.Some scientists think it’s as larg

.Some scientists think it’s as large as the United States, but almost no one noticed it until 1997.
Then, an adventurer named Charles Moore made a shocking discovery, and scientists learned the ugly truth.
Moore was the captain of a sailboat that had just completed a race.
The usual route went south, then east.
The winds are strong there, and boats move quickly.
He decided to sail directly east - a slow route with weak winds.
This region gets few visitors, so Moore was sailing into almost unknown waters
What Moore found in the lonely North Pacific was a shock.
Floating under the ocean’s surface was a “soup” of plastic garbage.
It was thick with billions of tiny plastic the size of apple seeds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

. นักวิทยาศาสตร์บางคนคิดว่า มันอยู่ที่สหรัฐอเมริกา แต่แทบไม่มีใครสังเกตเห็นจนถึงปี 1997จากนั้น นักแสวงโชคที่ชื่อ Charles Moore ทำการค้นพบที่น่าตกใจ และนักวิทยาศาสตร์ได้เรียนรู้ความจริงที่น่าเกลียดมัวร์เป็นกัปตันของเรือใบที่มีเพียงเสร็จการแข่งขันเป็นเส้นทางปกติไปใต้ แล้วตะวันออกลมมีความแข็งแรง และเรือไปอย่างรวดเร็วเขาตัดสินใจแล่นตรงตะวันออก - เส้นทางช้า ด้วยลมอ่อนแอภูมิภาคนี้ได้รับไม่กี่คน มัวร์กำลังแล่นน้ำทะเลแทบจะไม่รู้จักมัวร์ที่พบในแปซิฟิกเหนือโดดเดี่ยวถูกช็อตน้ำใต้พื้นผิวของมหาสมุทร "ซุป" ขยะพลาสติกได้มันก็หนา ด้วยพลาสติกเล็ก ๆ ขนาดของเมล็ดแอปเปิ้ล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักวิทยาศาสตร์ .Some คิดว่ามันมีขนาดใหญ่เป็นสหรัฐอเมริกา แต่เกือบจะไม่มีใครสังเกตเห็นมันจนถึงปี 1997
จากนั้นนักผจญภัยชื่อชาร์มัวร์ได้ค้นพบที่น่าตกใจและนักวิทยาศาสตร์ได้เรียนรู้ถึงความจริงที่น่าเกลียด.
มัวร์เป็นกัปตันของเรือใบที่มีเพียงหนึ่ง . เสร็จสิ้นการแข่งขัน
. เส้นทางปกติไปทางทิศใต้ทิศตะวันออก
ลมมีความแข็งแรงมีและเรือย้ายได้อย่างรวดเร็ว.
เขาตัดสินใจที่จะแล่นเรือโดยตรงตะวันออก. - เส้นทางช้ากับลมที่อ่อนแอ
ในภูมิภาคนี้ได้รับการเข้าชมไม่กี่ดังนั้นมัวร์กำลังแล่นเข้ามาในเกือบ น้ำที่ไม่รู้จัก
อะไรมัวร์ที่พบในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือเหงาเป็นช็อต.
ลอยตัวภายใต้พื้นผิวมหาสมุทรเป็น "ซุป" ของขยะพลาสติก.
มันเป็นหนากับพันล้านพลาสติกเล็ก ๆ ขนาดของเมล็ดแอปเปิ้ล