According to Dooley et al. (2008),

According to Dooley et al. (2008), the use of wet distillers grain plus solubles (WDGS) products is most economically viable for operations that are located fewer than 97 km (on average) from an ethanol plant due to increasing transportation costs (decreased amounts of DM/volume) and a shorter shelf life (Lemenager et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาม Dooley และ al. (2008), ใช้ของเมล็ดเปียก distillers solubles (WDGS) ผลิตภัณฑ์นั้นทำงานได้ประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการดำเนินงานที่ตั้งอยู่ห่างน้อยกว่า 97 กิโลเมตร (โดยเฉลี่ย) จากโรงงานเอทานอลเนื่องจากการเพิ่มต้นทุนการขนส่ง (ลดลงจำนวน DM/ปริมาตร) และชีวิตชั้นสั้น (Lemenager และ al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาม Dooley และคณะ (2008) ที่ใช้ในการกลั่นเปียกเม็ดบวก Solubles (WDGS) ผลิตภัณฑ์ที่เป็นส่วนใหญ่ที่มีศักยภาพทางเศรษฐกิจสำหรับการดำเนินงานที่มีอยู่น้อยกว่า 97 กิโลเมตร (โดยเฉลี่ย) จากโรงงานเอทานอลที่เพิ่มขึ้นอันเนื่องมาจากต้นทุนการขนส่ง (ปริมาณของ DM / ปริมาณลดลง) และอายุการเก็บรักษาสั้น (Lemenager et al., 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามดูลีย์ et al . ( 2008 ) , การใช้เมล็ดเปียกลดลงบวก solubles ( wdgs ) ผลิตภัณฑ์มีศักยภาพทางเศรษฐกิจมากที่สุดสำหรับการดำเนินงานนั้นจะอยู่ไม่น้อยกว่า 97 กิโลเมตร ( เฉลี่ย ) จากโรงงานผลิตเอทานอล เนื่องจากต้นทุนการขนส่งที่เพิ่มขึ้น ( ลดลงปริมาณของ DM / ปริมาตร ) และอายุการเก็บรักษาสั้น ( lemenager et al . , 2006 )