Chapter thirteen The Hound of the

Chapter thirteen

The Hound of the Baskervilles

Holmes got up early the next morning. He went to Grimpen Village and sent a telegram. When he returned to Baskerville Hall he was excited. 'We shall go hunting tonight,' he said, 'and Inspector Lestrade from Scotland Yard will come with us.'
'Why are we waiting until tonight?' I asked. 'You know who the murderer is, Holmes. Why can't we catch him before tonight?'
'We must make sure we have the right man,' Holmes said. 'We must wait. We will catch him tonight!'
Inspector Lestrade arrived from London at five o'clock. We met him at Grimpen Station. He was a short man, with bright eyes. He and Sherlock Holmes were good friends. He and Holmes talked together as we drove to Baskerville Hall.
At half past seven, when Sir Henry left the Hall, we were ready.
Sir Henry walked along the path across the Great Grimpen Mire, towards Merripit House. The Stapletons had asked him to come to dinner at eight o'clock.
The three of us followed him - Lestrade, Holmes and I. Each of us carried a revolver. We saw Sir Henry go into Merripit House. We waited below High Tor, about two hundred yards from the house.
The lights burned brightly in Merripit House and the curtains of the dining room were open. We saw Sir Henry talking to Stapleton.
'Where is Miss Stapleton?' I said to Holmes. 'Sir Henry has come to see her, not her brother.'
'Perhaps Stapleton wants to talk to Sir Henry alone,' Holmes said. 'But, look - the mist is rising. Soon we will not be able to see.'
I looked around. Thick white mist was rising from the Great Grimpen Mire.
'Shall we climb up the Tor?' I asked. 'Perhaps we will be able to see better from above the mist.'
We climbed a little way up the Tor. But the mist was so thick we could see only a few yards in front of us.
'I did not think of this,' said Holmes. 'Our plan may fail if we cannot see clearly. We must listen for any sounds from Merripit House.'
We waited in the mist and the moon came up. The white moonlight shone through the mist, but we could not see Merripit House or the path across the moor.
We listened. At last we heard a door open, then the sound of voices. Stapleton was saying goodnight to Sir Henry. Then we heard footsteps below the Tor. Someone was walking along a stony part of the path.
At the same time, we heard another sound. It was the sound of a metal chain and came from Merripit House. Then we heard the deep howling sound of a huge dog.
'The Hound!' Holmes shouted. 'Sir Henry! Sir Henry! Climb the Tor! We are here on the Tor! Hurry!'
Lestrade moved forward to help Sir Henry. But we could not see clearly in the mist.
'Keep back!' Holmes shouted to Lestrade.
Lestrade cried out and fired his revolver into the mist. We saw the yellow flash of the revolver and we heard the loud bang. 'It's coming!' Lestrade cried out. He fired again.
In the light of the flash, we saw a huge black shape.
Its eyes and jaws were burning bright with fire. It was a horrible huge monster. It ran past Lestrade. We heard Sir Henry cry out.
We heard the sound of falling stones.
Holmes and I both fired our revolvers at the black shape. We heard a howl. We fired again and again. Then we moved forward carefully and climbed down the Tor.
Sir Henry was at the bottom of the Tor. He had fallen, but he was not hurt. He now stood up carefully.
'What was it, Mr Holmes?' he asked. 'What was that thing in the mist?'
Holmes walked along the path, reloading his revolver with bullets. 'We are safe,' he called back. 'The dog is dead.'
I went to look. There on the path lay the largest black dog I have ever seen. Fire burned around the dog's eyes and mouth. Blood was pouring from its head.
'Could it have killed Sir Henry?' I asked.
'It would have frightened him,' said Holmes. 'The path across the Great Grimpen Mire is narrow. If he had run in the dark, Sir Henry would have fallen into the mire and died.'
'But where did it come from?' I asked. 'And why is its head burning with fire?'
'I believe it was kept in Merripit House,' said Holmes. 'The fire is easy to explain.'
He touched the dog's head with his fingers. 'It is a special paint,' he said. 'Come. Let us find the murderer.'
We walked back to Merripit House. The door was open. Sir Henry went into the house. 'Miss Stapleton!' he shouted. 'Where is she? She did not join us for dinner.'
A sound came from one of the rooms. Sir Henry pushed the door open. Miss Stapleton lay on the bed. Her hands and feet were tied together. There was a cloth tied across her mouth.
Sir Henry cut the rope around her hands. Holmes took the cloth from her mouth.
'Where is your brother, Miss Stapleton?' Sir Henry asked.
Miss Stapleton looked at the floor. 'Gone,' she said. 'My husband has gone.'
'Your husband!' shouted Sir Henry. 'You are Mrs Stapleton?'
'Yes, I am his wife,' she said. 'But his name is not Stapleton. He is the son of your dead uncle, Roger Baskerville. He is your cousin.'
Out on the moor we heard a terrible cry. We ran outside. The mist was thick on the Great Grimpen Mire. The cry came again, and then a loud scream. Then silence.
'I believe that the Great Grimpen Mire has taken your cousin,' Holmes said to Sir Henry. 'He has fallen into the mire. We shall never find his body.'

Chapter thirteen

The Hound of the Baskervilles

Holmes got up early the next morning. He went to Grimpen Village and sent a telegram. When he returned to Baskerville Hall he was excited. 'We shall go hunting tonight,' he said, 'and Inspector Lestrade from Scotland Yard will come with us.'
  'Why are we waiting until tonight?' I asked. 'You know who the murderer is, Holmes. Why can't we catch him before tonight?'
  'We must make sure we have the right man,' Holmes said. 'We must wait. We will catch him tonight!'
  Inspector Lestrade arrived from London at five o'clock. We met him at Grimpen Station. He was a short man, with bright eyes. He and Sherlock Holmes were good friends. He and Holmes talked together as we drove to Baskerville Hall.
  At half past seven, when Sir Henry left the Hall, we were ready.
  Sir Henry walked along the path across the Great Grimpen Mire, towards Merripit House. The Stapletons had asked him to come to dinner at eight o'clock.
  The three of us followed him - Lestrade, Holmes and I. Each of us carried a revolver. We saw Sir Henry go into Merripit House. We waited below High Tor, about two hundred yards from the house.
  The lights burned brightly in Merripit House and the curtains of the dining room were open. We saw Sir Henry talking to Stapleton.
  'Where is Miss Stapleton?' I said to Holmes. 'Sir Henry has come to see her, not her brother.'
  'Perhaps Stapleton wants to talk to Sir Henry alone,' Holmes said. 'But, look - the mist is rising. Soon we will not be able to see.'
  I looked around. Thick white mist was rising from the Great Grimpen Mire.
  'Shall we climb up the Tor?' I asked. 'Perhaps we will be able to see better from above the mist.'
  We climbed a little way up the Tor. But the mist was so thick we could see only a few yards in front of us.
  'I did not think of this,' said Holmes. 'Our plan may fail if we cannot see clearly. We must listen for any sounds from Merripit House.'
  We waited in the mist and the moon came up. The white moonlight shone through the mist, but we could not see Merripit House or the path across the moor.
  We listened. At last we heard a door open, then the sound of voices. Stapleton was saying goodnight to Sir Henry. Then we heard footsteps below the Tor. Someone was walking along a stony part of the path.
  At the same time, we heard another sound. It was the sound of a metal chain and came from Merripit House. Then we heard the deep howling sound of a huge dog.
  'The Hound!' Holmes shouted. 'Sir Henry! Sir Henry! Climb the Tor! We are here on the Tor! Hurry!'
  Lestrade moved forward to help Sir Henry. But we could not see clearly in the mist.
  'Keep back!' Holmes shouted to Lestrade.
  Lestrade cried out and fired his revolver into the mist. We saw the yellow flash of the revolver and we heard the loud bang. 'It's coming!' Lestrade cried out. He fired again.
  In the light of the flash, we saw a huge black shape.
  Its eyes and jaws were burning bright with fire. It was a horrible huge monster. It ran past Lestrade. We heard Sir Henry cry out.
  We heard the sound of falling stones.
  Holmes and I both fired our revolvers at the black shape. We heard a howl. We fired again and again. Then we moved forward carefully and climbed down the Tor.
  Sir Henry was at the bottom of the Tor. He had fallen, but he was not hurt. He now stood up carefully.
  'What was it, Mr Holmes?' he asked. 'What was that thing in the mist?'
  Holmes walked along the path, reloading his revolver with bullets. 'We are safe,' he called back. 'The dog is dead.'
  I went to look. There on the path lay the largest black dog I have ever seen. Fire burned around the dog's eyes and mouth. Blood was pouring from its head.
  'Could it have killed Sir Henry?' I asked.
  'It would have frightened him,' said Holmes. 'The path across the Great Grimpen Mire is narrow. If he had run in the dark, Sir Henry would have fallen into the mire and died.'
  'But where did it come from?' I asked. 'And why is its head burning with fire?'
  'I believe it was kept in Merripit House,' said Holmes. 'The fire is easy to explain.'
  He touched the dog's head with his fingers. 'It is a special paint,' he said. 'Come. Let us find the murderer.'
  We walked back to Merripit House. The door was open. Sir Henry went into the house. 'Miss Stapleton!' he shouted. 'Where is she? She did not join us for dinner.'
  A sound came from one of the rooms. Sir Henry pushed the door open. Miss Stapleton lay on the bed. Her hands and feet were tied together. There was a cloth tied across her mouth.
  Sir Henry cut the rope around her hands. Holmes took the cloth from her mouth.
  'Where is your brother, Miss Stapleton?' Sir Henry asked.
  Miss Stapleton looked at the floor. 'Gone,' she said. 'My husband has gone.'
  'Your husband!' shouted Sir Henry. 'You are Mrs Stapleton?'
  'Yes, I am his wife,' she said. 'But his name is not Stapleton. He is the son of your dead uncle, Roger Baskerville. He is your cousin.'
  Out on the moor we heard a terrible cry. We ran outside. The mist was thick on the Great Grimpen Mire. The cry came again, and then a loud scream. Then silence.
  'I believe that the Great Grimpen Mire has taken your cousin,' Holmes said to Sir Henry. 'He has fallen into the mire. We shall never find his body.'

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 13 หมาผลาญตระกูล โฮลมส์มีค่าตั้งแต่เช้าวันถัดไป เขาไปหมู่บ้าน Grimpen และส่งโทรเลข เมื่อเขากลับถึงหอ Baskerville เขาได้ตื่นเต้น 'เราจะไปล่าสัตว์คืนนี้ เขากล่าวว่า 'และ Lestrade การตรวจสอบจากสกอตแลนด์ยาร์ดจะมากับเรา' 'ทำไมเรารอจนถึงคืนนี้" ถาม ' คุณรู้ว่าใครคือฆาตกร โฮลมส์ ทำไมไม่เราจับเขาก่อนคืนนี้? " โฮลมส์กล่าวว่า 'เราต้องทำให้แน่ใจว่า เรามีคนขวา ' เราต้องรอ เราจะจับเขาคืนนี้!' Lestrade ตรวจสอบมาจากลอนดอนที่ห้าโมง เราได้พบเขาที่สถานี Grimpen เขาเป็นชายสั้น กับตาสว่าง เขาและเชอร์ล็อกโฮลมส์ได้เพื่อนดี โฮลมส์และพูดคุยกัน ตามที่เราขับรถไปหอ Baskerville ที่ครึ่งเลยเซเว่น เมื่อเซอร์เฮนรี่ซ้ายศาลา เราไม่พร้อม เซอร์เฮนรีเดินตามเส้นทางข้ามไมร์ Grimpen ดี ไปบ้าน Merripit Stapletons ที่ได้ขอให้เขามารับประทานอาหารแปดโมง สามเราตามเขา--Lestrade โฮลมส์ และ เราแต่ละคนดำเนินการ revolver เราเห็นรักเฮนรี่ไปบ้าน Merripit เรารอใต้ต.สูง ประมาณสองร้อยเมตรจากบ้าน ไฟย่างสดใส Merripit บ้าน และผ้าม่านของห้องอาหารเปิด เราเห็นเซอร์เฮนรี่พูดกับ Stapleton 'นางสาว Stapleton ' ผมพูดกับโฮลมส์ 'รักเฮนรี่มาดูเธอ พี่ชายของเธอไม่' ' บางที Stapleton อยากคุยกับเซอร์เฮนรี่เพียงอย่างเดียว กล่าวว่า โฮลมส์ได้ ' แต่ ดู - หมอกสูงขึ้น เร็ว ๆ นี้ เราจะไม่สามารถมองเห็น ' ผมมองรอบ ๆ หมอกสีขาวหนาเพิ่มขึ้นจากไมร์ Grimpen ดี 'จะเราปีนขึ้นต.' ถาม 'บางทีเราจะได้ดูดีกหมอก' เราปีนขึ้นเล็กน้อยทางขึ้นต. แต่ม่านหมอกไม่หนาดังนั้นเราได้เห็นหน้าเราเพียงไม่กี่หลา 'ไม่ได้ไม่คิดนี้ กล่าวว่า โฮลมส์ "แผนของเราอาจล้มเหลวหากเราไม่สามารถมองเห็นชัดเจนได้ เราต้องฟังเสียงจากบ้าน Merripit .' แหละในม่านหมอก และดวงจันทร์มา แสงจันทร์ขาว shone ผ่านม่านหมอก แต่เราไม่สามารถเห็นบ้าน Merripit หรือเส้นทางข้ามมัวร์ เราฟัง ในที่สุด เราได้ยินประตูเปิด แล้วเสียงของเสียง Stapleton ถูกพูดอวยให้เซอร์เฮนรี่ แล้ว เราได้ยินอย่างต่ำต. คนเดินตาม()เป็นส่วนหนึ่งของเส้นทาง ในเวลาเดียวกัน เราได้ยินเสียงอื่น มันเป็นเสียงของโซ่โลหะ และมาจากบ้าน Merripit แล้ว เราได้ยินลึกเห่าหอนเสียงของสุนัขใหญ่ 'หมา' โฮลมส์ตะโกน ' เฮนรี่รัก เซอร์เฮนรี่ ปีนทอร์ เราอยู่ที่นี่ในการต. รีบ!' Lestrade ย้ายไปข้างหน้าเพื่อช่วยให้เซอร์เฮนรี่ แต่เราไม่สามารถเห็นได้ชัดเจนในม่านหมอก 'ให้กลับมา' โฮลมส์ตะโกน Lestrade Lestrade ทูล และยิง revolver ของเขาในม่านหมอก เราเห็นแฟลชสีเหลืองของ revolver ที่ และเราได้ยินบางเสียง 'มันจะมา' Lestrade ทูล เขายิงอีกครั้ง นี้แฟลช เราเห็นรูปร่างดำใหญ่ ของตาและก็ได้เขียนสว่าง ด้วยไฟ มันเป็นสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่น่ากลัว มันวิ่งผ่าน Lestrade เราได้ยินตะโกนเฮนรี่รัก เราได้ยินเสียงหินล้ม โฮลมส์และทั้งยิง revolvers ของเราที่รูปร่างสีดำ เราได้ยินเป็น howl เรายิงครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นเราย้ายไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง และปีนลงต. เซอร์เฮนรี่ได้ที่ด้านล่างของต. เขาได้ตกลงมา แต่เขาไม่บาดเจ็บ เขาตอนนี้ลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง ' สิ่งนั้น เป็นโฮลมส์นาย? "เขาถาม 'สิ่งที่เป็นสิ่งที่ในม่านหมอก' โฮลมส์เดินตามเส้น โหลด revolver มีสัญลักษณ์ของเขา 'เรามีความปลอดภัย เขาเรียกกลับ 'สุนัขจะตาย' ผมไปดู มีบนเส้นทางวางสุนัขสีดำที่ใหญ่ที่สุดที่ผมเคยเห็น ไฟเผารอบตาและปากของสุนัข มีการเทเลือดจากหัวของมัน 'อาจจะได้ฆ่าเซอร์เฮนรี่' ถาม 'ก็จะได้กลัวเขา กล่าวว่า โฮลมส์ "เส้นทางข้ามไมร์ Grimpen ดีไม่แคบ ถ้าเขาได้ทำงานในมืด เซอร์เฮนรี่จะได้ลดลงเป็นไมร์ และเสียชีวิต ' 'แต่มันมาจากไหน" ถาม 'และทำไมใหญ่ระอุไป ด้วยไฟ' 'ผมเชื่อว่า มันถูกเก็บไว้ใน Merripit เฮาส์ กล่าวว่า โฮลมส์ 'ไฟเป็นเรื่องง่ายในการอธิบาย' เขาสัมผัสหัวของสุนัข ด้วยมือของเขา 'เป็นสีพิเศษ เขากล่าวว่า ' มา ให้เราค้นหาฆาตกร ' เราเดินกลับไปที่บ้าน Merripit ประตูถูกเปิด เซอร์เฮนรีเดินเข้าไปในบ้าน 'นางสาว Stapleton "เขาตะโกน ' เธออยู่ไหน เธอได้เข้าร่วมกับเราสำหรับมื้อเย็นนี้ ' เสียงมาจากห้องอย่างใดอย่างหนึ่ง เซอร์เฮนรี่ผลักประตูเปิด นางสาว Stapleton วางบนเตียงนอน มือและเท้าของเธอถูกมัดเข้าด้วยกัน มีผ้าผูกทั่วปากของเธอ Sir Henry cut the rope around her hands. Holmes took the cloth from her mouth. 'Where is your brother, Miss Stapleton?' Sir Henry asked. Miss Stapleton looked at the floor. 'Gone,' she said. 'My husband has gone.' 'Your husband!' shouted Sir Henry. 'You are Mrs Stapleton?' 'Yes, I am his wife,' she said. 'But his name is not Stapleton. He is the son of your dead uncle, Roger Baskerville. He is your cousin.' Out on the moor we heard a terrible cry. We ran outside. The mist was thick on the Great Grimpen Mire. The cry came again, and then a loud scream. Then silence. 'I believe that the Great Grimpen Mire has taken your cousin,' Holmes said to Sir Henry. 'He has fallen into the mire. We shall never find his body.'

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่สิบสามหมาล่าเนื้อของ Baskervilles โฮล์มส์มีขึ้นในเช้าวันถัดไป เขาเดินไปที่หมู่บ้าน Grimpen และส่งโทรเลข เมื่อเขากลับไป Baskerville ฮอลล์เขารู้สึกตื่นเต้น 'เราจะไปล่าสัตว์ในคืนนี้ "เขากล่าว" และสารวัตรเลสเตรดจากสกอตแลนด์ยาร์ดจะมาพร้อมกับเรา.' 'ทำไมเรารอจนกว่าคืนนี้?' ฉันถาม. 'คุณรู้ว่าใครคือฆาตกรโฮล์มส์ ทำไมเราไม่สามารถจับเขาก่อนที่คืนนี้? '' เราต้องทำให้แน่ใจว่าเรามีคนที่ใช่ 'โฮล์มส์กล่าวว่า "เราจะต้องรอ เราจะจับเขาในคืนนี้! 'สารวัตรเลสเตรดมาจากลอนดอนที่05:00 เราได้พบกับเขาที่สถานีรถไฟ Grimpen เขาเป็นคนสั้นด้วยดวงตาสดใส เขาและ Sherlock Holmes เป็นเพื่อนที่ดี โฮล์มส์และเขาได้พูดคุยกันในฐานะที่เราขับรถไป Baskerville ฮอลล์. ที่ 07:30 เมื่อเซอร์เฮนรี่ฮอลล์ที่เหลือเราก็พร้อม. เซอร์เฮนรี่เดินไปตามเส้นทางข้ามมหาราช Grimpen Mire ไปทาง Merripit บ้าน Stapletons ได้ขอให้เขามารับประทานอาหารค่ำที่ 08:00. เราสามคนตามเขา - เลสเตรดโฮล์มส์และฉันเราแต่ละคนดำเนินปืน เราเห็นเซอร์เฮนรี่เข้าไปในบ้าน Merripit เรารออยู่ด้านล่างสูง Tor ประมาณสองร้อยหลาจากบ้าน. ไฟเผาสดใสใน Merripit บ้านและผ้าม่านของห้องอาหารที่เปิด เราเห็นเซอร์เฮนรี่พูดคุยกับสเตเปิล. 'อยู่ที่ไหนมิสเตเปิลตันคืออะไร?' ผมพูดกับโฮล์มส์ 'เซอร์เฮนรี่ได้มาเห็นเธอไม่ได้พี่ชายของเธอ.' 'บางทีเตเปิลตันต้องการที่จะพูดคุยกับเซอร์เฮนรี่เพียงอย่างเดียว' โฮล์มส์กล่าวว่า 'แต่มอง - หมอกจะเพิ่มขึ้น เร็ว ๆ นี้เราจะไม่สามารถที่จะเห็น. ฉันมองไปรอบ ๆ หมอกหนาสีขาวได้รับเพิ่มขึ้นจากมหา Grimpen Mire. 'เราจะปีนขึ้นไปทอร์หรือไม่?' ฉันถาม. 'บางทีเราจะสามารถที่จะมองเห็นที่ดีขึ้นจากข้างต้นหมอก. เราปีนขึ้นไปทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ขึ้น Tor แต่หมอกหนาเพื่อให้เราสามารถเห็นเพียงไม่กี่หลาในหน้าของเรา. 'ฉันไม่คิดว่าเรื่องนี้' โฮล์มส์กล่าวว่า 'แผนของเราอาจล้มเหลวหากเราไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน เราต้องฟังเสียงใด ๆ จาก Merripit บ้าน. เรารอในหมอกและดวงจันทร์ขึ้นมา แสงจันทร์สีขาวส่องผ่านหมอก แต่เราไม่สามารถมองเห็น Merripit บ้านหรือเส้นทางผ่านทุ่ง. เราฟัง ที่สุดท้ายที่เราได้ยินเสียงเปิดประตูแล้วเสียงของเสียง เตเปิลตันบอกว่าราตรีสวัสดิ์เซอร์เฮนรี่ จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของเราด้านล่าง Tor ใครบางคนกำลังเดินไปตามส่วนหินของเส้นทาง. ในเวลาเดียวกันเราได้ยินเสียงอีก มันเป็นเสียงของห่วงโซ่โลหะและมาจาก Merripit บ้าน จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนลึกของสุนัขขนาดใหญ่. 'หมา' โฮล์มส์ตะโกน 'เซอร์เฮนรี่! เซอร์เฮนรี่! ทอร์ปีนที่สุด! เราอยู่ที่นี่ในทอร์! รีบ! 'เลสเตรดย้ายไปข้างหน้าเพื่อช่วยให้เซอร์เฮนรี่ แต่เราไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนในหมอก. 'ให้กลับมา!' โฮล์มส์ตะโกนให้เลสเตรด. เลสเตรดร้องออกมาและยิงปืนของเขาเข้าไปในหมอก เราเห็นแฟลชสีเหลืองของปืนและเราได้ยินเสียงดังปัง 'มันมา! เลสเตรดร้องออกมา เขายิงอีกครั้ง. ในแสงแฟลชที่เราเห็นเป็นรูปสีดำขนาดใหญ่. ตาและปากของมันถูกเผาไหม้ด้วยไฟสว่าง มันเป็นสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวมาก มันวิ่งผ่านมาเลสเตรด เราได้ยินมาเซอร์เฮนรี่ร้องไห้ออกมา. เราได้ยินเสียงของหินที่ตกลงมา. โฮล์มส์และฉันทั้งยิงปืนพกของเราที่รูปร่างสีดำ เราได้ยินเสียงหอน เรายิงอีกครั้งและอีกครั้ง จากนั้นเราก็เดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังและปีนขึ้นลง Tor ได้. เซอร์เฮนรี่เป็นที่ด้านล่างของทอร์ เขาได้ลดลง แต่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้เขาลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง. 'มันคืออะไรนายโฮล์มส์' เขาถาม. 'อะไรคือสิ่งที่ในหมอกที่?' โฮล์มส์เดินไปตามเส้นทางโหลดปืนด้วยกระสุน "เรามีความปลอดภัย" เขาเรียกกลับ 'สุนัขตาย. ผมไปดู มีอยู่บนเส้นทางที่วางสุนัขสีดำที่ใหญ่ที่สุดที่ผมเคยเห็น ไฟเผารอบดวงตาของสุนัขและปาก เลือดไหลจากหัวของมัน. 'มันสามารถฆ่าคนได้เฮนรี่เซอร์? ฉันถาม. 'มันจะได้กลัวเขาว่า' โฮล์มส์กล่าวว่า 'เส้นทางทั่วมหาราช Grimpen Mire เป็นที่แคบ ถ้าเขาได้ทำงานในที่มืดเซอร์เฮนรี่จะได้ลดลงเข้าสู่โคลนตมและเสียชีวิต. '' แต่ที่มันมาจากไหน? ฉันถาม. 'และทำไมหัวของมันมีเพลิงลุก?' 'ผมเชื่อว่ามันจะถูกเก็บไว้ใน Merripit บ้าน' โฮล์มส์กล่าวว่า 'ไฟเป็นเรื่องง่ายที่จะอธิบาย. เขาสัมผัสหัวสุนัขที่มีนิ้วมือของเขา 'มันเป็นสีพิเศษ "เขากล่าวว่า 'มา ให้เราหาฆาตกร. เราเดินกลับไปที่บ้าน Merripit ประตูเปิด เซอร์เฮนรี่เดินเข้าไปในบ้าน 'มิสเตเปิลตัน! เขาตะโกน 'เธออยู่ที่ไหน? เธอไม่ได้เข้าร่วมกับเราสำหรับอาหารค่ำ. เสียงมาจากหนึ่งในห้องพัก เซอร์เฮนรี่ผลักประตูเปิด นางสาวสเตเปิลนอนอยู่บนเตียง มือและเท้าของเธอถูกผูกไว้ด้วยกัน มีผ้าผูกทั่วปากของเธอ. เซอร์เฮนรี่ตัดเชือกรอบมือของเธอ โฮล์มส์เอาผ้าออกมาจากปากของเธอ. 'อยู่ที่ไหนพี่ชายของคุณมิสเตเปิลตัน? เซอร์เฮนรี่ถาม. มิสเตเปิลตันมองไปที่พื้น 'หายไป' เธอกล่าวว่า 'สามีของฉันได้หายไป.' 'สามีของคุณ! เซอร์เฮนรี่ตะโกน 'คุณเป็นนางเตเปิลตัน' 'ใช่ฉันภรรยาของเขา "เธอกล่าวว่า แต่ชื่อของเขาไม่ได้เป็นสเตเปิล เขาเป็นบุตรชายของลุงที่ตายไปแล้วโรเจอร์ Baskerville เขาเป็นญาติของคุณ. 'ออกในทุ่งที่เราได้ยินเสียงร้องที่น่ากลัว เราวิ่งออกไปข้างนอก หมอกหนาในมหาราช Grimpen Mire ร้องไห้ออกมาอีกครั้งแล้วกรีดร้องเสียงดัง จากนั้นก็เงียบ. 'ผมเชื่อว่ายิ่งใหญ่ Grimpen Mire ได้นำญาติของคุณ' โฮล์มส์กล่าวว่าเซอร์เฮนรี่ 'เขาได้ตกอยู่ในโคลนตม เราไม่เคยจะพบร่างของเขา.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 13

Hound ของ Baskervilles

โฮล์มส์ตื่นแต่เช้า เช้าวันถัดไป . เขาไป grimpen หมู่บ้านและส่งโทรเลข เมื่อเขากลับมาที่ห้องโถงวิลเขาตื่นเต้น . . . เราจะไปคืนนี้ล่า ' เขาพูด ' และสารวัตรเลสตราดจากสกอตแลนด์จะมากับเรา . '
' ทำไมเราต้องรอจนกว่าจะถึงคืนนี้ ? ผมถาม . . . คุณรู้ว่าใครเป็นฆาตกร คุณนักสืบทำไมเราไม่จับเขา ก่อนที่คืนนี้ ?
' เราต้องแน่ใจว่าเราได้คนขวา โฮล์มส์ ' ' กล่าว เราต้องรอ เราจะจับเขาคืนนี้ !
สารวัตรเลสตราดมาจากลอนดอนตอนห้าโมง เราเจอเขาที่บ้าน grimpen สถานี เขาเป็นคนเตี้ย กับดวงตาที่สดใส เขา และ เชอร์ล็อค โฮล์มส์ เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เขาและโฮล์มส์พูดกันเหมือนเราขับรถให้วิล ฮอลล์
ครึ่งที่ผ่านมาเจ็ดเมื่อ เซอร์ เฮนรี่ ออกจากหอประชุม เราพร้อม
เซอร์ เฮนรี เดินตามเส้นทางที่ข้ามเลน grimpen ที่ดีต่อบ้าน merripit . การ stapletons ได้ขอให้เขามาทานข้าวเย็นที่ แปดโมง
สามเราตามเขา - เลสตราด โฮล์มส์ และฉัน เราแต่ละคนแบกปืน . เราเห็นท่านเฮนรี่ เข้าไปในบ้านหลัง merripit . เรารอข้างล่าง TOR สูงประมาณสองร้อยเมตรจากบ้าน
ไฟเผาสว่างในบ้าน merripit และม่านแห่งห้องอาหารเปิดอยู่ เราเห็นท่านเฮนรี่พูด Stapleton .
' ที่คุณสเตเปิล ? ฉันบอกว่าโฮล์มส์’ ท่านเฮนรี่มีมาหาเธอ ไม่ใช่พี่ชายของเธอ '
' บางทีสเตเปิลต้องการคุยกับท่านเฮนรี่คนเดียว ' ' โฮล์มส์กล่าว แต่ดู - หมอกจะเพิ่มขึ้น อีกไม่นาน เราก็จะไม่สามารถเห็น '
ผมมองไปรอบ ๆ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.