the language has always been on the

the language has always been on the
move. As soon as it arrived in England from northern Europe,
in the fifth century, it began to spread around the British Isles.
It entered parts of Wales, Cornwall, Cumbria and southern
Scotland, traditionally the strongholds of the Celtic languages.
After the Norman invasion of 1066, many nobles from England
fled north to Scotland, where they were made welcome, and
eventually the language (in a distinctive Scots variety) spread
throughout the Scottish lowlands

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาได้รับเสมอในการย้าย ทันทีที่มันมาในอังกฤษจากยุโรปเหนือในศตวรรษห้า มันเริ่มแพร่กระจายไปทั่วเกาะอังกฤษมันใส่ส่วน ของเวลส์ คอร์นวอลล์ คัมเบรีย และภาคใต้สกอตแลนด์ ประเพณีมั่นภาษาเซลติกหลังจากการรุกรานนอร์แมนของ 1066 ขุนนางจำนวนมากจากประเทศอังกฤษหนีเหนือไปสกอตแลนด์ ที่พวกเขาทำยินดีต้อนรับ และในที่สุดภาษา (ในความโดดเด่นในหลากหลายสก็อต) แพร่กระจายตลอดเลาะสก็อต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาที่ได้รับเสมอใน
การย้าย ทันทีที่มาถึงในประเทศอังกฤษจากทางตอนเหนือของยุโรป
ในศตวรรษที่สิบห้าก็เริ่มที่จะแพร่กระจายไปทั่วเกาะอังกฤษ.
เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเวลส์คอร์นวอลล์คัมเบรีและภาคใต้ของ
สกอตแลนด์ประเพณีที่มั่นของภาษาเซลติก.
หลังจากการรุกรานของนอร์แมน 1066 ขุนนางจำนวนมากจากประเทศอังกฤษ
หนีขึ้นเหนือไปสกอตแลนด์ที่พวกเขาได้ทำต้อนรับและ
ในที่สุดภาษา (ในความหลากหลายสก็อตที่โดดเด่น) แพร่กระจาย
ไปทั่วที่ราบลุ่มสก็อต