Telecommunication occurs when the e

Telecommunication occurs when the exchange of information between two entities (communication) includes the use of technology. Communication technology uses channels to transmit information (as electrical signals), either over a physical medium (such as signal cables), or in the form of electromagnetic waves.[1][2][3][4][5][6] The word is often used in its plural form, telecommunications, because it involves many different technologies.

Early means of communicating over a distance included visual signals, such as beacons, smoke signals, semaphore telegraphs, signal flags, and optical heliographs.[7] Other examples of pre-modern long-distance communication included audio messages such as coded drumbeats, lung-blown horns, and loud whistles. Modern technologies for long-distance communication usually involve electrical and electromagnetic technologies, such as telegraph, telephone, and teleprinter, networks, radio, microwave transmission, fiber optics, and communications satellites.

A revolution in wireless communication began in the first decade of the 20th century with the pioneering developments in radio communications by Guglielmo Marconi, who won the Nobel Prize in Physics in 1909. Other highly notable pioneering inventors and developers in the field of electrical and electronic telecommunications include Charles Wheatstone and Samuel Morse (telegraph), Alexander Graham Bell (telephone), Edwin Armstrong, and Lee de Forest (radio), as well as John Logie Baird and Philo Farnsworth (television)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โทรคมนาคมเกิดขึ้นเมื่อการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างสองเอนทิตี (สื่อสาร) รวมถึงการใช้เทคโนโลยี เทคโนโลยีการสื่อสารใช้ช่องทางในการส่งข้อมูล (เป็นไฟฟ้าสัญญาณ), หรือผ่านสื่อทางกายภาพ (เช่นสัญญาณสาย), หรือ ในรูปของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า[1][2][3][4][5][6] คำมักใช้ในรูปแบบพหูพจน์ โทรคมนาคม เนื่องจากเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีต่าง ๆ มากขึ้นหมายถึงช่วงต้นของการสื่อสารผ่านเป็นระยะทางรวมสัญญาณภาพ เบคอน ควันสัญญาณ เซมาฟอร์ telegraphs ธง และแสง heliographs[7] อื่น ๆ ตัวอย่างของการสื่อสารทางไกลสมัยก่อนรวมเสียงข้อความเข้ารหัสเช่น drumbeats แตรเป่าปอด และเสียงนกหวีด เทคโนโลยีสมัยใหม่สำหรับการสื่อสารไกลมักจะเกี่ยวข้องกับไฟฟ้า และแม่เหล็กไฟฟ้าเทคโนโลยี โทรเลข โทรศัพท์ และ teleprinter เครือข่าย วิทยุ ส่งไมโครเวฟ ไฟเบอร์ และดาวเทียมสื่อสารปฏิวัติการสื่อสารไร้สายเริ่มต้นขึ้นในทศวรรษแรกของศตวรรษ 20 การพัฒนาบุกเบิกในวิทยุสื่อสารโดยวิลเลียม Marconi ผู้ชนะรางวัลโนเบลในสาขาฟิสิกส์ในปี 1909 นักประดิษฐ์นี่โดดสูงและพัฒนาด้านโทรคมนาคมการไฟฟ้า และอิเล็กทรอนิกส์อื่น ๆ รวม ถึงชาร์ลวีตสโตน และ มอร์ส Samuel (โทรเลข), อเล็กซานเดอร์เกรแฮมเบลล์ (โทรศัพท์), อาร์มสต รองเอ็ดวิน ลีเดอฟอเรสต์ (วิทยุ), จอห์น Logie Baird และฟาร์นสเวิร์ธมือสอง (โทรทัศน์)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โทรคมนาคมเกิดขึ้นเมื่อการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างหน่วยงานทั้งสอง (การสื่อสาร) รวมถึงการใช้เทคโนโลยี เทคโนโลยีการสื่อสารใช้ช่องทางในการส่งข้อมูล (เป็นสัญญาณไฟฟ้า) ทั้งผ่านสื่อทางกายภาพ (เช่นสายสัญญาณ) หรือในรูปแบบของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า. [1] [2] [3] [4] [5] [6 ] คำมักจะใช้ในรูปพหูพจน์, การสื่อสารโทรคมนาคมของมันเพราะมันเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีที่แตกต่างกัน. หมายถึงการเริ่มต้นของการสื่อสารในระยะทางรวมสัญญาณภาพเช่นบีคอนสัญญาณควันโทรเลขสัญญาณสัญญาณธงและ heliographs แสง. [7 ] ตัวอย่างอื่น ๆ ของสมัยก่อนการสื่อสารทางไกลรวมถึงข้อความเสียงเช่นกลองรหัสแตรปอดเป่านกหวีดและเสียงดัง เทคโนโลยีที่ทันสมัยสำหรับการสื่อสารทางไกลมักจะเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีไฟฟ้าและแม่เหล็กไฟฟ้าเช่นโทรเลขโทรศัพท์และโทรพิมพ์เครือข่ายวิทยุส่งไมโครเวฟ, ใยแก้วนำแสงและดาวเทียมสื่อสาร. การปฏิวัติในการสื่อสารไร้สายเริ่มต้นขึ้นในทศวรรษแรกของ 20 ศตวรรษที่มีการพัฒนาเป็นผู้บุกเบิกในการสื่อสารทางวิทยุโดย Guglielmo Marconi ผู้ชนะรางวัลโนเบลในสาขาฟิสิกส์ในปี 1909 นักประดิษฐ์อื่น ๆ เป็นผู้บุกเบิกที่โดดเด่นและนักพัฒนาในด้านการสื่อสารโทรคมนาคมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์รวมถึงชาร์ลส์วีและซามูเอลมอร์ส (โทรเลข), อเล็กซานเดอร์เกรแฮมเบลล์ (โทรศัพท์), เอ็ดวินอาร์มสตรองและลีเดอฟอเรส (วิทยุ) เช่นเดียวกับจอห์นโลจีแบร์ดและ Philo เทน (โทรทัศน์)