Fish bombing is a form of destructi

Fish bombing is a form of destructive fishing and is illegal in Malaysia. It involves the use of explosives. These explosives are normally homemade using simple artificial chemicals derived from fertilisers mixed with kerosene in a bottle. To activate it, the fuse is lit and the bottle dumped into the water. When the charge explodes, it causes shock waves which kill or stun fish. The fish then float to the surface or sink to the bottom. This enables the blast fishers to easily collect them.

Why is it so bad?
Using a bomb to decimate fish does not even sound right at all to the rational human being. If one is not at all put off even by the thought of such activity, then here are some 'rational' reasons why fish bombing is illegal and should not be practiced at all.

Whenever explosives are used, no matter in what context, one expects collateral damage. Such destructive practices are very damaging to the eco-system as the explosions normally destroy the surrounding habitat i.e. coral reefs and other marine life.

Studies have shown that sites blasted ten years ago still show little or no signs of recovery. Fragmentation litters the substrate and this does not provide a stable enough environment for recovery. Even if the corals do start to grow, the abrasion of the fragments caused by water current movement onto the newly growing corals will kill them. Examples of reefs that have completely disappeared because of blast fishing are endless. Subic Bay in the Philippines is a prime example. What was once a reef teeming with life is now a desert. Many marine dwellers such as lobsters, giant clams, shrimp and sea turtles, not to mention fish, depend on corals for food and shelter, and people wonder why they're all disappearing.

You may not be convinced yet. "They're just fish and ‘stuff’," you may say. How about the human impact?
Blast fishers expose themselves to severe risks of injury and even death by engaging in such behaviour. After all, they are explosives, and homemade ones at that. Just walk into fishing villages where blast fishers are known to reside. Every villager would be able to relate a story to you of a person who had his hands blown off or died because of premature exploding bombs.

“Well, maybe they deserve it,” you now say, “if they are willing to participate in such high risk methods.” But people who know better and do not use destructive methods of fishing are also affected. There are hundreds of thousands of artisanal fisherman who have been seriously affected, when their traditional fishing grounds eventually become barren due to continued blast fishing activity.

Economically, blast fishing only has a temporary yield. For example, in Southwest Sulewasi, Indonesia, the net annual income per fish dropped from US$6,450 to less than US$550 after repetitive use of destructive fishing methods. Closer to home in Sabah, fisheries production has dropped by over 70% over the last 20 years while the net income from each hectare of reef has fallen by 80%.

Why then do people still practice such habits?
For some fishermen, the lower yield in fish from traditional methods of fishing have forced them to turn to blast fishing, even though it exposes them to many dangers. They resort to it to ensure that they can continue putting food on the table for their families. However, for the majority of blast fishermen, it is simply easier and they can make more money using such methods. It all boils down to greed.

Many people think that blast fisherman constitute the hardcore poor, but if you were to go to these villages, you will soon find that those who head the dynamite fishing cooperatives are usually the ones driving new cars and buying new houses. Even then, we cannot altogether put the blame on the fishermen alone. There is an incentive for their greed. Our industry is such that upscale tourists hotels and restaurants are in constant demand for fresh seafood. Fish markets in Hong Kong and Singapore, for example, will pay premium prices for fresh fish. We condemn such behaviour, but in the end, we are funding it.

How then are we supposed to stop this?
Blast fishing is illegal. However, enforcement is a totally different ball game. Often, there is too little money or desire to enforce these environmental laws. Malaysians should be more than familiar with the reasons for such lax enforcement.

That being said, all is not lost. There are ways in which we can address these issues. Examples of success stories can be used as case studies to be implemented here. In Indonesia, laws are most often enforced where external organisations help rangers and police do their jobs. In Cebu, Philippines, there have been collaborations between officials and village communities to provide information and help to patrol the surrounding waters.

It has been proven time and time again that firmer enforcement is an effective strategy in managing blast fishing. It is understandable that all these require resources. The government and the states cannot idly sit by and watch their reefs disappear. More oversight is necessary. Additional patrols can always be supported through fees charged to divers and tourists for example. Effective management of Marine Protected Areas is instrumental for its success. Excuses are aplenty when it comes to tackling these issues. Many people think that blast fishing is ingrained in tradition and therefore difficult to eradicate. But it only takes one generation to stop a practice that is rooted in tradition. Action has to be taken now, otherwise, it may just be too late.

What is Reef Check doing about it?
Words are easier said than done. One problem that's impeding the effective management of fish bombing is the lack of proper data. The coasts are vast and we acknowledge that it is almost impossible to patrol every single area. But with data, we will be able to pin point the "hot" areas where blast fishermen conduct their activities and also even when they are most likely to do so.

Reef Check Malaysia has established a data collection system with the hope of being able to spot fish bombing trends. It was designed to be simple enough to report with a simple form.

Alternatively, you can send us a text at [phone]. The success of the system will rest on cooperation i.e. You (if you're going diving anywhere in Malaysia, of course). We need all the information we can gather, and we really mean ALL. So please try to remember Reef Check Malaysia the next time you hear a "Click...BOOM!” If we do not put an end to this, the next one might just be right above our heads.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปลาระเบิดเป็นรูปแบบของการประมงแบบทำลาย และไม่ถูกต้องในมาเลเซีย เกี่ยวข้องกับการใช้วัตถุระเบิด โฮมเมปกติใช้ง่ายประดิษฐ์มาจากปุ๋ยที่ผสมกับน้ำมันก๊าดในขวดสารเคมีวัตถุระเบิดเหล่านี้ได้ การเปิดใช้งาน ชนวนที่สว่าง และขวด dumped ในน้ำ เมื่อค่าธรรมเนียมระเบิด จะเกิดคลื่นกระแทกซึ่งฆ่า หรืองันปลา ปลาแล้วลอยไปยังพื้นผิวหรืออ่างที่ด้านล่าง นี้ช่วยให้สฟิชระเบิดง่ายเก็บไว้ทำไมเป็นมันเลวใช้ระเบิด decimate ปลาไม่แม้เสียงขวาเลยไปมนุษย์เชือด ถ้าหนึ่งไม่มีนำออกแม้ว่าตามความคิดของกิจกรรมดังกล่าว แล้วนี่ได้บางเหตุผล 'เชือด' ทำไมปลาระเบิดไม่ถูกต้อง และควรไม่ปฏิบัติเลยเมื่อมีใช้วัตถุระเบิด ไม่ว่าในบริบทใด หนึ่งคาดว่าหลักประกันความเสียหาย ปฏิบัติดังกล่าวทำลายมีมากทำลายระบบนิเวศเป็นระเบิดที่ปกติทำลายแนวปะการังเช่นปะการังอยู่อาศัยโดยรอบและสัตว์น้ำอื่น ๆการศึกษาได้แสดงว่า อเมริกาเสียหายสิบปีที่ผ่านมายังคงแสดงน้อย หรือไม่มีสัญญาณของการฟื้นตัว การกระจายตัวของ litters กับพื้นผิว และนี้ไม่มีสภาพแวดล้อมที่มั่นคงเพียงพอสำหรับการกู้คืน แม้ว่าปะการังจะเริ่มเติบโต รอยขีดข่วนของชิ้นส่วนที่เกิดจากความเคลื่อนไหวปัจจุบันน้ำลงแนวปะการังเติบโตใหม่จะฆ่าพวกเขา ตัวอย่างของแนวปะการังที่หายทั้งหมดเนื่องจากปลาระเบิดไม่มีสิ้นสุด บิคในประเทศฟิลิปปินส์เป็นตัวอย่างที่สำคัญ สิ่งเมื่อแนวปะการังที่หลากหลายกับชีวิตเป็นทะเลทราย ชาวทะเลต่าง ๆ เช่นกุ้งก้ามกราม หอยยักษ์ กุ้ง และ เต่าทะเล ไม่ต้องพูดถึงปลา ขึ้นอยู่กับปะการังอาหารพักอาศัย และใจคนทำไมพวกเขากำลังทั้งหมดหายไปคุณไม่ได้ convinced ยัง "พวกเขากำลังเพียงปลา 'สิ่ง' คุณอาจบอกได้ วิธีการเกี่ยวกับมนุษย์ผลกระทบสฟิชระเบิดเปิดเผยตัวเองกับความเสี่ยงที่รุนแรงของการบาดเจ็บและตาย โดยในพฤติกรรมดังกล่าว หลังจากที่ทุก พวกเขามีวัตถุระเบิด และคนโฮมเมดที่ เพียงเดินเข้าไปในหมู่บ้านชาวประมงที่เป็นที่รู้จักสฟิชระเบิดอยู่ ชาวบ้านทุกจะสามารถเชื่อมโยงเรื่องราวของคนที่มีมือเป่าออก หรือเสียชีวิตเนื่องจากระเบิดระเบิดก่อนเวลาอันควร"ดี บางทีก็สมควร คุณตอนนี้พูดว่า "ถ้าพวกเขาจะเต็มใจเข้าร่วมในวิธีดังกล่าวความเสี่ยงสูง" แต่คนที่รู้ดี และไม่ใช้วิธีทำลายการประมง ยังได้รับผลกระทบ มีหลายร้อยหลายพันของชาวประมงที่ทุก ๆ คนได้รับอย่างจริงจังผลกระทบ เมื่อจากประมงแบบดั้งเดิมของพวกเขาในที่สุดกลายเป็นแห้งแล้งเนื่องจากกิจกรรมประมงระเบิดอย่างต่อเนื่องกาญจน์ ปลาระเบิดเท่านั้นได้ผลตอบแทนชั่วคราว ตัวอย่าง ใน Sulewasi ตะวันตกเฉียงใต้ อินโดนีเซีย รายได้สุทธิต่อปีต่อปลาหลุดจากสหรัฐอเมริกา $6,450 จะน้อยกว่าสหรัฐอเมริกา $550 ใช้ซ้ำวิธีการประมงที่ทำลาย ใกล้ชิดกับบ้านในซาบาห์ ประมงผลิตได้ลดลงกว่า 70% 20 ปีในขณะที่กำไรสุทธิจากแต่ละ hectare แนวปะการังลดลง 80%ทำไมแล้วคนที่ยังคงปฏิบัติพฤติกรรมดังกล่าวหรือไม่สำหรับชาวประมงบาง ผลตอบแทนต่ำกว่าในปลาจากวิธีการดั้งเดิมของชาวประมงได้บังคับให้เปิดตกปลาระเบิด แม้ว่ามันแสดงถึงอันตรายมาก พวกเขาหันไปเพื่อให้แน่ใจว่า พวกเขาสามารถวางอาหารบนโต๊ะสำหรับครอบครัว อย่างไรก็ตาม สำหรับส่วนใหญ่ของชาวประมงระเบิด ได้ก็ง่ายขึ้น และพวกเขาสามารถทำเงินโดยใช้วิธีการดังกล่าว มันเดือดลงไปความโลภหลายคนคิดว่า ชาวประมงระเบิดเป็นคนจนไม่ยอมใครง่าย ๆ แต่ถ้าคุณได้ไปที่หมู่บ้านเหล่านี้ คุณจะพบที่ที่ใหญ่มักจะเป็นสหกรณ์ประมงคนไฟบินคนขับรถใหม่ และซื้อบ้านใหม่ ได้แล้ว เราไม่ไปป้ายชาวประมงเพียงอย่างเดียว มีสิ่งจูงใจสำหรับความโลภของพวกเขา อุตสาหกรรมของเราเป็นเช่นที่นักท่องเที่ยวหรูโรงแรมและร้านอาหารมีความคงที่ในทะเล ตลาดปลาใน Hong Kong และสิงคโปร์ เช่น จะจ่ายค่าพรีเมี่ยมราคาปลาสดกัน เราพิพากษาพฤติกรรมดังกล่าว แต่ในสุด เรามีเงินทุนก็อย่างไรแล้ว เราควรจะหยุดนี้ปลาระเบิดไม่ถูกต้อง อย่างไรก็ตาม บังคับเป็นเกมลูกแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง มักจะ มีเงินน้อยเกินไปหรือความปรารถนาที่จะบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อมเหล่านี้ มาเลเซียควรจะคุ้นเคยกว่า ด้วยสาเหตุดังกล่าวบังคับ laxที่ถูกกล่าวว่า ทั้งหมดไม่ได้หายไป มีวิธีที่เราสามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้ สามารถใช้เป็นกรณีศึกษาตัวอย่างของเรื่องราวความสำเร็จเพื่อนำมาใช้ที่นี่ อินโดนีเซีย กฎหมายจะถูกบังคับใช้บ่อยที่สุดที่องค์กรภายนอกช่วยให้เรนเจอร์ และตำรวจทำงาน เซบูซิตี้ ฟิลิปปินส์ มีความร่วมมือระหว่างเจ้าหน้าที่และชุมชนหมู่บ้านเพื่อให้ข้อมูล และช่วยในการลาดตระเวนน่านน้ำโดยรอบมันได้รับการพิสูจน์อีกครั้งว่าแน่นมากขึ้นเท่าใช้กลยุทธ์มีประสิทธิภาพในการจัดการประมงระเบิด เป็นที่เข้าใจว่า ทั้งหมดนี้ต้องการทรัพยากร รัฐบาลและอเมริกาไม่เปล่า ๆ นั่งมอง และชมปะการังของพวกเขาหายไป จำเป็นต้องกำกับดูแลเพิ่มเติม ลาดตระเวนเพิ่มเติมได้รับการสนับสนุน โดยเรียกการดำน้ำและนักท่องเที่ยวเช่นเก็บเสมอ จัดการที่มีประสิทธิภาพของพื้นที่คุ้มครองทางทะเลเป็นเครื่องมือสำหรับความสำเร็จ ข้อแก้ตัวได้ละแวกเมื่อมันมาถึงปัญหาเหล่านี้แก้ปัญหา หลายคนคิดว่า ปลาระเบิด ingrained ในประเพณี และดังนั้นจึงยากที่จะขจัด แต่ใช้เวลาเพียงรุ่นหนึ่งหยุดการเรียนที่ใช้ในประเพณี มีการดำเนินการจะต้องดำเนินการขณะนี้ หรือ เพียงอาจสายเกินไปจะตรวจสอบรีฟทำอะไรเกี่ยวกับมันคำที่พูดง่ายกว่า ทำ ปัญหาหนึ่งที่เป็น impeding การจัดการที่มีประสิทธิภาพของปลาระเบิดคือ การขาดข้อมูลที่เหมาะสม ชายมากมาย และเรายอมรับว่า มันเป็นไปไม่ได้เกือบทุกพื้นที่เดียวลาดตระเวน แต่ ด้วยข้อมูล เราจะสามารถตรึงจุดพื้นที่ "ร้อน" ที่ชาวประมงระเบิดดำเนินกิจกรรมของตน และแม้เมื่อพวกเขามักจะทำรีฟเครื่องมาเลเซียได้ก่อตั้งระบบเก็บข้อมูล โดยหวังจะให้ปลาจุดทิ้งระเบิดแนวโน้ม มันถูกออกแบบมาง่ายพอที่ต้องรายงานด้วยแบบง่าย ๆอีกวิธีหนึ่งคือ คุณสามารถส่งข้อความที่ [phone] ความสำเร็จของระบบจะพักผ่อนในความร่วมมือเช่นคุณ (ถ้าคุณไม่ไปดำน้ำที่ใดก็ได้ในประเทศมาเลเซีย แน่นอน) เราต้องการข้อมูลทั้งหมดที่เราสามารถรวบรวม และเราจริง ๆ หมายถึง ทั้งหมด ดังนั้นกรุณาจำมาเลเซียฟตรวจสอบครั้งถัดไปที่คุณได้ยินเป็น "คลิก... บูม" ถ้าเราไม่ตัดนี้ ถัดไปจะอยู่เหนือหัวของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระเบิดปลาเป็นรูปแบบของการประมงทำลายและเป็นสิ่งผิดกฎหมายในประเทศมาเลเซีย มันเกี่ยวข้องกับการใช้วัตถุระเบิด ระเบิดเหล่านี้เป็นโฮมเมดตามปกติโดยใช้สารเคมีประดิษฐ์ง่ายๆที่ได้มาจากการใช้ปุ๋ยผสมกับน้ำมันก๊าดในขวด เพื่อเปิดใช้งานมันฟิวส์สว่างและขวดทิ้งลงไปในน้ำ เมื่อค่าใช้จ่ายระเบิดจะทำให้คลื่นกระแทกที่ฆ่าหรือปลางัน ปลาแล้วลอยไปยังพื้นผิวหรือจมลงสู่ด้านล่าง ซึ่งจะช่วยให้ชาวประมงระเบิดเพื่อให้ง่ายต่อการเก็บรวบรวมพวกเขา. ทำไมมันไม่ดีดังนั้น? การใช้ระเบิดเพื่อฆ่าทิ้งปลาไม่ได้เสียงที่เหมาะสมที่ทุกคนเป็นมนุษย์ที่มีเหตุผล หากมีการไม่ได้ทั้งหมดนำออกได้โดยความคิดของกิจกรรมดังกล่าวแล้วที่นี่คือบางส่วน 'เหตุผล' เหตุผลระเบิดปลาเป็นสิ่งผิดกฎหมายและไม่ควรได้รับการฝึกฝนที่ทุกคน. เมื่อใดก็ตามที่ระเบิดถูกนำมาใช้ไม่ว่าในสิ่งที่บริบทไม่มีใครคาดว่า หลักประกันความเสียหาย การปฏิบัติดังกล่าวจะทำลายสร้างความเสียหายมากกับระบบนิเวศเป็นระเบิดปกติทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยโดยรอบเช่นแนวปะการังและสิ่งมีชีวิตทางทะเลอื่น ๆ . การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าเว็บไซต์ระเบิดสิบปีที่ผ่านมายังคงแสดงอาการน้อยหรือไม่มีเลยของการกู้คืน การกระจายตัวของสารตั้งต้นลูกครอกนี้และไม่ได้ให้สภาพแวดล้อมที่มีเสถียรภาพมากพอสำหรับการกู้คืน แม้ว่าปะการังจะเริ่มต้นที่จะเติบโตต่อการขัดถูของชิ้นส่วนที่เกิดจากการเคลื่อนไหวน้ำปัจจุบันบนปะการังเจริญเติบโตใหม่จะฆ่าพวกเขา ตัวอย่างของแนวปะการังที่ได้หายไปอย่างสมบูรณ์เพราะการระเบิดปลาไม่มีที่สิ้นสุด อ่าวซูบิกในฟิลิปปินส์เป็นตัวอย่างที่สำคัญ ครั้งหนึ่งเคยเป็นอะไรแนวเต็มไปด้วยชีวิตอยู่ในขณะนี้ทะเลทราย อาศัยอยู่ในทะเลจำนวนมากเช่นกุ้งหอยยักษ์กุ้งและเต่าทะเลไม่พูดถึงปลาขึ้นอยู่กับปะการังสำหรับอาหารและที่พักพิงและผู้คนสงสัยว่าทำไมพวกเขากำลังทั้งหมดหายไป. คุณอาจไม่ได้เชื่อเลย "พวกเขากำลังเพียงปลาและ 'สิ่ง'" คุณอาจจะพูดว่า วิธีการเกี่ยวกับผลกระทบของมนุษย์หรือไม่ชาวประมงระเบิดเปิดเผยตัวเองกับความเสี่ยงของการบาดเจ็บรุนแรงและเสียชีวิตโดยมีส่วนร่วมในพฤติกรรมดังกล่าว หลังจากพวกเขามีวัตถุระเบิดและคนที่โฮมเมดที่ว่า เพียงแค่เดินเข้าไปในหมู่บ้านชาวประมงที่ชาวประมงระเบิดเป็นที่รู้จักกันที่จะอาศัยอยู่ ชาวบ้านทุกคนจะสามารถมีความสัมพันธ์เป็นเรื่องที่ให้คุณของคนที่มีมือของเขาเป่าออกหรือตายเพราะระเบิดระเบิดก่อนวัยอันควร. "ดีบางทีพวกเขาสมควรได้รับมัน" ตอนนี้คุณพูดว่า "ถ้าพวกเขายินดีที่จะมีส่วนร่วมใน วิธีการมีความเสี่ยงสูง. "แต่คนที่รู้ดีและไม่ได้ใช้วิธีการทำลายล้างของการประมงได้รับผลกระทบ มีหลายร้อยหลายพันคนของชาวประมงพื้นบ้านที่ได้รับผลกระทบอย่างจริงจังเป็นเมื่อประมงดั้งเดิมของพวกเขาในที่สุดกลายเป็นหมันเนื่องจากกิจกรรมตกปลาระเบิดอย่างต่อเนื่อง. เศรษฐกิจตกปลาระเบิดเพียง แต่มีผลตอบแทนชั่วคราว ยกตัวอย่างเช่นในภาคตะวันตกเฉียงใต้ Sulewasi อินโดนีเซียรายได้ประจำปีสุทธิต่อปลาลดลงจาก US $ 6,450 น้อยกว่า US $ 550 หลังจากการใช้งานซ้ำ ๆ วิธีการตกปลาการทำลายล้าง ใกล้ชิดกับบ้านในรัฐซาบาห์การผลิตประมงได้ลดลงกว่า 70% ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมาในขณะที่รายได้สุทธิจากแต่ละเฮกตาร์ของแนวปะการังได้ลดลง 80%. แล้วทำไมคนยังคงฝึกนิสัยการดังกล่าวหรือไม่สำหรับชาวประมงบางส่วนอัตราผลตอบแทนที่ต่ำกว่าในปลาจากวิธีการแบบดั้งเดิมของการประมงได้บังคับให้พวกเขาหันไปตกปลาระเบิดแม้ว่ามันจะหมายความว่าพวกเขาจะอันตรายมากมาย พวกเขาหันไปก็เพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขายังคงวางอาหารบนโต๊ะสำหรับครอบครัวของพวกเขา แต่ส่วนใหญ่ของชาวประมงระเบิดมันเป็นเพียงง่ายขึ้นและพวกเขาสามารถทำเงินได้มากขึ้นโดยใช้วิธีการดังกล่าว จำเป็นอย่างยิ่งที่ความโลภ. หลายคนคิดว่าชาวประมงระเบิดเป็นไม่ยอมใครง่ายๆที่ไม่ดี แต่ถ้าคุณจะไปที่หมู่บ้านเหล่านี้ในไม่ช้าคุณจะพบว่าผู้ที่มุ่งหน้าสหกรณ์ประมงระเบิดมักจะมีคนขับรถใหม่และการซื้อใหม่ บ้าน แล้วถึงแม้เราไม่สามารถโยนความผิดทั้งหมดที่เกี่ยวกับชาวประมงเพียงอย่างเดียว มีแรงจูงใจให้ความโลภของพวกเขาคือ อุตสาหกรรมของเราเป็นเช่นนั้นนักท่องเที่ยวโรงแรมหรูและร้านอาหารที่อยู่ในความต้องการคงที่สำหรับอาหารทะเลสดใหม่ ตลาดปลาในฮ่องกงและสิงคโปร์เช่นจะจ่ายในราคาที่พรีเมี่ยมสำหรับปลาสด เราประณามพฤติกรรมดังกล่าว แต่ในท้ายที่สุดเราจะมีเงินทุนมัน. แล้วที่เราควรจะหยุดนี้หรือไม่? ประมงระเบิดเป็นสิ่งผิดกฎหมาย แต่การบังคับใช้เป็นเกมที่ลูกต่างกันโดยสิ้นเชิง บ่อยครั้งที่มีเงินน้อยเกินไปหรือความปรารถนาที่จะบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อมเหล่านี้ มาเลเซียควรจะมากกว่าคุ้นเคยกับสาเหตุของการบังคับใช้กฎหมายดังกล่าวหละหลวม. ที่ถูกกล่าวว่าทั้งหมดไม่ได้หายไป มีวิธีการที่เราสามารถแก้ไขปัญหาเหล่านี้เป็น ตัวอย่างของเรื่องราวความสำเร็จที่สามารถใช้เป็นกรณีศึกษาที่จะดำเนินการที่นี่ ในประเทศอินโดนีเซียกฎหมายมักจะบังคับใช้หน่วยงานภายนอกที่ช่วยให้เรนเจอร์และตำรวจทำงานของพวกเขา ในเซบูประเทศฟิลิปปินส์มีการร่วมมือกันระหว่างเจ้าหน้าที่และชุมชนหมู่บ้านที่จะให้ข้อมูลและช่วยลาดตระเวนน่านน้ำโดยรอบ. มันได้รับการพิสูจน์ครั้งแล้วครั้งเล่าว่าการบังคับใช้กระชับเป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพในการจัดการประมงระเบิด เป็นที่เข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้ต้องใช้ทรัพยากร รัฐบาลและรัฐอย่างเกียจคร้านไม่สามารถนั่งและดูแนวของพวกเขาหายไป การกำกับดูแลมากขึ้นเป็นสิ่งที่จำเป็น ลาดตระเวนเพิ่มเติมสามารถสนับสนุนเสมอผ่านค่าธรรมเนียมที่เรียกเก็บจากนักดำน้ำและนักท่องเที่ยวเช่น การจัดการที่มีประสิทธิภาพของพื้นที่คุ้มครองทางทะเลเป็นเครื่องมือสำหรับความสำเร็จ แก้ตัวมีมากมายเมื่อมันมาถึงการแก้ปัญหาปัญหาเหล่านี้ หลายคนคิดว่าการตกปลาระเบิดที่ฝังแน่นในประเพณีและดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะกำจัด แต่จะใช้เวลาเพียงหนึ่งรุ่นที่จะหยุดการปฏิบัติที่เป็นรากฐานในประเพณี การดำเนินการจะต้องมีการดำเนินการในขณะนี้มิฉะนั้นมันก็อาจจะสายเกินไป. อะไรคือสิ่งที่ตรวจสอบแนวปะการังทำเกี่ยวกับมันได้หรือไม่คำพูดง่ายกว่าทำ ปัญหาหนึ่งที่ขัดขวางการจัดการที่มีประสิทธิภาพของการระเบิดปลาคือการขาดข้อมูลที่เหมาะสม ชายฝั่งมีมากมายและเรายอมรับว่ามันเกือบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะลาดตระเวนทุกพื้นที่เดียว แต่ด้วยข้อมูลที่เราจะสามารถที่จะ pin point พื้นที่ "ร้อน" ที่ชาวประมงระเบิดดำเนินกิจกรรมของพวกเขาและแม้ในขณะที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะทำเช่นนั้น. Reef ตรวจสอบมาเลเซียได้จัดตั้งระบบการจัดเก็บข้อมูลที่มีความหวังของความสามารถในการ จุดแนวโน้มระเบิดปลา มันถูกออกแบบมาให้ง่ายพอที่จะรายงานที่มีรูปแบบที่เรียบง่าย. หรือคุณสามารถส่งข้อความที่ 6011 2532 7368. ความสำเร็จของระบบจะอยู่บนความร่วมมือเช่นคุณ (ถ้าคุณกำลังจะดำน้ำได้ทุกที่ในประเทศมาเลเซีย แน่นอน). เราจำเป็นต้องมีข้อมูลทั้งหมดที่เราสามารถรวบรวมและเราจริงๆหมายถึงทั้งหมด ดังนั้นโปรดพยายามที่จะจำ Reef มาเลเซียตรวจสอบครั้งต่อไปที่คุณได้ยินเสียง "คลิก ... BOOM!" ถ้าเราไม่ได้หมดสิ้นไปนี้หนึ่งต่อไปก็อาจจะมีด้านขวาเหนือหัวของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระเบิดปลาเป็นรูปแบบของการประมงทำลายและผิดกฎหมายในมาเลเซีย มันเกี่ยวข้องกับการใช้ระเบิด ระเบิดเหล่านี้โดยปกติจะใช้ง่ายโฮมเมดประดิษฐ์สารเคมีมาจากปุ๋ยผสมกับน้ำมันก๊าดในขวด เพื่อเรียกใช้งาน ฟิวส์จ้าและขวดทิ้งลงในน้ำ เมื่อประจุระเบิดทำให้คลื่นช็อกที่ฆ่าปลาหรือสลบปลาแล้วลอยขึ้นมา หรือจม . นี้จะช่วยให้ชาวประมงสามารถเก็บระเบิดพวกเขา .

ทำไมมันแย่เหรอ ?
ใช้ระเบิดฆ่าปลาไม่เสียงแม้ขวาทั้งหมดให้มนุษย์มีเหตุผล ถ้าใครที่ไม่ใส่ปิด โดยคิดจากกิจกรรมดังกล่าวแล้วที่นี่มีบาง ' เชือด ' เหตุผลการระเบิดปลาเป็นการผิดกฎหมาย และไม่ควรฝึกเลย

เมื่อระเบิดจะใช้ ไม่ว่าในบริบทอะไร หนึ่งคาดว่าความเสียหาย การปฏิบัติการดังกล่าวจะสร้างความเสียหายให้กับระบบนิเวศ เช่น การระเบิดทำลายสิ่งแวดล้อมโดยรอบปกติ ได้แก่ แนวปะการังและชีวิตทางทะเลอื่น ๆ .

มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเว็บไซต์ระเบิดเมื่อสิบปีก่อนยังแสดงเพียงเล็กน้อย หรือไม่มีสัญญาณของการฟื้นตัวซากของพื้นผิวและนี้ไม่ได้ให้สภาพแวดล้อมที่มั่นคงเพียงพอสำหรับการกู้คืน แม้ว่าปะการังจะเริ่มเติบโต การเสียดสีของชิ้นส่วนที่เกิดจากการเคลื่อนไหวของกระแสน้ำบนใหม่ปลูกปะการังจะฆ่าพวกเขา ตัวอย่างของแนวปะการังที่หายตัวไปเพราะปลาระเบิดที่ไม่รู้จบ Subic Bay ในฟิลิปปินส์เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นแนวให้กำเนิดกับชีวิตตอนนี้ทะเลทราย หลายกิจกรรม เช่น กุ้งมังกรทะเล หอยยักษ์ กุ้ง เต่า ทะเล ไม่ต้องพูดถึงปลาขึ้นอยู่กับปะการังสำหรับอาหารและที่พัก และผู้คนสงสัยว่าทำไมพวกเขาหายไป

คุณอาจจะไม่มั่นใจเลย " พวกเขาเป็นแค่ปลา และ ' สิ่ง ' " คุณอาจพูด วิธีการเกี่ยวกับผลกระทบของมนุษย์ ?
ระเบิดงานเปิดรับความเสี่ยงของการบาดเจ็บรุนแรงและเสียชีวิต โดยมีส่วนร่วมในพฤติกรรมดังกล่าว หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขาจะระเบิด และพาสที่นั้น แค่เดินเข้าไปในหมู่บ้านชาวประมงที่ระเบิดคนรู้จักที่อาศัยอยู่ ทุก ๆ ที่ชาวบ้านจะสามารถถ่ายทอดเรื่องราวให้คุณคนที่เอามือพัดออกหรือตายเพราะระเบิดระเบิดก่อนกำหนด

" เอ่อบางทีพวกเขาสมควรได้รับมัน " เธอกล่าว " ถ้าพวกเขาเต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในวิธีการดังกล่าวมีความเสี่ยงสูง แต่ผู้ที่รู้ดีและไม่ใช้วิธีการทำลายของประมงยังได้รับผลกระทบ มีหลายร้อยหลายพันของสินค้าหัตถกรรมชาวประมงที่ได้รับผลกระทบอย่างจริงจัง เมื่อพื้นที่ประมงแบบดั้งเดิมของพวกเขาในที่สุดกลายเป็นหมัน เนื่องจากยังคงระเบิดกิจกรรมตกปลา