Principal-Agent Theory Principal-ag

Principal-Agent Theory Principal-agent theory (also: agency theory) describes strategic interactions between at least two contract partners, called the principal and the agent (e.g., Jensen and Meckling 1976; Arrow 1985; Eisenhardt 1989; Halachmi 2004). The agent acts on behalf of the principal. Typical examples are employer/employee relationships or those between shareholders/owners and management teams. Basic assumptions are that the actors are utility maximizers driven by self-interest who act in situations of bounded rationality and normally differ in their risk aversion (Jensen & Meckling 1976; Eisenhardt 1989). Principal-agent theory is concerned with two problems: Firstly, the conflict of goals between the principal and the agent, and secondly, the difficulty or cost born by the principal to verify what the agent is actually doing (Eisenhardt 1989). According to Jensen and Meckling (1976, 311) three types of agency costs occur: Monitoring expenditures by the principal, bonding expenditures by the agent, and a residual loss caused by the divergence between the agent’s decisions and those decisions which would have maximized the principal’s welfare.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีหลักหลักทฤษฎีตัวแทนแทน (ยัง: ทฤษฎีตัวแทน) อธิบายกลยุทธ์การโต้ตอบระหว่างคู่สัญญาสองน้อย หลักการและตัวแทน (เช่น เจนและ Meckling 1976 ลูกศร 1985 Eisenhardt 1989 Halachmi 2004) ตัวแทนทำหน้าที่แทนครูใหญ่ โดยทั่วไปอย่างเช่นความสัมพันธ์ของนายจ้าง/พนักงานหรือผู้จัดการและผู้ถือหุ้น/เจ้าของทีม สมมติฐานพื้นฐานมีตัวแสดงใช้โปรแกรมอรรถประโยชน์ maximizers ขับเคลื่อน ด้วย self-interest ที่ดำเนินการในสถานการณ์ของ rationality กี่ และตามปกติแตกต่าง aversion ความเสี่ยงของพวกเขา (เจนและ Meckling 1976 Eisenhardt 1989) ตัวแทนหลักทฤษฎีเกี่ยวข้องกับปัญหาสอง: ประการแรก ความขัดแย้งของเป้าหมายระหว่างหลักการและตัวแทน และประการที่ สอง ปัญหาการเกิดตามหลักการตรวจสอบตัวแทนได้จริงทำอะไรต้นทุน (Eisenhardt 1989) ตามเจนและ Meckling (1976, 311) เกิดขึ้นในสามชนิดของต้นทุนหน่วยงาน: ตรวจสอบค่าใช้จ่ายแจง ยึดค่าใช้จ่าย โดยตัวแทน และสูญเสียเหลือเกิดจาก divergence ระหว่างการตัดสินใจของตัวแทนและผู้ตัดสินใจซึ่งจะได้ขยายใหญ่สุดของเงินสวัสดิการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาจารย์ใหญ่ตัวแทนทฤษฎีทฤษฎีหลักตัวแทน (เพิ่มเติม: ทฤษฎีหน่วยงาน) อธิบายปฏิสัมพันธ์ทางยุทธศาสตร์ระหว่างอย่างน้อยสองคู่สัญญาที่เรียกว่าเงินต้นและตัวแทน (เช่นเซ่นและ Meckling 1976; ลูกศร 1985; Eisenhardt 1989; Halachmi 2004) ตัวแทนทำหน้าที่ในนามของเงินต้น ตัวอย่างทั่วไปเป็นนายจ้าง / ความสัมพันธ์ของพนักงานหรือผู้ที่ระหว่างผู้ถือหุ้น / เจ้าของและทีมบริหาร สมมติฐานพื้นฐานที่นักแสดงที่มี maximizers ยูทิลิตี้การขับเคลื่อนโดยประโยชน์ของตนเองที่ทำหน้าที่ในสถานการณ์ของความมีเหตุผลล้อมรอบและโดยปกติแตกต่างกันในความเกลียดชังความเสี่ยง (เจนเซ่นและ Meckling 1976; Eisenhardt 1989) ทฤษฎีหลักตัวแทนที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสองประการแรกความขัดแย้งระหว่างเป้าหมายของเงินต้นและตัวแทนและประการที่สองความยากลำบากหรือค่าใช้จ่ายที่เกิดจากหลักในการตรวจสอบสิ่งที่ตัวแทนเป็นจริงทำ (Eisenhardt 1989) ตามเซ่นและ Meckling (1976, 311) สามประเภทของค่าใช้จ่ายที่หน่วยงานเกิดขึ้น: ค่าใช้จ่ายในการตรวจสอบโดยหลักพันธะค่าใช้จ่ายโดยตัวแทนและการสูญเสียที่ตกค้างที่เกิดจากความแตกต่างระหว่างการตัดสินใจของตัวแทนและการตัดสินใจเหล่านั้นซึ่งจะมีการขยายของครูใหญ่ สวัสดิการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีหลักทฤษฎีตัวแทน ( ตัวแทนหลักทฤษฎีปฏิสัมพันธ์เชิงกลยุทธ์ระหว่างหน่วยงาน ) อธิบายถึงสัญญาอย่างน้อยสองคู่ เรียกว่า อาจารย์ใหญ่ และตัวแทน ( เช่น เจนเซ่น กับ meckling 1976 ; ลูกศร 1985 ; eisenhardt 1989 ; halachmi 2004 ) ตัวแทนที่ทำหน้าที่ในนามของอาจารย์ใหญ่ตัวอย่างทั่วไปเป็นนายจ้าง / ลูกจ้าง ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ถือหุ้น เจ้าของ และ / หรือผู้จัดการทีม สมมติฐานพื้นฐานที่นักแสดง maximizers โปรแกรมขับเคลื่อนโดยการกระทำในสถานการณ์ที่ความมีเหตุผลล้อมรอบและปกติแตกต่างกันในรังเกียจความเสี่ยงของพวกเขา ( เจนเซ่น& meckling 1976 ; eisenhardt 1989 ) ทฤษฎีตัวแทนหลักเกี่ยวข้องกับปัญหาสองประการ ประการแรกความขัดแย้งในเป้าหมายระหว่างหลักและตัวแทน และประการที่สอง ความยากง่ายหรือค่าใช้จ่ายที่เกิดจากหลักเพื่อตรวจสอบสิ่งที่ตัวแทนจะทำ ( eisenhardt 1989 ) ตามที่ เจนเซ่น กับ meckling ( 1976 , 311 ) สามประเภทของต้นทุนตัวแทนเกิดขึ้น : การติดตามค่าใช้จ่ายโดยหลัก เชื่อมการใช้จ่ายโดยตัวแทนและที่เหลือการสูญเสียที่เกิดจากความแตกต่างระหว่างการตัดสินใจของเจ้าหน้าที่ และผู้ที่ตัดสินใจที่จะขยายสวัสดิการของผอ.