- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Sweet potato (Ipomoea batatas L.) i
Sweet potato (Ipomoea batatas L.) is an important staple food crop in Uganda,
where it plays a major role in the food security system of the country
(Bashaasha et al., 1995). Although Uganda is the largest sweetpotato producing
country in Africa and the fourth in the world (Woolfe, 1992, FAO, 1991), with
an annual production of more than 1.8 millions tonnes (MAAIF, 1992),
sweetpotato postharvest use is remarkably narrow and limited to human
consumption in a fresh, boiled or roasted form. The small number of ways in
which sweetpotato is used, and the limited processing technologies available
and adapted to the Ugandan situation, do not permit the potential benefits of the
crop to reach consumers and farmers.
Sweetpotato is grown everywhere in Uganda. It provides a good part of the
dietary starch throughout the year. Fresh boiled or steamed sweetpotato is
mostly consumed with sauces containing beans, cowpeas, or vegetables.
Fresh sweetpotato roots are bulky and highly perishable, and in Uganda, they
are not stored. The only storage regularly pactised is in-ground storage
whereby unharvested mature sweetpotatoes are left in the field until they are
needed for home consumption or local sale (Smit and Ocitti p’Obwoya, 1994).
In semi-arid areas of the country with a long, hot dry season, in-ground storage
is limited by attacks from sweetpotato weevils (Cylas spp.). Farmers have
traditionally chipped or crushed sweetpotato roots, sun-dried, and stored them
from November through March. The dried sweetpotato is then boiled and
consumed with sauces or tea, or milled into flour and mixed with millet or
sorghum to process the local porridge called atapa.
Limited methods of utilisation, lack of industrial or village-level processing of
the crop, and low levels of commercialisation are major constraints to increased
production of sweetpotatoes.
Myriad products can be made using sweetpotato as an ingredient (Omosa, 1997;
Gakonyo, 1993; Collado and Corke, 1996). Sweetpotato, either fresh, grated,
cooked and mashed, or made into flour, could, with high potential for success,
replace the expensive wheat flour in making buns, chapatis (flat unleavened
bread) and mandazis (doughnuts) (Hagenimana et al., 1998). Sweetpotatobased
products are of high quality and could compete with existing products on
the market (Hagenimana and Owori, 1997). Already in western Kenya and Lira,
Uganda, such fried, processed sweetpotato products are being produced by
informal micro-enterprises on a small scale.
where it plays a major role in the food security system of the country
(Bashaasha et al., 1995). Although Uganda is the largest sweetpotato producing
country in Africa and the fourth in the world (Woolfe, 1992, FAO, 1991), with
an annual production of more than 1.8 millions tonnes (MAAIF, 1992),
sweetpotato postharvest use is remarkably narrow and limited to human
consumption in a fresh, boiled or roasted form. The small number of ways in
which sweetpotato is used, and the limited processing technologies available
and adapted to the Ugandan situation, do not permit the potential benefits of the
crop to reach consumers and farmers.
Sweetpotato is grown everywhere in Uganda. It provides a good part of the
dietary starch throughout the year. Fresh boiled or steamed sweetpotato is
mostly consumed with sauces containing beans, cowpeas, or vegetables.
Fresh sweetpotato roots are bulky and highly perishable, and in Uganda, they
are not stored. The only storage regularly pactised is in-ground storage
whereby unharvested mature sweetpotatoes are left in the field until they are
needed for home consumption or local sale (Smit and Ocitti p’Obwoya, 1994).
In semi-arid areas of the country with a long, hot dry season, in-ground storage
is limited by attacks from sweetpotato weevils (Cylas spp.). Farmers have
traditionally chipped or crushed sweetpotato roots, sun-dried, and stored them
from November through March. The dried sweetpotato is then boiled and
consumed with sauces or tea, or milled into flour and mixed with millet or
sorghum to process the local porridge called atapa.
Limited methods of utilisation, lack of industrial or village-level processing of
the crop, and low levels of commercialisation are major constraints to increased
production of sweetpotatoes.
Myriad products can be made using sweetpotato as an ingredient (Omosa, 1997;
Gakonyo, 1993; Collado and Corke, 1996). Sweetpotato, either fresh, grated,
cooked and mashed, or made into flour, could, with high potential for success,
replace the expensive wheat flour in making buns, chapatis (flat unleavened
bread) and mandazis (doughnuts) (Hagenimana et al., 1998). Sweetpotatobased
products are of high quality and could compete with existing products on
the market (Hagenimana and Owori, 1997). Already in western Kenya and Lira,
Uganda, such fried, processed sweetpotato products are being produced by
informal micro-enterprises on a small scale.
0/5000
Sweet potato (Ipomoea batatas L.) is an important staple food crop in Uganda,where it plays a major role in the food security system of the country(Bashaasha et al., 1995). Although Uganda is the largest sweetpotato producingcountry in Africa and the fourth in the world (Woolfe, 1992, FAO, 1991), withan annual production of more than 1.8 millions tonnes (MAAIF, 1992),sweetpotato postharvest use is remarkably narrow and limited to humanconsumption in a fresh, boiled or roasted form. The small number of ways inwhich sweetpotato is used, and the limited processing technologies availableand adapted to the Ugandan situation, do not permit the potential benefits of thecrop to reach consumers and farmers.Sweetpotato is grown everywhere in Uganda. It provides a good part of thedietary starch throughout the year. Fresh boiled or steamed sweetpotato ismostly consumed with sauces containing beans, cowpeas, or vegetables.Fresh sweetpotato roots are bulky and highly perishable, and in Uganda, theyare not stored. The only storage regularly pactised is in-ground storagewhereby unharvested mature sweetpotatoes are left in the field until they areneeded for home consumption or local sale (Smit and Ocitti p’Obwoya, 1994).In semi-arid areas of the country with a long, hot dry season, in-ground storageis limited by attacks from sweetpotato weevils (Cylas spp.). Farmers havetraditionally chipped or crushed sweetpotato roots, sun-dried, and stored themfrom November through March. The dried sweetpotato is then boiled andconsumed with sauces or tea, or milled into flour and mixed with millet orsorghum to process the local porridge called atapa.Limited methods of utilisation, lack of industrial or village-level processing ofthe crop, and low levels of commercialisation are major constraints to increasedproduction of sweetpotatoes.Myriad products can be made using sweetpotato as an ingredient (Omosa, 1997;Gakonyo, 1993; Collado and Corke, 1996). Sweetpotato, either fresh, grated,cooked and mashed, or made into flour, could, with high potential for success,replace the expensive wheat flour in making buns, chapatis (flat unleavenedbread) and mandazis (doughnuts) (Hagenimana et al., 1998). Sweetpotatobasedproducts are of high quality and could compete with existing products onthe market (Hagenimana and Owori, 1997). Already in western Kenya and Lira,Uganda, such fried, processed sweetpotato products are being produced byinformal micro-enterprises on a small scale.
การแปล กรุณารอสักครู่..
Sweet potato (Ipomoea batatas L.) is an important staple food crop in Uganda,
where it plays a major role in the food security system of the country
(Bashaasha et al., 1995). Although Uganda is the largest sweetpotato producing
country in Africa and the fourth in the world (Woolfe, 1992, FAO, 1991), with
an annual production of more than 1.8 millions tonnes (MAAIF, 1992),
sweetpotato postharvest use is remarkably narrow and limited to human
consumption in a fresh, boiled or roasted form. The small number of ways in
which sweetpotato is used, and the limited processing technologies available
and adapted to the Ugandan situation, do not permit the potential benefits of the
crop to reach consumers and farmers.
Sweetpotato is grown everywhere in Uganda. It provides a good part of the
dietary starch throughout the year. Fresh boiled or steamed sweetpotato is
mostly consumed with sauces containing beans, cowpeas, or vegetables.
Fresh sweetpotato roots are bulky and highly perishable, and in Uganda, they
are not stored. The only storage regularly pactised is in-ground storage
whereby unharvested mature sweetpotatoes are left in the field until they are
needed for home consumption or local sale (Smit and Ocitti p’Obwoya, 1994).
In semi-arid areas of the country with a long, hot dry season, in-ground storage
is limited by attacks from sweetpotato weevils (Cylas spp.). Farmers have
traditionally chipped or crushed sweetpotato roots, sun-dried, and stored them
from November through March. The dried sweetpotato is then boiled and
consumed with sauces or tea, or milled into flour and mixed with millet or
sorghum to process the local porridge called atapa.
Limited methods of utilisation, lack of industrial or village-level processing of
the crop, and low levels of commercialisation are major constraints to increased
production of sweetpotatoes.
Myriad products can be made using sweetpotato as an ingredient (Omosa, 1997;
Gakonyo, 1993; Collado and Corke, 1996). Sweetpotato, either fresh, grated,
cooked and mashed, or made into flour, could, with high potential for success,
replace the expensive wheat flour in making buns, chapatis (flat unleavened
bread) and mandazis (doughnuts) (Hagenimana et al., 1998). Sweetpotatobased
products are of high quality and could compete with existing products on
the market (Hagenimana and Owori, 1997). Already in western Kenya and Lira,
Uganda, such fried, processed sweetpotato products are being produced by
informal micro-enterprises on a small scale.
where it plays a major role in the food security system of the country
(Bashaasha et al., 1995). Although Uganda is the largest sweetpotato producing
country in Africa and the fourth in the world (Woolfe, 1992, FAO, 1991), with
an annual production of more than 1.8 millions tonnes (MAAIF, 1992),
sweetpotato postharvest use is remarkably narrow and limited to human
consumption in a fresh, boiled or roasted form. The small number of ways in
which sweetpotato is used, and the limited processing technologies available
and adapted to the Ugandan situation, do not permit the potential benefits of the
crop to reach consumers and farmers.
Sweetpotato is grown everywhere in Uganda. It provides a good part of the
dietary starch throughout the year. Fresh boiled or steamed sweetpotato is
mostly consumed with sauces containing beans, cowpeas, or vegetables.
Fresh sweetpotato roots are bulky and highly perishable, and in Uganda, they
are not stored. The only storage regularly pactised is in-ground storage
whereby unharvested mature sweetpotatoes are left in the field until they are
needed for home consumption or local sale (Smit and Ocitti p’Obwoya, 1994).
In semi-arid areas of the country with a long, hot dry season, in-ground storage
is limited by attacks from sweetpotato weevils (Cylas spp.). Farmers have
traditionally chipped or crushed sweetpotato roots, sun-dried, and stored them
from November through March. The dried sweetpotato is then boiled and
consumed with sauces or tea, or milled into flour and mixed with millet or
sorghum to process the local porridge called atapa.
Limited methods of utilisation, lack of industrial or village-level processing of
the crop, and low levels of commercialisation are major constraints to increased
production of sweetpotatoes.
Myriad products can be made using sweetpotato as an ingredient (Omosa, 1997;
Gakonyo, 1993; Collado and Corke, 1996). Sweetpotato, either fresh, grated,
cooked and mashed, or made into flour, could, with high potential for success,
replace the expensive wheat flour in making buns, chapatis (flat unleavened
bread) and mandazis (doughnuts) (Hagenimana et al., 1998). Sweetpotatobased
products are of high quality and could compete with existing products on
the market (Hagenimana and Owori, 1997). Already in western Kenya and Lira,
Uganda, such fried, processed sweetpotato products are being produced by
informal micro-enterprises on a small scale.
การแปล กรุณารอสักครู่..
มันฝรั่งหวาน ( ไอโพเมีย batatas L . ) เป็นพืชอาหารหลักที่สำคัญในยูกันดา ,
ที่มีบทบาทสำคัญในการรักษาความปลอดภัยระบบอาหารของประเทศ
( bashaasha et al . , 1995 ) แม้ว่ายูกันดาเป็นที่ใหญ่ที่สุดมันเทศผลิต
ประเทศในแอฟริกาและที่สี่ในโลก ( วุล์ฟ , 1992 , เฝ้า , 1991 ) ,
การผลิตปีละกว่า 1.8 ล้านตัน ( maaif , 1992 ) ,
มันเทศหลังการเก็บเกี่ยวใช้บนแคบและ จำกัด การบริโภคของมนุษย์
ในสด ต้ม หรือย่างแบบ ขนาดเล็กหลายวิธี
ซึ่งมันเทศจะใช้และการประมวลผลจำกัดเทคโนโลยีที่มีอยู่
และปรับให้เข้ากับสถานการณ์ยุ ไม่อนุญาตให้ประโยชน์ในการเข้าถึงผู้บริโภค และเกษตรกรปลูกพืช
.
มันเทศที่ปลูกได้ทุกที่ในยูกันดามันมีส่วนดีของ
แป้งอาหารตลอดทั้งปี สด ต้ม หรือนึ่งมันเทศคือ
ส่วนใหญ่ใช้กับซอสที่มีถั่ว cowpeas หรือผักรากมันเทศสด
มีขนาดใหญ่และสูงที่เน่าเสียง่าย และในยูกันดา , พวกเขา
ไม่ได้เก็บไว้ แค่กระเป๋าเป็นประจำ pactised ใน
กระเป๋า พื้นดินโดย unharvested ผู้ใหญ่ sweetpotatoes ที่เหลืออยู่ในเขต จนกว่าพวกเขาจะต้องการในการบริโภคในครัวเรือนหรือท้องถิ่น
ขาย ( SMIT ocitti และ p'obwoya , 1994 ) .
ในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งของประเทศกับยาว ร้อนแล้งใน
กระเป๋าพื้นดินจะถูก จำกัด โดยการโจมตีจากมันเทศสามารถ ( cylas spp . ) ชาวนา
ผ้าบิ่นหรือรากมันเทศบด ตากแดด แล้วเก็บไว้
ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงมีนาคม มันเทศแห้งจะต้ม
ใช้กับซอส หรือ ชา หรือข้าวสารลงในแป้งและผสมกับ ข้าวฟ่าง ข้าวฟ่างหรือ
กระบวนการท้องถิ่นโจ๊กเรียก atapa .
วิธีการ จำกัด ของการใช้ การอุตสาหกรรม หรือหมู่บ้านระดับการประมวลผลของ
พืชและระดับต่ำของระบบการค้าจะเพิ่มขึ้น
ผลิต
sweetpotatoes .สินค้ามากมาย สามารถทำให้การใช้มันเทศเป็นส่วนผสม ( omosa , 1997 ;
gakonyo , 1993 ; COLLADO และ corke , 1996 ) มันเทศ , ให้สดเหมือน
สุกและบดหรือทำเป็นแป้งได้ ที่มีศักยภาพสูงสำหรับความสำเร็จ
แทนที่แป้งสาลีราคาแพงในการทําขนมปังจาปาตี ( ขนมปัง
แบน ) และ mandazis ( โดนัท ) ( hagenimana et al . , 1998 ) sweetpotatobased
ผลิตภัณฑ์มีคุณภาพสูง และสามารถแข่งขันกับสินค้าที่มีอยู่ในตลาด (
hagenimana และ owori , 1997 ) แล้วในเคนยา และ Lira ,
ยูกันดา , เช่น ทอด ผลิตภัณฑ์แปรรูปจากมันเทศจะถูกผลิตโดย บริษัท ไมโคร เป็นกันเอง
บนขนาดเล็ก
ที่มีบทบาทสำคัญในการรักษาความปลอดภัยระบบอาหารของประเทศ
( bashaasha et al . , 1995 ) แม้ว่ายูกันดาเป็นที่ใหญ่ที่สุดมันเทศผลิต
ประเทศในแอฟริกาและที่สี่ในโลก ( วุล์ฟ , 1992 , เฝ้า , 1991 ) ,
การผลิตปีละกว่า 1.8 ล้านตัน ( maaif , 1992 ) ,
มันเทศหลังการเก็บเกี่ยวใช้บนแคบและ จำกัด การบริโภคของมนุษย์
ในสด ต้ม หรือย่างแบบ ขนาดเล็กหลายวิธี
ซึ่งมันเทศจะใช้และการประมวลผลจำกัดเทคโนโลยีที่มีอยู่
และปรับให้เข้ากับสถานการณ์ยุ ไม่อนุญาตให้ประโยชน์ในการเข้าถึงผู้บริโภค และเกษตรกรปลูกพืช
.
มันเทศที่ปลูกได้ทุกที่ในยูกันดามันมีส่วนดีของ
แป้งอาหารตลอดทั้งปี สด ต้ม หรือนึ่งมันเทศคือ
ส่วนใหญ่ใช้กับซอสที่มีถั่ว cowpeas หรือผักรากมันเทศสด
มีขนาดใหญ่และสูงที่เน่าเสียง่าย และในยูกันดา , พวกเขา
ไม่ได้เก็บไว้ แค่กระเป๋าเป็นประจำ pactised ใน
กระเป๋า พื้นดินโดย unharvested ผู้ใหญ่ sweetpotatoes ที่เหลืออยู่ในเขต จนกว่าพวกเขาจะต้องการในการบริโภคในครัวเรือนหรือท้องถิ่น
ขาย ( SMIT ocitti และ p'obwoya , 1994 ) .
ในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งของประเทศกับยาว ร้อนแล้งใน
กระเป๋าพื้นดินจะถูก จำกัด โดยการโจมตีจากมันเทศสามารถ ( cylas spp . ) ชาวนา
ผ้าบิ่นหรือรากมันเทศบด ตากแดด แล้วเก็บไว้
ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนถึงมีนาคม มันเทศแห้งจะต้ม
ใช้กับซอส หรือ ชา หรือข้าวสารลงในแป้งและผสมกับ ข้าวฟ่าง ข้าวฟ่างหรือ
กระบวนการท้องถิ่นโจ๊กเรียก atapa .
วิธีการ จำกัด ของการใช้ การอุตสาหกรรม หรือหมู่บ้านระดับการประมวลผลของ
พืชและระดับต่ำของระบบการค้าจะเพิ่มขึ้น
ผลิต
sweetpotatoes .สินค้ามากมาย สามารถทำให้การใช้มันเทศเป็นส่วนผสม ( omosa , 1997 ;
gakonyo , 1993 ; COLLADO และ corke , 1996 ) มันเทศ , ให้สดเหมือน
สุกและบดหรือทำเป็นแป้งได้ ที่มีศักยภาพสูงสำหรับความสำเร็จ
แทนที่แป้งสาลีราคาแพงในการทําขนมปังจาปาตี ( ขนมปัง
แบน ) และ mandazis ( โดนัท ) ( hagenimana et al . , 1998 ) sweetpotatobased
ผลิตภัณฑ์มีคุณภาพสูง และสามารถแข่งขันกับสินค้าที่มีอยู่ในตลาด (
hagenimana และ owori , 1997 ) แล้วในเคนยา และ Lira ,
ยูกันดา , เช่น ทอด ผลิตภัณฑ์แปรรูปจากมันเทศจะถูกผลิตโดย บริษัท ไมโคร เป็นกันเอง
บนขนาดเล็ก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ได้เลย
- Then, when we were near the Canary Islan
- การฟังเป็นเริ่มต้นที่ดี
- ตลาดน้ำ
- บิ๊กเกอร์
- play saxophone
- whereas lipid oxidation and formation of
- เป็นคนที่มีปฏิสัมพันธ์แย่
- ฝันดีครับทุกคน
- ฉันชอบกินคุ้กกี้มาก
- ฉันมีเพื่อนเยอะ
- Certainly, cesarean deliveries areassoci
- อาจทำให้เกิดการแบ่งแยกระหว่างสถาบัน
- To maintain proper usage of cleaning sup
- 1. If input conditions have a range from
- Based
- คล้ายๆกัน
- ฉันอยู่กรุงเทพ ฉันยังหลงทาง ฉันจะไปอินเด
- ติดต่อธนาคาร
- grade 2
- About you?
- I will intend to study
- การชม
- Major non-NATO ally (MNNA) is a designat
