดูแลสุขภาพจะดำเนินการและการบริหารจัดการ ปัญหาเฉพาะที่จำเป็นต้องได้รับการแก้ไขในบริบทนี้คือความแตกต่างระหว่างกระแสของผู้ป่วยและห่วงโซ่อุปทานที่เกี่ยวข้องกับสินค้าทางกายภาพและผลิตภัณฑ์ โดยไม่ต้องสงสัยการตั้งค่าการดูแลสุขภาพที่แตกต่างจากการตั้งค่าเกี่ยวกับอุตสาหกรรม "สินทรัพย์" ที่สามารถนำไปแลก. เมทริกซ์แสดงในรูปที่ 2 สามารถนำมาใช้ในการจำแนกทั้งที่มีอยู่เช่นเดียวกับการวิจัยในอนาคตในพื้นที่ของห่วงโซ่อุปทานสุขภาพ ในส่วนถัดไปเมทริกซ์จะใช้ในการประเมินการศึกษานี้รายงานปัญหาพิเศษเกี่ยวกับ นอกจากนี้บางข้อสรุปทั่วไปเกี่ยวกับการวิจัยในอนาคตในห่วงโซ่อุปทานสุขภาพจะถูกดึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . โซ่อุปทานสุขภาพแบบบูรณาการ
คล้ายกับการจัดการห่วงโซ่อุปทานในการผลิตการโซ่อุปทานสุขภาพสามารถโดดเด่นด้วยโหมดที่แตกต่างกันของการบูรณาการ :

การบูรณาการและการประสานงานของกระบวนการ .

การบูรณาการและการประสานงานของข้อมูลไหล .

การบูรณาการและการประสานงานของกระบวนการวางแผน . . .

การบูรณาการกระบวนการภายในและระหว่างองค์กร .

บูรณาการของวิธีการตลาด

การบูรณาการของการพัฒนาตลาด .
ที่เกี่ยวข้องกับผู้ให้บริการสุขภาพ , การจัดการห่วงโซ่อุปทานมักจะหมายถึงข้อมูล วัสดุ และการเงินที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวของสินค้าและบริการจากผู้ผลิตไปยังผู้ใช้ปลายทางเพื่อเพิ่มผลลัพธ์ทางคลินิกในขณะที่การควบคุมต้นทุนในการทำเพื่อการจัดการห่วงโซ่อุปทานจะมุ่งเน้นการบูรณาการกระบวนการ ในภาคสุขภาพ กระบวนการเหล่านี้อาจหมายถึงผลิตภัณฑ์ทางกายภาพ เช่น ยา อุปกรณ์ทางการแพทย์ และเอดส์ สุขภาพ แต่ยังเกี่ยวข้องกับการไหลของ ผู้ป่วยในทั้งสองกรณีเป็นหลักการพื้นฐานของการจัดการห่วงโซ่อุปทานการก่อตั้งขึ้นในความเชื่อที่เข้มข้น การประสานงาน และการบูรณาการระหว่างกระบวนการปฏิบัติงาน อาจนำไปสู่สุขภาพที่ดีจัดหาโซ่ประสิทธิภาพ .
เทคโนโลยีสารสนเทศและการใช้งานของธุรกิจอย่างชัดเจนจะเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อการประสานงาน และการบูรณาการกระบวนการปฏิบัติงาน