This advert for Johnson & Johnson’s

This advert for Johnson & Johnson’s flexible Band-Aid’s (I’m just going to say plasters) uses Marvel’s fictional character, The Incredible Hulk, as its hand model.
Why have they used the Hulk? This ad is an example of the Extreme Situation Template in advertising (Goldenberg, Mazursky & Solomon, 1999), where consumer’s attention is grabbed by deliberately highlighting the key attributes of a product, which, in this case, is how flexible the plasters are. They’re so flexible that they can withstand the expansion in the size of the Hulk’s fingers when he transforms from human to superhero. It’s obviously an unrealistic situation as no-one is capable of turning into the Hulk.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับการโฆษณานี้จอห์นสันแอนด์จอห์นสันมีความยืดหยุ่นผ้าพันแผลของ (ฉันแค่จะบอกว่าพลาสเตอร์) ใช้สวมบทบาทของมหัศจรรย์เหลือเชื่อปรากฏเป็นนางแบบมือ.
ทำไมพวกเขาได้ใช้ปรากฏ? โฆษณานี้เป็นตัวอย่างของแม่แบบสถานการณ์มากในการโฆษณา (เบิร์ก Mazursky และโซโลมอน, 1999) ที่สนใจของผู้บริโภคที่ถูกจับโดยจงใจเน้นคุณลักษณะที่สำคัญของผลิตภัณฑ์ซึ่งในกรณีนี้เป็นวิธีการที่มีความยืดหยุ่นที่มีพลาสเตอร์ พวกเขากำลังมีความยืดหยุ่นเพื่อให้พวกเขาสามารถทนต่อการขยายตัวในขนาดของนิ้วมือที่ปรากฏของเมื่อเขาเปลี่ยนจากคนสู่ซูเปอร์ มันเห็นได้ชัดว่าเป็นสถานการณ์ที่ไม่สมจริงไม่มีใครมีความสามารถในการกลายเป็นซากเรือเก่า ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โฆษณานี้สำหรับจอห์นสันจอห์นสันมีความยืดหยุ่น&พลาสเตอร์ยา ( ฉันแค่กำลังจะบอกว่าปูน ) ใช้ตัวละครของมาร์เวล มนุษย์ตัวเขียวจอมพลัง เป็นนางแบบมือของมัน
ทำไมพวกเขาใช้ Hulk ? โฆษณานี้คือตัวอย่างของแม่แบบสถานการณ์ที่รุนแรงในการโฆษณา ( โกลเดนเบิร์กมาเซอร์สกี้& , โซโลมอน , 1999 )ที่สนใจของผู้บริโภค จะคว้า โดยจงใจเน้นคุณลักษณะที่สำคัญของผลิตภัณฑ์ ซึ่งในกรณีนี้ คือ พลาสเตอร์เป็นวิธีที่มีความยืดหยุ่น พวกเขาให้ความยืดหยุ่นที่พวกเขาสามารถทนต่อ การขยายขนาดของนิ้วมือที่ปรากฏเมื่อเขาแปลงร่างจากมนุษย์เป็นฮีโร่ มันเห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ที่สมจริงอย่างไม่มีใครสามารถกลายเป็น Hulk .