อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว นับเป็นธุรก

อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว นับเป็นธุรกิจการท่องเที่ยวที่สร้างรายได้เป็นเงินตราให้กับผู้ ประกอบการและกระจายเข้าไปในท้องถิ่นที่เป็นแหล่งท่องเที่ยว ดังนั้นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น(อบต. เทศบาลตำบล และอบจ.) หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องและรัฐบาลจึงควรมีนโยบายและแผนงานพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยว โดยเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทยและนักท่องเที่ยวต่างประเทศ เพื่อเพิ่มรายได้จากการท่องเที่ยว อีกทั้งยังเป็นการเพิ่มเศรษฐกิจของท้องถิ่นโดยรวม และส่งผลต่อระบบเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศด้วย
รายได้จากการท่องเที่ยวย่อมกระจายเข้าไปสู่ท้องถิ่นผู้เป็นเจ้าของแหล่งท่องเที่ยวได้ ยกตัว อย่างเช่น มีนักท่องเที่ยวมากินอาหารในพื้นที่ หรือซื้อสินค้าของที่ระลึกต่างๆ เงินจากนักท่องเที่ยวจะผ่านมือจากเจ้าของร้านไปซื้ออาหารสด ผลไม้สด หรือซื้อผ้าทอ เงินเหล่านี้ย่อมกระจายไปสู่เกษตรกรผู้ผลิตอาหารและผลไม้ หรือไปสู่ช่างทอผ้าซึ่งอยู่ในท้องถิ่นได้ เป็นต้น
ดังนั้นการจัดการการท่องเที่ยวในท้องถิ่นย่อมเป็นภาระหน้าที่ของคนในท้องถิ่นจะต้องร่วม กันคิดร่วมกันทำ เพื่อให้มีนักท่องเที่ยวต่างถิ่นเดินทางมาเที่ยวได้เพิ่มขึ้นตลอดทั้งปีและตลอดกาล อันเป็นการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนนั่นเอง
กระบวนการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน นั้นมีหลายระดับ ระดับแรกก็คือ ชุมชนหรือประชาคม (Community) ผู้รับผิดชอบเป็นเจ้าของเป็นผู้ครอบครอง จะต้องมีหน้าที่ มีบทบาท ดังนี้
1) หน้าที่รับผิดชอบการท่องเที่ยวของชุมชนตามที่กฎหมายระบุ
องค์กรชุมชนหรือประชาคม (Community) หรือกลุ่มประชาชน นับเป็นองค์กรเล็กที่สุด และมีบทบาทเป็นเจ้าของท้องถิ่น เจ้าของทรัพยากรการท่องเที่ยว เจ้าของแหล่งท่องเที่ยว ต้องมีบทบาท และหน้าที่ต่อการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนร่วมกัน ตามรัฐธรรมนูญกำหนดบทบาทการมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นกฎหมาย ดังนี้
รัฐธรรมนูญไทยฉบับพ.ศ.2540 ระบุไว้ในหมวดที่ 3 สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทย มาตราที่ 46 ระบุไว้ว่า บุคคลซึ่งรวมกันเป็นชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิมย่อมมีสิทธิอนุรักษ์และฟื้นฟูจารีตประเพณี ภูมิปัญญาท้องถิ่น ศิลปะหรือวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่นและของชาติ และมีส่วนร่วมในการจัดการ การบำรุงรักษา และการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างสมดุลและยั่งยืน ทั้งนี้ตามกฎหมายบัญญัติมาตราที่ 56 ระบุไว้ว่า สิทธิของบุคคลที่จะมีส่วนร่วมกับรัฐและชุมชนในการบำรุงรักษา และการได้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพ และในการคุ้มครองส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม เพื่อให้ดำรงชีพอยู่อย่างปกติและต่อเนื่อง ในสิ่งแวดล้อมที่จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัย สวัสดิภาพ หรือคุณภาพชีวิตของตน ย่อมได้รับความคุ้มครอง ทั้งนี้ตามกฎหมายบัญญัติ เพื่อให้การทำงานของชุมชนร่วมกับหน่วยงานอื่น ๆ มีความคล่องตัว ชุมชนหรือประชาคมจะต้องเลือกผู้แทนกลุ่มหนึ่งเพื่อทำหน้าที่เป็นองค์กรชุมชน ได้แก่ประธาน รองประธาน (1-2 ตำแหน่ง) เลขานุการและนายทะเบียน เหรัญญิกหรือสมุห์บัญชี ปฏิคมและประชาสัมพันธ์ มีการกำหนดหน้าที่ ระเบียบ กติกา และรายงานต่อชุมชนในท้องถิ่นอย่างชัดเจน โปร่งใส เช่น ชุมชนสามแพร่ง ชุมชนท่าเตียน (เขตพระนคร กรุงเทพฯ) ชุมชนวัดเกตุการาม (อ.เมืองเชียงใหม่) ชุมชนรักษ์อัมพวา (อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม) เป็นต้น เพื่อให้การทำงานของกลุ่มผู้แทนสามารถทำงานได้ควรกำหนดเงินตอบแทนเป็นเบี้ยประชุมสำหรับค่าใช้จ่ายอื่นรวมอยู่ในงบประมาณดำเนินการ
บทบาทขององค์กรชุมชนหรือประชาคมต่อการพัฒนา และส่งเสริมการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนนั้นจะต้องทำงานร่วมกันกับพหุภาคี โดยร่วมเสนอความคิดและระดมความคิดเห็นในการศึกษาสถานภาพของแหล่งท่องเที่ยวและกิจกรรมการท่องเที่ยวว่า มีจุดเด่น จุดด้อย โอกาสและปัญหาอะไรบ้าง จากนั้นจึงร่วมวางแผนงาน ทั้งแก้ไขปัญหา ส่งเสริมและประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว ทำแผนปฏิบัติการทั้งแผนเฉพาะกิจ แผนระยะเร่งด่วน ระยะกลาง และระยะยาว ร่วมมือกันทำงานตามแผนที่วางไว้ให้เป็นผลสำเร็จ รวมทั้งร่วมลงทุนในธุรกิจท่องเที่ยวที่ได้รับการยินยอมจากชุมชน ร่วมกันประเมินผลงาน เพื่อให้ประสบผลสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ด้วยกัน หรือพบปัญหาที่ต้องร่วมกันแก้ไข ฟื้นฟู พัฒนาให้มีคุณภาพดีขึ้น นอกจากนั้น กลุ่มผู้แทนชุมชนต้องทำหน้าที่สร้างเครือข่ายทั้งระดับแนวตั้งและแนวนอนด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวนับเป็นธุรกิจการท่องเที่ยวที่สร้างรายได้เป็นเงินตราให้กับผู้ประกอบการและกระจายเข้าไปในท้องถิ่นที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวดังนั้นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อบต. เทศบาลตำบลและอบจ.) หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องและรัฐบาลจึงควรมีนโยบายและแผนงานพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทยและนักท่องเที่ยวต่างประเทศเพื่อเพิ่มรายได้จากการท่องเที่ยวอีกทั้งยังเป็นการเพิ่มเศรษฐกิจของท้องถิ่นโดยรวมและส่งผลต่อระบบเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศด้วย รายได้จากการท่องเที่ยวย่อมกระจายเข้าไปสู่ท้องถิ่นผู้เป็นเจ้าของแหล่งท่องเที่ยวได้ยกตัวอย่างเช่นมีนักท่องเที่ยวมากินอาหารในพื้นที่หรือซื้อสินค้าของที่ระลึกต่าง ๆ เงินจากนักท่องเที่ยวจะผ่านมือจากเจ้าของร้านไปซื้ออาหารสดผลไม้สดหรือซื้อผ้าทอเงินเหล่านี้ย่อมกระจายไปสู่เกษตรกรผู้ผลิตอาหารและผลไม้หรือไปสู่ช่างทอผ้าซึ่งอยู่ในท้องถิ่นได้เป็นต้น ดังนั้นการจัดการการท่องเที่ยวในท้องถิ่นย่อมเป็นภาระหน้าที่ของคนในท้องถิ่นจะต้องร่วมกันคิดร่วมกันทำเพื่อให้มีนักท่องเที่ยวต่างถิ่นเดินทางมาเที่ยวได้เพิ่มขึ้นตลอดทั้งปีและตลอดกาลอันเป็นการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนนั่นเอง กระบวนการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนนั้นมีหลายระดับระดับแรกก็คือชุมชนหรือประชาคม (ชุมชน) ผู้รับผิดชอบเป็นเจ้าของเป็นผู้ครอบครองจะต้องมีหน้าที่มีบทบาทดังนี้ 1) หน้าที่รับผิดชอบการท่องเที่ยวของชุมชนตามที่กฎหมายระบุ องค์กรชุมชนหรือประชาคม (ชุมชน) หรือกลุ่มประชาชนนับเป็นองค์กรเล็กที่สุดและมีบทบาทเป็นเจ้าของท้องถิ่นเจ้าของทรัพยากรการท่องเที่ยวเจ้าของแหล่งท่องเที่ยวต้องมีบทบาทและหน้าที่ต่อการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนร่วมกันตามรัฐธรรมนูญกำหนดบทบาทการมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นกฎหมายดังนี้ รัฐธรรมนูญไทยฉบับพ.ศ.2540 ระบุไว้ในหมวดที่ 3 สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทยมาตราที่ 46 ระบุไว้ว่าบุคคลซึ่งรวมกันเป็นชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิมย่อมมีสิทธิอนุรักษ์และฟื้นฟูจารีตประเพณีภูมิปัญญาท้องถิ่นศิลปะหรือวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่นและของชาติและมีส่วนร่วมในการจัดการการบำรุงรักษาและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างสมดุลและยั่งยืนทั้งนี้ตามกฎหมายบัญญัติมาตราที่ 56 ระบุไว้ว่าสิทธิของบุคคลที่จะมีส่วนร่วมกับรัฐและชุมชนในการบำรุงรักษาและการได้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพและในการคุ้มครองส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมเพื่อให้ดำรงชีพอยู่อย่างปกติและต่อเนื่องในสิ่งแวดล้อมที่จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัยสวัสดิภาพหรือคุณภาพชีวิตของตนย่อมได้รับความคุ้มครองทั้งนี้ตามกฎหมายบัญญัติเพื่อให้การทำงานของชุมชนร่วมกับหน่วยงานอื่นๆ มีความคล่องตัวชุมชนหรือประชาคมจะต้องเลือกผู้แทนกลุ่มหนึ่งเพื่อทำหน้าที่เป็นองค์กรชุมชนได้แก่ประธานรองประธาน (ตำแหน่ง 1-2) เลขานุการและนายทะเบียนเหรัญญิกหรือสมุห์บัญชีปฏิคมและประชาสัมพันธ์มีการกำหนดหน้าที่ระเบียบกติกาและรายงานต่อชุมชนในท้องถิ่นอย่างชัดเจนโปร่งใสเช่นชุมชนสามแพร่งชุมชนท่าเตียน (เขตพระนครกรุงเทพฯ) ชุมชนวัดเกตุการาม (อ.เมืองเชียงใหม่) ชุมชนรักษ์อัมพวา (อ.อัมพวาจ.สมุทรสงคราม) เป็นต้นเพื่อให้การทำงานของกลุ่มผู้แทนสามารถทำงานได้ควรกำหนดเงินตอบแทนเป็นเบี้ยประชุมสำหรับค่าใช้จ่ายอื่นรวมอยู่ในงบประมาณดำเนินการ บทบาทขององค์กรชุมชนหรือประชาคมต่อการพัฒนา และส่งเสริมการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนนั้นจะต้องทำงานร่วมกันกับพหุภาคี โดยร่วมเสนอความคิดและระดมความคิดเห็นในการศึกษาสถานภาพของแหล่งท่องเที่ยวและกิจกรรมการท่องเที่ยวว่า มีจุดเด่น จุดด้อย โอกาสและปัญหาอะไรบ้าง จากนั้นจึงร่วมวางแผนงาน ทั้งแก้ไขปัญหา ส่งเสริมและประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว ทำแผนปฏิบัติการทั้งแผนเฉพาะกิจ แผนระยะเร่งด่วน ระยะกลาง และระยะยาว ร่วมมือกันทำงานตามแผนที่วางไว้ให้เป็นผลสำเร็จ รวมทั้งร่วมลงทุนในธุรกิจท่องเที่ยวที่ได้รับการยินยอมจากชุมชน ร่วมกันประเมินผลงาน เพื่อให้ประสบผลสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ด้วยกัน หรือพบปัญหาที่ต้องร่วมกันแก้ไข ฟื้นฟู พัฒนาให้มีคุณภาพดีขึ้น นอกจากนั้น กลุ่มผู้แทนชุมชนต้องทำหน้าที่สร้างเครือข่ายทั้งระดับแนวตั้งและแนวนอนด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวนับเป็นธุรกิจการท่องเที่ยว ที่สร้างรายได้เป็นเงินตราให้กับผู้ประกอบการและกระจายเข้าไปในท้องถิ่นที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวดังนั้นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น (อบต. เทศบาลตำบลและอบจ.) หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องและรัฐบาล จึงควรมีนโยบายและแผนงานพัฒนาและ ส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทยและนักท่องเที่ยวต่างประเทศเพื่อเพิ่มรายได้จากการท่องเที่ยวอีกทั้งยังเป็นการเพิ่มเศรษฐกิจของท้องถิ่นโดยรวมและส่งผลต่อระบบเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศ ด้วย
รายได้จากเนชั่หัวเรื่อง: การท่องเที่ยวย่อมกระจายเข้าไปสู่ท้องถิ่นคุณผู้เป็นเจ้าของทางคดีแหล่งท่องเที่ยวได้ยกคุณตัวอย่างเช่นมีนักท่องเที่ยวมากินอาหารในห้างหุ้นส่วนจำกัดพื้นที่หรือซื้อสินค้าของที่ระลึกต่างๆเงินจากเนชั่นักท่องเที่ยวจะทางทหารผ่านมือจากเนชั่เจ้าของร้านไปซื้ออาหารสดผลไม้ สดหรือซื้อผ้าคุณทอเงินเหล่านี้ย่อมกระจายไปสู่เกษตรกรคุณผู้ผลิตอาหารและผลไม้หรือไปสู่ช่างคุณทอผ้าซึ่งขณะนี้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดท้องถิ่นได้เป็นต้น
ดังนั้นหัวเรื่อง: การจัดการหัวเรื่อง: การท่องเที่ยวในห้างหุ้นส่วนจำกัดท้องถิ่นย่อมเป็นภาระหน้าที่ของของคุณคนในห้างหุ้นส่วนจำกัดท้องถิ่นจะคุณต้องร่วมกัน คิดร่วมกันทำเพื่อให้มีนักท่องเที่ยวต่างถิ่นเดินทางมาเที่ยวได้เพิ่มขึ้นตลอดทั้งปีและตลอดกาลเป็นอันเป็นหัวเรื่อง: การจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนนั่นเอง
กระบวนการจัดการหัวเรื่อง: การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนนั้นมีหลายระดับระดับแรกก็คือชุมชนหรือประชาคม (ชุมชน) ผู้ รับผิดชอบเป็นเจ้าของเป็นผู้ครอบครองจะต้อง มีหน้าที่มีบทบาทดังนี้
1) หน้าที่รับผิดชอบหัวเรื่อง: การท่องเที่ยวของชุมชนตามที่กฎหมายระบุ DIV
องค์กรชุมชนหรือประชาคม (Community) หรือกลุ่มประชาชนนับเป็นองค์กรเล็กที่สุด และมีบทบาทเป็นเจ้าของท้องถิ่นเจ้าของทรัพยากรการท่องเที่ยว เจ้าของทางคดีแหล่งท่องเที่ยวคุณต้องมีบทบาทและหน้าที่ต่อหัวเรื่อง: การพัฒนาและส่งเสริมหัวเรื่อง: การท่องเที่ยวที่ยั่งยืนร่วมกันตามรัฐธรรมนูญกำหนดบทบาทหัวเรื่อง: การมีส่วนร่วมของประชาชนเป็นกฎหมายดังนี้
รัฐธรรมนูญไทย English ฉบับพ. ศ. 2540 ระบุไว้ในหมวดที่ 3 สิทธิและเสรีภาพของ ชนชาวไทยมาตราที่ 46 ระบุไว้ว่าบุคคลซึ่งรวมกันเป็น ชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิมย่อมมีสิทธิอนุรักษ์และฟื้นฟูจารีตประเพณีภูมิปัญญาท้องถิ่นศิลปะหรือวัฒนธรรมอันดีของท้องถิ่นและของชาติและมีส่วนร่วมในการจัดการการบำรุงรักษาและการใช้ประโยชน์ จากทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมอย่างสมดุลและยั่งยืน ทั้งนี้ตามกฎหมายบัญญัติมาตราที่ 56 ระบุไว้ว่าสิทธิของบุคคลที่จะ มีส่วนร่วมกับรัฐและชุมชนในการบำรุงรักษาและการได้ประโยชน์จากทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพและในการคุ้มครองส่งเสริม และรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมเพื่อให้ดำรงชีพ อยู่อย่างปกติและต่อเนื่องในสิ่งแวดล้อมที่จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพอนามัยสวัสดิภาพหรือคุณภาพชีวิตของตนย่อมได้รับความคุ้มครองทั้งนี้ตามกฎหมายบัญญัติเพื่อให้การทำงานของชุมชนร่วมกับหน่วย งานอื่น ๆ มีความคล่องตัวชุมชนหรือ ประชาคมจะต้องเลือกผู้แทนกลุ่มหนึ่งเพื่อทำหน้าที่เป็นองค์กรชุมชน ได้แก่ ประธานรองประธาน (1-2 ตำแหน่ง) เลขานุการและนายทะเบียนเหรัญญิกหรือสมุห์บัญชี ปฏิคมและประชาสัมพันธ์มีการกำหนดหน้าที่ระเบียบกติกาและ รายงานต่อชุมชนในท้องถิ่นอย่างชัดเจนโปร่งใส เช่นชุมชนสามแพร่งชุมชนท่าเตียน (เขตพระนครกรุงเทพฯ) ชุมชนวัดเกตุการาม (อ. เมืองเชียงใหม่) ชุมชนรักษ์อัมพวา (อ. อัมพวาจ. สมุทรสงคราม) เป็นต้นเพื่อให้การทำงานของกลุ่มผู้ แทนด้านทำงานได้ควรกำหนดเงินตอบแทนเป็นเบี้ยประชุมสำหรับค่าใช้จ่ายอื่นรวมขณะนี้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดงบประมาณดำเนินหัวเรื่อง: การ
บทบาทขององค์กรชุมชนหรือประชาคมต่อหัวเรื่อง: การพัฒนาและส่งเสริมหัวเรื่อง: การท่องเที่ยวที่ยั่งยืนนั้นจะคุณต้องทำงานร่วมกันกับพหุภาคีโดยร่วมเสนอความสามารถคิดและ ระดมความคิดเห็นในการศึกษาสถานภาพของ แหล่งท่องเที่ยวและกิจกรรมการท่องเที่ยวว่ามีจุดเด่นจุดด้อยโอกาสและปัญหาอะไรบ้างจากนั้นจึงร่วมวางแผนงานทั้งแก้ไขปัญหาส่งเสริมและประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวทำแผนปฏิบัติการทั้งแผนเฉพาะกิจแผนระยะเร่งด่วนระยะกลาง และระยะยาวร่วมมือกันทำงานตามแผนที่ วางไว้ให้เป็นผลสำเร็จรวมทั้งร่วมลงทุนในธุรกิจท่องเที่ยวที่ได้รับการยินยอมจากชุมชนร่วมกันประเมินผลงานเพื่อให้ประสบผลสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ด้วยกันหรือพบปัญหาที่ต้อง ร่วมกันแก้ไขฟื้นฟูพัฒนาให้มีคุณภาพ ดีขึ้นนอกจากนั้นกลุ่มผู้แทนชุมชนต้องทำหน้าที่สร้างเครือข่ายทั้งระดับแนวตั้งและแนวนอนด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวนับเป็นธุรกิจการท่องเที่ยวที่สร้างรายได้เป็นเงินตราให้กับผู้ประกอบการและกระจายเข้าไปในท้องถิ่นที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวดังนั้นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ( อบต . เทศบาลตำบลและอบจ ) หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้องและรัฐบาลจึงควรมีนโยบายและแผนงานพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทยและนักท่องเที่ยวต่างประเทศเพื่อเพิ่มรายได้จากการท่องเที่ยวอีกทั้งยังเป็นการเพิ่มเศรษฐกิจของท้อ งถิ่นโดยรวมและส่งผลต่อระบบเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศด้วยรายได้จากการท่องเที่ยวย่อมกระจายเข้าไปสู่ท้องถิ่นผู้เป็นเจ้าของแหล่งท่องเที่ยวได้ยกตัวอย่างเช่นมีนักท่องเที่ยวมากินอาหารในพื้นที่หรือซื้อสินค้าของที่ระลึกต่างๆเงินจากนักท่องเที่ยวจะผ่านมือจากเจ้าของร้านไปซื้ออาหารสดผลไม้สดหรือซื้อผ้าทอเงินเหล่านี้ ย่อมกระจายไปสู่เกษตรกรผู้ผลิตอาหารและผลไม้หรือไปสู่ช่างทอผ้าซึ่งอยู่ในท้องถิ่นได้เป็นต้นดังนั้นการจัดการการท่องเที่ยวในท้องถิ่นย่อมเป็นภาระหน้าที่ของคนในท้องถิ่นจะต้องร่วมกันคิดร่วมกันทำเพื่อให้มีนักท่องเที่ยวต่างถิ่นเดินทางมาเที่ยวได้เพิ่มขึ้นตลอดทั้งปีและตลอดกาลอันเป็นการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนนั่นเองกระบวนการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนนั้นมีหลายระดับระดับแรกก็คือชุมชนหรือประชาคม ( ชุมชน ) ผู้รับผิดชอบเป็นเจ้าของเป็นผู้ครอบครองจะต้องมีหน้าที่มีบทบาทดังนี้1 ) หน้าที่รับผิดชอบการท่องเที่ยวของชุมชนตามที่กฎหมายระบุองค์กรชุมชนหรือประชาคม ( ชุมชน ) หรือกลุ่มประชาชนนับเป็นองค์กรเล็กที่สุดและมีบทบาทเป็นเจ้าของท้องถิ่นเจ้าของทรัพยากรการท่องเที่ยวเจ้าของแหล่งท่องเที่ยวต้องมีบทบาทและหน้าที่ต่อการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนร่วมกันตามรัฐธรรมนูญกำหนดบทบาทการมีส่ วนร่วมของประชาชนเป็นกฎหมายดังนี้รัฐธรรมนูญไทยฉบับพ . ศ . 2540 ระบุไว้ในหมวดที่ 3 สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทยมาตราที่ 46 ระบุไว้ว่าบุคคลซึ่งรวมกันเป็นชุมชนท้องถิ่นดั้งเดิมย่อมมีสิ