The epidermal cells of leaves and b

The epidermal cells of leaves and bracts of Paepalanthus sect. Diphyomene are longitudinally elongated in paradermal view(Fig. 1A–C). The stomata are located on the abaxial surface and are paracytic (Fig. 1C). In cross section, the stomatal guard cells extend beyond the level of epidermal cell layer (Figs. 1D, I, J and 2B, C, E, G,). Some species have tall epidermal cells (protuberance) internally on the abaxial surface of the leaves and bracts, as in P. acanthophyllus Ruhland (Fig. 2E), P. sp.1 (Fig. 2I), and P.decussus Koern. (Fig. 2J), flanking substomatal chambers. External protuberances are more rarely found on both surfaces (Fig. 2D,G, E). In some species the epidermal cell walls are thin, as in P. flaccidus (Fig. 2A, K),P. longiciliatus Trovó (Fig. 2G), P. strictus Koern., P. trichophyllus (Bong.) Koern., and P. urbanianus Ruhland (Fig. 2B–D, respectively). In P. cordatus Ruhland (Fig. 1D, E) and P. acanthophyllus (Figs. 1I and 2E) the walls are slightly thickened. The hypodermis, when present, is composed of a single cell layer and is restricted to the adaxial surface (Fig. 1E, G, J). Paepalanthus urbanianus is the only species exhibiting an aquiferous parenchyma on the adaxial surface (Figs. 1Hand 2D).
The mesophyll in both leaves and bracts of Paepalanthus flaccidus (Bong.) Kunth (Fig. 2A, K), P. strictus (Figs. 2B and 3D),
and P. trichophyllus (Figs. 2C and 3E) is narrow, sometimes interrupted, and composed of fewer layers compared to the other species (Figs. 1I, J, 2D, E, G and 3C). The adaxial mesophyll exhibits one or two layers of palisade parenchyma, sometimes difficult to recognize due to the reduced number of layers, and the abaxial mesophyll has some layers of spongy parenchyma in all species (Figs. 1I, J, 2E, G, I and 3D, E). The vascular bundles are collateral, surrounded by a double sheath; and the larger bundles alternate with smaller ones (Figs. 1I, J, 2B–E, G,I, J and 3C–E), except in the leaves of P.flaccidus (Fig. 2A, K).
Vascular bundle sheath extensions may be present or absent and vary in the number of cell layers and cell wall thickness (Figs. 1D–G,I, J, 2A–K and 3C–E). The margin may be acute or obtuse, with parenchyma or sclerenchyma beneath the epidermis in the leaves and bracts (Figs. 2E–H and 3C–E), or in the bracts of some species, formed only by epidermal extensions (Fig. 3A, B). Some species, such as Paepalanthus stellatus Trovó (Fig. 2F) and P. sp. 3 (Fig. 2H) share leaves with acute margins and almost half of the species share bracts with this characteristic, for example P. amoenus (Bong.) Koern. and P. stellatus (Fig. 3A, B, respectively).Only P. amoenus, P.chiquitensis Herzog, and P. stellatus have acute margins on both leaves and bracts (Figs. 2F and 3B).
The scape epidermal cell walls range from slightly thickened (Fig. 3F) to very thickened (Fig. 3G–I). The ribs are formed by supporting cells, interspersed with chlorenchyma,and may vary in number from 3 to 10, depending on the species (Fig. 3F–G, I).The scape pith may be reduced (Fig. 3F) or wide (Fig. 3G, I) and the species with a reduced pith, such as Paepalanthus flaccidus (Fig. 3F), have only slightly protruding ribs. Anatomical characters are summarized in Tables II, III and IV.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซลล์ผิวหนังของใบและก้านดอกของ paepalanthus นิกาย diphyomene จะยืดยาวในมุมมอง paradermal (รูปที่ 1a-C) ปากใบที่ตั้งอยู่บนพื้นผิว abaxial และ paracytic (รูปที่ 1c) ในส่วนข้ามเซลล์ปากใบยามขยายเกินระดับของชั้นเซลล์ผิวหนัง (มะเดื่อ 1d, i, j และ 2b, C, E, g)บางชนิดมีเซลล์ผิวหนังสูง (โหนก) ภายในบนพื้นผิวของ abaxial ใบและก้านดอกในขณะที่พี acanthophyllus ruhland (รูปที่ 2e) พี sp.1 (รูปที่ 2i) และ p.decussus koern (รูป 2j) ขนาบข้างห้อง substomatal นูนภายนอกจะพบน้อยมากทั้งสองด้าน (รูปที่ 2d, g จ) ในบางสายพันธุ์ที่ผนังเซลล์ผิวหนังมีความบางเช่นเดียวกับในพี flaccidus (รูปที่ 2a,k) พี longiciliatus trovó (รูป 2g) พี strictus koern. พี trichophyllus (bong. ) koern. และพี urbanianus ruhland (รูปที่ 2b-D, ตามลำดับ) ในพี cordatus ruhland (รูปที่ 1d, E) และพี acanthophyllus (มะเดื่อ 1i และ 2e) ผนังจะหนาเล็กน้อย hypodermis เมื่อปัจจุบันประกอบด้วยชั้นเซลล์เดียวและถูก จำกัด ให้พื้นผิว adaxial (รูปที่ 1e, g ญ)urbanianus paepalanthus เป็นชนิดเดียวที่แสดงเนื้อเยื่อ aquiferous บนพื้นผิว adaxial (มะเดื่อ 1Hand 2d).
mesophyll ในใบและก้านดอกทั้งสองของ paepalanthus flaccidus (bong. ) Kunth (รูปที่ 2a, k) พี strictus (2b มะเดื่อและ 3d)
p และ trichophyllus (2c มะเดื่อและ 3e) แคบขัดจังหวะบางครั้งและประกอบด้วยชั้นน้อยลงเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่น ๆ (มะเดื่อ 1i, เจ 2d, E,กรัมและ 3c) mesophyll adaxial แสดงหนึ่งหรือสองชั้นของรั้วเหล็กเนื้อเยื่อบางครั้งยากที่จะรับรู้เนื่องจากจำนวนที่ลดลงของชั้นและ mesophyll abaxial มีชั้นบางส่วนของเนื้อเยื่อฟูในทุกชนิด (มะเดื่อ 1i, เจ 2e, g ฉันและ 3d, E) การรวมกลุ่มของหลอดเลือดที่มีหลักประกันรายล้อมไปด้วยฝักคู่และสำรองขนาดใหญ่ที่มีการรวมกลุ่มคนเล็ก (มะเดื่อ 1i,เจ 2b-e, g i, j และ 3c-e) ยกเว้นในใบของ p.flaccidus (รูปที่ 2a, k).
ขยายกำฝักหลอดเลือดอาจจะอยู่หรือไม่อยู่และแตกต่างกันในจำนวนของเซลล์ ชั้นและความหนาของผนังเซลล์ (มะเดื่อ 1d-กรัม, i, j, k-2a และ 3c-e) ขอบอาจจะเป็นเฉียบพลันหรือป้านที่มีเนื้อเยื่อหรือ sclerenchyma ใต้ผิวหนังชั้นนอกในใบและก้านดอก (มะเดื่อ 2e-H และ 3c-e),หรือใน bracts บางชนิดที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะการขยายผิวหนัง (รูปที่ 3a b) บางชนิดเช่น paepalanthus stellatus trovó (รูปที่ 2f) และพี เอสพี 3 (รูป 2h) แบ่งออกมีอัตรากำไรเฉียบพลันและเกือบครึ่งหนึ่งของสายพันธุ์ bracts ร่วมกับลักษณะนี้เช่นพี amoenus (bong. ) koern และพี stellatus (รูปที่ 3a b, ตามลำดับ). พีเพียง amoenus, p.chiquitensis Herzog และพีstellatus มีกำไรเฉียบพลันทั้งบนใบและก้านดอก (2f มะเดื่อและ 3b).
ผนังเซลล์ผิวหนังภูมิประเทศตั้งแต่หนาเล็กน้อย (รูปที่ 3f) เพื่อหนามาก (รูป 3g-i) ซี่โครงที่เกิดขึ้นจากเซลล์สนับสนุนสลับกับ chlorenchyma และอาจแตกต่างกันในจำนวน 3-10 ขึ้นอยู่กับชนิด (รูป 3f-กรัม, i). แก่นภูมิประเทศอาจจะลดลง (รูปที่ 3f) หรือกว้าง ( มะเดื่อ 3g.i) และสายพันธุ์ที่มีแก่นที่ลดลงเช่น paepalanthus flaccidus (รูป 3f) ได้ยื่นออกมาเพียงเล็กน้อยซี่โครง ตัวละครกายวิภาคได้สรุปไว้ในตาราง II, III และ iv

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซลล์ epidermal ใบไม้และ bracts รีต Paepalanthus Diphyomene จะ longitudinally elongated ในมุมมอง paradermal (Fig. 1A–C) Stomata ที่อยู่บนพื้นผิว abaxial และมี paracytic (Fig. 1C) ในส่วนของขน รักษาเซลล์ stomatal ขยายเกินระดับของชั้นเซลล์ epidermal (Figs. 1D ฉัน J และ 2B, C, E, G,) บางชนิดมีราคาสูง epidermal เซลล์ (ปุ่มในของ) ภายในบนพื้นผิว abaxial ใบไม้และ bracts ใน P. acanthophyllus Ruhland (Fig. 2E), P. sp.1 (Fig. 2I), และ P.decussus Koern (Fig. 2J), flanking แชมเบอร์ส substomatal Protuberances ภายนอกมากขึ้นไม่ค่อยพบบนพื้นผิวทั้งสอง (Fig. 2D, G, E) ในบางชนิด ผนังเซลล์ epidermal มีขนาดบาง ใน P. flaccidus (Fig. 2A K) P. longiciliatus Trovó (Fig. 2G), P. strictus Koern. P. trichophyllus (บอง) Koern และ P. urbanianus Ruhland (Fig. 2B–D ตามลำดับ) ใน cordatus P. Ruhland (Fig. 1D, E) และ P. acanthophyllus (Figs. 1I และ 2E) เล็กน้อยเป็น thickened ผนัง Hypodermis ท้อง ประกอบด้วยชั้นเซลล์เดียว และจำกัดพื้นที่การ adaxial (Fig. 1E, G, J) Paepalanthus urbanianus เป็นสายพันธุ์เฉพาะอย่างมีระดับพาเรงไคมา aquiferous บนผิว adaxial (Figs. 1Hand 2D) .
mesophyll ในใบไม้และ bracts Paepalanthus flaccidus (บอง) Kunth (Fig. 2A, K), P. strictus (Figs. 2B และ 3D),
และ P. trichophyllus (Figs. 2C และ 3E) แคบ บางครั้งขัดจังหวะ และประกอบด้วยชั้นที่น้อยกว่าเมื่อเทียบกับอื่น ๆ พันธุ์ (Figs. 1I, J, 2D, E G และ 3 C) Adaxial mesophyll จัดแสดงชั้นหนึ่ง หรือสองพาเรงไค palisade มา บางครั้งยากต่อการจดจำเนื่องจากลดจำนวนชั้น และ abaxial mesophyll มีชั้นของ spongy พาเรงไคมาบางสปีชีส์ทั้งหมด (Figs. 1I เจ 2E, G ฉัน และ 3D, E) รวมข้อมูลสคิวเป็นหลักประกัน ล้อม sheath คู่ และรวมกลุ่มใหญ่สลับกับคนเล็ก (Figs. 1I เจ 2B–E, G ฉัน J และ 3C–E), ยกเว้นในใบของ P.flaccidus (Fig. 2A, K) .
sheath กลุ่มหลอดเลือดที่ส่วนขยายอาจจะนำเสนอ หรือ absent และแตกต่างกันในจำนวนชั้นเซลล์และผนังเซลล์หนา (Figs. 1D–G ฉัน J, 2A–K และ 3C–E) หลักประกันอาจ obtuse พาเรงไคมาหรือ sclerenchyma ใต้หนังกำพร้าในใบไม้และ bracts (Figs. 2E–H และ 3C–E), หรือเฉียบพลัน หรือใน bracts บางชนิด เกิดขึ้น โดยเฉพาะการขยาย epidermal (Fig. 3A, B) บางชนิด เช่น Paepalanthus stellatus Trovó (Fig. 2F) P. sp. 3 (Fig. 2 H) หุ้นเหลือขอบเฉียบพลัน และเกือบครึ่งหนึ่งของสายพันธุ์ร่วม bracts กับ amoenus นี้ลักษณะ เช่น P. (บอง) Koern และ P. stellatus (3A Fig., B ตามลำดับ)เฉพาะ P. amoenus, P.chiquitensis Herzog และพี stellatus มีขอบเฉียบพลันบนใบไม้และ bracts (Figs. 2F และ 3B) .
ช่วงผนังเซลล์ epidermal scape จาก thickened เล็กน้อย (Fig. 3F) ไปมาก thickened (Fig. 3G–I) ซี่โครงเกิดขึ้นจากเซลล์ กระจายกับ chlorenchyma สนับสนุน และอาจแตกต่างกันในหมายเลข 3 10 ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ (Fig. 3F–G ฉัน)ขุด scape อาจลดลง (Fig. 3F) หรือความกว้าง (ทรีจี Fig. I) และชนิด มีขุดที่ลดลง เช่น Paepalanthus flaccidus (Fig. 3F), มีแหล่งน้ำซี่โครงเพียงเล็กน้อย กายวิภาคอักขระจะถูกสรุปในตาราง II, III และ IV

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซลล์ epidermal ของ bracts และใบของ paepalanthus . diphyomene มีซอกซอนเข้าลึกถึงเนื้อผ้าทุกในมุมมอง paradermal (รูป longitudinally 1 A - C ) stomata ตั้งอยู่บนพื้นผิว abaxial และได้รับ paracytic (รูปที่ 1 C ) ในส่วนการรักษาเซลล์ stomatal ที่ขยายเกินกว่าระดับของชั้นเซลล์ epidermal (มะเดื่อ 1 D I J และ 2 B , C E G )บางสายพันธุ์มีเซลล์ epidermal สูง(โป่ง) ภายใน บนพื้นผิว abaxial ของ bracts และใบที่เป็นใน acanthophyllus ruhland (รูปที่ 2 e ), p . 1 sp .(รูปที่ 2 i ),และ p . decussus koern . (รูปที่ 2 J )ห้อง substomatal คู่ขนาบ. protuberances ภายนอก พบได้ในทุก สภาพ พื้นผิวทั้งสองด้าน(รูปแทบจะไม่มากขึ้น G 2 D E ) ในบางสายพันธุ์ epidermal ผนังเซลล์ที่มีขนาดบางเท่ากับใน flaccidus P .(รูปที่ 2 AK ), p . longiciliatus trovó (รูปที่ 2 G ), p .แว้ง koern . p . trichophyllus (บง.) koern .และ p . urbanianus ruhland (รูปที่ 2 b - D ตามลำดับ) ใน cordatus ruhland (รูปที่ 1 D E )และ acanthophyllus P .(มะเดื่อ. 1 i และ 2 e )ผนังมีหนาขึ้นเล็กน้อย hypodermis ที่เมื่อมีของชั้นประกอบด้วยเซลล์เดียวและมีการจำกัดพื้นที่ adaxial (รูปที่ 1 G J )urbanianus paepalanthus มีสายพันธุ์เดียวที่อาการเพิร์ลฮาร์ aquiferous บนพื้นผิว adaxial (มะเดื่อ mesophyll 1 มือ 2 D )..
ใน bracts และใบทั้งของ paepalanthus flaccidus (บง.) kunth (รูปที่ 2 K ), p .แว้ง(มะเดื่อ. 2 B และ 3 D )
และ p . trichophyllus (มะเดื่อ. 2 C และ 3 E )เป็นแคบๆในบางครั้งถูกขัดจังหวะและประกอบด้วยชั้นน้อยกว่าเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่นๆ(มะเดื่อ 1 ผม J 2 D EG และ 3 C ) จัดงานนิทรรศการ mesophyll adaxial ที่หนึ่งหรือสองชั้นของเพิร์ลฮาร์รั้วไม้ได้ยากบางครั้งการรู้จักเนื่องจากมีจำนวนลดลงของชั้นและ mesophyll abaxial ที่มีหลายชั้นบางส่วนของเพิร์ลฮาร์เป็นฟองน้ำในสายพันธุ์ทั้งหมด(มะเดื่อ. 1 ผม J 2 e G I และ 3 D E ) กลุ่ม ผลิตภัณฑ์ ให้มีหลักประกันที่โอบล้อมไปด้วยปลอกแบบเตียงนอนเดี่ยวขนาดใหญ่หนึ่งเตียงที่มีขนาดใหญ่กว่าและกลุ่ม ผลิตภัณฑ์ ที่อื่นกับคนที่มีขนาดเล็กกว่า(มะเดื่อ 1 IJ 2 b - E g , i J และ 3 C - E )ยกเว้นในใบของ flaccidus , p .(รูปที่ 2 การขยายกลุ่ม ผลิตภัณฑ์ ปลอก K )..
หลอดเลือดที่อาจมีอยู่ในที่ประชุมหรือหายไปไหนและแตกต่างกันไปในจำนวนนี้มีความหนาของผนังเซลล์และชั้นเซลล์(มะเดื่อ 1 D - g , i J 2 ที่ - K และ 3 C - E ) ส่วนต่างกำไรอาจจะรุนแรงหรือป้านพร้อมด้วย sclerenchyma หรือเพิร์ลฮาร์ใต้หนังกำพร้าใน bracts และใบที่(มะเดื่อ 2 e - h และ 3 C - E )หรือใน bracts ของบางสายพันธุ์จัดตั้งเท่านั้นโดยการขยาย epidermal (รูปที่ 3 A B ) บางสายพันธุ์เช่น paepalanthus stellatus trovó (รูปที่ 2 F )และ p . sp . 3 (รูปที่ ใบ 2 ชั่วโมง)ร่วมกับส่วนต่างกำไรเฉียบพลันและเกือบครึ่งของสายพันธุ์ที่ใช้ร่วมกันกับลักษณะ bracts นี้ตัวอย่างเช่น p . amoenus (บง.) koern และ stellatus P .(รูปที่ 3 A , B ตามลำดับ)เท่านั้น p . p . chiquitensis amoenus เช่นและ P .stellatus มีส่วนต่างกำไรสาหัส bracts และใบทั้งสองด้าน(มะเดื่อ 2 ผนัง ภาพ ภูมิประเทศ epidermal เซลล์ 3 B )..
และ F ช่วงหนาขึ้นเล็กน้อยจาก(รูปที่ 3 F )เพื่อเทอะทะเป็นอย่างมาก(รูปที่ 3 G - ฉัน) กระดูกซี่โครงที่จะจัดตั้งได้โดยการสนับสนุนเซลล์ทั่วหุบเขา chlorenchyma และอาจแตกต่างกันไปในหมายเลขจาก 3 ถึง 10 ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์(รูปที่ 3 F - g , i ).. ภาพ ภูมิประเทศ ไส้อาจจะลดลง(รูปที่ 3 F )หรือแบบกว้าง(รูปที่ 3 Gฉัน)และสายพันธุ์ที่มีความสำคัญลดลงเช่น flaccidus paepalanthus (รูปที่ 3 F )มีเพียงเล็กน้อยซี่โครงยื่นออกมา อักขระทางกาย วิภา คมีสาระสำคัญใน II โต๊ะ III และ IV