The programme uses a meal plan that

The programme uses a meal plan that assigns each individual a certain number of choices or “exchanges” from each food group for every meal and snack. Beau discussed his exchanges with his mother, telling her how the food on his plate added up to his prescribed meal. Satisfied with his choices, Stotz moved on to assist one of the three other families in the kitchen. Beau’s family sat down at the table and, as breakfast began, Hill and Stotz suggested fun games to play as a distraction, to decrease the anxiety all of the clients felt around eating. The less anxiety they felt, the more likely they were to successfully complete the meal, which served as their medication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรแกรมใช้อาหารที่กำหนดให้แต่ละคนมีจำนวนของตัวเลือกหรือ "แลกเปลี่ยน" จากแต่ละกลุ่มอาหารทุกมื้อและอาหารว่าง โบว์กล่าวแลกเปลี่ยนของเขากับแม่ของเขา บอกเธอว่าอาหารในจานของเขาลงอาหารกำหนด พอใจกับตัวเลือกของเขา Stotz ย้ายไปช่วยหนึ่งสามครอบครัวอื่น ๆ ในครัว ครอบครัวของน้องโบนั่งลงที่โต๊ะ และ ขณะที่อาหารเช้าเริ่ม ฮิลล์และ Stotz แนะนำสนุกเกมการเล่นเป็นเครื่องล่อใจ เพื่อลดความวิตกกังวลทั้งหมดของลูกค้ารู้สึกรอบกิน พวกเขารู้สึกวิตกกังวลน้อยลง แนวโน้มก็จะเสร็จสมบูรณ์อาหาร ซึ่งทำหน้าที่เป็นยาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรแกรมที่ใช้แผนอาหารที่กำหนดของแต่ละคนจำนวนหนึ่งในตัวเลือกหรือ "แลกเปลี่ยน" จากแต่ละกลุ่มอาหารสำหรับทุกมื้อและอาหารว่าง Beau กล่าวถึงการแลกเปลี่ยนของเขากับแม่ของเขาบอกเธอว่าอาหารบนจานของเขาที่เพิ่มขึ้นในการกำหนดอาหารของเขา ความพึงพอใจกับตัวเลือกของเขา Stotz ย้ายไปช่วยหนึ่งในสามของครอบครัวอื่น ๆ ในห้องครัว ครอบครัวโบนั่งลงที่โต๊ะและเป็นอาหารเช้าเริ่มฮิลล์และ Stotz แนะนำเกมสนุกในการเล่นเป็นสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวเพื่อลดความวิตกกังวลทั้งหมดของลูกค้ารู้สึกว่ารอบการรับประทานอาหาร ความวิตกกังวลน้อยกว่าพวกเขารู้สึกว่ามีโอกาสมากขึ้นพวกเขาจะประสบความสำเร็จในอาหารซึ่งทำหน้าที่เป็นยาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โปรแกรมใช้แผนอาหารที่กำหนดแต่ละคนจํานวนหนึ่งของทางเลือกหรือ " แลกเปลี่ยน " จากแต่ละกลุ่มอาหารทุกมื้อ และอาหารว่าง โบคุยแลกเปลี่ยนกับแม่ของเขาบอกเธอว่าอาหารในจานของเขาเพิ่มขึ้นเขากินอาหารที่กําหนดไว้ พอใจกับทางเลือกของเขา สต็อตส์ย้ายไปช่วยหนึ่งในสามของครอบครัวอื่นๆ ในครัว ครอบครัวโบก็นั่งลงที่โต๊ะ และ อาหารเช้า เริ่ม เนินเขา และสต็อตส์แนะนำเกมส์สนุกให้เล่นเป็นเบี่ยงเบนความสนใจ เพื่อลดความกังวลของลูกค้า รู้สึกว่ารอบๆกิน ความวิตกกังวลน้อยลง พวกเขารู้สึกว่า มีโอกาสมากขึ้นที่พวกเขากำลังที่จะเสร็จสมบูรณ์อาหารที่ใช้เป็นยาของพวกเขา