AbstractAntimycobacterial drugs are

Abstract
Antimycobacterial drugs are used in the treatment of diseases caused by members of the Mycobacterium genus, including tuberculosis (TB) and leprosy, which have affected man since antiquity, and the nontuberculous mycobacterioses (NTM) that are increasingly recognised. Combination chemotherapy is essential to kill heterogeneous populations of bacterial cells located in different conditions within the host, and to prevent drug resistance. Although combination therapy has been effective in controlling leprosy, the global HIV epidemic and the emergence drug resistance are undermining efforts to control TB. Currently available chemotherapeutic agents are highly effective in managing drug‐sensitive TB, however, the development of new antimycobacterial drugs to manage both drug‐sensitive and drug‐resistant disease is a global health priority. These drugs must be safe, effective and affordable in resource‐limited countries most burdened by TB disease. NTMs are increasingly being identified as human pathogens in both non‐ and immunocompromised patients; more evidence for the most efficacious treatments is required.

Key Concepts:
Tuberculosis is global health priority with 9 million active cases, and 1.7 million deaths each year, of whom 0.5 million are coinfected with HIV; with 1 in 3 people latently infected globally, there is a huge pool of potential future infection.

Mycobacteria are unusual; they are slow growing with a thick waxy cell wall made of lipid rich material which makes penetration by drugs problematic.

At any one time, there may be heterogeneous populations of mycobacterial cells in different metabolic states; these may be targeted by different antimycobacterial drugs.

Antimycobacterial drugs are used for the treatment of mycobacterial infections, including tuberculosis, leprosy and nontuberculous mycobacateria; the greatest burden of disease is borne by developing countries with limited resources.

Combination treatment is required for prolonged periods, usually 6 months or more, to kill heterogeneous mycobacterial cells in different locations within the host, and to prevent resistance developing.

Drug resistance develops through spontaneous mutations in the chromosomal DNA. Exposing mycobacteria to monotherapy selects out these resistant strains, as may happen when patients are nonadherent with prescribed therapy.

Drug resistance is a major problem in the control of tuberculosis globally; 5% resistant to both rifampicin and isoniazid (MDRTB) the backbones of currently recommended chemotherapy, with around 10% of those also resistant to fluoroquiniolones and second line agents (XDR TB).

Leprosy elimination programmes have successfully reduced the prevalence of the disease; patients are rendered noninfectious after the first dose of medication.

Nontuberculous mycobacteria are emerging as important human pathogens; there is a pacuity of robust evidence for their optimal management.

A large number of new agents with novel mechanisms of action are being trialled to assess their efficacy in treating mycobacterial disease.

Keywords: tuberculosis; chemotherapy; resistance; leprosy; nontuberculous mycobacteria

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อยาเสพติดยาของเชื้อวัณโรคที่ใช้ในการรักษาโรคที่เกิดจากสมาชิกประเภทเชื้อ รวมทั้งโรคเรื้อน วัณโรค (TB) ซึ่งมีผลกระทบคนตั้งแต่สมัยโบราณ และ mycobacterioses nontuberculous (NTM) ที่รับรู้มากขึ้น ผสมยาเคมีบำบัดเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อฆ่าประชากรแตกต่างกันของเซลล์แบคทีเรียที่อยู่ในสภาพที่แตกต่างภายในโฮสต์ และ เพื่อป้องกันการดื้อยา แม้ว่าชุดบำบัดได้รับประสิทธิภาพในการควบคุมโรคเรื้อน ระบาดเชื้อเอชไอวีทั่วโลกและการต่อต้านยาเสพติดเกิดขึ้นจะบั่นทอนความพยายามในการควบคุมวัณโรค ในปัจจุบันพร้อมเผชิญหน้าที่มีประสิทธิภาพสูงในการจัดการ drug‐sensitive TB แต่ การพัฒนายาใหม่ยาของเชื้อวัณโรคเพื่อจัดการโรค drug‐sensitive และ drug‐resistant เป็นความสำคัญด้านสุขภาพระดับโลก ยาเหล่านี้ต้องปลอดภัย มีประสิทธิภาพ และราคาไม่แพงในประเทศ resource‐limited ที่สุดภาระโรค TB NTMs ที่ระบุไว้มากขึ้นเป็นเชื้อมนุษย์ทั้งใน non‐ และผู้ป่วยภูมิคุ้มกัน จำเป็นต้องมีหลักฐานเพิ่มเติมสำหรับการรักษาประสิทธิภาพที่สุดแนวคิดหลัก:วัณโรคเป็นความสำคัญด้านสุขภาพระดับโลกกับกรณีใช้งาน 9 ล้าน และ 1.7 ล้านคนเสียชีวิตปีละ 0.5 ล้านคนมี coinfected เอชไอวี คน 1 ใน 3 ติดเชื้อ latently ทั่วโลก มีสระน้ำขนาดใหญ่ของการติดเชื้อในอนาคตที่อาจเกิดขึ้นพัฒนาเป็นปกติ พวกเขาจะเติบโตขึ้นกับความหนาผนังเซลล์คล้ายขี้ผึ้งทำจากวัสดุที่อุดมไปด้วยไขมันซึ่งทำให้เจาะ โดยยาเสพติดมีปัญหาช้าตลอดเวลาหนึ่ง อาจมีประชากรแตกต่างกันของเซลล์เชื้อ mycobacteria ในรัฐที่มีการเผาผลาญต่าง ๆ เหล่านี้อาจมีการกำหนดเป้าหมาย โดยยายาของเชื้อวัณโรคที่แตกต่างกันยาเสพติดยาของเชื้อวัณโรคที่ใช้สำหรับการรักษาโรคติดเชื้อเชื้อ mycobacteria วัณโรค โรคเรื้อน และ nontuberculous mycobacateria ภาระยิ่งใหญ่ที่สุดของโรคถูกแบกรับ โดยประเทศกำลังพัฒนา มีทรัพยากรจำกัดรักษารวมกันจะต้องเป็นระยะเวลานาน มักจะ 6 เดือน หรือ มากกว่า การฆ่าเซลล์เชื้อ mycobacteria ต่างกันในสถานต่าง ๆ ภายในโฮสต์ และ เพื่อป้องกันพัฒนาความต้านทานต่อต้านยาเสพติดพัฒนาผ่านพันธุ์ใน DNA ของโครโมโซม เปิดเผยพัฒนาให้ยาเลือกออกเหล่านี้สายพันธุ์ที่ทน อาจเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยมี nonadherent กับการรักษาของแพทย์หรือเภสัชกรดื้อยาเป็นปัญหาสำคัญในการควบคุมวัณโรคทั่วโลก 5% ทนต่อ rifampicin และ isoniazid (MDRTB) backbones ของเคมีบำบัดที่แนะนำในปัจจุบัน มีประมาณ 10% ของผู้ที่ยังทน fluoroquiniolones และตัวแทนบรรทัดที่สอง (XDR TB)โครงการกำจัดโรคเรื้อนได้สำเร็จลดความชุกของโรค ผู้ป่วยจะแสดง noninfectious หลังยาแรกของยาNontuberculous พัฒนาเกิดขึ้นใหม่เป็นเชื้อมนุษย์สำคัญ มี pacuity หลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับการบริหารจัดการที่ดีที่สุดจำนวนตัวแทนใหม่กับนวนิยายกลไกของการกระทำจะถูก trialled เพื่อประเมินประสิทธิภาพของพวกเขาในการรักษาโรคเชื้อ mycobacteriaคำสำคัญ: วัณโรค เคมีบำบัด ต้านทาน โรคเรื้อน พัฒนา nontuberculous

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ยาเสพติด Antimycobacterial ถูกนำมาใช้ในการรักษาโรคที่เกิดจากสมาชิกประเภทเชื้อรวมทั้งวัณโรค (TB) และโรคเรื้อนซึ่งมีผลกระทบต่อมนุษย์มาตั้งแต่สมัยโบราณและ mycobacterioses nontuberculous (NTM) ที่ได้รับการยอมรับมากขึ้น รวมกันรักษาด้วยเคมีบำบัดเป็นสิ่งจำเป็นที่จะฆ่าประชากรที่แตกต่างกันของเซลล์แบคทีเรียที่อยู่ในเงื่อนไขที่แตกต่างกันภายในโฮสต์และเพื่อป้องกันการดื้อยา แม้ว่าการรักษาด้วยการรวมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพในการควบคุมโรคเรื้อนการแพร่ระบาดของเอชไอวีทั่วโลกและความต้านทานต่อการเกิดยาเสพติดที่มีการบั่นทอนความพยายามในการควบคุมวัณโรค ปัจจุบันยาเคมีบำบัดที่มีอยู่ที่มีประสิทธิภาพสูงในการจัดการวัณโรคยาเสพติดที่สำคัญอย่างไรก็ตามการพัฒนาของยาเสพติด antimycobacterial ใหม่ในการจัดการทั้งโรคยาเสพติดที่สำคัญและดื้อยาเป็นลำดับความสำคัญด้านสุขภาพทั่วโลก ยาเสพติดเหล่านี้จะต้องมีความปลอดภัยที่มีประสิทธิภาพและราคาไม่แพงในประเทศที่มีทรัพยากร จำกัด ภาระมากที่สุดจากโรควัณโรค NTMs เพิ่มขึ้นจะถูกระบุว่าเป็นเชื้อโรคของมนุษย์ทั้งในผู้ป่วยที่มีภูมิคุ้มกันบกพร่องที่ไม่ใช่และ; หลักฐานมากขึ้นสำหรับการรักษาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดเป็นสิ่งจำเป็น

แนวคิดสำคัญ:
วัณโรคเป็นลำดับความสำคัญด้านสุขภาพระดับโลกกับ 9 ล้านรายที่ใช้งานและการเสียชีวิต 1.7 ล้านคนในแต่ละปีซึ่งมี 0.5 ล้าน coinfected กับเอชไอวี กับ 1 ใน 3 ของคนที่ติดเชื้อ latently ทั่วโลกมีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของการติดเชื้อที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

เชื้อมัยโคแบคทีเรียมีความผิดปกติ พวกเขาจะเติบโตช้ามีผนังเซลล์ข้าวเหนียวหนาทำจากวัสดุที่อุดมไปด้วยไขมันซึ่งจะทำให้การเจาะจากยาเสพติดที่มีปัญหา

ที่ใดเวลาหนึ่งอาจจะมีประชากรที่แตกต่างกันของเซลล์เชื้อในการเผาผลาญของรัฐที่แตกต่างกัน เหล่านี้อาจมีการกำหนดเป้าหมายจากยาเสพติด antimycobacterial ที่แตกต่างกัน

ยาเสพติด Antimycobacterial จะใช้สำหรับการรักษาโรคติดเชื้อมัยโคแบคทีเรียรวมทั้งวัณโรคโรคเรื้อนและ mycobacateria nontuberculous นั้น ภาระที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการเกิดโรคเป็น borne โดยประเทศกำลังพัฒนาที่มีทรัพยากร จำกัด

การรักษาจะต้องรวมกันเป็นระยะเวลานานมักจะ 6 เดือนหรือมากกว่าเพื่อฆ่าเซลล์มัยโคแบคทีเรียที่แตกต่างกันในสถานที่แตกต่างกันภายในโฮสต์และเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการดื้อยา

ดื้อยาพัฒนาผ่านการกลายพันธุ์ที่เกิดขึ้นเองใน DNA โครโมโซม เปิดเผยเชื้อมัยโคแบคทีเรียที่จะเลือกออกเดี่ยวสายพันธุ์ที่ทนเหล่านี้อาจเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยมีความ nonadherent กับการรักษาที่กำหนด

ต้านทานยาเสพติดเป็นปัญหาสำคัญในการควบคุมวัณโรคทั่วโลก; ทนต่อทั้ง rifampicin และ isoniazid (MDRTB) 5% กระดูกสันหลังของยาเคมีบำบัดที่แนะนำในขณะนี้มีประมาณ 10% ของผู้ที่ยังทนต่อ fluoroquiniolones และตัวแทนบรรทัดที่สอง (XDR TB)

โปรแกรมกำจัดโรคเรื้อนมีการลดการประสบความสำเร็จในความชุกของโรค; ผู้ป่วยจะแสดงผล noninfectious หลังจากที่ปริมาณแรกของยา

เชื้อมัยโคแบคทีเรีย Nontuberculous จะเกิดขึ้นเป็นเชื้อโรคของมนุษย์ที่สำคัญ มี pacuity หลักฐานที่แข็งแกร่งสำหรับการจัดการที่เหมาะสมของพวกเขา

จำนวนมากของตัวแทนใหม่ที่มีกลไกนวนิยายของการกระทำที่ถูก trialled เพื่อประเมินประสิทธิภาพของพวกเขาในการรักษาโรคมัย

คำสำคัญ: วัณโรค; ยาเคมีบำบัด; ต้านทาน; โรคเรื้อน; เชื้อมัยโคแบคทีเรีย nontuberculous