1. IntroductionIn 1998, more than t

1. Introduction
In 1998, more than thirty thousand American citizens took their own lives, making
suicide the ninth leading cause of death in that year. Furthermore, it represented the third leading
cause of death for the 10-14, 15-19, and 20-24 age groups, and the fourth leading cause of death
for those aged 25-44. While the suicide rate has been declining during the last decade, the high
rates of suicide that still exist in the United States represent an important social problem.
Nearly 60% of suicides are committed with a gun. Previous research suggests that
individuals who use a firearm when attempting to commit suicide are more likely to be
“successful”.1
If this is the case, then it is possible that gun availability affects the overall
suicide rate rather than simply the fraction of suicides in which a gun is used. Similar
instrumentality effects have been persuasively documented for assaults and robberies,2
though if
suicidal tendencies are persistent or if suicide-prone individuals simply substitute to other
equally effective methods3
when a gun is not available, then they may have much less of an
impact on the suicide rate.
An alternative channel through which gun availability may affect the suicide rate is by
increasing the number of attempts. Certain individuals may find suicide with a gun more
appealing than alternative methods – perhaps because of the speed, the high probability of
success, or because it is a culturally accepted method4
- and thus only attempt suicide when a gun
is available.
1 Clarke and Lester (1989); Card (1974). 2 Zimring (1968); Zimring (1972); Cook (1987).
3 Newton and Zimring (1969) point out that other methods of attempting to commit
suicide (i.e. jumping from heights or drowning) are just as likely to result in an individual’s
death. 4 Boor (1981).
3
Determining whether gun availability affects the suicide rate through either of these
channels presents a difficult identification problem. Within the U.S., rates of suicide at the state
and local level are significantly positively related to the fraction of individuals who own a gun.
But this could plausibly be driven by self-selection – individuals who own a gun or live in an
area with relatively many gun owners may be more inclined than observably similar individuals
in other places to attempt to take their own lives. To investigate the importance of each of these
three forces – the instrumentality effect, the impact of firearms availability on the number of
suicide attempts, and the relationship between suicidal tendencies and gun ownership - I take
three primary approaches in my empirical analyses.
I begin by examining the relationship between state-level gun and non-gun suicide rates
and the average rate of gun ownership. If suicide rates are higher in places with more gun
ownership simply because firearms are more likely than alternative methods to result in an
individual’s death, then one would expect to observe a positive relationship between gun
ownership and gun suicides and negative relationship of gun ownership with non-gun suicides.
My findings demonstrate, however, that non-gun suicide rates are not significantly lower in
places with more gun ownership while gun suicide rates are, suggesting that the fraction of the
population that attempts to commit suicide is higher in places with relatively many gun owners.
An alternative explanation for this first set of findings is that gun availability influences
the suicide rate by increasing the number of suicide attempts rather than simply the success
probabilities. Perhaps use of a firearm differentially appeals to some individuals who would not
otherwise try to take their own lives. If this were true, one would not necessarily detect a
negative relationship between gun availability and the non-gun suicide rate even though access
to firearms was causing an increase in the number of suicides. However, my findings suggest
4
that gun owners in high ownership states are more likely than gun owners in low ownership
states to take their own lives. This suggests that suicidal tendencies are significantly higher in
states with the highest rates of gun ownership, and thus that a significant part of the state-level
relationship between gun ownership and suicide is driven by a correlation between firearms
ownership and this other factor.
These results do not rule out the possibility that gun availability increases the number of
suicides, but instead strongly suggests that a significant part of the relationship is driven by a
correlation between gun ownership and suicidal tendencies. To further explore whether the
availability of a firearm has a causal effect, I exploit differences between men and women in the
probability of using a gun to commit suicide. While almost 62% of males who commit suicide
use a firearm, only 38% of their female counterparts do. If gun availability causes an increase in
the suicide rate, then one would, under plausible assumptions, expect to find that the male
suicide rate is more responsive to the rate of gun ownership than is the female suicide rate. To
test this hypothesis, I explore whether the ratio of the male suicide rate to the female suicide rate
is associated with the average rate of gun ownership. My finding that this ratio is significantly
positively related to gun ownership suggests that instrumentality effects may partially explain the
relationship between gun ownership and suicide, though I cannot rule out the alternative
hypothesis that suicidal tendencies among men are more strongly related to gun ownership than
they are for women.
In the final empirical section, I exploit two decades of annual state data to examine
whether changes in gun ownership are significantly related to the overall suicide rate. During
this time period, the household prevalence of gun ownership has declined substantially, and the
overall suicide rate has fallen to its lowest level in more than three decades. My findings there
5
suggest that the decline in gun ownership is not driving the recent reduction in the suicide rate, as
states with the largest declines in gun ownership do not see significantly larger reductions in
their suicide rates. The power of this empirical test is limited, however, as state-level rates of
gun ownership have been quite stable and the actual ownership rate is measured with error.5
Taken together, the results presented in this paper suggest that much of the positive
relationship between firearms ownership and suicide is driven by selection – individuals with
above average suicidal tendencies are more likely to own a gun and to live in areas with
relatively many gun owners. But because female suicide rates are less responsive to the rate of
gun ownership than are male suicide rates, it does appear that instrumentality effects also play
some role. And finally, while suicide rates have been declining in the U.S. in recent years, the
reduction in the fraction of households who own a gun does not appear to be the force that is
driving this decline.
The outline of the paper is as follows. Section two provides information about trends in
the U.S. suicide rate during the last two decades. The third section presents a theoretical
framework that emphasizes the identification challenges inherent in estimating the effect of gun
ownership on suicide. Much of the previous literature that examines the relationship between
gun availability in suicide is briefly summarized in section four. The empirical analyses are
presented in the fifth section, and the final section concludes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำในปี 1998 พลเมืองอเมริกันมากกว่าสามสิบพันเอาชีวิตของตัวเอง ทำฆ่าตัวตาย 9 สาเหตุการตายในปีนั้น นอกจากนี้ มันแสดงนำสามสาเหตุของการตายใน 10-14, 15-19 และกลุ่มอายุ 20-24 และสาเหตุที่สี่ของการเสียชีวิตสำหรับผู้ที่อายุ 25-44 ในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายมีการลดลงในระหว่างทศวรรษ สูงอัตราการฆ่าตัวตายที่ยังคง อยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาแสดงถึงปัญหาสังคมสำคัญเกือบ 60% ของอัตวินิบาตกรรมจะผูกมัดกับปืน งานวิจัยก่อนหน้านี้แนะนำที่ผู้ใช้อาวุธปืนเป็นพยายามฆ่ามีแนวโน้มที่จะ.1 "สำเร็จ" ถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วก็เป็นไปได้ว่า ปืนพร้อมใช้งานมีผลโดยรวมอัตราการฆ่าตัวตายมากกว่าเพียงแค่เศษของอัตวินิบาตกรรมซึ่งใช้ปืน คล้ายคลึงกันผล instrumentality มีการ persuasively เอกสารสำหรับการโจมตีและการโจรกรรม 2 แม้ว่าถ้าคล้ายแนวโน้มเป็นแบบถาวร หรือถ้าบุคคลที่ฆ่าตัวตายมักก็ทดแทนกันmethods3 ที่มีประสิทธิภาพเท่าเทียมกัน เมื่อปืนไม่ว่าง แล้วจะได้มากน้อยของการส่งผลกระทบต่ออัตราการฆ่าตัวตายมีช่องการสำรองผ่านปืนที่มีอยู่อาจส่งผลกระทบต่ออัตราการฆ่าตัวตายตามเพิ่มจำนวนครั้งของความพยายาม บางคนอาจพบการฆ่าตัวตาย ด้วยปืนเพิ่มเติมน่าสนใจกว่า วิธีอื่น – อาจจะเนื่องจากความเร็ว ความสูงของความสำเร็จ หรือ เพราะเป็น method4 ยอมรับวัฒนธรรม - และจึง พยายามฆ่าตัวตายเมื่อปืนเท่านั้นมี 1 คลาร์กและรอนโต้ (1989); บัตร (1974) 2 Zimring (1968); Zimring (1972); ปรุงอาหาร (1987)3 นิวตันและ Zimring (1969) ชี้ให้เห็นว่าวิธีการอื่น ๆ ของการพยายามกระทำฆ่าตัวตาย (เช่นกระโดดจากความสูง หรือจม) มีเพียงแนวโน้มที่มีผลของแต่ละความตาย 4 boor (1981)3กำหนดว่า ปืนพร้อมใช้งานมีผลต่ออัตราการฆ่าตัวตายโดยใช้อย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้ช่องแสดงรหัสยากปัญหา ในสหรัฐอเมริกา อัตราการฆ่าตัวตายที่รัฐและระดับท้องถิ่นอย่างมีนัยสำคัญเชิงบวกเกี่ยวข้องกับสัดส่วนของผู้เป็นเจ้าของปืนแต่นี้ไม่ plausibly ถูกขับเคลื่อน ด้วย self-selection – ผู้เป็นเจ้าของปืน หรืออยู่ในการพื้นที่กับเจ้าของปืนค่อนข้างมากอาจจะขึ้นหัวกว่าบุคคลคล้าย observablyในสถานอื่น ๆ พยายามที่จะนำตนเองอยู่ การตรวจสอบความสำคัญของแต่ละเหล่านี้สามกอง-instrumentality ผล ผลกระทบของ firearms พร้อมจำนวนความพยายามฆ่าตัวตาย และความสัมพันธ์ระหว่างแนวโน้มอยากฆ่าตัวตายและเจ้าของปืน - ฉันสามแนวทางหลักในการวิเคราะห์ผลของฉันฉันเริ่มต้น ด้วยการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างปืนระดับรัฐและอัตราฆ่าตัวตายไม่ใช่ปืนและอัตราเฉลี่ยของความเป็นเจ้าของปืน ถ้าอัตราการฆ่าตัวตายสูงในสถานที่มีปืนมากกว่าความเป็นเจ้าของเพียงเพราะ firearms ยิ่งกว่าวิธีการอื่นเพื่อทำการความตายของแต่ละบุคคล แล้วหวังเพื่อสังเกตความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างปืนอัตวินิบาตกรรมเป็นเจ้าของและปืนและความสัมพันธ์เชิงลบของเจ้าของปืนมีปืนไม่ใช่อัตวินิบาตกรรมผลการวิจัยของฉันแสดงให้เห็นถึง อย่างไรก็ตาม ว่า ฆ่าตัวตายไม่ใช่ปืนราคาไม่ต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญในสถานที่ มีมากขึ้นปืนเจ้าของในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายปืน แนะนำที่สัดส่วนของการประชากรที่พยายามฆ่าตัวตายจะสูงในสถานที่กับเจ้าของปืนค่อนข้างมากมีคำอธิบายอื่นสำหรับชุดแรกนี้พบว่า ปืนพร้อมใช้งานมีผลต่ออัตราการฆ่าตัวตาย ด้วยการเพิ่มจำนวนการฆ่าตัวตายพยายามมากกว่าเพียงแค่ความสำเร็จกิจกรรม อาจจะใช้อาวุธปืนการอุทธรณ์บางบุคคลจะไม่ differentiallyหรือ ลองใช้ชีวิตของตัวเอง ถ้าเป็นจริง หนึ่งจะไม่จำเป็นต้องตรวจสอบการลบความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมปืนและอัตราฆ่าตัวตายไม่ใช่ปืนเข้าถึงแม้การ firearms เกิดเพิ่มจำนวนอัตวินิบาตกรรม อย่างไรก็ตาม แนะนำการค้นพบของฉัน 4เจ้าของปืนในอเมริกาสูงเป็นเจ้าของยิ่งกว่าเจ้าของปืนในความเป็นเจ้าของต่ำอเมริกาจะใช้ของตัวเองอยู่ นี้แนะนำคล้ายแนวโน้มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในอเมริกา ด้วยราคาสูงสุดของเจ้าของปืน ที่เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของระดับรัฐความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืนและฆ่าตัวตายถูกควบคุม โดยความสัมพันธ์ระหว่าง firearmsเป็นเจ้าของและปัจจัยนี้ผลลัพธ์เหล่านี้ไม่ออกกฎความเป็นไปได้ที่ปืนพร้อมเพิ่มจำนวนอัตวินิบาตกรรม แต่แทน ขอแนะนำว่า เป็นส่วนสำคัญของความสัมพันธ์ถูกควบคุมโดยการความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืนและแนวโน้มที่อยากฆ่าตัวตาย เพื่อสำรวจว่าการพร้อมใช้งานของอาวุธปืนมีผลต่อสาเหตุ ฉันใช้ความแตกต่างระหว่างชายและหญิงในการความน่าเป็นของการใช้ปืนฆ่า ในขณะที่เกือบ 62% ของเพศชาย ที่ฆ่าตัวตายใช้อาวุธปืนการ ทำการเพียง 38% ของคู่หญิงของพวกเขา ถ้าปืนพร้อมใช้งานทำให้เกิดการเพิ่มอัตราการฆ่าตัวตาย แล้วหนึ่ง ภายใต้สมมติฐานที่เป็นไปได้ คาดว่าจะพบที่ชายอัตราการฆ่าตัวตายมีมากขึ้นตอบสนองต่ออัตราของความเป็นเจ้าของปืนมากกว่าอัตราฆ่าตัวตายหญิง ถึงทดสอบสมมติฐานนี้ ฉันได้ว่า อัตราการฆ่าตัวตายชายอัตราอัตราฆ่าตัวตายหญิงเชื่อมโยงกับอัตราเฉลี่ยของความเป็นเจ้าของปืนอยู่ ฉันพบว่าอัตราส่วนนี้เป็นอย่างมากบวกที่เกี่ยวข้องกับเจ้าของปืนแนะนำว่า instrumentality ผลอาจอธิบายถึงบางส่วนความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืนและฆ่าตัวตาย แต่ฉันไม่สามารถยกเลิกทางเลือกสมมติฐานที่ว่า แนวโน้มที่อยากฆ่าตัวตายในหมู่ผู้ชายอย่างรุนแรงเกี่ยวข้องกับเจ้าของปืนมากกว่าพวกเขาเป็นผู้หญิงในส่วนผลสุดท้าย ฉันใช้สองทศวรรษของปีข้อมูลสถานะการตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงความเป็นเจ้าของปืนอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวข้องกับอัตราการฆ่าตัวตายโดยรวม ในระหว่างการเวลานี้ ส่วนครัวเรือนเป็นเจ้าของปืนได้ปฏิเสธมาก และอัตราการฆ่าตัวตายโดยรวมได้ลดลงสู่ระดับต่ำสุดในกว่าสามทศวรรษที่ผ่านมา ฉันค้นพบ 5แนะนำว่า การลดลงของความเป็นเจ้าของปืนเป็นขับลดล่าสุดในอัตราฆ่าตัวตาย ไม่เป็นอเมริกากับลดอัตราที่ใหญ่ที่สุดในความเป็นเจ้าของปืนไม่เห็นลดขนาดใหญ่อย่างมีนัยสำคัญในอัตราการฆ่าตัวตาย อำนาจของการทดสอบนี้ประจักษ์ไม่จำกัด แต่ เป็นอัตราระดับรัฐเจ้าของปืนมีค่อนข้างมีเสถียรภาพ และอัตราความเป็นเจ้าของจริงวัดกับ error.5ปวง ผลลัพธ์ที่นำเสนอในเอกสารนี้แนะนำในแง่บวกมากว่าความสัมพันธ์ระหว่างเจ้า firearms และฆ่าตัวตายถูกควบคุม โดยตัวเลือก – บุคคลที่มีเหนือแนวโน้มอยากฆ่าตัวตายเฉลี่ยมีแนวโน้มที่ จะเป็นเจ้าของปืน และอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีค่อนข้างมากปืนเจ้าของ แต่เนื่อง จากอัตราการฆ่าตัวตายหญิงจะตอบสนองน้อยอัตราเจ้าของปืนมากกว่ามีอัตราการฆ่าตัวตายชาย มันปรากฏว่า instrumentality ผลยังเล่นบทบาทบาง และในที่สุด ใน ขณะที่ราคาได้ลดลงในสหรัฐฯ ในปีที่ผ่านมา ฆ่าตัวตายลดสัดส่วนของครัวเรือนที่เป็นเจ้าของปืนไม่ มีแรงที่ขับขี่ปฏิเสธนี้เค้าร่างของกระดาษมีดังนี้ ส่วนที่ 2 แสดงข้อมูลเกี่ยวกับแนวโน้มในอัตราการฆ่าตัวตายสหรัฐฯ ในช่วงทศวรรษที่สอง ส่วนที่สามนำเสนอเป็นทฤษฎีกรอบที่เน้นความท้าทายระบุในการประเมินผลของปืนเป็นเจ้าของในการฆ่าตัวตาย ของวรรณกรรมก่อนหน้านี้ที่ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างปืนพร้อมใช้งานในการฆ่าตัวตายมีสรุปสั้น ๆ ในส่วน 4 มีการวิเคราะห์ผลนำเสนอในส่วนห้า และส่วนสุดท้ายสรุป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำในปี1998
มากกว่าสามหมื่นพลเมืองอเมริกันใช้เวลาชีวิตของตัวเองของพวกเขาทำให้การฆ่าตัวตายเป็นสาเหตุที่เก้าของการเสียชีวิตในปีนั้น นอกจากนี้ยังเป็นตัวแทนชั้นนำสามสาเหตุของการตายสำหรับวันที่ 10-14, 15-19, 20-24 และกลุ่มอายุและสาเหตุของการเสียชีวิตที่สี่สำหรับผู้ที่อายุ25-44 ในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายได้รับการลดลงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาสูงอัตราการฆ่าตัวตายที่ยังคงอยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นตัวแทนของปัญหาสังคมที่สำคัญ. เกือบ 60% ของการฆ่าตัวตายมีความมุ่งมั่นด้วยปืน วิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าบุคคลที่ใช้อาวุธปืนเมื่อพยายามที่จะฆ่าตัวตายมีแนวโน้มที่จะเป็น"ประสบความสำเร็จ" 0.1 หากเป็นกรณีนี้แล้วมันเป็นไปได้ว่าส่งผลกระทบต่อความพร้อมปืนโดยรวมมีอัตราการฆ่าตัวตายมากกว่าเพียงแค่ส่วนของการฆ่าตัวตายในซึ่งปืนที่ใช้ ที่คล้ายกันผลกระทบที่ใช้เป็นเครื่องมือได้รับเอกสารเชิญชวนข่มขืนและปล้น 2 แต่ถ้าแนวโน้มฆ่าตัวตายเป็นถาวรหรือถ้าบุคคลที่ฆ่าตัวตายได้ง่ายเพียงแค่ทดแทนอื่น ๆ methods3 มีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันเมื่อปืนไม่สามารถใช้ได้แล้วพวกเขาก็อาจจะมีมากน้อยของผลกระทบต่ออัตราการฆ่าตัวตาย. ช่องทางทางเลือกผ่านที่ความพร้อมปืนอาจส่งผลกระทบต่ออัตราการฆ่าตัวตายโดยการเพิ่มจำนวนของความพยายามที่ บุคคลบางคนอาจพบการฆ่าตัวตายด้วยปืนอื่น ๆที่น่าสนใจกว่าวิธีทางเลือก - บางทีอาจเป็นเพราะความเร็วความน่าจะเป็นสูงของความสำเร็จหรือเพราะมันเป็นที่ยอมรับวัฒนธรรมmethod4 - และทำให้ฆ่าตัวตายพยายามเฉพาะเมื่อมีปืน. พร้อมให้บริการ1 คลาร์กและเลสเตอร์ (1989); บัตร (1974) Zimring 2 (1968); Zimring (1972); Cook (1987). 3 นิวตันและ Zimring (1969) ชี้ให้เห็นว่าวิธีการอื่น ๆ ของความพยายามที่จะกระทำการฆ่าตัวตาย(เช่นการกระโดดจากที่สูงหรือจมน้ำ) เป็นเพียงที่มีแนวโน้มที่จะส่งผลให้แต่ละคนตาย 4 คนบ้านนอก (1981). 3 กำหนดว่าจะส่งผลกระทบต่อความพร้อมปืนอัตราการฆ่าตัวตายผ่านทั้งสองเหล่านี้ช่องทางที่มีการจัดตัวปัญหาที่ยากลำบาก ในสหรัฐอเมริกามีอัตราการฆ่าตัวตายที่รัฐและระดับท้องถิ่นอย่างมีนัยสำคัญสัมพันธ์ทางบวกกับส่วนของผู้ที่เป็นเจ้าของปืน. แต่ตอนนี้ฟังจะได้รับการผลักดันโดยตนเองเลือก - บุคคลที่เป็นเจ้าของปืนหรืออาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีความเจ้าของปืนหลายคนอาจจะมีความโน้มเอียงที่มากกว่า observably บุคคลที่คล้ายกันในสถานที่อื่นๆ ที่จะพยายามที่จะใช้ชีวิตของตัวเอง เพื่อตรวจสอบความสำคัญของแต่ละเหล่านี้สามกอง - ผลใช้เป็นเครื่องมือที่ส่งผลกระทบต่อการมีอาวุธปืนอยู่กับจำนวนของความพยายามฆ่าตัวตายและความสัมพันธ์ระหว่างแนวโน้มฆ่าตัวตายและเจ้าของปืน- ฉันใช้เวลา. สามวิธีหลักในการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ของฉันฉันเริ่มต้นด้วยการการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างปืนระดับรัฐและไม่ใช่ปืนอัตราการฆ่าตัวตายและอัตราเฉลี่ยของเจ้าของปืน หากอัตราการฆ่าตัวตายที่สูงขึ้นในสถานที่ที่มีปืนมากขึ้นเป็นเจ้าของเพียงเพราะอาวุธปืนที่มีแนวโน้มมากขึ้นกว่าวิธีการทางเลือกที่จะส่งผลในการตายของแต่ละคนแล้วจะคาดหวังที่จะสังเกตเห็นความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างปืนเป็นเจ้าของและการฆ่าตัวตายปืนและความสัมพันธ์เชิงลบของเจ้าของปืนที่ไม่ใช่-gun การฆ่าตัวตาย. ผลการวิจัยแสดงให้เห็นของฉัน แต่ที่ไม่ใช่ปืนอัตราการฆ่าตัวตายไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญลดลงในสถานที่ที่มีเจ้าของปืนมากขึ้นในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายเป็นปืนบอกว่าส่วนของประชากรที่พยายามที่จะฆ่าตัวตายสูงในสถานที่ที่มีค่อนข้างเจ้าของปืนจำนวนมาก. คำอธิบายทางเลือกสำหรับชุดนี้เป็นครั้งแรกของการค้นพบคือการมีปืนที่มีผลต่ออัตราการฆ่าตัวตายโดยการเพิ่มจำนวนของการพยายามฆ่าตัวตายมากกว่าเพียงแค่ความสำเร็จของความน่าจะเป็น บางทีใช้ปืนดึงดูดความสนใจแตกต่างกันไปบางคนที่จะไม่เป็นอย่างอื่นพยายามที่จะใช้ชีวิตของตัวเอง ถ้าเรื่องนี้เป็นจริงอย่างใดอย่างหนึ่งจะไม่จำเป็นต้องตรวจสอบความสัมพันธ์เชิงลบระหว่างความพร้อมปืนและอัตราการฆ่าตัวตายไม่ใช่ปืนแม้ว่าการเข้าถึงอาวุธปืนที่ก่อให้เกิดการเพิ่มจำนวนของการฆ่าตัวตายได้ อย่างไรก็ตามผลของฉันแนะนำ4 ที่เจ้าของปืนในรัฐเป็นเจ้าของสูงจะมีแนวโน้มมากกว่าเจ้าของปืนในการเป็นเจ้าของต่ำรัฐที่จะใช้ชีวิตของตัวเอง นี้แสดงให้เห็นว่าแนวโน้มฆ่าตัวตายอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในรัฐที่มีอัตราที่สูงที่สุดในการเป็นเจ้าของปืนและทำให้ที่เป็นส่วนสำคัญของรัฐในระดับความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืนและฆ่าตัวตายคือการขับเคลื่อนด้วยความสัมพันธ์ระหว่างปืนเป็นเจ้าของและปัจจัยอื่นๆ . ผลลัพธ์เหล่านี้ ไม่ได้ออกกฎความเป็นไปได้ที่ความพร้อมปืนเพิ่มจำนวนของการฆ่าตัวตายแต่อย่างยิ่งแสดงให้เห็นว่าเป็นส่วนสำคัญของความสัมพันธ์จะขับเคลื่อนด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืนและแนวโน้มฆ่าตัวตาย เพื่อไปสำรวจว่าความพร้อมของอาวุธปืนที่มีผลเชิงสาเหตุที่ผมใช้ประโยชน์จากความแตกต่างระหว่างผู้ชายและผู้หญิงในความน่าจะเป็นของการใช้ปืนที่จะกระทำการฆ่าตัวตาย ในขณะที่เกือบ 62% ของเพศชายที่ฆ่าตัวตายใช้อาวุธปืนมีเพียง38% ของคู่หญิงของพวกเขาทำ หากความพร้อมปืนทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นในอัตราการฆ่าตัวตายแล้วใครจะอยู่ภายใต้สมมติฐานที่เป็นไปได้คาดหวังที่จะพบว่าเพศชายมีอัตราการฆ่าตัวตายจะตอบสนองต่ออัตราการเป็นเจ้าของปืนกว่าเป็นอัตราการฆ่าตัวตายหญิง เพื่อทดสอบสมมติฐานนี้ผมสำรวจว่าอัตราส่วนของอัตราการฆ่าตัวตายชายกับอัตราการฆ่าตัวตายหญิงมีความสัมพันธ์กับอัตราเฉลี่ยของเจ้าของปืน การค้นพบของฉันว่าอัตราส่วนนี้จะมีความหมายสัมพันธ์ทางบวกกับเจ้าของปืนให้เห็นผลกระทบที่ใช้เป็นเครื่องมือที่บางส่วนอาจอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืนและฆ่าตัวตายแต่ฉันไม่สามารถออกกฎทางเลือกสมมติฐานที่ว่าแนวโน้มฆ่าตัวตายในหมู่มนุษย์มีความสัมพันธ์กันมากขึ้นอย่างมากในการเป็นเจ้าของปืนกว่าที่พวกเขามีสำหรับผู้หญิง. ในส่วนการทดลองสุดท้ายผมใช้ประโยชน์จากสองทศวรรษของข้อมูลประจำปีเพื่อตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงในการเป็นเจ้าของปืนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับอัตราการฆ่าตัวตายโดยรวม ในระหว่างช่วงเวลานี้ความชุกของใช้ในครัวเรือนของเจ้าของปืนได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญและมีอัตราการฆ่าตัวตายโดยรวมได้ลดลงถึงระดับต่ำสุดในรอบกว่าสามทศวรรษ ผลการวิจัยของฉันมี5 แสดงให้เห็นว่าการลดลงในการเป็นเจ้าของปืนที่ไม่ได้ขับรถผ่านมาในการลดอัตราการฆ่าตัวตายเป็นรัฐที่มีการลดลงที่ใหญ่ที่สุดในการเป็นเจ้าของปืนไม่เห็นการลดลงอย่างมีนัยสำคัญขนาดใหญ่ในอัตราการฆ่าตัวตายของพวกเขา อำนาจการทดสอบเชิงประจักษ์นี้มี จำกัด แต่เป็นอัตราที่รัฐระดับของเจ้าของปืนได้รับค่อนข้างมีเสถียรภาพและอัตราการเป็นเจ้าของที่แท้จริงเป็นวัดที่มีerror.5 นำมารวมกันผลที่นำเสนอในงานวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่ามากบวกความสัมพันธ์ระหว่างการเป็นเจ้าของอาวุธปืนและการฆ่าตัวตายเป็นแรงผลักดันโดยการเลือก - บุคคลที่มีความดังกล่าวข้างต้นแนวโน้มฆ่าตัวตายเฉลี่ยมีแนวโน้มที่จะเป็นเจ้าของปืนและจะอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มีเจ้าของปืนหลายค่อนข้าง แต่เนื่องจากอัตราการฆ่าตัวตายหญิงน้อยตอบสนองต่ออัตราการเป็นเจ้าของปืนกว่าอัตราการฆ่าตัวตายชายก็ไม่ปรากฏว่าผลใช้เป็นเครื่องมือยังเล่นบทบาทบางอย่าง และในที่สุดในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายได้รับการลดลงในสหรัฐในปีที่ผ่านมาลดลงในส่วนของผู้ประกอบการที่เป็นเจ้าของปืนไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นแรงที่มีการขับรถลดลงนี้. ร่างของกระดาษเป็นดังนี้ ส่วนที่สองให้ข้อมูลเกี่ยวกับแนวโน้มอัตราการฆ่าตัวตายของสหรัฐในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ส่วนที่สามนำเสนอทฤษฎีกรอบที่เน้นความท้าทายในการระบุตัวตนอยู่ในการประเมินผลของปืนเป็นเจ้าของในการฆ่าตัวตาย มากของวรรณกรรมก่อนที่จะตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมปืนในการฆ่าตัวตายสรุปสั้น ๆ ในส่วนที่สี่ การวิเคราะห์เชิงประจักษ์จะถูกนำเสนอในส่วนที่ห้าและส่วนสุดท้ายสรุป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 บทนำ
ในปี 1998 กว่าสามหมื่นคนอเมริกันใช้เวลาชีวิตของพวกเขาเอง , ทํา
ฆ่าตัวตายเป็นสาเหตุการตายในปีนั้น นอกจากนี้มันแสดงที่สามา
สาเหตุของการตายสำหรับ 10-14 15-19 , และ , 20-24 กลุ่มอายุ และที่สี่สาเหตุการตาย
สำหรับผู้ที่มีอายุ 25-44 . ในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายได้ลดลงในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา สูง
อัตราการฆ่าตัวตายที่ยังคงอยู่ในสหรัฐอเมริกาเป็นตัวแทนของปัญหาทางสังคมที่สำคัญ
เกือบ 60% ของการฆ่าตัวตายมุ่งมั่นกับปืน งานวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า
บุคคลที่ใช้ปืนเมื่อพยายามที่จะฆ่าตัวตายน่าจะเป็น
" ที่ประสบความสำเร็จ " 1
ถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วมันเป็นไปได้ว่า ปืนพร้อมส่งผลกระทบโดยรวม
อัตราการฆ่าตัวตายมากกว่าเพียงแค่เศษเสี้ยวของการฆ่าตัวตาย ซึ่งปืนที่ใช้ ผลเป็นเครื่องมือที่คล้ายกัน
ได้รับการเชิญชวนให้จัดข่มขืนและปล้น 2

แต่ถ้าแนวโน้มฆ่าตัวตายเป็นแบบถาวร หรือถ้าบุคคลมักจะฆ่าตัวตายเพียงทดแทนอื่น ๆมีประสิทธิภาพเท่า methods3

เมื่อปืนไม่สามารถใช้ได้ แล้วพวกเขาอาจมีมากน้อยของ
ผลกระทบต่ออัตราการฆ่าตัวตาย .
ช่องทางทางเลือกที่ปืนพร้อมอาจมีผลต่ออัตราการฆ่าตัวตายโดย
เพิ่มจำนวนพยายาม บางบุคคลอาจพบฆ่าตัวตายด้วยปืนมากกว่า
น่าสนใจกว่าวิธีการทางเลือก–บางทีเพราะความเร็ว ความเป็นไปได้สูง
ความสำเร็จ หรือเพราะเป็นที่ยอมรับวัฒนธรรม method4
- และดังนั้นจึงเพียงพยายามฆ่าตัวตายเมื่อปืน
สามารถใช้ได้ .
1 คลาร์กและเลสเตอร์ ( 1989 ) ; บัตร ( 1974 ) 2 zimring ( 1968 ) zimring ( 1972 ) ; แม่ครัว ( 1987 )
3 นิวตันและ zimring ( 1969 ) ชี้ให้เห็นว่าวิธีการอื่น ๆ ที่พยายามจะก่อเหตุฆ่าตัวตาย ( เช่น
กระโดดจากความสูง หรือจมน้ำ ) เป็นเพียงแนวโน้มที่จะส่งผลในการเป็น
บุคคลตาย 4 คนชั้นต่ำ ( 1981 )
3
การกําหนดว่า ปืนพร้อม มีผลต่ออัตราการฆ่าตัวตายผ่านอย่างใดอย่างหนึ่งเหล่านี้
ช่องแสดงการระบุปัญหาที่ยาก ภายในสหรัฐอเมริกา อัตราการฆ่าตัวตายในระดับท้องถิ่นและรัฐ
มี ความสัมพันธ์ในระดับปานกลาง ส่วนผู้ที่เป็นเจ้าของปืน .
แต่นี้อาจยังคงถูกขับเคลื่อนด้วยตนเองโดยเลือกบุคคลที่เป็นเจ้าของปืน หรืออยู่ในพื้นที่ที่มีเจ้าของปืน
ค่อนข้างมากอาจจะกินมากขึ้นกว่าที่คล้ายกัน observably บุคคล
ในสถานที่อื่น ๆเพื่อพยายามที่จะใช้ชีวิตของตัวเอง ศึกษาความสำคัญของแต่ละเหล่านี้สามและเป็นเครื่องมือบังคับ
ผลกระทบ , ผลกระทบของอาวุธปืนที่ห้องพักบนจำนวนของความพยายาม
ฆ่าตัวตาย และความสัมพันธ์ระหว่างแนวโน้มฆ่าตัวตายและความเป็นเจ้าของ - ปืนผมใช้สามวิธีหลักในการวิเคราะห์เชิงประจักษ์

ฉัน .ผมเริ่มโดยการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างระดับปืนและอัตราการฆ่าตัวตายปืนไม่
และอัตราเฉลี่ยของการเป็นเจ้าของปืน ถ้าอัตราการฆ่าตัวตายที่สูงขึ้นในสถานที่มากกว่าปืน
ความเป็นเจ้าของเพียงเพราะอาวุธปืนมากกว่าวิธีการทางเลือกที่จะส่งผลในการพยาบาลบุคคลตาย จากนั้นหนึ่งจะคาดหวังเพื่อสังเกตความสัมพันธ์ระหว่างปืน
ฆ่าตัวตาย เจ้าของ และปืน และความสัมพันธ์เชิงลบของเจ้าของปืนกับปืนไม่ฆ่าตัวตาย .
ผลของฉันแสดงให้เห็นถึง อย่างไรก็ตาม อัตราการฆ่าตัวตายปืนไม่จะไม่ลดลงในสถานที่ที่มีมากขึ้น
กรรมสิทธิ์ปืนปืนในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายจะบอกว่าส่วนของ
ประชากรที่พยายามฆ่าตัวตายสูงกว่าในสถานที่กับเจ้าของปืน
ค่อนข้างมากคำอธิบายทางเลือกสำหรับชุดแรกนี้ พบว่าอิทธิพลของปืนว่าง
อัตราการฆ่าตัวตายโดยการเพิ่มจำนวนของความพยายามในการฆ่าตัวตายมากกว่าเพียงแค่ความสำเร็จ
ความน่าจะเป็น บางทีใช้อาวุธต่างกัน ทำให้บางบุคคลที่ไม่
ไม่งั้นลองให้กับชีวิตของตนเอง ถ้าเรื่องนี้เป็นจริง หนึ่งจะไม่จําเป็นต้องตรวจสอบ
ลบความสัมพันธ์ระหว่างความพร้อมและไม่ใช่ปืนปืนอัตราการฆ่าตัวตายแม้ว่าการเข้าถึง
กับอาวุธปืนที่ก่อให้เกิดการเพิ่มจำนวนของการฆ่าตัวตาย อย่างไรก็ตาม ผมพบว่า
4
ที่เจ้าของปืนในสหรัฐอเมริกาเจ้าของสูงมากกว่าเจ้าของปืนในสหรัฐอเมริกาเป็นเจ้าของ
ต่ำให้กับชีวิตของตนเอง นี้แสดงให้เห็นว่าแนวโน้มฆ่าตัวตายจะสูงขึ้นใน
รัฐที่มีอัตราสูงสุดของเจ้าของปืน และดังนั้นจึง ที่เป็นส่วนสำคัญของความสัมพันธ์ระหว่างระดับ
มีปืนและการฆ่าตัวตายคือการขับเคลื่อนด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของและอาวุธปืน

ผลเหล่านี้ปัจจัยอื่น ๆ ไม่ต้องออกกฎความเป็นไปได้ที่ปืนเพิ่มความพร้อมจำนวน
ฆ่าตัวตายแต่ขอแนะนำว่าเป็นส่วนสำคัญของความสัมพันธ์คือการขับเคลื่อนด้วย
ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืนและแนวโน้มฆ่าตัวตาย เพื่อสำรวจว่า
ความพร้อมของปืนได้ผลสาเหตุ ผมใช้ประโยชน์จากความแตกต่างระหว่างหญิงและชายใน
ความน่าจะเป็นที่จะใช้ปืนฆ่าตัวตาย ในขณะที่เกือบ 62% ของชายที่ฆ่าตัวตาย
ใช้อาวุธปืนเพียงร้อยละ 38 ของผู้หญิงของพวกเขาทำ ถ้าปืนมีสาเหตุการเพิ่มขึ้นของอัตราการฆ่าตัวตาย
, จากนั้นหนึ่งจะ ภายใต้สมมติฐานที่เป็นไปได้ , คาดว่าจะพบว่าอัตราการฆ่าตัวตายชาย
มากขึ้นเพื่อตอบสนองอัตราการเป็นเจ้าของปืนกว่าการฆ่าตัวตายของผู้หญิง

ทดสอบสมมติฐานนี้ ผมดูว่าอัตราส่วนของอัตราการฆ่าตัวตายชายหญิง
อัตราการฆ่าตัวตายเกี่ยวข้องกับอัตราเฉลี่ยของเจ้าของปืน ค้นหาที่อัตราส่วนนี้เป็นอย่างมีนัยสำคัญ
ความสัมพันธ์กับเจ้าของปืนแสดงให้เห็นว่าวิธีการผลอาจบางส่วนอธิบาย
ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของปืน และฆ่าตัวตาย แต่ผมไม่สามารถออกกฎทางเลือก
สมมติฐานว่าแนวโน้มฆ่าตัวตายในหมู่ผู้ชายมากขึ้นอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับเจ้าของปืนกว่า
พวกเขาเป็นผู้หญิง
ในส่วนเชิงประจักษ์ สุดท้าย ฉันใช้ประโยชน์จากสองทศวรรษของปีเพื่อศึกษาข้อมูลสภาพการเปลี่ยนแปลงเจ้าของปืน
ว่ามีความสัมพันธ์กับอัตราการฆ่าตัวตายโดยรวม ระหว่าง
ช่วงเวลานี้ ครอบครัวความชุกของเจ้าของปืนได้ลดลงอย่างมากและอัตราการฆ่าตัวตายโดยรวม
ได้ลดลงต่ำสุดในกว่าสามทศวรรษที่ผ่านมา ฉันพบมัน

5แนะนำที่ลดลงของเจ้าของปืนไม่ขับรถการลดลงล่าสุดในอัตราการฆ่าตัวตายเป็น
รัฐกับลดลงที่ใหญ่ที่สุดในการเป็นเจ้าของปืนไม่เห็นมีขนาดใหญ่ (
อัตราการฆ่าตัวตายของ อำนาจของการทดสอบเชิงประจักษ์มีจำกัด แต่เป็นระดับของอัตรา
เจ้าของปืนได้รับค่อนข้างคงที่และอัตราการเป็นเจ้าของที่แท้จริง เป็นวัดที่มีข้อผิดพลาด 5
.ถ่ายด้วยกัน ผลที่นำเสนอในบทความนี้ให้มากของความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าของและการฆ่าตัวตาย
อาวุธปืนถูกขับเคลื่อนโดยการเลือกสำหรับบุคคลที่มี
ข้างต้นเฉลี่ยการฆ่าตัวตายมีแนวโน้มที่จะเป็นเจ้าของปืน และอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่มี
เจ้าของปืนค่อนข้างมาก แต่เนื่องจากอัตราฆ่าตัวตายหญิงอ่อนไหวน้อยกว่าอัตรา
กรรมสิทธิ์ปืนมีอัตราการฆ่าตัวตายสูงกว่าเพศชาย ก็ไม่ปรากฏว่าเป็นเครื่องมือผลยังเล่น
บางบทบาท และสุดท้าย ในขณะที่อัตราการฆ่าตัวตายได้รับลดลงในสหรัฐอเมริกาในปีล่าสุด
ลดในส่วนของครัวเรือนที่เป็นเจ้าของปืนไม่ได้ปรากฏเป็นแรงที่การขับรถลดลงนี้
.
กรอบของกระดาษมีดังนี้ ส่วนที่ 2 ข้อมูลเกี่ยวกับแนวโน้ม
สหรัฐอเมริกาอัตราการฆ่าตัวตายในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา ส่วนที่ 3 นำเสนอทฤษฎี
กรอบที่เน้นความท้าทายที่แท้จริงในการประเมินผลของเจ้าของปืน
ในการฆ่าตัวตาย มากก่อนหน้านี้วรรณกรรมที่ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง
ปืนห้องพักในการฆ่าตัวตาย สรุปสั้น ๆในส่วนที่ 4 คือ การวิเคราะห์เชิงประจักษ์เป็น
ที่ปรากฏในมาตรา 5 และมาตราสุดท้ายแสดงความคิดเห็น