In those days, it was the custom to

In those days, it was the custom to send each educated prince to a different province. There he was to develop the country and help the people. When Prince Gamani was old enough for this assignment, he went to his teacher and asked which province he should request. He said, "Do not select any province. Instead, tell your father the king that if he sends you, his one-hundredth son, out to a province, there will be no son remaining to serve him in his home city." Prince Gamani obeyed his teacher, and pleased his father with his kindness and loyalty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวันนั้น ก็กำหนดเองส่งเจ้าชายศึกษาแต่ละจังหวัดแตกต่างกัน เขามีการพัฒนาประเทศ และช่วยให้ผู้คน เมื่อเจ้าชาย Gamani เก่าพอกำหนดนี้ เขาไปครู และถามจังหวัดใดเขาควรขอ เขากล่าวว่า "ไม่ได้เลือกจังหวัดใดก็ แทน บอกบิดาของกษัตริย์ที่ถ้าเขาส่งคุณ บุตรร้อย ออกไปจังหวัด จะมีบุตรไม่ที่เหลือไป ทำในบ้านของเขา " เจ้าชาย Gamani เชื่อฟังครู และใจบิดา ด้วยพระเมตตาและสมาชิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันนั้นมันเป็นที่กำหนดเองที่จะส่งเจ้าชายแต่ละคนได้รับการศึกษาที่จะเป็นจังหวัดที่แตกต่างกัน ที่นั่นเขาได้คือการพัฒนาประเทศและช่วยให้ผู้คน เมื่อเจ้าชาย Gamani อายุมากพอสำหรับงานนี้เขาไปครูของเขาและถามว่าจังหวัดที่เขาควรขอ เขากล่าวว่า "อย่าเลือกจังหวัดใด. แต่บอกพ่อของกษัตริย์ว่าถ้าเขาส่งลูกชายหนึ่งร้อยของเขาออกไปต่างจังหวัดจะมีไม่มีลูกชายที่เหลืออยู่ที่จะให้บริการเขาในเมืองที่บ้านของเขา." เจ้าชาย Gamani เชื่อฟังครูของเขาและยินดีที่พ่อของเขาด้วยความเมตตาและความจงรักภักดีของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันเหล่านั้น มันเป็นประเพณีที่จะส่งแต่ละการศึกษาองค์ไปยังจังหวัดต่าง ๆ เขาอยู่ที่นั่นเพื่อพัฒนาประเทศ และช่วยเหลือประชาชน เมื่อเจ้าชาย gamani โตพอสำหรับงานนี้ เขาไปถามอาจารย์ของเขาและจังหวัด ซึ่งจะขอ เขาบอกว่า " อย่าเลือกจังหวัด แทนที่จะบอกหลวงพ่อว่า ถ้าเขาส่งคุณของเขา หนึ่งร้อยลูกไปจังหวัดจะไม่มีลูกชายที่เหลืออยู่เพื่อรับใช้พระองค์ในเมืองบ้านเขา เจ้าชาย gamani เชื่อฟังครูของเขา และใจของเขาพ่อของเขาด้วยความเมตตาและความซื่อสัตย์