4. Practical recommendationsThis in

4. Practical recommendations
This in-depth review of the available literature establishes that
the diagnosis of post-arthroscopic septic arthritis is an emergency.
An early diagnosis is a prerequisite, not only to eradication
of the infection, but also to the achievement of good functional
outcomes. In some cases, however, the challenge is to rule out
post-arthroscopy infection, which may prove difficult. The clinical
manifestations, which consist chiefly in pain, are often ill-defined
and of unclear significance in postoperative patients. Thus, normal
pain due to the surgical procedure may be difficult to differentiate
from pain indicating a complication. Therefore, the possibility of
infection must always be borne in mind in patients with a troubled
postoperative course marked by unusually severe pain, delayed
range-of-motion recovery, or any other untoward event.
Many investigations are available for confirming or supporting a
diagnosis of septic arthritis. However, none can definitively rule the
diagnosis in or out. Furthermore, sophisticated tests often have long
times to results and may therefore delay the initiation of an effective
treatment strategy. Therefore, in practice, the wisest course of
action consists in performing a single investigation, namely, joint
aspiration with microbiological studies of the collected fluid. Presence
of a joint effusion is required but is the rule in this setting.
Aspiration of superficial joints (knee, ankle, shoulder, elbow, and
wrist) is easy to perform on an outpatient or inpatient basis. Aspiration
of the hip is also possible under these conditions, although
more likely to be successful when ultrasound guidance is used. Joint
aspiration is a rapid procedure that requires no special preparation
and is fairly inexpensive. It should be performed at the slightest
doubt and usually provides the diagnosis while also protecting the
physician in the event of litigation.
That joint aspiration can cause septic arthritis is a widely held
misconception. As with all invasive procedures, there is some risk,
but published estimates range from 1/10,000 to 1/100,000 aspirations.
Thus, any risk associated with joint aspiration is far lower
than the risk associated with allowing a joint infection to evolve.A positive joint aspiration, defined as purulent fluid or a positive
culture, confirms the diagnosis of infection, as false-positive results
due to sample contamination are exceedingly rare. Once the diagnosis
is confirmed and the causative organism identified, effective
treatment can be started immediately. The treatment strategy is
now well-standardised and will be described below. Effective and
early treatment provides the best chance of success and minimises
both the treatment duration and any residual abnormalities. The
expected outcome is eradication of the infection.
Although the patient may interpret the infection as indicative of
malpractice, the physician is unlikely to be found liable, except in
the tiny number of cases in which there is evidence of suboptimal
care. The liability falls on the healthcare institution. The surgeon is
usually subpoenaed to attend the expert review but can, in most
cases, prove that no mistakes were made and that the diagnosis
and treatment occurred as early as possible.
Negative joint aspirate cultures usually indicate that there is
no infection. Unfortunately, the diagnosis cannot be completely
ruled out. The patient should be monitored more closely than usual.
If the clinical manifestations are still present after a few days, a
second joint aspiration should be performed to allow further microbiological
studies. The treatment at this stage should be confined
to symptomatic measures. There is an absolute contra-indication
to probabilistic antibiotic therapy, as this course of action, far
from improving patient safety, can make the definite diagnosis
impossible to establish while failing to provide optimaltherapeutic
effectiveness.
If a definite diagnosis of infection is established, the patient may
consider malpractice litigation. However, the surgeon is unlikely
to be found liable, as the times to diagnosis and treatment were as
short as possible.
Failure to perform joint aspiration leaves the diagnosis in doubt
for several weeks. In the absence of infection,treatment delay is not
an issue and the surgeon may feel justified in not having performed
an unnecessary procedure. On the other hand, if a diagnosis of
infection is confirmed, the substantial delay in treatment initiation
will put the patient at risk for increased functional impairments.
The patient may be more likely to litigate and, more importantly,
the court will find the surgeon guilty of malpractice, consisting in
failure to investigate all possible diagnostic hypotheses.
When the diagnosis of septic arthritis is confirmed, treatment
must be started on an emergency basis. A prompt treatment
response increases the chances of a full recovery. Consequently,
a radical multipronged treatment strategy must be applied from
the outset. This strategy has three components.
Systemic antibiotics selected based on susceptibility test results
should be given routinely, as early as possible, and in sufficiently
high dosages. The intravenous route is used initially then the oral
route. Well-standardised protocols are now available, and the prescription
of antibiotics usually raises no special challenges.
Joint lavage should be performed routinely in post-arthroscopy
septic arthritis. Needle irrigation is inadequate, and surgical lavage
must be performed instead. Arthroscopic lavage is the preferred
technique, as it is less aggressive and potentially more effective for
complex joints such as the knee. However, open surgical lavage
remains an option. Large amounts of sterile saline should be used.
Adding antiseptic or antibiotic agents to the lavage fluid has not
been proven effective or, most importantly, safe.
Synovectomy is indicated in patients with marked synovial
hypertrophy and intra-synovial abscesses. The optimal extent of
the procedure is unclear, however, and is largely decided based on
subjective factors. Synovectomy should probably be as complete as
possible to maximally decrease the bacterial load. Excessive synovectomy
is lessharmfulthaninsufficient synovectomy, whichmay
delay the treatment response. Broad criteria should therefore be
used to select patients for synovectomy. Again, the arthroscopic approach is preferred, but open surgery is another option that may
allow more complete and, above all, faster removal of the synovial
membrane.
The best management of foreign material introduced into the
joints is less clear. Foreign material that is well-fixed within the
joint and continues to fulfil its function is unlikely to prevent eradication
of the infection and can be left in place. In contrast, if
the foreign material is not effective (e.g., ligament transplant that
has been destroyed or markedly weakened, ineffective sutures, or
mobile metallic material), removing it is reasonable. If appropriate,
it can be replaced by new material, depending on the situation and
potential difficulties

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. ปฏิบัติคำแนะนำตรวจทานนี้ในเชิงลึกของวรรณคดีมีสร้างที่การวินิจฉัยของโรคไขข้ออักเสบกำจัดของเสียหลัง arthroscopic ฉุกเฉินได้การวินิจฉัยเป็นต้นเป็นช่วงเวลา ไม่เพียงแต่จะขจัดติดเชื้อ แต่ยังรวมถึงความสำเร็จในการทำงานดีผลลัพธ์ที่ ในบางกรณี อย่างไรก็ตาม ความท้าทายคือการ ออกกฎเชื้อ arthroscopy หลัง ซึ่งอาจพิสูจน์ยาก ในทางคลินิกลักษณะ ซึ่งประกอบด้วยส่วนใหญ่ในความเจ็บปวด มัก ill-definedและ ของสำคัญไม่ชัดเจนในผู้ป่วยในการผ่าตัด ดังนั้น ปกติอาการปวดเนื่องจากวิธีการผ่าตัดอาจจะยากที่จะแยกความแตกต่างจากความเจ็บปวดในการบ่งชี้อาการแทรกซ้อน ดังนั้น เป็นไปได้ของติดเชื้อต้องเสมอจะแบกรับทราบในผู้ป่วยที่ มีปัญหาการหลักสูตรในการผ่าตัดที่ทำเครื่องหมาย โดยความเจ็บปวดรุนแรงผิดปกติ การล่าช้ากู้คืนช่วงของเคลื่อนไหว หรือเหตุการณ์ untoward อื่น ๆตรวจสอบมากมีการยืนยัน หรือสนับสนุนการการวินิจฉัยโรคไขข้ออักเสบกำจัดของเสีย อย่างไรก็ตาม ไม่สามารถแน่นอนกฎวินิจฉัย หรือออก นอกจากนี้ การทดสอบที่ซับซ้อนมักจะมียาวนานเวลาผลลัพธ์และพฤษภาคมจึงเลื่อนเวลาเริ่มต้นของการมีประสิทธิภาพกลยุทธ์การรักษา ดังนั้น ในทางปฏิบัติ ดำเนิน wisestการดำเนินการประกอบด้วยในการสอบสวนเดียว ได้แก่ ร่วมปณิธาน มีการศึกษาทางจุลชีววิทยาของน้ำรวบรวม สถานะการออนไลน์effusion ร่วมเป็นจำเป็น แต่มีกฎในการตั้งค่านี้Aspiration of superficial joints (knee, ankle, shoulder, elbow, andwrist) is easy to perform on an outpatient or inpatient basis. Aspirationof the hip is also possible under these conditions, althoughmore likely to be successful when ultrasound guidance is used. Jointaspiration is a rapid procedure that requires no special preparationand is fairly inexpensive. It should be performed at the slightestdoubt and usually provides the diagnosis while also protecting thephysician in the event of litigation.That joint aspiration can cause septic arthritis is a widely heldmisconception. As with all invasive procedures, there is some risk,but published estimates range from 1/10,000 to 1/100,000 aspirations.Thus, any risk associated with joint aspiration is far lowerthan the risk associated with allowing a joint infection to evolve.A positive joint aspiration, defined as purulent fluid or a positiveculture, confirms the diagnosis of infection, as false-positive resultsdue to sample contamination are exceedingly rare. Once the diagnosisis confirmed and the causative organism identified, effectivetreatment can be started immediately. The treatment strategy isnow well-standardised and will be described below. Effective andearly treatment provides the best chance of success and minimisesboth the treatment duration and any residual abnormalities. Theexpected outcome is eradication of the infection.Although the patient may interpret the infection as indicative of
malpractice, the physician is unlikely to be found liable, except in
the tiny number of cases in which there is evidence of suboptimal
care. The liability falls on the healthcare institution. The surgeon is
usually subpoenaed to attend the expert review but can, in most
cases, prove that no mistakes were made and that the diagnosis
and treatment occurred as early as possible.
Negative joint aspirate cultures usually indicate that there is
no infection. Unfortunately, the diagnosis cannot be completely
ruled out. The patient should be monitored more closely than usual.
If the clinical manifestations are still present after a few days, a
second joint aspiration should be performed to allow further microbiological
studies. The treatment at this stage should be confined
to symptomatic measures. There is an absolute contra-indication
to probabilistic antibiotic therapy, as this course of action, far
from improving patient safety, can make the definite diagnosis
impossible to establish while failing to provide optimaltherapeutic
effectiveness.
If a definite diagnosis of infection is established, the patient may
consider malpractice litigation. However, the surgeon is unlikely
to be found liable, as the times to diagnosis and treatment were as
short as possible.
Failure to perform joint aspiration leaves the diagnosis in doubt
for several weeks. In the absence of infection,treatment delay is not
an issue and the surgeon may feel justified in not having performed
an unnecessary procedure. On the other hand, if a diagnosis of
infection is confirmed, the substantial delay in treatment initiation
will put the patient at risk for increased functional impairments.
The patient may be more likely to litigate and, more importantly,
the court will find the surgeon guilty of malpractice, consisting in
failure to investigate all possible diagnostic hypotheses.
When the diagnosis of septic arthritis is confirmed, treatment
must be started on an emergency basis. A prompt treatment
response increases the chances of a full recovery. Consequently,
a radical multipronged treatment strategy must be applied from
the outset. This strategy has three components.
Systemic antibiotics selected based on susceptibility test results
should be given routinely, as early as possible, and in sufficiently
high dosages. The intravenous route is used initially then the oral
route. Well-standardised protocols are now available, and the prescription
of antibiotics usually raises no special challenges.
Joint lavage should be performed routinely in post-arthroscopy
septic arthritis. Needle irrigation is inadequate, and surgical lavage
must be performed instead. Arthroscopic lavage is the preferred
technique, as it is less aggressive and potentially more effective for
complex joints such as the knee. However, open surgical lavage
remains an option. Large amounts of sterile saline should be used.
Adding antiseptic or antibiotic agents to the lavage fluid has not
been proven effective or, most importantly, safe.
Synovectomy is indicated in patients with marked synovial
hypertrophy and intra-synovial abscesses. The optimal extent of
the procedure is unclear, however, and is largely decided based on
subjective factors. Synovectomy should probably be as complete as
possible to maximally decrease the bacterial load. Excessive synovectomy
is lessharmfulthaninsufficient synovectomy, whichmay
delay the treatment response. Broad criteria should therefore be
used to select patients for synovectomy. Again, the arthroscopic approach is preferred, but open surgery is another option that may
allow more complete and, above all, faster removal of the synovial
membrane.
The best management of foreign material introduced into the
joints is less clear. Foreign material that is well-fixed within the
joint and continues to fulfil its function is unlikely to prevent eradication
of the infection and can be left in place. In contrast, if
the foreign material is not effective (e.g., ligament transplant that
has been destroyed or markedly weakened, ineffective sutures, or
mobile metallic material), removing it is reasonable. If appropriate,
it can be replaced by new material, depending on the situation and
potential difficulties

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.
คำแนะนำการปฏิบัตินี้ตรวจสอบในเชิงลึกของวรรณกรรมที่มีกำหนดว่าการวินิจฉัยของโรคข้ออักเสบติดเชื้อหลัง
arthroscopic เป็นกรณีฉุกเฉิน.
วินิจฉัยเป็นสิ่งที่จำเป็นที่ไม่เพียง
แต่จะกำจัดของการติดเชื้อแต่ยังรวมถึงความสำเร็จของการทำงานที่ดี
ผลลัพธ์ ในบางกรณี
แต่ความท้าทายคือการออกกฎการติดเชื้อหลังการส่องกล้องซึ่งอาจพิสูจน์ได้ยาก คลินิกอาการซึ่งประกอบด้วยส่วนใหญ่ในอาการปวดมักจะป่วยกำหนดและมีความสำคัญไม่ชัดเจนในผู้ป่วยหลังผ่าตัด ดังนั้นปกติอาการปวดเนื่องจากการผ่าตัดอาจจะเป็นเรื่องยากที่จะแยกความแตกต่างจากอาการปวดบ่งชี้ภาวะแทรกซ้อน ดังนั้นจึงเป็นไปได้ของการติดเชื้อมักจะต้องเป็นพาหะในใจในผู้ป่วยที่มีปัญหาแน่นอนหลังการผ่าตัดทำเครื่องหมายด้วยอาการปวดอย่างรุนแรงผิดปกติล่าช้ากู้คืนช่วงของการเคลื่อนไหวหรือเหตุการณ์ร้ายแรงอื่นๆ . การตรวจสอบหลายที่ใช้ได้สำหรับการยืนยันหรือสนับสนุนการวินิจฉัยของโรคข้ออักเสบติดเชื้อ แต่ไม่มีแตกหักสามารถปกครองวินิจฉัยหรือออก นอกจากนี้การทดสอบที่มีความซับซ้อนมักจะมีความยาวครั้งเพื่อผลและดังนั้นจึงอาจล่าช้าเริ่มต้นของการที่มีประสิทธิภาพกลยุทธ์การรักษา ดังนั้นในทางปฏิบัติแน่นอนทุกอย่างของการกระทำในการปฏิบัติประกอบด้วยการตรวจสอบเพียงครั้งเดียวคือร่วมทะเยอทะยานกับการศึกษาทางจุลชีววิทยาของน้ำที่เก็บรวบรวม การแสดงตนของปริมาตรน้ำร่วมกันจำเป็นต้องมี แต่กฎในการตั้งค่านี้. ความหวังของข้อต่อตื้น (เข่า, ข้อเท้า, ไหล่, ข้อศอกและข้อมือ) เป็นเรื่องง่ายที่จะดำเนินการบนพื้นฐานผู้ป่วยนอกผู้ป่วยในหรือ ความทะเยอทะยานของสะโพกยังเป็นไปได้ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ถึงแม้จะมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จเมื่อคำแนะนำที่ถูกนำมาใช้อัลตราซาวนด์ ร่วมทะเยอทะยานเป็นขั้นตอนอย่างรวดเร็วที่ไม่จำเป็นต้องมีการเตรียมการเป็นพิเศษและมีราคาไม่แพงอย่างเป็นธรรม มันควรจะดำเนินการที่น้อยที่สุดข้อสงสัยและมักจะมีการวินิจฉัยขณะที่ยังปกป้องการแพทย์ในกรณีที่มีการดำเนินคดี. ที่ทะเยอทะยานร่วมกันอาจทำให้เกิดโรคข้ออักเสบติดเชื้อเป็นจัดขึ้นอย่างกว้างขวางเข้าใจผิด เช่นเดียวกับขั้นตอนการบุกรุกทั้งหมดมีความเสี่ยงบางอย่างแต่ประมาณการการตีพิมพ์ในช่วงตั้งแต่ 1 / 10,000 ถึง 1 / 100,000 แรงบันดาลใจ. ดังนั้นความเสี่ยงใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความทะเยอทะยานร่วมกันเป็นที่ต่ำกว่าความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการช่วยให้การติดเชื้อร่วมกันเพื่อevolve.A บวก ทะเยอทะยานร่วมกันกำหนดให้เป็นของเหลวหรือหนองบวกวัฒนธรรมยืนยันการวินิจฉัยโรคติดเชื้อที่เป็นผลบวกเท็จเนื่องจากการปนเปื้อนของตัวอย่างที่หายากเหลือเกินที่มี เมื่อวินิจฉัยได้รับการยืนยันและมีชีวิตที่ระบุสาเหตุที่มีประสิทธิภาพการรักษาสามารถเริ่มต้นได้ทันที กลยุทธ์การรักษาก็คือขณะนี้เป็นที่ได้มาตรฐานและมีรายละเอียดดังนี้ ที่มีประสิทธิภาพและรักษาต้นให้โอกาสที่ดีที่สุดของความสำเร็จและช่วยลดทั้งระยะเวลาในการรักษาและความผิดปกติใดๆ ที่เหลือ ผลที่คาดหวังคือการกำจัดของการติดเชื้อ. แม้ว่าผู้ป่วยอาจตีความการติดเชื้อเป็นตัวบ่งชี้ของการทุจริตต่อหน้าที่แพทย์ไม่น่าเป็นไปได้ที่จะพบระวางยกเว้นในจำนวนเล็กๆ ของกรณีที่มีหลักฐานของการก่อให้เกิดผลลัพธ์ดูแล ความรับผิดตรงกับสถาบันการศึกษาด้านการดูแลสุขภาพ ศัลยแพทย์จะมักจะปฏิปักษ์ที่จะเข้าร่วมการตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญแต่ในส่วนกรณีที่พิสูจน์ได้ว่าไม่มีความผิดพลาดที่ทำและการวินิจฉัยและการรักษาที่เกิดขึ้นเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้. วัฒนธรรมร่วมดูดลบมักจะระบุว่ามีการติดเชื้อไม่มี แต่น่าเสียดายที่การวินิจฉัยไม่สามารถสมบูรณ์ตัดออก ผู้ป่วยควรได้รับการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดมากขึ้นกว่าปกติ. ถ้าอาการทางคลินิกยังคงอยู่หลังจากไม่กี่วันมีความทะเยอทะยานที่สองร่วมกันควรจะดำเนินการเพื่อให้การของจุลินทรีย์ต่อการศึกษา การรักษาในขั้นตอนนี้ควรจะถูกคุมขังกับมาตรการที่มีอาการ มีข้อบ่งชี้ทางตรงกันข้ามแน่นอนคือการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะน่าจะเป็นหลักสูตรของการกระทำนี้ห่างไกลจากการปรับปรุงความปลอดภัยของผู้ป่วยสามารถให้การวินิจฉัยที่แน่นอนเป็นไปไม่ได้ที่จะสร้างในขณะที่ความล้มเหลวที่จะให้optimaltherapeutic ประสิทธิภาพ. ถ้าการวินิจฉัยที่แน่นอนของการติดเชื้อเป็นที่ยอมรับผู้ป่วย อาจจะพิจารณาดำเนินคดีทุจริตต่อหน้าที่ อย่างไรก็ตามศัลยแพทย์ไม่น่าเป็นไปได้ที่จะพบระวางโทษเป็นครั้งที่จะวินิจฉัยและการรักษาพบว่าสั้นที่สุดเท่าที่เป็นไปได้. ความล้มเหลวในการดำเนินการร่วมกันออกความทะเยอทะยานในการวินิจฉัยข้อสงสัยเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ในกรณีที่ไม่มีการติดเชื้อการรักษาล่าช้าไม่เป็นปัญหาและศัลยแพทย์อาจจะรู้สึกไม่เป็นธรรมในการมีการดำเนินการขั้นตอนที่ไม่จำเป็น ในทางตรงกันข้ามถ้าการวินิจฉัยของการติดเชื้อได้รับการยืนยันความล่าช้าอย่างมากในการเริ่มต้นการรักษาจะทำให้ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงในการที่เพิ่มขึ้นความบกพร่องในการทำงาน. ผู้ป่วยอาจจะมีแนวโน้มที่จะดำเนินการฟ้องร้องและที่สำคัญกว่านั้นศาลจะได้พบกับศัลยแพทย์ผู้กระทำผิดของการทุจริตต่อหน้าที่ประกอบด้วยในความล้มเหลวในการตรวจสอบสมมติฐานการวินิจฉัยเป็นไปได้ทั้งหมด. เมื่อการวินิจฉัยของโรคข้ออักเสบติดเชื้อได้รับการยืนยันการรักษาต้องเริ่มต้นบนพื้นฐานฉุกเฉิน การรักษาพร้อมรับคำตอบสนองเพิ่มโอกาสของการฟื้นตัวอย่างเต็มรูปแบบ ดังนั้นรุนแรงกลยุทธ์การรักษา multipronged ต้องใช้จากเริ่มแรก กลยุทธ์นี้มีสามองค์ประกอบ. ยาปฏิชีวนะระบบเลือกขึ้นอยู่กับผลการทดสอบความไวต่อควรจะได้รับเป็นประจำอย่างเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้และในพอโดสูง เส้นทางทางหลอดเลือดดำถูกนำมาใช้ครั้งแรกแล้วในช่องปากเส้นทาง โปรโตคอลมาตรฐานที่ดีอยู่ในขณะนี้พร้อมใช้งานและใบสั่งยาของยาปฏิชีวนะมักจะก่อให้เกิดความท้าทายเป็นพิเศษไม่มี. ล้างร่วมควรจะดำเนินการเป็นประจำในการโพสต์ส่องกล้องข้ออักเสบติดเชื้อ ชลประทานเข็มไม่เพียงพอและล้างการผ่าตัดจะต้องดำเนินการแทน ล้างผู้รับบริการเป็นที่ต้องการเทคนิคมันเป็นก้าวร้าวน้อยและอาจมีประสิทธิภาพมากขึ้นสำหรับข้อต่อที่ซับซ้อนเช่นหัวเข่า อย่างไรก็ตามการผ่าตัดเปิดล้างยังคงเป็นตัวเลือก จำนวนมากของน้ำเกลือปลอดเชื้อควรใช้. เพิ่มตัวแทนน้ำยาฆ่าเชื้อหรือยาปฏิชีวนะที่จะล้างน้ำยังไม่ได้รับการพิสูจน์ว่ามีประสิทธิภาพหรือที่สำคัญที่สุดคือความปลอดภัย. Synovectomy จะแสดงในผู้ป่วยที่มีการทำเครื่องหมายไขข้อยั่วยวนและฝีภายในไขข้อ ขอบเขตที่เหมาะสมของขั้นตอนก็ไม่มีความชัดเจนอย่างไรและมีการตัดสินใจส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับปัจจัยอัตนัย Synovectomy อาจจะมีความสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ที่จะลดลงสูงสุดโหลดแบคทีเรีย synovectomy มากเกินไปเป็นlessharmfulthaninsufficient synovectomy, whichmay ชะลอการตอบสนองต่อการรักษา หลักเกณฑ์ในวงกว้างดังนั้นจึงควรที่จะใช้ในการเลือกผู้ป่วย synovectomy อีกครั้งวิธี arthroscopic เป็นที่ต้องการ แต่การผ่าตัดเปิดเป็นตัวเลือกอื่นที่อาจช่วยให้สมบูรณ์มากขึ้นและเหนือสิ่งอื่นใดการกำจัดได้เร็วขึ้นของไขข้อเมมเบรน. ซึ่งผู้บริหารที่ดีที่สุดของวัสดุที่ต่างประเทศนำเข้าสู่ข้อต่อมีความชัดเจนน้อย วัสดุที่ต่างประเทศเป็นอย่างดีคงที่ภายในร่วมกันและยังคงปฏิบัติตามหน้าที่ของมันไม่น่าเป็นไปเพื่อป้องกันไม่ให้การกำจัดของการติดเชื้อและสามารถนำมาทิ้งไว้ในสถานที่ ในทางตรงกันข้ามหากวัสดุที่ต่างประเทศไม่ได้มีประสิทธิภาพ(เช่นการปลูกเอ็นที่ได้รับการทำลายหรือลดลงอย่างเห็นได้ชัดเย็บไม่ได้ผลหรือโทรศัพท์มือถือวัสดุที่เป็นโลหะ) ลบมันก็มีเหตุผล ถ้าเหมาะสมก็สามารถถูกแทนที่ด้วยวัสดุใหม่ขึ้นอยู่กับสถานการณ์และความยากลำบากที่อาจเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . คำแนะนำการปฏิบัติ
รีวิวนี้ในเชิงลึกของวรรณกรรมที่มีอยู่สร้างการโพสต์
arthroscopic มีเชื้อโรคไขข้ออักเสบฉุกเฉิน .
การวินิจฉัยเป็นสิ่งจำเป็นที่ไม่เพียง แต่ขจัด
ของการติดเชื้อ แต่ยังเพื่อผลสัมฤทธิ์ของผลการทำงาน
ดี ในบางกรณี แต่ความท้าทายคือการแยกแยะ
โพสต์โทรสโคปีการติดเชื้อ ,ซึ่งอาจพิสูจน์ยาก คลินิก
อาการ ซึ่งประกอบด้วย ส่วนใหญ่ปวด มักจะป่วยกำหนด
และชัดเจนความสำคัญในผู้ป่วยหลังผ่าตัด ดังนั้นความเจ็บปวดปกติ
เนื่องจากการผ่าตัดอาจเป็นเรื่องยากที่จะแยกความแตกต่าง
จากความเจ็บปวด บ่งบอกถึงภาวะแทรกซ้อน ดังนั้น ความเป็นไปได้ของ
การติดเชื้อมักจะต้องเกิดขึ้นในใจของผู้ป่วยที่มีปัญหา
หลักสูตรการทำเครื่องหมายโดยความเจ็บปวดรุนแรงผิดปกติหลังผ่าตัด ล่าช้า
ช่วงของการกู้คืนการเคลื่อนไหว หรืออื่น ๆที่ไม่ดี เหตุการณ์ สอบสวนหลายใช้ได้สำหรับ

ยืนยันหรือสนับสนุนการวินิจฉัยการติดเชื้อโรคไขข้ออักเสบ อย่างไรก็ตาม ไม่มีแตกหักสามารถปกครอง
วินิจฉัยในหรือออก นอกจากนี้ การทดสอบที่ซับซ้อนมักจะมีความยาว
ครั้ง ผลลัพธ์จึงอาจล่าช้าเริ่มต้นของการที่มีประสิทธิภาพ
กลยุทธ์การรักษา ดังนั้น ในการฝึก หลักสูตรของการกระทำที่ฉลาดที่สุดในการแสดง
ประกอบด้วยคดี เดียว คือ ร่วมกันกับทางจุลชีววิทยาศึกษา
ความทะเยอทะยานของการเก็บรวบรวมของเหลว การแสดงตนของพริ้มเพราร่วม
บังคับแต่เป็นกฎในการตั้งค่านี้ ปณิธานของข้อต่อผิวเผิน
( ข้อเข่า ข้อเท้า , ไหล่ , ข้อศอก , และ
ข้อมือ ) เป็นเรื่องง่ายที่จะดำเนินการบนพื้นฐานผู้ป่วยนอก หรือผู้ป่วยใน . โดย
ของสะโพกเป็นไปได้ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ แม้ว่า
มีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จ เมื่อแนะนำอัลตราซาวด์ที่ใช้คือ ร่วม
ปณิธานคือ อย่างรวดเร็ว ขั้นตอนไม่ต้องพิเศษและการเตรียม
ค่อนข้างไม่แพง มันควรจะแสดงที่สุด